downtime schreef op maandag 14 februari 2022 @ 21:11:
[...]
Is dat alles wat Rusland probeert te bereiken? In Oekraine de stukken van het bord vegen omdat ze de partij niet kunnen winnen? Verschroeide aarde als strategie?
Ik heb namelijk moeite om me voor te stellen dat de lat voor Putin echt zo laag ligt. Dat er voor hem niet meer te winnen is. En dat ie daarvoor zoveel risico neemt. Of schat hij het niet eens als een risico in? Is ie zo overtuigd dat er geen echte consequenties aan zitten?
Het denken is in termen van "alles - en iedereen - is grondstof", tevens "er zijn geen grenzen, noch in domein, noch in gedrag". En dat bij een rigide zero sum mindset. Men moet winnen want men kan enkel winnen wanneer de ander verliest en dat kan enkel als men kan vreten wat men wil maar daarvoor moet je grondstoffen kapot slaan want zo gaat dat.
Het is niet verschroeide aarde. Het is de boerderij didactiek van oligarchie, niet beperkt tot wat in het Kremlin zit trouwens, dit is al zo oud als de eerste zonnecultus na het uitvinden van landbouw. Zit diep in elke variant van autoritarisme, van conservatisme tot confessionalisme, alles.
Alles is een boerderij. Enkel jij bent mens. De rest niet. Alles is daarbij grondstof en gereedschap. Soms brand je een schuur af omdat de kippen ziek zijn. Soms omdat je er varkens in wil hebben. Soms om bewijsmateriaal van de drugsboer te vernietigen. Soms andermans schuur. Anything goes.
Wij denken inderdaad in termen van consequenties, echter veelal binnen gescheiden domeinen, binnen gescheiden machten, op korte termijn, binnen korte cycli. Zij niet. Er is geen waarheid, er is geen domein, er is geen scheiding, alles is grondstof.
Dit komt neer op de pijnlijke correlatie tussen bankieren op grondstoffen (ongeacht of dat nu in de grond zit of dat het mensen zijn) en structuren van selectoraat benodigd om te heersen. Zie dat eerdere bericht met die video review van dat boek over selectorate theory een paar pagina's geleden.
Dit is trouwens niet uniek aan Rusland. Een gebied als Texas heeft er ook een handje naar. Nederland met zijn geschiedenis van wingewesten en feodaal corporatisme idem. Mensen met enige achtergrond in economie zullen bijvoorbeeld de term 'Dutch Disease" kennen, tegenwoordig noemen we het "the resource question". Machtspolitiek doet zich altijd focussen op ordening juist op die basis van Dutch Disease, als makkelijkste weg naar gulzige machtsdynamiek die het meest goedkoop functioneel te houden is.
Pur sang is het eigenlijk allemaal simpel. De oude oligarchen willen onaantastbaar zijn voor zaken als rechtsstaat. De oude Sovereign Wealth beheerders willen terug naar de tijd van de Tsaar. De inlichtingengemeenschap wil rauwe macht. Het zijn allemaal basale en zelfs primaire motivaties van gulzig en grensoverschrijdend gedrag.
Het praktische probleem is dat dit soort ordening inherent instabiel en zelfdestructief is. Het vreet alles op, knijpt alles uit, maakt hele bevolkingen mentaal gecompromitteerd in stress en angst en onzekerheden. Het vernietigt vermogen tot scheppen en onderhouden van welvaart. Maar het moet kunnen blijven vreten. En dus eindigt het altijd met buiten de deur eten. Steeds meer. En dan de tent willen. En dan de leverancier uitknijpen voor meer. Et cetera.
Oude problematiek. Na de cumulatieve conflictcycli van Franse Revolutie door naar Napoleon en Duitse eenheid, het drama 1870. de grote depressie, Weimar en de eerste en tweede wereldoorlog zijn we er langzaam achter gekomen dat juist naarmate we ons ontwikkelen als beschaving het vermogen tot complete destructieve stupiditeit (binnen juist elites met hoge concentratie van predisposities zoals autoritarisme en normalisatie van grensoverschrijdend gedrag) toeneemt bij toegeven aan dergelijke oudere mentaliteiten.
Derhalve na WOII die enorme investeringen in het scheppen van middenstand, van politieke economie, van onderwijs en gezondheidszorg, van media en publiek debat. Van rechtsstaat. Van regels. Van consequenties. Van verwijderen van grensoverschrijdend gedrag.
Maar zoals eerder opgemerkt, toen was de Koude Oorlog "voorbij". De oude spoken staken hun kop weer op, maar ja, wij dachten dat die tijden voorbij waren.
Een Oekraïne is in dit alles een pion om in stukken te hakken en als hefboom te gebruiken ja. Taart voor selectoraat (totdat ook die op is, dan tijd voor de volgende). Hefboom bij toepassingen om overal van vervelende zaken als rechtskaders en rechtsstaat af te komen. That's it.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.