Jebus4life schreef op vrijdag 7 januari 2022 @ 22:49:
[...]
[...]
Dus Rusland zet 100% in op ontmanteling van de NAVO en complete Russische dominantie in Europa (want ze zijn eigenlijk al 30 jaar aan het voorbereiden op dit moment, het uiteenvallen van de Soviet Unie was basically half voor de show zodat de VS vooruit zou struikelen).
Wat wij onderschatten is de impact van de afgelopen eeuwen op collectief bewustzijn daar. Lange termijn focus is integraal aan alles op elk niveau, alles is een bewegen te midden van bedreiging, alles hangt af van het bereiken van vermogen om te kunnen (vr)eten - de lijst van cultuur-historische invloeden is niet enkel enorm, maar ook fundamenteel anders dan hier.
Het is dan ook niet vreemd dat niet enkel wereldbeeld, maar basale mentaliteit anders is.Dit wil niet zeggen dat Russen geen mensen zijn, integendeel. Men wil hetzelfde als anderen, van huis en plek tot kind en toekomst en zo door. Maar binnen een operationele mindset onder condities die fundamenteel anders zijn.
En dan komen de enorme verstoringen op tafel ten gevolge van extreme macht, extreme rijkdom, extreme afhankelijkheden, extreme blootstelling aan neofeodale condities. Grensoverschrijdend gedrag is de norm én de vereiste voor participatie en potentieel van opbouw.
Zet dat eens af tegen hier.
Wij wegen informatie vanuit onze perceptie. Die wordt gevormd door externe stimuli, maar binnen kaders van cultuur-historische cumulatieve stimuli. Netto onder de streep ligt daarmee een garantie tot het reflexief maken van een beoordeling vanuit ons perspectief.
Terwijl we te maken hebben met functioneel en operationeel volledig andere kaders, condities en mentaliteit.
Het is net als die oude les van in de schoenen van de ander stappen. Dat is ook hier een vereiste. Voor ons is dat vele malen moeilijker dan voor hen. Juist vanuit de verschillen in cultuur-historische ontwikkeling en de dramatische invloeden daarbij op hen.
Of het nu om het vraagstuk gaat van "hoe kan het dat een wannabe als een Putin überhaupt in staat is om hier macht uit te oefenen" of een kwestie van tegenwoordige vorm van conflict - onder elke streep van elke analyse en berekening komt uit de koker dat het allemaal volgt op ons gedrag: onze kwetsbaarheden, door ons geschapen en gecontinueerd, onze omgang, onze projectie, onze perspectieven en aannames.
Dat is een flinke pil om te slikken. Maar of je nu een militair historicus, socioloog, politiek econoom of iemand binnen inlichtingen vraagt, om de conclusie komen we niet heen.
Om de les ook niet: conflict en problematiek en escalatie volgen op ons gedrag. Dat is wat de ruimte schept voor het dominante gedrag daar. Onze beoordeling is daarbij laagdrempelig beperkt tot toepassing van onze perceptie op een machtsdynamiek die geen enkele match heeft met de onze.
Indien de NAVO niet toegeeft en Oekraïne (of nadien andere NAVO lidstaten) verdedigt is Rusland 100% bereid tot een totale oorlog, waarin het de VS en volledig Europa compleet nucleair van de kaart zal vegen. Dat ze zelf van de kaart geveegd zullen worden weten ze en maken ze geen probleem van want omdat hun land zo groot is "zullen ze meer overlevers tellen".
We hebben geen verdragsbepaling met Oekraïne in deze. Komt het tot conflict, dan staan ze alleen. Er is geen scenario van escalatie van onze kant, dat potentieel ligt volledig in handen van het Kremlin - of beter gezegd, de oligarchen wiens macht uitgedragen wordt middels de kleine raad daar.
Ondertussen hebben de episode War on Terror, de episode Trump en menige lidstaat de cohesie en operabiliteit van de NAVO dermate uitgehold dat elke beslissing van inzet een politieke beslissing is. Nergens is dat zo evident als daar waar men geen bias toepast en zich informeert over de reële stand van zaken. Het Kremlin weet heel goed dat een NAVO niet in staat is tot voldoen aan principes en bepalingen waar het voor opgericht is.
Is het Kremlin gulzig, en wordt er bij escalatie ingezet op prikkelen van NAVO lidstaten, dan is het ook nog maar de vraag of daar überhaupt ruimte tot respons bij is. Dat is een vraagstuk van politieke beoordeling t.a.v. wat oorlogsdaad omvat. Zijn Little Green Men, huurlingen of pseudo-state actors een leger? Nee. Maar ook wel. Die vraag is hier gerelateerd aan de vraag om welke lidstaat het gaat. Turkije? Ja. Estland? Nou ...
Ja, dat klinkt echt als het scenario dat de Oligarchen eigenlijk willen. Ze wonen bijna allemaal in het westen en houden er een immens luxueuze levelsstijl op na, maar eigenlijk kunnen ze niet wachten tot Poetin de wereld terug naar het stenen tijdperk bombardeert, want daar gaat hun leven beter van worden

We moeten onderscheid maken tussen de oligarchen van de kleine kring, en de zogeheten brede kring. Die laatste omvat personen en actoren die rijkdom dan wel macht vergaard hebben na de uitverkoop van de Soviet Unie, eenvoudig gezegd, de generatie na een Abramovich. Die eerste omvat wat men de zendelingen noemt, en de garantors. Die laatsten zijn waar de macht rust, waar verdeling besloten wordt, waar strategie bepaald wordt. Die zendelingen, zoals een Abramovich, dat zijn wat men agents of influence noemt. Of, werkvoorbereiders.
Bij elke crisis is redelijk goed te beoordelen in welke mate er sprake is van kleine strijd (oligarch-specifieke belangen en / of nationaal-politieke PR functies) of grote strijd. Puur op basis van volgen wie waar is. Dat is iets wat in Duitse media goed uitgewerkt is, om de een of andere reden is het in het Nederlandse oninteressant om verkenningen te doen naar risico scenario's. De huidige crisis is van interesse, omdat de brede kring op vakanties zit in Zwitserland (waar door de VS op ingezet is om een aantal personen van interesse uit te laten leveren i.v.m. Magnitsky Act én de onderzoeken in relatie tot 2016), in IJsland in de jachthaven of in de Middellandse Zee, de kleine kring is foets - nergens te vinden.
Dit zijn serieuze indicaties van acceptatie van potentieel van escalatie. Het maakt in deze niet uit of men er wel of niet geloof in heeft, het is acceptatie van strategie. Dat wordt verder onderbouwd door de behoorlijke verschuivingen in kapitaalconcentraties van hun fiscale en financiële netwerken. Zowel vertakkingen binnen vitale sectoren binnen NATO lidstaten, als participaties binnen strategische ondernemingen, als terugtrekken van investeringen uit metropolen en vastgoed.
Nu is het altijd een vraag of dit toepassing is voor handeling, of handeling voor toepassing. Dat valt niet vast te stellen buiten berekeningen van waarschijnlijkheid. En al is dat niet moeilijk, je moet er wel de informatie voor beschikbaar hebben. En dat is de afgelopen 9 maanden dramatisch verminderd. Eigenlijk sinds SolarWinds is ons inzicht in condities en besluitvorming daar nihil.
Zoals Sting ooit schreef, Russians love their children too. En dat klopt ook. Probleem is helaas dat Russen pur sang geen onderdeel zijn van de besluitvorming en gekaderd zijn binnen condities van zowel beïnvloeding als sociaal-economische participatie die hen enkel toestaan zich te gedragen zoals het op "the farm" past. Dat is de term die Russische oligarchen gebruiken voor bevolking.
Dat er serieus problematische ontwikkelingen zijn tussen Rusland/China en het westen (en dat wij in Europa absoluut niet voldoende voorbereid zijn) ben ik helemaal mee akkoord. Dat de VS (gezien de huidige ontwikkelingen rond de Republikeinen) Europa laat vallen kan ik op zich nog inkomen (en dat zou bijzonder problematisch zijn voor ons, don't get me wrong), maar dat de Russen blijkbaar verwachten "eventjes" Europa & de VS op te rollen lijkt me toch sterk. Ik zie geen enkele upside voor Rusland/Putin aan een Nucleaire oorlog.
Ik zie die ook niet. Maar ik moet erkennen dat binnen de aanwezige dominante mentaliteit hun beeld van nucleaire inzet al fundamenteel anders is als de onze. Sinds 2009 is bijvoorbeeld tactische nucleaire inzet onderdeel van primaire strategische kaders strijdkrachten. Als vertaling: de inzet van nucleaire munitie binnen kleinschalige operaties is genormaliseerd binnen operationeel kader.
Want, men heeft een heilig geloof dat men het potentieel voor escalatie beheerst, en niet wij. Dat volgt uit dat zero sum denken. Voor ons is dat vaak onbegrijpelijk. Ik ken een oud diplomaat die bij de dienst gelukkig nog altijd bereid is om jonge diplomaten van real world training te voorzien, het is altijd een enorm gevecht van de jonge garde om te leren uit eigen mentale kaders te stappen en er te kunnen wisselen. De laatste periode waarin dit nog onderdeel was van opleidingen was ten tijde van wat wij de Koude Oorlog noemen.
Wat meteen een goed voorbeeld is. Zij noemen het niet de Koude Oorlog, behoudens in PR interacties naar ons gericht. Thuis is het de Grote Oorlog. En dan is enig historisch inzicht vereist. Die grote oorlog begon onder de Tsaar. Het wil echt iets zeggen wanneer dergelijke term meer dan een eeuw later nog steeds een actieve term is binnen zowel politiek-economische als sociaal-culturele dynamiek.
Kijk, wij hebben altijd een rotsvast geloof gehad in MAD. Mutually Assured Destruction. Zelfs nu nog is het als concept dominant in ons denken, terwijl de praktische realiteit van MAD nooit behaald is geworden, en al meer dan een decennium volledig vermorzeld. Niet enkel in termen van wapentechnologie als een Zircon of de opvolger daarvan. Maar ook in termen van vermogen tot conflict. Ons vermogen.
Kijk eens naar een Covid crisis. Hoe gedragen mensen zich bij het even niet naar de bar kunnen gaan. Stel je eens voor dat een elektriciteitsvoorziening een week plat ligt dankzij ransomware. Of een Maasvlakte stil ligt door een geparkeerd schip in de routes. Oligarchen zien ons inderdaad als hun voeding, en dat willen ze vreten, niet verbranden. Maar er is zoveel voeding dat ze in hun zero sum denken er geen brood in zien om er voorzichtig mee om te gaan. Integendeel, want vanuit datzelfde zero sum denken kunnen zij enkel vreten wanneer wij dat niet kunnen.
Ik denk dat we niet goed beseffen hoe zeer het conflict getransformeerd is. Een kwestie als SolarWinds bijvoorbeeld is als een landing in Normandië. We zitten in een tijd van conflict ja, maar wel in een tijd waarin 5e generatie conflictvoering predominant is. Echter bij een tegenstander die zelf geen onderscheid maakt tussen 4e en 5e generatie maar ze integraal als hybride model geformuleerd heeft. Wederom, een probleem van onze perceptie en scheiding van domeinen - wat wederom iets is wat men daar gewoon niet toepast.
Dat is niet enkel beperkt tot zaken als cyber warfare (leuke oefening, kijk eens rond wat in het Nederlands geconcentreerd is van dat domein vanuit NATO en andere verdragsorganisaties). In Spanje beseft men inmiddels dat georganiseerde misdaad een geïntegreerde state-actor mechanisme is binnen de formele kaders van Strategisch Domein. Goed, dat is in het Nederlandse weinig tot niet in het nieuws geweest, daar is het menige harde les geweest. En dan komt weer dat probleempunt van perspectief, voor het Kremlin is er één Strategisch Domein. Hier zijn er gescheiden domeinen van National Security Strategy (NSS), National Defense Strategy (NDS), and National Military Strategy (NMS) en zo meer. Vectoren als cryptocurrency en gelieerde fiscaal-financiële instrumentatie zijn ook gewoon een vector binnen strategie, een stuk gereedschap binnen een toolbox waar grensoverschrijdend gedrag de norm is omdat er gewoon binnen mentaliteit en operationele kaders geen grenzen zijn aan gebruik van gereedschap.
Zoals ik eerder al zei, we beoordelen dit soort situaties vanuit aannames, perceptie, reductionisme, misvattingen en (geïntroduceerde) dwaalbegrippen. Kan dit een nucleair scenario worden? Zeker. Die kans is klein, maar hij is er. Maar is dat MAD? Nee. Tactisch operationeel niveau. Is dat überhaupt van toepassing? Nee, immers, een Oekraïne is geen lid van de NAVO. It's that simple.
Maar wil dat zeggen dat het dus allemaal maar ver van het bed is? Nou, op geen enkele wijze. Gasprijzen, hoeveel ondernemingen liggen stil, hoeveel verhogen prijzen onder maskering van faux-inflatie, hoeveel narratieven worden klakkeloos overgenomen in media en pers - er zijn vele ketens van extreme invloed. Onze samenleving kent een hoge complexiteit. Dat is goedkoop te ontwrichten. Helemaal omdat de Quislings zelfs al in een Tweede Kamer zitten.
En nee, dat is grap noch overdrijving. Het maakt niets uit of ze actief of passief zijn, fellow traveller of useful idiot. De arena van gedrag is bepalend voor richting van ontwrichting.
Maar mocht er een invasie komen, dan gaat dat hier vele rimpeleffecten kennen. Vergelijkbaar met die van een Phony War zoals aan het begin van een Tweede Wereldoorlog. Een periode van subtiele maar significante rimpeleffecten waarin de grote vraag zal zijn wie de richting daarvan weet te bepalen. En dat zal uiteindelijk het potentieel van escalatie bepalen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.