RoD schreef op maandag 23 februari 2015 @ 15:09:
Porosjenko zegt dat ie een overeenkomst heeft met de EU over "snelle actie" als de beschietingen door de Russen doorgaan. Wat dat is, dat wordt uiteraard niet gezegd. De overeenkomst zou gesloten zijn op de dag dat de "troepen uit Debaltseve werden teruggetrokken". Blijkbaar was er iemand van de EU bij toen hij dat riep.
http://www.unian.info/pol...nd-shelling-continue.html
Het is een beetje een halfslachtige dreiging, maar het is iets, zullen we maar zeggen.
In essentie correct. Let wel, politieke overeenkomst, geen kwestie van militaire / logistieke ondersteuning e.d.
Probleem is dat dit hoe dan ook een strijd van perceptie is, dit valt gewoonweg niet te winnen ten aanzien van wat het Kremlin in die strijd gooit.
Dat is een kunstmatige perceptie. Wie kost het geld als we tegenwicht bieden aan de ontwikkelingen gestimuleerd en voorgestaan door de clique van criminaliteit in het Kremlin, dat is de essentiële vraag.
Het kost Nederland als collectief van belastingbetalers geld om zich aan reeds staande afspraken te houden waar men dit decennia lang niet gedaan heeft. Dat is een kwestie van zaken als Interpol, Europol, OVSE maar net zo goed de vereisten van de Nato of internationale verdragen van financiële systemen. Het gaat centjes kosten nu om te herstellen wat we zelf hebben afgebroken uit bewust beleid.
Vraag daarbij is tevens het probleem: hoe vertel je de kiezer dat je zo lang je bewust niet aan afspraken gericht op het voorkomen van dit soort ontwikkelingen - èn het vermogen om er mee om te gaan - hebt gehouden. Vooralsnog is het antwoord "niet". Wat we wel hebben gezien is een serie vrij traditionele Haagse initiatieven van beeldvorming. Zo leidt Nederland klaarblijkelijk de nieuwe snelle reactiemacht van de Nato. Ik daag mensen uit om dat beeld eens echt te toetsen ...
De prijs voor de Nederlandse staat en samenleving is een politieke prijs, niets meer, niets minder, aangezien de economische prijs op uitermate simpele wijze te gebruiken valt als economische stimulans. Probleem is gewoon dat politiek noch samenleving nog in staat is om dat te (willen) zien.
Maar goed, dat zijn zaken van de reguliere maatschappelijke interactie van politiek, economie en samenleving. Zaken waar de door de bank genomen ongeacht ups en downs redelijk goed uit weten te komen. Waar het echt geld zou kosten, dat is interessant. Er zijn immers absoluut gigantische financiële belangen. Vele malen groter en van meer structurele aard zelfs dan die warme aardappeltjes van verdragsafspraken en de vraag wie wel op een kieslijst gezet mag worden als coryfee of kroonprins.
Ik vrees dat we dan toch weer eens uitkomen bij de traditie van het afwentelen van risico's en verliezen van supranationale bedrijven op interne economieën. Of we dan kijken naar de energiesector, bedrijven als de Shell, of naar de banken, herverzekeraars en de grotere fondsenmanagers.
Je kan dan de vraag stellen natuurlijk of Nederland wel zou toestaan dat in een geval van effectief tegenwicht bieden aan de ontwikkelingen geïnstigeerd en voorgestaan door het Kremlin de kosten voor partijen gelieerd in financiële zin aan het Kremlin - en in perceptie aan nationale identiteit of vermeende rol binnen interne economie - worden afgewenteld op de samenleving.
Natuurlijk is dat een leuke discussie, en een mooi politiek debat in een tijd voorafgaand aan periodieken van verkiezingen. De realiteit is echter dat dit voor Nederland geen echt onderwerp is, sinds de jaren '80 is er reeds geen moment meer geweest waarop dat soort verliezen niet door de samenleving betaald worden ongeacht dat diezelfde samenleving enkel op extreem selectieve wijze en met marginale voetafdruk daar profijt van trekt. Als ik enkel al zie wat een ABN-AMRO heeft uitstaan in Rusland, of hoe diep de ING in risicokapitaal zit met een Shell, en ik hoor dan het geklets dat de eerste klaar is voor een beursgang, de tweede nog steeds zit te lobbyen voor compensatie in belastingafdracht vanwege dat akkefietje van een KLM die financiering nam bij een Chinese bank i.p.v. de ING, of hoe de derde de ene na de andere meeting heeft over wat men "dat gedoe in Groningen" noemt, tja.
Centjes kosten? Welkom in Nederland. Misschien had ik beter gepensioneerd kunnen blijven, denk ik af en toe, in plaats van de overstap te maken van de City naar Brussel

Tja, kunnen we ze dat kwalijk nemen. Aan de andere kant, kunnen we het hen kwalijk nemen dat ze heel erg ver gaan in hun spreekwoordelijke loopgraven, aangezien wij in het Westen Polen in elk groot conflict eigenlijk consistent hebben laten vallen?
Zeker, de situatie ziet er nu anders uit, maar Polen heeft een veel meer recent bewustzijn van geschiedenis - en het investeert naar Duits model in collectieve bewustzijnsprocessen daaraan gerelateerd - dan de west-Europese landen. Wij zijn vrijwel alles van het Interbellum vergeten, is ook nog nauwelijks in de curricula van opleidingen of educatie terug te vinden. Hetzelfde voor de periode na de Tweede Wereldoorlog, laat staan de Eerste. En sinds dat we ons er zelf van hebben overtuigd dat we de Koude Oorlog gewonnen hebben wordt hier ook daar eigenlijk niet meer aan gedacht.
We hebben wel monumenten, herdenkingen en vieringen. Er is af en toe wat van de Ieper, de Ijze en soms in Frankrijk een gedachte voor Vichy. Maar daar blijft het bij.
Als men in Duitsland niet consistent de afgelopen decennia had geïnvesteerd in herinneringen aan achtergronden, oorzaken, gebeurtenissen, verantwoordelijkheden en de kosten van het verleden, dat was Putin met zijn inzet van voormalig bondskanselier Schroeder er absoluut in geslaagd om dat land volledig een andere richting uit te krijgen. Dat plan faalde op fenomenale wijze, omdat men op elk niveau van samenleving - van linkse burger tot rechtse econoom, van CEO tot bankier - instinctief uit bestaand bewustzijn de symptomen herkende.
Dat men in Polen vrij heftig reageert op Putin, dat is heel verklaarbaar. Wat mij opvalt in gesprekken, alsmede de wandelgangen hier, is dat ondanks alles men zich toch ook redelijk goed doet realiseren dat het probleem niet Rusland is, maar een nieuwe vorm van georganiseerde criminaliteit. Dat is iets wat in west-Europa onvoorstelbaar is, kijk naar Nederland, hoe moeilijk is het daar nog steeds om simpele realiteiten van inzet Russische strijdkrachten publiekelijk in de mond te nemen. Dieper kijken is "not done".
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.