Heh, dank je, ik kan mezelf echter niet actief zien in politiek. Tenminste niet zolang er geen sociaal-economisch fundament is voor daadwerkelijke participatie van de samenleving daarin.
Nee, mijn achtergrond ligt in de basale humane wetenschappen (sociologie, psychologie, economie, communicatiewetenschappen e.d.). De insteek van internationale betrekkingen komt in wezen neer op mijn tijd in venture capital management voorafgaand aan een paar pogingen om met pensioen te gaan vooraleer terecht te komen in de rotatie Brussel, Strasbourg & Frankfurt.
Specialisaties zoals bijvoorbeeld Internationale Betrekkingen of specifiek Europees gerichte opleidingen zijn interessant, en zeker handig, ik kan ze eigenlijk echter enkel als aanvullend zien - aangezien ze zich richten op een aantal aspecten van dynamiek op een bedje van vaste procedures in kaders van instellingen. Ze geven inzicht, echter bitter weinig toegang. Maar, als aanvulling een pré.
djengizz schreef op zaterdag 07 februari 2015 @ 01:13:
[...]
Tja, al vaker vastgesteld hier natuurlijk maar of het realistisch is dat wij daartoe in staat zijn vraag ik me af.
Verder natuurlijk erg zuur voor Oekraïne of eventuele andere (toekomstige) conflictgebieden die zich neer moeten leggen bij de bevroren staat van hun conflict en het feit dat ze tussen de spreekwoordelijke hamer en aambeeld zitten van testgebied aan de ene kant en drainage kanaal aan de andere.
Zuur is het zeker. Toch ben ik van mening dat het land het aankan. Hoge prijs ja, toch geeft het ook juist weer stimuli voor het land om zich te ontwikkelen tot iets wat in essentie niet meer compatibel is met een Kremlin hegemonie op vrijwel alle niveau's van sociaal-economische structuren.
Laat ik het zo zeggen, tenzij het Kremlin "all out" gaat (wat geen optie is voor hen aangezien juist dat tot scenario's zal leiden die de interne afhankelijkheden voor de criminele veiligheidsstaat onderuit halen) zal het land zich steeds meer ontwikkelen tot een meer flexibele en innovatieve interne dynamiek. De voordelen daarvan zijn navenant, al zit er wel een vereiste dat men zich realiseert dat het niet voor deze maar voor de volgende generatie is, en men zal toegang moeten krijgen tot middelen om die investeringen onder druk door te zetten (en daar zit eigenlijk de grootste rol van de Europese lidstaten, in veel opzichten is juist hier het de moeite waard om eens wat onderzoek te doen naar de oude randvoorwaarden die tot het zogeheten Marshall Plan geleid hebben indertijd - en ja, ook toen zaten we met "frozen conflicts" en de wederzijdse perceptie van expansie).
djengizz schreef op zaterdag 07 februari 2015 @ 11:52:
[...]
Toch is er een wezenlijk verschil. McCain wil juist wel die balans doorbreken en er een overwicht van maken. Niet als een onderdeel van het totaal pakket en met een uitweg voor Rusland maar stereotyperend 'we are going to bomb some freedom and democracy into Ukraine and teach those pesky commies'.
Dat is heel wat anders dan de balans behouden en zijn oplossing is een gevaarlijke route. Daarnaast ziet hij een eenzijdige militaire oplossing waar wij al hadden vastgesteld dat de enige oplossing die eventueel gaat werken multidisciplinair moet zijn en veel breder getrokken zal moeten worden dan alleen militair.
[...]
McCain speelt vooral de anti Obama kaart en daarbij de hardliner kaart voor zijn achterban die dat graag ziet en verwacht. Ook niet heel onwaarschijnlijk dat er misschien ook nog wel lobby argumenten meespelen vanuit de wapenindustrie / militaire hoek. Zijn focus is intern maar met internationale agendapunten.
Exact. Bij elke discussie gerelateerd aan de VS moeten we goed in het achterhoofd houden dat zonder extern existentiële bedreiging dan wel macro-economische afleiding alle politieke dynamiek in de VS een volledige interne focus heeft. Het is voor ons moeilijk om dit op waarde te schatten, een politicus of CEO hier zal zelden of nooit een uitspraak doen zonder de impact te wegen daarvan op strategische partners of externe factoren van relevantie / invloed. In de VS is dit dus fundamenteel anders. In dit opzicht is dat een interessant punt van studie in de huidige ontwikkelingen, aangezien dit veel overeenkomsten heeft met een toch best flink aantal politiek-economisch culturele aspecten van Rusland. Het is niet voor niets dat zowel de Amerikaanse als de Russische politiek en diplomatie als fundamenteel instrument van relaties de zogeheten "reset" geïntegreerd hebben op elk niveau van relaties. Voor Europese landen, ook daarbuiten, is dat òf ongekend, òf een vrijwel buitenaards concept.
PauseBreak schreef op zaterdag 07 februari 2015 @ 12:38:
Rusland heeft natuurlijk überhaupt niet écht plaats genomen aan de onderhandelingstafel in dit hele conflict, dat moge duidelijk zijn. Dat komt ook doordat er voor Rusland niks te halen valt daar. Dit conflict is puur een pressiemiddel op de interne politiek van haar omringende landen, Oekraïne incluis. Als je daar een wapenstilstand of zelfs een vredesvoorstel uitonderhandeld, dan verliest Rusland de huidige pressiemiddelen en dat willen ze niet.
Mijns inziens moet je dan ook niet verwachten dat je dit aan de onderhandelingstafel kunt oplossen, want, om Black Hawk Down te parafraseren, 'killing is negotiating', zeker voor Rusland. Je moet dus zorgen dat er op de grond aanleiding wordt gegeven om Rusland te dwingen wél plaats te nemen aan die onderhandelingstafel.
Inderdaad. Rusland heeft nog nooit actief deelgenomen aan een onderhandeling in deze. Wel heeft men heel veel moeite gedaan om dat beeld te scheppen. Men is echter altijd bezoeker, genodigde, waarnemer, ga zo door. Men is nooit instigator, participant, deelnemer. Men tekent ook nooit daarvoor.
Ik besef dat het volgende met name voor politici en diplomaten een moeilijk punt is, maar voor het Kremlin is zowel politiek als diplomatie enkel een instrument van af-/misleiding. Dit is essentieel onderdeel van de school van Andropov. Een simpele analyse van alle interacties op die niveau's tijdens deze ontwikkelingen toont zonder veel moeite haarscherp aan dat al die diensten, al die interactie, volstrekt nutteloos zijn.
De enige als relevant / interessant erkende vorm van publiek / semi-publieke interactie is die van leider tot leider. Putin en intimi kennen geen andere vorm van geaccepteerde interactie. Al het andere is afleiding, misleiding, toepassing van instrumentele logica. Een slimme politicus in Nederland zou eens gaan praten met de CEO van Shell, en vragen wanneer het bedrijf überhaupt ingang vond ondanks alle jarenlange inspanningen, onderhandelingen, omkoperijen en pogingen tot samenwerking. Het antwoord: pas toen de CEO zelf naar Moskou ging en alle rekeningen betaalde (boven en onder alle tafels) om met Putin zelf te spreken. Pas toen begon het.
Derhalve ook de kracht van het signaal van het bezoek van zowel Hollande als Merkel. Los van de rol van Merkel dusverre. Die vrouw heeft meer impact en status in Rusland en zowel de private als publieke percepties van de onderdelen van de Russische duale samenleving dan Thatcher ooit had durven dromen.
Het gegeven dat die twee nu daar naar toe zijn gegaan met de ruimte voor Putin om dat bezoek te gebruiken als punt van interne perceptie (compromise but save face) is met name het zakenleven in Rusland niet ontgaan, zowel de witte als de heersende zwarte sectoren. Zelfs op de staatsmedia is dit duidelijk. Dat Putin die kans heeft laten liggen is in essentie de absolute bevestiging dat a) alle besluitvorming enkel basis heeft in wat men ziet te kunnen doen en b) er geen enkele interne ruimte is tot compromis alsmede c) dat de huidige heersende junta op geen enkele wijze deel zal nemen aan de gevestigde internationale middelen en procedures van betrekkingen.
Het ontgaat met name de Nederlandse media, maar onderschat niet dat het bezoek zo geplaatst is om door te leiden naar de conferentie in München. Dit is van significant belang. Men heeft de ruimte gegeven aan het Kremlin om iets te doen wat op geen enkele wijze hun interne cohesie vereist voor dominantie zou schaden, het Kremlin heeft ervoor gekozen om dat links te laten liggen. En dus is het nu werk aan de winkel: de situatie staat. Er is sinds het bezoek aan Moskou sprake van een onverklaarde oorlog.
Ik besef heel goed hoe hard die laatste zin klinkt. Maar dit is de situatie an sich. Zoek de verklaringen en speeches op van de conferentie. Men erkent de situatie als fait accompli. Wanneer zelfs de Duitse minister van defensie in de voordracht de woorden uitspreekt "Russlands unerklärter Krieg" en duidelijk maakt dat men geen andere mogelijkheden meer heeft dan te accepteren dat men niets anders meer kan dan zich daar tegen te weren, dat zegt genoeg.
Zeker, dat een Koenders dat niet begrijpt, dat spreekt voor zich. De beste man koos er dan ook voor om het minder belangrijk te vinden om bij die voordracht te zitten luisteren dan een medewerker opdracht te geven om uit te zoeken of er überhaupt Nederlandse journalisten aanwezig waren op de conferentie alsmede uit te zoeken welke ruimte er was voor wat mooie beeldvorming. Triest. Maar goed, dit is de man gekozen voor de functie, toch?
Het resultaat:
Koenders: wapens compliceren de zaak. Een schoolvoorbeeld van uit gebrek aan controle op informatiestromen de plank volledig misslaan.
Ondertussen van elders even een paar interessante verkenningen:
Die doppelte Null-Lösung für die Ukraine.
Transnistrien-Modell als Lösung?
Die Ultrarealistin Merkel.
Dezelfde bron, inderdaad. De Frankfurter Algemeine is in Duitsland een tikkeltje een geval apart, een krant die zelfs voor hun begrippen vaker dieper gaat alsmede zeer goede ingangen heeft. Het is dan ook Frankfurt, en daar zit meer bij dan men verwacht.
Elders:
BBC
Ukraine crisis: Russia tests new weapons.
BBC
Russia's next-generation military - in 90 seconds
BBC
Ukraine crisis: 'Last chance' for peace says Hollande.
De conferentie gaat inmiddels verder. Inmiddels is van Amerikaanse kant de verwachte reactie op het initiatief Hollande / Merkel - en de conclusies getrokken uit het handelen van het Kremlin - ook gekomen.
FAZ
Biden: Putin kann nicht machen, was er will.
NOS
Merkel en Hollande krijgen steun van VS.
[
Voor 6% gewijzigd door
Virtuozzo op 07-02-2015 17:32
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.