EektheMan schreef op vrijdag 06 februari 2015 @ 13:12:
Dank Sensei
Nadeel is als je bij een instelling/bedrijf bij een scenario sessie met dit verhaal op de proppen komt dat het in mijn ervaring een averechts effect oplevert=> Eerst vervallen in verbazing/apathie om dan uit wanhoop weer terug te vallen op niet passende realpolitik. Kun je slechts hopen dat niet iedereen in die stroom meegaat.
Diplomatieke Dienst hier voelt zich naar mijn weten (al een klein beetje verouderd) een scapegoat.
En dat is het nou precies: het staat allemaal zo haaks op "zoals het behoort te zijn" (zoals men het geregeld heeft) dat men er òf over valt, òf men negeert het. Dit is ook een van de meest simpele en toegepaste ingangen voor netwerken vanuit Rusland: mensen subtiel hiermee confronteren, zeker hen die meer zien dan de gemiddelde burger, en vervolgens contacteren conform heilige huizen en protocollen. Vervolgens praten mensen teveel, of laten zich relatief onbewust "geruststellen".
En ja, de dienst is een zondebok. Dat is hun functie in deze. Voor een deel is dat logisch, aangezien het een orgaan is uit tijden van andere aard (beleid & besluit wordt gevormd en gestuurd op andere niveau's en terreinen dan die van de staat dan wel de natie en haar instellingen), iets wat zich met name voor de kleinere landen heeft doen vertalen in functioneel gebruik van die dienst enkel als instrument voor buffering, stroomlijning civiele processen en zelfinstandhouding (om het maar koud te stellen als het met name op de zogeheten hogere niveau's eigenlijk is). Als dan ontwikkelingen echt thuis komen, dan is het eigenlijk de regel dat het diplomatieke proces òf een afleiding blijkt te zijn, òf een misleiding - los van de politieke en andere geregelde processen. De achterkamers zijn niet meer die van de Diplomatieke Dienst.
Dat steekt. Maar het is wel de realiteit. Ik begrijp best goed dat men zich gebruikt voelt. Aan de andere kant, men is inmiddels twee generaties bezig met zelfmisleiding, men had ook zich als instituut kunnen aanpassen - maar dat had moeten beginnen met name in de hogere functies met wakker worden èn met weerstand bieden aan het dienen als koerier voor initiatieven die van zakelijke aard zijn. Heeft niemand zich ooit afgevraagd waarom twee hoge heren van de dienst zich als onderhandelaars opwierpen voor die beste man voorheen van de NAM nu consulent voor het Gazprom consulaat die eind vorig jaar even een publiek momentje van wereldvreemdheid bij de NOS had? Nee, de overige kaders zijn niet geïnformeerd.
Terug bij het kernonderwerp echter, je ziet waarschijnlijk hoe het psychologisch proces vanuit gevestigde mentaliteit en organisatie per definitie contraproductief is in al deze ontwikkelingen. Dit is een van de sterktepunten van Putin & intimi, altijd al geweest, inclusief Lavrov die eigenlijk nooit diplomaat geweest is - ook hij is onderdeel van de oude school van Andropov. Mensen nu werkzaam bij een Nederlandse Diplomatieke Dienst zouden eigenlijk eerst dat eens moeten onderzoeken, vooraleer men überhaupt enige verkenning kan gaan wagen, maar dat gaat op voor elke institutionele instrumentatie. Probleem is dat het Kremlin geen enkele vorm of variant daarvan erkent als geldig. Ik heb het eerder gezegd, net als de paar analisten die het wel doorhebben (die echter zeer voorzichtig dienen te zijn, zie Chatham House et alii), dit is geen kwestie van Rusland of Russen. Het is een kwestie van de sturingslaag van een criminele organisatie gestoeld op de resolute basis van inlichtingen- en veiligheidsoperaties zonder enig onderscheid voor of van doelstellingen, perceptie, middelen e.d.
Het is heel moeilijk om daar mee om te gaan zonder te vervallen tot het scheppen van condities extern daaraan die voor hen intern wenselijk zijn. De balans zit hem in het vinden van een eigen weg die niet behept wordt door de eigen traditionele en gevestigde verdeling van focus, middelen en informatiestromen.
Hier zit eigenlijk ook de reden waarom ondanks alles zowel in Parijs als in Berlijn het instinct de overhand heeft kunnen nemen, ongeacht alle ideologie, relaties, hoop, wens en malversaties. De instinctieve reactie van confrontatie met iets wat niet correspondeert aan de naoorlogse algemeen gedeelde instrumentatie ter voorkoming van herhaling van die oorlog en ter preventie van escalatie van het grote vormende conflict in ontwikkeling tijdens het vormen van die confrontatie.
Zelfs Stalin zag de noodzaak daarvan in, en al was het vanuit zijn realisatie dat de Soviet Unie geen direct conflict aan kon gaan, hij zag vanuit zijn eigen perspectief de noodzaak in tot het deelnemen aan middelen en mogelijkheden ter preventie van escalatie. Van Adenauer tot DeGaulle, van Thatcher tot Jeltsin, er zijn redenen waarom ondanks alles er op globale schaal wel lessen getrokken werden uit voorafgaande conflicten en contemporaire ontwikkelingen.
Het Kremlin du moment ziet daar geen nut in. Geen noodzaak toe. Dat geeft te denken. En in sommige hoofdsteden met wat langer besef van geschiedenis - dan een minister-president die het gestudeerd heeft zonder besef van de waarde ervan - zorgt die bewustwording voor koude rillingen. Waarom denk je dat de Franse en Duitse diplomatieke diensten tegenwoordig in deze ontwikkelingen niet meer zonder directe samenwerking in mandaat met specifieke ministeries (en bepaalde andere diensten) aan tafel gaan zitten met Russische vertegenwoordiging, zowel in persoon als in functie. En dat gaat ook de andere kant op, er is tegenwoordig geen hogere of lagere functionaris van relevantie ministeries die zonder die en andere diensten correspondentie of andere communicatie aangaan. Som der delen, dekking van handen, cohesie van instrumentatie voor tempo & richting, e.d.
Het moet toch iets zeggen dat zelfs die Franse dromers met dat idee van een Europa van Parijs tot Moskou via Berlijn daar geen woord van intern protest tegen indienen. Integendeel zelfs.
En ja, nut noch noodzaak wordt erkend als argument. De school van Andropov 2.0: alles anders dan de uitoefening van wilskracht bij het tegenover staan van wat men kan is enkel instrument van afleiding dan wel misleiding. En ja, criminele organisatie. Rusland is een duale natie geworden, waarbij de bovenlaag op geen enkele wijze anders dan die vanuit toepassing instrumentele logica naar land / natie / bevolking / grondstoffen / etc. kijkt dan als onderdeel van instrumentatie.
Let wel, het bovenstaande is geen directe steek richting de Nederlandse Diplomatieke Dienst of de daarbij betrokken overige instellingen. Door heel Europa heen is vergelijkbare frustratie, pijn en machteloosheid merkbaar geworden. Maar in sommige landen doet men aanpassingen. In andere landen, het pijnt me om in deze Nederland en Bulgarije onbedoeld in een adem te noemen, doet men dat niet, en blijft men vast zitten òf in de loopgraven van verbazing/frustratie/resulterende apathie òf in de valstrik van regentisme. In dit en in het vorige onderwerp kwam hier net als in reguliere media maar al te vaak menige steek richting problematiek van oligarchie in de Ukraïne naar voren, het valt echter niet te ontkennen dat in vormen en focus van organisatie menig specifiek land daar meer overeenkomsten mee heeft dan men vanuit de gegroeide perspectieven van instellingen, organisaties en sociaal-economische structuren wenst toe te geven - of zelfs maar te horen.
En
daar zit de kern van het probleem van onvermogen in omzetten van de huidige problematiek in nuttige uitdagingen: men wenst niet naar eigen tuin te kijken, laat staan eigen schip onder de loep te nemen. Of dat nu is voor aanpassingen of zelfs maar het dichten van lekken en verbeteren van zwaktepunten. De inherente onbalans in eigen thuis is nu eenmaal niet stabiel genoeg om op te staan. Laat staan te springen. Ja, er zijn genoeg andere problemen - denk aan besmetting informatiestromen, degradatie van de traditionele instrumentatie en rol van bijvoorbeeld media e.d. - dat zijn echter wel allemaal problemen die zonder veel gedoe oplosbaar zijn zelfs op kortere termijn voor acceptabel nuttige inzet - maar dan zullen we wel eerst moeten beginnen met eigen huis en tuin onder de loep te nemen, en plein publique, en schoon te maken.
Maar dat is pijnlijk. De Diplomatieke Dienst heeft in dat opzicht geen enkel idee van hoeveel pijn dat zou zijn, de eigen pijn is in verhouding daartoe verwaarloosbaar.
Edit. À propos, voor diegenen met interesse daartoe, de
Munich Security Conference is vandaag heel erg toegespitst op de kwestie.
Livestream trouwens hier te vinden.
[
Voor 6% gewijzigd door
Virtuozzo op 06-02-2015 15:29
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.