Meer dan 3500rpm heb ik nooit aangedurfd, alsof hemel en aarde vergaan in de stuurhut. Meer dan 2000 doe ik eigenlijk nooit.
Leuke anekdote, het is tenslotte de kroeg
We wilden eens vanaf het Lauwersmeer het prachtige riviertje de Lauwers opvaren en normaal gesproken moet je dan door de
Friese Sluis net buiten Zoutkamp, dat past net qua lengte. Dit keer stond de schutsluis in het Munnekezijlsterdiep open omdat er water van de Friese boezem op het Lauwersmeer gespuid werd. Ik schat in dat er zo'n 20cm verval was over een meter of 20. Met de deuren open is de sluis is dan eigenlijk niks meer dan koker, een versmalling waar al dat water doorheen perst met een weg eroverheen.
Het is een prachtige zonnige dag, vertrokken vanaf de steiger achter de camping van Lauwersoog komen we op ons dooie gemak aanvaren. Dat er niet geschut zou worden werd duidelijk door het stromende en ietwat schuimende water dat ons tegemoet kwam. Eens kijken of we zo ook door de sluis kunnen. Met een stationair toerental draaien we de boeg tussen het remmingwerk voor de sluis en zodra de boeg tussen de wanden van de sluis kwam valt het schip ineens stil. Een beetje gas erbij en we schuiven weer wat naar voren totdat meer romp een prop vormt in de sluis en we liggen weer stil. Dus gaat er nog meer gas op en langzaam schuiven weer wat verder. Er is op plekken maar zo'n 50cm ruimte aan weerszijden en door de snelle stroming/zuiging van het water rond de romp begint de boel wat te zoeken, dus snel voor de zekerheid wat stootwillen ertussen en hup nog meer gas erop.
De naald van de toerenteller is in regionen aangekomen die het al tientallen jaren niet meer gezien heeft, alles staat te rammelen en de stuurhut wordt gevuld met het enorme gebrul van de luie diesel. Enkele bemanningsleden beginnen wat benauwd te kijken maar bij de stuurman wordt de grijns steeds breder, oergevoelens komen boven. Dit is het eeuwige gevecht tussen de mens en het water, opgeven is geen optie! Nog een flinke dot gas erbij. 3500 toeren per minuut, dikke walmen komen uit de uitlaat en de kopjes trillen bijna de kastjes uit. Gespannen gezichten roepen naar mij maar het gebrul van de motor overstemt alles. Dat de cilinders niet door de vloer komen is een wonder! In het roer is inmiddels geen beweging meer te krijgen, stuwkracht van de schroef en het stromende water heeft de controle overgenomen. Al slingerend schuiven we langzaam naar voren.
En ineens is het over, we schieten de kolk uit en door de plotselinge versnelling moeten sommige bemanningsleden zich haastig vastgrijpen om niet overboord te vallen. Het gas wordt teruggenomen en de ik kijk tevreden achterom. Het zicht op de sluis wordt bijna ontnomen door een enorme blauwgrijze wolk, de sluiskoker hangt er helemaal vol mee. Mens vs water: 1 - 0, met excuses voor de lokale piek in luchtvervuiling.