Het klinkt een beetje als sentiment vs. feiten. Sentiment: het gaat goed (oh?). Feiten: het is belabberder geworden.
Mijn verhaal (n=1): Ik heb voor 2008 GEEN huis gekocht omdat ik de prijzen idioot vond (de hypotheekverstrekker vond mij maar raar). Zeer hoge maandlasten tenzij aflossingsvrij, en dat laatste wilde ik niet. Conclusie toen: ik kan (verantwoord) geen huis kopen, en dit was tegen de stroom in. Ik heb vrienden toen hetzelfde advies gegeven en een aantal zitten flink in de sh*t nu... (scheiding, etc)
Inmiddels zijn de regels veranderd en de prijzen gezakt. Ik moet echter evenveel tot meer betalen dan toen voor hetzelfde huis (wat nu een stuk goedkoper is). Dit omdat annuitair moet en spaarhypotheek niet meer mag + afbouw HRA. Conclusie: ik kan nog steeds niet (verantwoord) een huis kopen, ondanks de daling van de prijzen. Daarbij is de koopkracht alleen maar gedaald. Tel daarbij op de andere effecten van de crisis en het kan gewoon niet zo zijn dat de prijzen niet meer zakken. Het dalen van de huizenprijzen heeft amper effect op wat het kost om een huis te kopen. Het enige voordeel van nu t.o.v. toen is de lage rentestand (die eigenlijk nog 2x zo hoog is als wat het moet zijn ivgl met omliggende landen).
Ik heb wat promotie gemaakt en verdien nu meer dus we gaan waarschijnlijk toch een huis kopen; niet omdat ik het verantwoord vind maar omdat ik een gezin heb en we uit ons 50m2 appartementje groeien, waar ik dankzij de huurwet nooit meer in zou mogen (scheefhuurder, betaal wel 600pm maar goed) en met 4-6% per jaar stijging niet interessant blijft. Ergens anders huren is geen optie dus ik moet wel kopen of klein blijven wonen. Zo gauw ik hier uit ga verhoogt de woningstichting de prijs naar 800eur pm (om het uit de sociale huur te gooien) maar ik vraag me af wie dit voor dat geld wil hebben...
Dus ik behoor tot de groep mensen die maar wacht met kopen omdat ik TOEN de goede keuzes wilde maken en NU ervoor gestraft wordt omdat de maatregelen zich opstapelen die het weer even duur maken als toen, ondanks de lagere woningprijs. Conclusie: de prijzen moeten nog meer zakken voor het voor jan modaal als ik weer betaalbaar word en anders ja, dan moet jan modaal altijd in een 50m2 appartementje blijven wonen. Oh, en sparen gaat ook niet erg hard met kids, opvang etc ook al werk je allebei dus als ze naar 80% financiering gaan dan ben ik bankroet want ik krijg dat bedrag voorlopig niet bij elkaar, en de huurstijgingen eten de rest van mijn geld op.
Wat ik trouwens zie in mijn omgeving (n=2) dat mensen die kopen nu vooral net afgestudeerde stellen zijn (die nog geen torenhoge studieschulden hebben i.t.t. de komende generatie) die huizen kopen op 2 inkomens waarvan ik me afvraag of zij nadenken over de toekomst. Bij een evt kinderwens, die de meeste mensen in mijn omgeving hebben, wordt het wonen in zo'n huis praktisch onbetaalbaar. Maar dat vertelt geen hypotheekverstrekker erbij.
edit:
stukje over wat ik denk dat de huidige kopers zijn
[
Voor 9% gewijzigd door
Mfpower op 02-10-2013 10:30
]