Niet voor niets is de AFM tegenwoordig kind aan huis bij de Rabo.... klacht is dat Rabo zijn positie als aanbieder misbruikt om onder kostprijs advies te geven.
Feit is wel dat door de transparantie nu de adviestarieven eerder naar die 600 dan naar die 2900 zullen gaan bewegen. En het 'onafhankelijke' intermediair het erg moeilijk gaat krijgen bij gebrek aan verdienmodel.
Denk dat dat wat genuanceerder licht. Enerzijds kun je ook daar niet alle banken over één kam scheren. Anderzijds kreeg ook toen normaal gesproken een dorpsgek geen hypotheek. Dus of het beteffende verhaal is een stuk genuanceerder, of het is een grove fout die niet representatief is voor de hele markt destijds.
Via Kifid ja. En idd enkel geval. Maar wel tekenend voor teneur destijds. Te Kritisch verstrekken werd toen door klant en markt amper geaccepteerd.
Bartjuh schreef op vrijdag 30 augustus 2013 @ 14:00:
Er moet gewoon strikte regulering komen die geijkt is op preventief handelen. 80% LTV is daar één van. Ik vind banken splitsen tot ze een omvang hebben die niet meer gered hoeft te worden ook een goede (niet meer too big to fail). Als banken weer te groot worden, dan weer splitsen. Desnoods nummer je het. Die afhankelijkheid van de overheid moet compleet weg. Banken failliet? Jammer dan. Dat is erg belangrijk.
Daarover zijn we het ook niet oneens, integendeel, daar ben ik erg voor. 80% LTV, prima ontwikkeling.
Vind alleen wel dat too big to fail voorkomen moet gebeuren door hogere buffervermogens te eisen, precies wat Basel III al doet, inclusief een 'too big to fail' boete: systeembanken moeten fors hogere buffers aanhouden dan kleine banken en hebben daardoor een concurrentienadeel. Helemaal terechte maatregelen.
Dit is beter dan een maximum omvang af te dwingen. Balanstotaal zegt nml niets over risico: investments banks hebben fors lagere balanstotalen dan retailbanks. Hedgefondsen en handel voor eigen rekening vergt zelfs bijna helemaal geen balanstotaal, is grotendeels fee business en off balance.
Buffers moeten aanhouden op basis van risico gewogen activiteiten is veel effectiever. En dat is precies wat Basel III doet.
Alleen moet je dan niet zeuren dat op korte termijn door Basel III Nederlandse hypotheken met hun hoge LTV en LTI en hoge rentevast termijn opeens erg veel onaantrekkelijker worden voor banken. En dus de rentetarieven omhoog moeten en buitenlandse partijen zich terug trekken van de NL markt waardoor concurrentie fors minder wordt. Dat lost zich pas op als we inderdaad naar 80% LTV gaan.
Ook zijn hogere buffers natuurlijk een extra barriere voor toetreding op de markt. Gevolg: nog minder concurrentie.
Wil niet zeggen dat je die hogere buffers niet moet doen, integendeel, maar korte termijn impact is op de blaren zitten ja met hogere hypotheekrentes en stukken strengere verstrekkingseisen.
Het is geen overheidsgarantie, maar een overheids afgedwongen garantie van de banken onderling. Nogal een nuance verschil. DSB is door de andere banken betaald, niet door de overheid.
Probleem bij too big to fail banken is alleen dat de andere banken zelf failliet gaan vanwege het inroepen van de garantie. SNS was daarin een twijfelgeval, kennelijk vond DNB dat ten minste één bank die charge niet zou trekken. Heb zelf wel een vermoeden welke, maar dat houd ik even voor me, geen bewijs voor. En wellicht was behoudt werkgelegenheid en het feit dat vermogen nu al een knelpunt bij kredietverstrekking is voor Dijsselbloem een andere overweging.
Maar dat probleem wordt in de toekomst opgelost doordat nu is bepaald dat banken moeten gaan sparen voor het deposito garantie stelsel: in plaats van achteraf de schade verdelen als het fout gaat wordt vanaf nu vooraf elk jaar een percentage van het uitstaand spaartegoed in een fonds gestort. Ook dat is een goede ontwikkeling in de too big to fail problematiek denk ik.
[
Voor 76% gewijzigd door
xahmol op 30-08-2013 14:38
]