Ik zie nog steeds geen echte redenen waarom huren duurder zou moeten zijn dan kopen. Ik kan me ook niet vinden in de vermeende wenselijkheid of verstandigheid om te kopen indien men een dusdanig stabiele positie heeft. De marktwerkingen van toepassing zijn veel complexer en groter van schaal dan de traditionele insteek in dit land waar zoveel energie in is gestoken om bouw-, woning- en kantorenmarkt tot hoeksteen van interne economie te maken. Om even heel bruut te zijn, dat is eerder een punt van zwakte voor een interne economie geworden dan een punt van kracht. Juist de grootste factoren van invloed zijn factoren die niet onderhevig zijn aan beperkingen of structuur van interne economie. Dat weten we al sinds Lubbers I, daar hebben we indertijd ook voor gekozen.
Formeel ben ik al enige tijd met vervroegd pensioen, in de praktijk komt het er op neer dat ik met regelmaat werk vanuit opdrachten uit interesse of aanvraag van contacten. Ik leef prima, kan doen wat ik wil. Ik heb echter nooit ook maar enig nut gezien, financieel of anders, in het aangaan van verplichtingen vanuit koop met objectief wonen. Sterker nog, juist vanuit flexibiliteit heb ik kunnen bereiken waar ik nu sta. Ik bezit vastgoed, wonen doe ik echter middels huur. Soms is dat goedkoper geweest, soms duurder, altijd onderhevig aan ontwikkelingen en trends in meestal lokale marktwerking. Principiële redenen om het een of ander per definitie duurder te laten zijn, ik zie ze niet. Ik zie zelfs geen echte economische redenen die niet beïnvloed worden door beeldvorming vanuit ideologie of belangenbehartiging.
Sterker nog, als ik kijk naar werknemers uit bedrijven in bijvoorbeeld de Metaal & Techniek sector met lagere opleidingen, dan moet ik juist opmerken dat diegenen die flexibel blijven beter in staat zijn om aan het werk te blijven dan anderen met hypotheek en huis. Hetzelfde moet ik ook opmerken bij oudere participaties in andere sectoren zoals zorg maar ook de bouw. Starters in ventures waar ik in deelneem zijn hoe dan ook altijd juist gebaat met inherente flexibiliteit en mogelijkheden voor doorstart zonder zich vast te moeten leggen aan een huis en bijbehorende verplichtingen. Als ik dan de verschillende onderzoeken naast elkaar leg vanuit ecb, imf, cpb et alii dan heb ik toch de indruk dat in dit land de verschillende initiatieven om de huurmarkt te gebruiken als buffer voor een instabiele koopmarkt meer voortkomen uit pogingen om marktwerkingen tegen te gaan en een nieuwe horigheid te stimuleren dan een echte wens om systeemproblematiek onder ogen te nemen. Het is afleiding van structurele uitdagingen, instrumentatie van belangenbehartiging. Het lost echter nog steeds niets op.
De politiek, vanuit de informatie die aan haar ter beschikking gesteld wordt, ziet huur- en koopmarkt als gescheiden entiteiten, die arbitrair en kunstmatig te koppelen zijn. Derhalve ook de attitude van aanpak in vreemde beelden van communicerende vaten met een conducteur ernaast. Hoe dan ook, het is gewoon een en dezelfde markt van menselijke dynamiek. Misschien eens iets om over na te denken in de politiek.
Formeel ben ik al enige tijd met vervroegd pensioen, in de praktijk komt het er op neer dat ik met regelmaat werk vanuit opdrachten uit interesse of aanvraag van contacten. Ik leef prima, kan doen wat ik wil. Ik heb echter nooit ook maar enig nut gezien, financieel of anders, in het aangaan van verplichtingen vanuit koop met objectief wonen. Sterker nog, juist vanuit flexibiliteit heb ik kunnen bereiken waar ik nu sta. Ik bezit vastgoed, wonen doe ik echter middels huur. Soms is dat goedkoper geweest, soms duurder, altijd onderhevig aan ontwikkelingen en trends in meestal lokale marktwerking. Principiële redenen om het een of ander per definitie duurder te laten zijn, ik zie ze niet. Ik zie zelfs geen echte economische redenen die niet beïnvloed worden door beeldvorming vanuit ideologie of belangenbehartiging.
Sterker nog, als ik kijk naar werknemers uit bedrijven in bijvoorbeeld de Metaal & Techniek sector met lagere opleidingen, dan moet ik juist opmerken dat diegenen die flexibel blijven beter in staat zijn om aan het werk te blijven dan anderen met hypotheek en huis. Hetzelfde moet ik ook opmerken bij oudere participaties in andere sectoren zoals zorg maar ook de bouw. Starters in ventures waar ik in deelneem zijn hoe dan ook altijd juist gebaat met inherente flexibiliteit en mogelijkheden voor doorstart zonder zich vast te moeten leggen aan een huis en bijbehorende verplichtingen. Als ik dan de verschillende onderzoeken naast elkaar leg vanuit ecb, imf, cpb et alii dan heb ik toch de indruk dat in dit land de verschillende initiatieven om de huurmarkt te gebruiken als buffer voor een instabiele koopmarkt meer voortkomen uit pogingen om marktwerkingen tegen te gaan en een nieuwe horigheid te stimuleren dan een echte wens om systeemproblematiek onder ogen te nemen. Het is afleiding van structurele uitdagingen, instrumentatie van belangenbehartiging. Het lost echter nog steeds niets op.
De politiek, vanuit de informatie die aan haar ter beschikking gesteld wordt, ziet huur- en koopmarkt als gescheiden entiteiten, die arbitrair en kunstmatig te koppelen zijn. Derhalve ook de attitude van aanpak in vreemde beelden van communicerende vaten met een conducteur ernaast. Hoe dan ook, het is gewoon een en dezelfde markt van menselijke dynamiek. Misschien eens iets om over na te denken in de politiek.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.