dfbt schreef op woensdag 17 juli 2024 @ 09:25:
[...]
Het is gewoonweg ontzettend moeilijk om iets goeds te doen.. Door de jaren heen zijn de prijzen niet zomaar meer door iedere wielrenner op te pakken. Je krijgt specialisten .. (tijdrijden, heuvel, berg, sprint etc)
Een WvA of MvdP zie je dus geen grote ronde meer winnen..
Ronderenners hebben nu vooral strepen voor door zware bergetappes, die komen de normale mannen (zwaardere renners 65+ kg niet meer over zonder tientallen minuten aan de broek te krijgen)
Nummer 22 (kelderman) staat nu al boven een uur op Pogacar, top 12 valt binnen 30 minuten, top 3 zit 5 minuten van elkaar, nummer 4 alweer 10 minuten..
Maar door die zware etappes, wil je ook wat ''mindere rustige dagen'' vlakke etappes zijn sprint etappes geworden ( ook voornamelijk door UCI punten) maar veel ploegen hebben nu ook een super goede sprinter..
Als je teveel ritten op t vlakke weer moeilijk gaat maken door heuvel/lichte berg etappes waar mannen met veel power weer kans maken , gaan al je sprinters verloren (de zwaardere mannen)
Als je teveel zware berg etappes weg haalt en ze vervangt voor heuvel etappes, krijg je de ronderenners niet meer mee ( Vingegaard etc) die komen op die korte powermomenten weer kracht te kort om mee te komen.
Door alle data, maar vooral door oortjes en communicatie tijdens een rit weet een peloton gewoon precies hoe hard ze moeten rijden om 5 of 10 km voor de meet, een vluchtersgroepje weer in te halen. (en soms gaat t dus even mis, kijk etappe 1:D ) ,maar die zijn er niet veel meer..
Zou je alle oortjes weer moeten verbieden in de Tour en de renners/ploegen t zelf laten uitvogelen?
De Tour schuift zijn parcoursen altijd richting wie ze willen dat presteert, dat is al jaren zo. Sinds Pinot & Bardet podiumkandidaten zijn is de Tour 100% verschoven richting klimmers. Nochtans is dat is écht een recent fenomeen hoor.
In de Tour van 93 (die Indurain won) zaten
200 tijdritkilometers en 3 aankomsten boven. In 2003 (Armstrong) waren dat
170 tijdritkilometers en 3 aankomsten boven. Dan rijden Pinot & Rolland (die echt geen meter tegen de klok kunnen rijden) top-10 in 2012, en zie, de afgelopen 10 jaar nooit een Tour met meer dan pakweg 50 kilometer tegen de klok. Dit jaar zijn het er 60, ik denk het meeste sinds de Tour van 2012 die Wiggins won.
Inmiddels is de mindset van de Tour zo op enkel en alleen die klimmers gefocused dat ze er moeilijk uitkunnen natuurlijk. Ze hebben een volledige generatie renners geleerd dat ze enkel en alleen nog bergop moeten kunnen rijden. Wat mij betreft maakt dat het koersverloop een stuk saaier en vooral, voorspelbaar.
Natuurlijk, als je morgen terug een shift in een andere richting doet (al is het maar geleidelijk) benadeel je renners, en bevoordeel je andere renners. In dit geval is elke aanpassing de facto in het voordeel van Evenepoel (en in mindere mate Pogacar, die is nóg meer all-round, maar is ook gewoon zo'n goede klimmer).
Steek er in 2025 een biljartvlakke tijdrit in van 50 kilometer en iedereen schreeuwt moord en brand dat ASO wilt dat Evenepoel de Tour wint (feit dat er tot 10-15 jaar terug jaarlijks 2 tot 3 van die krengen inzaten negeren ze dan maar even). Uiteraard krijg ik dan het "verwijt" dat ik dat nu wil omdat ik Belg ben en dus pro-Evenepoel. Maar ik bedoel niet dat een tijdrijder moet winnen (de Indurain jaren moeten we
absoluut niet terug naartoe). Maar ik wil iets meer afwisseling in parcours van de tour waardoor je een bredere top krijgt die kan strijden voor een ereplaats.
Ik pleit al jaren voor een Tour waar een topper in het klassieke werk tenminste mee kan doen voor prijzen in de Tour. Steek er 1 of 2 lange tijdritten in. Steek er een viertal échte klassieke parcoursen in. En maak het dan af met een bergrit of 3-4, waarvan maximum 2 aankomsten boven.
Zorg dat een pure klimmer die top-3/5/10 wilt rijden
moet koersen in die bergritten,
Kijk naar Rodríguez, Buitrago of Ciccone nu. Cru gezegd, het enige wat die moeten doen is volgen en hopen dat ze kunnen bijblijven, die hebben geen enkel incentive om koers te maken. Zorg ervoor dat een Ganna, of een type MvdP of WvA de kans krijgen om te koersen, tijd te pakken en te laten denken "mmm, als ik in die 2 bergritten die er nog komen een goeie dag heb kan ik hier top-5 fietsen).
Moet je altijd willen veranderen en vernieuwen? Misschien niet. Maar feit is dat de afgelopen 10-15 ofzo jaar de Tour een parcours heeft dat passief koersen beloont. Als je de beste klimmer bent (zeker als je dan nog eens een goede ploeg hebt) heb je 95% kans de Tour te winnen. Enkel en alleen omdat er zoveel meer bergop gereden wordt dan vroeger.
Ik mis evenwicht in de Tour, of tenminste afwisseling in parcoursen om toch af en toe eens een
potentieel ander resultaat te krijgen. Misschien werkt dat niet, maar dan hebben we het tenminste getest. Dat moet daarom niet morgen in de Tour he, ASO heeft ook de Vuelta in de portefeuille, je kan daar eerst testen.
Nuja, uiteindelijk weet ik ook wel dat de renners de koers maken (de typische dooddoener). De mooiste Tours zijn nu eenmaal diegenen waar je renners hebt die enorm dicht aan elkaar gewaagd zijn, daar verandert het parcours niets aan. In de Tour van 2007 eindigt de top-3 binnen de 30 seconden (Leipheimer is nadien wel gediskwalificeerd); bovendien was de strijd Rasmussen/Contador op de Peyresourde simpelweg subliem dat jaar. Idem met de Tours van 2008 & 2010, omdat daar gewoon véél spanning was met wisselende kansen.