init6 schreef op donderdag 6 juni 2024 @ 11:53:
[...]
Zelf kan ik mijn opdrachten goed vinden en dergelijk collectief zou dat ook hebben als streven lijkt mij: Je komt aan met je opdracht die je of via een recruiter of via eigen netwerk gevonden hebt, je blijft erbij voor een jaar en daarna ga je weer verder naar andere opdracht. Opdrachtgevers kunnen dan niet 2 jaar contracten aangaan maar dat is dan maar zo. De realiteit is dat het mij als ondernemer moeilijk gemaakt wordt door een wetgeving die eigenlijk niet eens voor deze groep bedoeld was, daar heb je dan als ondernemer mee te dealen en ga je opzoek naar oplossingen. Dat is ook onderdeel van ondernemerschap toch?
In mijn werkveld (laten we het even op ‘finance’ houden) zie je de laatste jaren juist van dit soort initiatieven ontstaan:
- een collectief van “zzp-ers”
- naar buiten onder 1 naam
- enigszins georganiseerd als een écht samenwerkende club
- soms exclusiviteit tot het werken VIA de groep (vergis je hier niet in)
- verdeling van opbrengsten dmv winstdelingen waarbij verdelingen gaan via gewerkte uren (zelf direct bij klant en hopelijk ook indirect bij overleg tbv opdracht voor een ander) en ook via het ‘aanbrengen’ van klanten (referral fees of punten in de winstverdeling)
Er zijn 1001 manieren om zoiets op te zetten, dus bovenstaande onderdelen kun je weer van alles tegenover zetten of varianten op bedenken.
Het punt hierbij is dat degene die het opzet echt een hele andere rol neemt dan die van uitvoerder van de opdracht: veel meer de driver van de organisatie, netwerken, mensen bij elkaar brengen, etc etc
Mijn enige punt is: het is niet zo makkelijk als het klinkt, want iedereen heeft andere belangen, dus uiteindelijk zul je als ‘organisator’ (of je wel of geen DGA bent is niet zo relevant in deze) een lijn moeten uitzetten en daarbij mensen vinden die zich daar senang bij voelen (of, negatief gezegd: aan willen conformeren)
Maar wat daar dan ook (of: vooral) bij komt is dat je dan voor de ‘deelnemende ondernemers’ eigenlijk steeds meer het ‘ondernemerschap’ in een keurslijf giet. Tot je je kunt afvragen of er nog wel sprake is van écht ondernemerschap.
Want wat doe je bijvoorbeeld als er een opdracht wordt aangenomen door ‘de club’, jij zelf zonder zit en ‘m niet zo ziet zitten, in je huidige situatie de opdracht zou weigeren (je zit het nog wel ff uit) en nu intern in je club een discussie krijgt… want ja, jij zit ‘op de bank’ en eet wel mee uit de ruif, maar weigert een opdracht….
Vergelijk het met een partner bij een van de BIG4 (EY, KPMG, PWC, Deloitte) of een vergelijkbaar bedrijf: die zijn “fiscaal gezien” ondernemer, maar in de praktijk gewoon (verdomd goed) betaalde ‘werknemers’ die toch echt de richtlijnen van de grote club moeten volgen en waarbij er weinig ruimte is om écht te pionieren. Velen nemen gewoon een bestaande klanten portefeuille over, doen wat ze tot dan toe deden als ‘werknemer’ en heten nu dan ‘partner’ (wat ze worden ivm bepaalde kwaliteiten, maar maak me niet wijs dat dat nou echt ondernemerskwaliteiten zijn, want dan waren ze wel écht gaan ondernemen)
PS: Bovenstaande is ook maar gewoon een verzameling hersenscheten die ik hier even neerkwak. Misschien wel teveel off-topic, of eigenlijk ook niet, want het gaat hier tenslotte om freelancen/ondernemen