Zo, tijdje niets gepost. Even bijbabbelen
Na vorig jaar Marmotte te hebben gedaan, was het dit jaar tijd voor iets anders. Begin september naar de Alpen geweest, wederom gezellig bij Moniek en Leon in au bon accueil, het fietshotel bij Alpe d'Huez. Kort samengevat: 5 dagen later, 510km en 12555 hoogtemeters verder was ik er echt nog maar net ingekomen! Afknapper zeg! Moet wel toegeven, ik heb 80% van de tijd in herstelzone zitten klimmen. Maar zo zie je maar dat je dan nog veel langer kunt, mits goed getrained natuurlijk (en dat was ik

). Ook mijn doel gehaald, als tussendoortje tijdrit Alpe d'Huez en eindelijk onder het uur: 58,36 (14,2km: rotonde -> TdF finish bovenaan parkeerplaats). Om heel eerlijk te zijn, het was echt mijn slechte dag, maarja wat wil je, eerst 2 dagen alleen maar herstel zone en dan pats boem zo 's morgens een uurtje (

) op omslagpunt!! Toch niet slecht, ben 100kg+ met fiets.
Afijn, welke bergjes gedaan? Maandag: Lautaret en Galibier; dinsdag: La Vaujany, de tocht tot 90% (142km in totaal, maar niet tot de top van vaujany); woensdag: rustdagje met tijdrit Alpe d'Huez en later op de dag stuk Sarenne; donderdag: Les Deux Alpes en bergje met onverlichte tunnels vanuit Bourg d'Oisans, recht tegenover Alpe d'Huez. Bleek ook rustdagje te zijn. Vrijdag dan koningerit: vanaf top Glandon begonnen-> Croix de Fer -> Col du Mollard -> Col de Chaussy - > Col de Madeleine -> en als laatste Col du Glandon op naar de auto. 4300 hoogtemeters in slechts 129km

Wel genoten zeg, eerst die 180 haarspeldbochten in de afdaling van de Mollard, dan als een knikker omhoog de Chaussy op. Vervolgens blijkt de afdaling van de Chaussy naar la Chambre eerst 4km grintweg te zijn. Nouja, het was ooit asfalt, maar daar was bar bar weinig vanover. Niet aan te raden, maar wel te doen met 15km/u en een mooi avontuur!
En zaterdag terug. Een 2e doel was bereikt voor mij. Niet gevallen! Vorig jaar was ik 2 dagen voor de Marmotte nog met 50-60 per uur onderuit gegleden, deze keer zonder kleerscheuren weer thuis!
Maar dan gebeurd het... precies een weekend later, ik zit voor de 1ste keer weer op de fiets. Ik rijd op een rijbaan buiten de bebouwde kom (60km/u) met fietsstroken waar ook een net nieuw fietspad naast is gelegd, maar welke nog niet af is. Bij elk beekje wordt je via via weer op de hoofdrijbaan geleid. Bovendien is dat fietspad geen fietspad maar gedropte ruwe betonblokken.
Maargoed, ik rijd op die hoofdrijbaan, tegen de 40, komt er een persoon met een Land Rover echt vlak langs me heen gereden al claxonerend. Je schrikt je kapot en bovendien enorm gevaarlijk. Zulke dingen gebeuren als wielrenner wel eens dacht ik nog. Maar die kerel gaat voor me rijden met zelfde tempo als ik en gebaart druk naar het fietspad. Ik gebaar terug dat hij moet oprotten en niet zo moeilijk moet doen. En nee, dat deed ik niet met een middelvinger of zoiets, ik wuifde hem gewoon weg. Hij laat het er kennelijk niet bij zitten en laat zich weer terugzakken achter mij !! ?? Wat zullen we nou krijgen dacht ik, vervelend figuur. Hij zat weer druk te gebaren maar nu achter mij. Nou ja, dan komt mijn grootste fout denk ik, ik ga redelijk provocerend midden op de rijbaan rijden en omkijken en gebaren van wat hij nou in hemelsnaam aan het doen is. Na een paar seconden keer ik weer terug op mijn fietsstrook om hem te laten passeren. Heeft ook geen nut allemaal.
Maar dan, op het moment dat hij mij inhaalt, stuurt hij ook gelijk naar rechts! Soort van half afsnijden en half de weg af drukken. Letterlijk dus heh, Land Rover tegen Red Bulletje. Ik kon een ontmoeting met de auto dan ook niet meer voorkomen, tijd voor uitwijken was er niet, ruimte trouwens ook niet, de berm bestond uit 100 jaar oude bomenrij op 1 meter van het asfalt. Afijn, al remmende knal ik tegen zijn zijkant aan, al balancerend met de linker schouder kan ik overeind blijven en knalt zijn spiegel naar binnen in. Hoe weet ik niet, maar ik blijf dus wel op de fiets en viel niet. Direct na dit ernstige voorval was ik nogal al beduusd, zo van "WTF?" Deze kerel rijdt nog 50 meter door om vervolgens op de rechter fiets strook plots te stoppen. Ik had inmiddels alweer vaart gemaakt en ik had niet zoiets van, ik ga even lekker babbelen met iemand die met een Land Rover een fietser van de weg drukt. Dus ik kijk naar achter of er niemand achter mij zat en had weer flinke vaart gemaakt. Deze kerel had kennelijk andere gedachten en stapte uit trok me van de fiets terwijl ik langs kwam met 30km/u.
Nou, daar is mijn schuiver voor dit jaar

Toch nog dus.
Hoe is dit afgelopen? Na de val ben ik gelijk opgestaan en zijn nummerbord gaan onthouden. Maar meneer had gelukkig niet de intentie ervandoor te gaan en stelde zelfs voor de politie te bellen! Nou, dat was akkoord natuurlijk voor mij. Meneer kwam daar ook al snel op terug en toen heb ik de politie gebeld. Die wilden eerst niet komen, maar na enig aandringen dat ik het wilde kwamen ze toch. Gelukkig had er zich in de tussentijd ook een getuige gemeld die het 2e delict (mij van de fiets trekken) had gezien. Helaas had deze tegenligger het afsnijden en botsing ervoor niet gezien. Politie erbij, die wilden eerst schikken natuurlijk, maar ik wilde per se proces verbaal maken. Is maar goed ook natuurlijk achter af.
Schade fiets? Laten taxeren: bijna 1500 euro = >80% van nieuwwaarde! Tja, SRAM Red losse onderdelen zijn echt peperduur... Mijn schade? Dezelfde arm die nog duidelijk de flinke littekens van vorig jaar laten zien, had nu wederom flinke schade opgelopen, evenals mijn heup een opdonder heeft gehad. Schade aan auto? Nihil, de spiegel was weer terug geklapt en en had een ienie mini klein barstje. Wat betekent dat de klap behoorlijk groot moet zijn geweest.
In het proces verbaal zijn we beiden als verdachte aangetekend. Die kerel begon al snel in te zien dat hij fout zat en tijdens het wachten op de politie werd dat al snel duidelijk. Hij heeft uiteindelijk wel 5 keer poging gedaan om toch te schikken, ook terwijl de politie er bij was. Maargoed, in het verbaal heeft hij laten noteren dat ik zijn spiegel met opzet zou hebben omgeslagen. Vandaar dat ook ik verdachte ben....
Pas in de uren na het ongeval begon ik te beseffen wat die kerel echt had gedaan. Moedwillig, met een auto een fietser aanrijden. Wat de aanleiding ook was, dit was potentieel dodelijk met die bomenrij er vlak naast, bovendien had ik ook onder de Land Rover kunnen schuiven oid.
Had ik het kunnen voorkomen? Ja. Door niet te reageren op zijn gezwaai was ook hij zeer waarschijnlijk wel doorgereden. Is dat een excuus om een fietser aan te rijden? Nee. Hij laat zich kennelijk erg snel van de kaart brengen, zelfs zonder verbaal contact. En ik heb acht alleen maar gezwaaid, geen middelvinger, geen tik op het hoofd of iets dergelijks, alleen gebaren dat ie moet vertrekken en vragend van wat wil je nou?
Let wel, het hele gebeuren ging snel heh, vanaf moment van inhalen totdat ik op de grond lag zat zo'n 20-30 seconden, nagemeten ongeveer 250 meter. En nu wacht ik nog immer, na meer dan een maand, op enig bericht vanuit welke instantie dan ook. Ik heb nog een pogig gewaagd los aangifte te doen, maar dat werd afgewezen als zijnde dubbel op, omdat de verklaring al in het proces verbaal is opgenomen. Dus kennelijk is het nu wachten op justitie.
De korsten zijn inmiddels van de wonden en ik heb inmiddels weer gefietst (was lekker weertje vandaag en gisteren!). En om heel eerlijk te zijn, ik voel me echt een stuk minder op mijn gemak, als ik op een rijbaan rijdt met auto's, dus zonder fietspad. Ik hoop dat dat over gaat. Ik had/heb hetzelfde met de crash in de afdaling van vorig jaar. Ik durf waarschijnljjk nooit meer zo te dalen als voor die crash. Ook al was het een klapband, ik durf het gewoon niet meer. Het is het niet waard. Maar dit zal denk ik wel snel overwaaien.