Afgelopen zaterdag de Vuelta Toertocht gereden. Wat een ervaring was dat!
's Ochtends erg vroeg opgestaan en begonnen aan een stevig ontbijt en tussen het eten door wel 10 keer op buienradar gekeken. Vervolgens met z'n 4'en in de bestelbus met de fietsen achterin naar het TT-circuit gereden. Daar aangekomen bleek het erg druk te zijn en was het filerijden naar de parkeerplaats. Door de drukte was het uiteindelijk al iets van 9 uur voordat we op de fiets stapten.
Met een blauwe lucht en een straffe wind gingen we van start en begonnen we aan het rondje over het circuit. Machtig mooi om met de wind vol in de rug over het rechte stuk te razen!

Heerlijk strak asfalt. Na het rondje circuit was het afstappen en in de rij staan om van het circuit af te komen. Nog even naar Michael Boogerd gezwaaid die ook mee reed. Tot aan de eerste stop in Westerbork ging het bijzonder lekker, de wind niet al te veel op kop en na een tijdje een mooie groep gevonden om in mee te rijden.
Het stilstaan in Westerbork zorgde ervoor dat je lichaam weer vrij snel afkoelde dus geprobeerd om zo snel mogelijk weer op de fiets te zitten. Inmiddels begon de lucht wat meer te betrekken en het onvermijdelijke gebeurde, een flinke regenbui. We hadden besloten dat arm- en beenstukken voldoende moest zijn, maar de combinatie van kou, regen en wind maakte de regenbui geen hele fijne ervaring

Gelukkig werd het al vrij snel weer droog en konden we in de zon weer een beetje op temperatuur komen.
Na een kilometer op 80 was het echter tijd voor bui nummer 2. Deze was bijzonder zwaar en omdat we precies toen door een dorpje kwamen met klinker wegen was het oppassen geblazen. Gelukkig geen valpartijen gezien, maar had niet veel gescheeld. Bij kilometer 95 was de tweede verzorgingspost in Eelde. Op dat moment ging het nog erg goed, mooi gemiddelde, benen voelden goed en de moraal was prima. Volgens de klok zouden we nog ongeveer anderhalf uur hebben om op tijd binnen te komen (14:30u officiële finishtijd). Vol goede moed begonnen we aan de, wat wij toen dachten, laatste 25 km. Helaas kwam de wind nu ook weer vol op kop te staan en begon m'n vriendin moeite te krijgen haar benen nog rond te krijgen. We zijn toen wat langzamer gaan rijden zodat ik bij haar kon blijven en morele steun kon verlenen. Denk dat het langzamer rijden er mede debet aan is geweest dat ik steeds meer last begon te krijgen van de rechter knie. Maargoed, de teller gaf aan dat het nooit ver meer kon zijn...
En daar zit je dan op een eindeloos fietspad richting Assen, geen glad asfalt maar vervelende stenen en tot zover je kunt kijken zie je fietsers. Hoe kan dat nou, teller is al ruim over de 120km heen... en die knie begint nu toch ook echt serieus pijn te doen. Hopelijk zijn we d'r bijna want die bui die daar in de verte aankomt wil ik niet ook nog over ons heen krijgen. Gelukkig, daar is het einde van de kl*te fietspad...rechtsaf, maar wat is dat nou... een kanaal met wederom zover als je kunt kijken fietsers... en die teller staat verdomme al op 130km. Wat is dit voor onzin!
Goed het mag duidelijk zijn dat ook die laatste bui nog over ons heen is gekomen en dat de laatste kilometers loodzwaar zijn geweest. Uiteindelijk stond mijn teller stil op 135km, maar hoe mooi is het gevoel als je eindelijk het laatste stuk naar de finish in zicht krijgt?!? Fantastisch gevoel en gelukkig was de finish nog niet weggehaald hoewel het inmiddels al 14:45u was geweest. Al met al kan ik zeggen dat ik nog nooit zo diep ben gegaan, maar zou het zo weer doen
Nadat ik van de fiets ben gestapt had ik behoorlijk veel last van de rechter knie en denk dat ik 'm aardig overbelast heb. Gelukkig ging het zondag alweer een stuk beter en inmiddels heb ik nergens meer last van. Wel denk ik dat ik toch eens moet kijken of m'n fiets echt goed staat afgesteld, want wie weet dat het eenvoudig valt te voorkomen met wat kleine aanpassingen. Daarnaast wil ik ook eens kijken naar oefeningen die ik kan doen om de knie sterker te maken zodat de kans op pijn wellicht ook minder wordt.
* Ruud2001 is trots op z'n medaille