Ray schreef op donderdag 16 april 2009 @ 09:09:
ik reageer toch maar weer eens een keer want we raken nu wel heel erg van het padje imho. Dat er diepgaande discussies zijn over kabels kan ik inkomen maar dat er twijfel is over verschil in versterkers / cd spelers absoluut niet. Ik snap de stelling van Burne wel. Als de opgegeven specs gelijk zijn zouden ze gelijk moeten klinken of anders kloppen de specs niet. Mijn conclusie is dan ook niet anders dat inderdaad de specs niet kloppen. Ik heb tientallen versterkers gehad / vergeleken in diverse prijsklassen en de laatste jaren voornamelijk in het hogere segment. Hierbij maakte het gewoonweg niet uit welke prijs omdat het vergelijkbare bedragen zijn en er enkel op karakter van de versterker is gelet. Zonder enige twijfel kan ik stellen dat er wel degelijk verschil is in klank tussen versterkers met op papier dezelfde specs en dat de verschillen tussen diverse merken behoorlijk groot zijn. Ook tussen opvolgende series die bijvoorbeeld enkel wat meer vermogen leveren (maar verder dezelfde specs hebben) zoals bv de Krell KSA serie (zelf de 200s en 300s gehad) zet je daar bv een Gyphon Antileon tegenover heb je een totaal ander geluid. Welke versterker er dan 'kapot' is laat ik in het midden................
De taak van een versterker is om het aangeboden signaal op de ingang te versterken, zonder zelf wat toe te voegen of weg te laten. Het signaal dient over het hele frequentiedomein liniear versterkt te worden en er mogen geen frequentie afhankelijke tijdfouten optreden (oftewel faseverschuiving die frequentie afhankelijk is).
Meer hoeft een versterker in mijn ogen niet te doen. Het verschil tussen het ingaande signaal is heel eenvoudig te vergelijken met het uitgaande signaal. Ook al weet je niks van signalen, het enige verschil tussen in en uitgang moet een andere spanning\voltage zijn. De rest moet identiek zijn.
Voer de twee signalen in een scope in met een meetgevoeligheid ver boven die van het menselijk gehoor, compenseer het verschil in tijd (het uitgangssignaal volgt het ingangssignaal met een heeeeel klein tijdsverschil) en geef het verschil weer. Zijn de signalen identiek, dan zie je niets anders als een stip op de scope. Wijken ze af op alle andere waarden dan spanning\voltage, dan wordt de stip een vervormde cirkel.
Deze metingen zijn meerdere malen gedaan en laten enorm kleine verschillen zien, die zich laten vertalen in onhoorbare elementen (verschillen in grote van -70 tot -120dB. En hoe graag je ook zou willen, zo gevoelig is ons gehoor niet).
Maar laat ik de vraag anders stellen:
Ik denk dat we het er over eens kunnen zijn dat een versterker moet versterken en verder helemaal niets (niets toevoegen en niets weglaten) Als beide versterkers anders klinken, is er dus minimaal een van de twee die of iets toevoegt (vervorming?) of iets weg laat (niet lineaire versterking?). Als ze zouden doen wat ze moeten doen zouden er immers geen verschillen zijn. Dus wederom de vraag: Welke van de twee versterkers was defect, of deed zijn werk niet naar behoren? En dat is helemaal niet bedoeld als dis richting jou versterkers, maar objectief gezien, doet een van de twee niet goed zijn werk.
Er zijn verschillende luistertest gedaan met cd-spelers en versterkers, waarbij na normalisatie van de signalen de verschillen wegvallen en er geen hoorbaar verschil meer is. Luistertests, waarbij studio-engineers, audio-ontwerpers en audiofielen aanwezig waren.
Maar misschien moeten we het nog extremer stellen:
De wisseloord studio's, geroemd om hun kwalitatief erg mooie opnamen en hoog aangeschreven studio-engineers, gebruikten meters kabel, die kris=kras door elkaar lagen. Geen voodoo kabels, maar gewoon goed afgeschermd koper. Opname microfoons die al afval hebben bij 18Khz. Gewone goede master tapedecks, zonder esoterische hulpmiddelen en direct-cut snijders voor de master-lp. Nergens geen exotische kabels of apparatuur te bekennen. Power-conditioners en vergulde stoppen in geen velden of wegen te bekennen. Maar ze maken opnamen die bij veel audiofielen zeer hoog staan aangeschreven.
Als zij dat niet doen, waarom zouden wij het dan wel moeten? Want alle hyper-fijne details, die de echte audiofielen allemaal zo roemen, zouden in de studio volgens hun eigen definities allang verloren zijn gegaan.
Op een ander forum waar ik vaak kom zit zo'n sound-engineer. Deze man maakt legendarisch mooie blues opnamen en nodigt regelmatig mensen uit in zijn studio voor allerlei ABX testen. Zijn opnamen hebben internationale prijzen gewonnen. Maar een blik in zijn keuken, doet je al snel ontnuchteren over voodoo spullen. De beste man maakt gebruik van dropveters als interlinks (alhoewel, bijna dropveter. De pluggen zijn degelijker, maar das dan ook alles) en een paar stokoude Sony speakers (+25 jaar oud als ik het goed heb) en dito oude meng en opname apparatuur. De tekortkomingen in de Sony speakers compenseert hij met een equalizer

. En met al deze meuk, maakt hij ongelofelijk mooie opnamen.
Als het daarmee kan, waarom moet er dan aan de weergave kant zoveel onzin bij komen kijken?
Misschien zegt een plaatje meer:
Een van de eindtrappen van een Marantz PM-15. Waarachtig een mooie en veel geprezen versterker. Zie je de pootjes van de eindtrappen? Niet dik, niet afgeschermd en niet eens van koper..... en stapels open draadbruggetjes op de print. En oh ja...Aan de rechterzijde: Die connector blokjes....mmhhmm niet eens van hout met hand-ingelegd goud
Maar toch:
een zuivere versterking zonder noemenswaardige vervorming om U tegen te zeggen
[
Voor 5% gewijzigd door
Killer op 16-04-2009 22:26
]