dtjv schreef op maandag 27 april 2009 @ 13:43:
Waarom klinken hogere-resolutie opnames dan zoveel beter dan gewone cd-kwaliteit? Is dat ook allemaal massapsychose, omdat een cd aantoonbaar alles kan coderen wat een mens kan horen?
Er bestaat zoiets als 'infrageluid' en 'ultrageluid', waarbij (zelfs bij dubbel blind testen) duidelijk aantoonbaar is dat geluid buiten het 20-20.000 Hz spectrum toch wèl van invloed is.
Maar dit is ook al in eerdere delen langsgekomen: Infrageluid (ongeveer 10 Hz en lager) geeft de luisteraar een ongemakkelijk gevoel. Er is getest met o.a. films, waarbij identieke films verschillend beoordeeld worden. Infrageluid blijkt een gevoel van ongemak te versterken, wat bij spannende films aantoonbaar blijkt.
Even zo goed is geluid boven de directe gehoorgrens toch dubbel blind aantoonbaar. Testpersonen gaven een muziekregistratie een hogere beoordeling wanneer ook het niet-hoorbare deel van het spectrum afgespeeld werd. Hierbij was het opvallend dat het effect wegviel wanneer beluisterd werd middels koptelefoon.
Beide dingen zijn in eerdere delen ook al langsgekomen.
@ Saab: Het Pepsi vs. Coca-Cola experiment is al lang doorgrond. Coca-Cola verkoopt beter, kijkend naar afzetmarkt en reclame budget. Toch scoort Pepsi in de bekende blinde test beter dan Coca-Cola. Hoe zou dat nou kunnen?
Wat blijkt? Pepsi is eenvoudigweg
zoeter dan Coca-Cola, wat in geval van beoordeling van smaak zeer zwaar meetelt. Zolang je je beperkt tot een paar slokken, direct na elkaar, zal de zoetere drank gemiddeld genomen beter gewaardeerd worden. Je kan dit effect zelf bemerken. Eet een suikerklont en drink erna jus d'orange. Dan smaakt de sinaasappelsap behoorlijk zuur/weinig zoet. Eet iets zouts, en daarna zal hetzelfde vruchtensap zoeter smaken.
Dus wanneer we het hebben over dubbel blind testen is het Pepsi vs. Coca-Cola voorbeeld een heel slecht voorbeeld.
@ ]eep: Je stelt "gecompliceerd" gelijk aan "complex". Dat zijn ze, strikt gezien, niet. Ook al hebben beide woorden in de volksmond het synoniem "ingewikkeld".
Voorbeeld: iets ingewikkelds als een straaljagermotor is 'gecompliceerd'. Er zitten heel veel onderdeeltjes in, maar van ieder onderdeel is bekend wat het moet doen en hoe het reageert als de omstandigheden anders zijn dan de bedoelling. Zit er iets in de weg? dan blokkeert het. Wordt het te heet? Dan zet het uit, met vastlopen als gevolg. Nog heter? Dan wordt het minder stevig, waarna bij nog hogere temperaturen het kan smelten. Tweede voorbeeld, de eerder genoemde GPU of CPU: Miljoenen en miljoenen schakelingen, waarbij iedere schakeling bekend gedrag vertoont.
De tegenpool is een systeem waaruit onvoorspelbaar gedrag kan voortvloeien. Denk aan de bekende term "de complexe samenleving". Je kan van ieder individu in een samenleving wel regels vastleggen van hoe een enkele 'agent' reageert op de omgeving, maar daarmee kan je nog niet voorspellen wat het geheel aan 'agenten' gaat doen. Grote neurale netwerken zijn hier een voorbeeld van. Dan is er sprake van (of beter gezegd: dan kan er sprake zijn van) "emergent behaviour". Gedrag dat, op basis van de regels die per onderdeel gelden, niet te voorzien zijn. Hier
zou je het labeltje "chaotisch gedrag" op mogen plakken.
Electronica, en daaronder valt ook de audio electronica, valt in het gebied "gecompliceerd" of in het gebied "simpel". Omdat van ieder onderdeel bekend is hoe het reageert op electromagnetische straling, temperatuur, stroom, spanning, enzovoorts kan vantevoren al voorspeld worden hoe onderdelen op (al dan niet interne) signaalfeedback reageren. Hoe ingewikkeld de schakeling verder ook is, er zal geen complex gedrag vertoond worden. Dat kan alleen als er heel veel individuele mobiele 'agents' zijn.
ALL-CAPS WITH NO PUNCTUATION IS SO MUCH TRUER TO THE WAY THOUGHTS HURTLE OUT OF THE HUMAN BRAIN THAN CAREFULLY MANICURED AND PUNCTUATED SENTENCES COULD EVER BE