Wat klinkt goed? CD kwaliteit

[Anoniem: 241964]

Wat Klinkt Goed?

Inleiding

Ik was een beetje aan het rondkijken op deze fora en ik vond bar weinig positieve topics over CD's met een goede geluidskwaliteit. Ik heb het dus niet over Vinyl maar over die plastic schijfjes. Een topic die ik vond was redelijk, maar hij had niet zo een mooie opening-post, dit was namenlijk Goed Opgenomen Muziek door Qinq. Na mij een beetje te mengen in het topic merkte ik dat het totaal niet actief was. Dit stelde mij eigenlijk een beetje teleur. Toen besloot ik zelf maar een beetje op zoek te gaan naar goede CD's door te gaan luisteren en door programma's als Foobar de Replay-Gain te bekijken.

Money

Op het eerste grafiekje is de eerste mix en master van het nummer Money te zien. Dit nummer werd uitgevoerd in 1976 door de band Pink Floyd op het alom bekende album Dark Side of the Moon. Zoals je ziet is de compressie erg hoog in dit nummer, dit kun je zien aan het gebrek aan pieken waar die er wel zouden moeten zijn (zoals bij drumslagen etc.). Bij een extreem hoog volume heb je daar minder last van maar op een normaal volume klinkt de muziek erg oppervlakkig en niet dynamisch.

In het volgende grafiekje zul je zien dat de ‘nieuwe’ master uit 2006 niet bepaald beter is. De compressie in die versie is nog hoger dan in de eerste (wat moeilijk voor te stellen is) en het volume is nog hoger. Mede door dat volume klinkt het veel minder zuiver en hoor je ook soms ‘clipping’ in de muziek.

Waarom? Is de vraag die ik mij stel als ik dit zie. Waarom zou je iets dat al niet extreem goed klinkt nog erger ‘verminken’? Komt het door de consument, die niet meer geeft om de kwaliteit van de muziek? Is de consument verandert wat betreft smaak in 30 jaar tijd? Komt het door de producers, die niet meer zo goed zijn als ‘vroeger’?
Op een of andere manier zal het allemaal wel meetellen. Goede producers zijn tegenwoordig nog moeilijk te vinden, dit omdat de lat veel lager wordt gelegd voor ze. Er is namenlijk veel meer vraag naar producers, omdat er meer aanbod (en dus ook vraag) is in de muziek. Geen wonder dat maar een select deel van de CD’s goed gemasterd zijn, er is en tekort aan goede producers.

De 'Loudness-War'

Velen hebben er al wel van gehoord, de neiging van producers om de muziek veels te hard te masteren. Voor de gemiddelde audio consument betekent meestal harder beter. Echter gaat dit voor de echte muziek-liefhebber en audiofiel niet op, harder is niet beter. Wat normaal gesproken als iets dynamisch moet klinken klinkt heel apart in de oren. En dat is zonde, muziek moet muziek blijven zonder teveel poespas.

Anoniem: 50893 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:57:
Hier een leuke demonstratie video wat het duidelijk uitlegd:
(Wikipedia)
YouTube

Of de loudness wars ooit nog eens tot het verleden gaan behoren is maar de vraag, dat hangt van de consument af die het "pikt" dat ze langer naar ongenuanceerde recordings blijven luisteren en kopen. Maar wat ik ervaar is dat het grote gros het niet zoveel uitmaakt, als ze hun song of album maar hebben. Als ik dan bedenk dat men ook naar dit soort songs luisterd in een slechte omzetting naar mp3 dan krijg ik op voorhand al hoofdpijn Maar het is net zoals muziek spelen op zichzelf, als je een instrument niet kan bespelen denk dan niet dat je ooit een, als voorbeeld, Mark Knopfler word. Vandaar misschien de rage met al die muziek games, beetje pingelen voor de fun en thats it. Een enkele zal feeling hebben voor een instrument en er één aanschaffen, de rest is vermaak, alhoewel, een uurtje "gejengel" aanhoren van de kids is ook niet echt prettig

Clipping

Een van de gevolgen van de hardheid van de muziek is dat het op veel versterkers zogenoemde ‘clipping’ veroorzaakt. Dit omdat de versterker wordt gepusht door een signaal dat meer stroom nodig heeft dan dat zijn voeding kan produceren. De versterker versterkt de tonen tot zijn maximale capaciteit, en knipt bij wijze van spreken dus de topjes in de muziek af. Het gevolg is dus dat de harde tonen hetzelfde zijn als de oorspronkelijke zachte, de dynamiek verdwijnt.
Daarnaast kan harde muziek een distortion, ofwel overdrive veroorzaken. Dit is een ruis in het signaal die dezelfde oorzaak heeft als de voorgenoemde clipping. Gitaristen gebruiken deze overdrive vaak expres om een crunch aan hun muziek toe te voegen. Echter klinkt het niet mooi als er een overdrive over de algehele track gaat.

Vinyl boven Compact Disc?

Het grote verschil tussen vinyl en CD is het feit dat vinyl over het algemeen* geheel analoog is opgenomen. Als een CD wordt gemaakt wordt het analoge omgezet in digitaal. Dit gaat gebaat met kwaliteitverlies. Dit omdat de analoge gegevens worden omgezet in digitale enen en nullen. Per minuut worden er 44.100 fragmenten digitaal omgezet. Zoals je wel kunt begrijpen neem je daarmee niet alles op, dit is dus bij de 16 bits codatie. Dat houd dus in dat je niet al het geluid kan opvangen in de CD. Je kan meer fragmenten opvangen met een 32 bits cd, maar alsnog is het niet ‘perfect’. Een van de voordelen van analoog is dat je dus niet de omzetting van analoog naar digitaal hebt maar dat het analoog blijft. Echter is het tegenwoordig nog amper zo dat een LP nog alleen analoog is opgenomen, omdat het vaak digitaal is gemixt en gemasterd. LP wordt dus eigenlijk alleen gebruikt voor de ‘fun’, want extra kwaliteit krijg je niet (met de nieuwe albums). Wel heb je een wat warmere sound bij een LP vanwege de manier van afspelen. Dit kan erg fijn klinken en beter dan een CD.
De keuze van LP of CD blijft dus eigenlijk puur persoonlijk, en wie ben ik om een oordeel te veilen over wat beter is. Persoonlijk houd ik meer van de klinkzuivere tonen van een CD, maar het is vaak makkelijker om een goede LP te vinden dan een goede CD.
*zie rest van het stuk

De Zoektocht

Hierbij heb ik dus jullie hulp nodig, ik wil gewoon zo veel mogelijk albums vinden die op een goede of unieke manier zijn ge(re)masterd. Ik ben al een beetje bezig geweest om een kleine spreadsheet te maken om een overzicht te krijgen van alles. Ik ben een echte rasoptimist, dus ik zal wel een beetje verklaring geven:
Kwaliteit nomering (bepaald op Gain, Klank, Ruis en Mix):
1 tot 4 = Slecht, niet eens het proberen waard.
4 tot 7 = Redelijk, misschien iets voor de liefhebber van het genre, in ieder geval niet slecht.
7 tot 9 = Goed, mooie dynamiek in de muziek, goed gemasterd en gemixt.
9 tot 10 = Geniaal, een genot voor mijn oren, lekker om naar te luisteren.

Replay Gain, de harde cijfers (bepaalt dus hoeveel volume er nog is bij gepompt in de studio). Minder is vaak beter, maar deze waardes zijn over het gehele album, dus soms zit er nog veel verschil in de dynamiek per individueel nummer. Over de -9dB is het te veel, dan krijg je ook het probleem dat je soms plopjes gaat horen als je je muziek op een normaal niveau afspeeld (vanaf dat niveau komt er ook veel ruis bij).

Compressie, de compressie van de muziek, beoordeeld met vanaf de eruit getrokken grafiekjes. Compressie is te horen door de verminderde dynamiek in de muziek omdat dingen die normaal gesproken harder zouden moeten zijn dan de rest (een snaredrumslag, akkoord etc.) zijn afgevlakt. Dit is goed te zien in het al eerder genoemde filmpje.

Je zult zien dat de Gain en de Kwaliteit niet altijd in verband staan maar meestal wel, in ieder geval hoop ik dat jullie er wat aan hebben.

Gallerij

Ook altijd leuk om wat "uitblinkertjes" te posten in de collectie. Laten we maar beginnen met een van mijn persoonlijke favorieten, Brother's in Arms van Dire Straits.

Op dit album vind je veel van de bekende nummers van Dire Straits in superieure kwaliteit. Opvallend is het feit dat het album niet alleen goed gemasterd is maar elke partij ook goed gemixt is. De drums zijn niet te hard, maar zijn erg goed te horen, en de bas is niet overdreven hard. Overall is dit album dus erg puur en met stukken als 'Money for Nothing' en 'Walk of Life' een echte klassieker.

Blue Lines van Massive Attack is een van de 4 goed gemasterde albums van Massive Attack. De stijl van dit Britse duo is onmiskenbaar, maar ook ondefineerbaar. In ieder nummer wordt een andere zanger/zangeres gebruikt. De muziek ligt heel licht op de oren, maar is als je er wat beter naar gaat luisteren ook erg diepgaand. Niet enorm bekend maar wel erg goed

Nevermind van Nirvana kwam als een verassing voor mij, hij klonk verbazingwekkend goed. Dit omdat de man achter de knoppen precies de goede balans wist te vinden tussen het snoeiharde gitaarspel en de overwegend rustige stem van Kurt Cobain. Een geweldig goede oldie die in geen enkele collectie gemist kan worden.

Dit album van King Crimson vind ik persoonlijk een enorme uitblinker niet alleen om Master- maar ook op Mix gebied, prachtige dynamiek in de muziek. Een album met een verhaal, een verhaal van leven en dood. Een muzikale vogelvlucht, een magisch album. Daarnaast is het ook nog eens een technisch hoogstandje, want als je deze bij Bol.com besteld krijg je de "nieuwe" uitvoering die verbaasinwekkend, beter is dan de oude. Dit is namelijk een HDCD (dus gecodeerd in 24bits) wat je lichtelijk merkt op de drukkere stukjes, een prachtig album en zeker een aanrader.

Een van de oudere albums van Stevie Wonder, Innervissions klinkt echt geniaal. De opnames zijn volledig analoog gedaan waardoor je niets minder dan het originele geluid door je speakers hoort (naast het feit dat het op een CD staat natuurlijk). Dynamiek is erg goed en hij klinkt heerlijk rustig aan het oor, een goede aanrader, niet alleen voor de Wonder fanboys!

Slot

Graag zou ik dus van jullie horen wat jullie goede albums vinden en waarom want volgens mij is de CD ook een perfect medium voor de muziekfanaat en niet alleen voor het 'gewone volk'. Maakt dus niet uit welk genre de CD's zijn, ik houd overal van.

Updates

2009
April 10 - Topic Start, wat foutjes eruit gehaald.
April 11 - Toelichting wat gecorrigeerd, Beatles Grafiek weggehaald, Quote Parabellum als toevoeging.
April 12 - Nieuwe tabel toegevoegd, de oude verwijdert.
April 16 - Money stuk toegevoegd, eigenlijk een iets duidelijkere introductie op de 'loudness war'
April 17 - Stuk over Clipping toegevoegd, Vinyl vs CD duidelijker gemaakt
Juni 24 - 2 Nieuwe albums toegevoegd aan de tips, en de spreadsheet is weer under construction

2011
April 30 - Na gezien te hebben hoeveel de interesse is gegroeid in dit onderwerp heb ik besloten om dit topic te herzien, meer updates volgen

[ Voor 56% gewijzigd door Anoniem: 241964 op 30-03-2011 18:40 ]

[FatalError]

Ik zag dat je Coldplay - X&Y een 8.5 geeft. Misschien heb jij een ander uitgave dan ik, maar ik vind het een van de slechts klinkende albums ooit.

Royksopp - Junior is inderdaad een hele leuke plaat overigens

[ Voor 18% gewijzigd door FatalError op 10-04-2009 16:03 ]

[BHQ]

Ware het niet dat LP's niet per definitie beter klinken dan hard gemasterde CD's. Dezelfde master kan gebruikt zijn als de CD, alleen het volume is lager. Ik denk ook niet dat volume een directe link hoeft te hebben met de kwaliteit, een zacht album kan bijv. ook beroerd gemixt zijn Iron Maiden's A Matter of Life and Death is niet hard opgenomen (het verhaal gaat ook dat de CD simpelweg niet gemasterd is), maar klinkt niet geweldig. Wel beter dan een gemiddelde recente CD tho.

_Opeth

En verder, Marillion doet het ook wel leuk met Misplaced Childhood.

Overigens, de nieuwste Guns 'n Roses zo'n laag cijfer? die CD is helemaal niet zo hard opgenomen en klinkt juist erg goed

[ Voor 47% gewijzigd door BHQ op 10-04-2009 16:07 ]

[dreamscape]

Mooie openingspost en genoeg voer voor discussie (hoewel ik eigenlijk denk dat eerder aangehaald topic ook al heel erg in orde was). Vooralsnog wel één kanttekening:

Anoniem: 241964 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 15:57:
Vinyl boven Compact Disc?
Een groot deel van de audiofielen stapt nu weer terug naar de goede oude 'Langspeelplaat'. Is dat slecht? Nee, maar het is wel makkelijker dan goede CD's zoeken, sinds elke LP op normaal geluidsniveau is gemasterd.

Dat is een gevaarlijke aanname, want echt niet iedere plaat is goed gemasterd. Er zijn ook labels die 'om hip te doen' gewoon nieuwe albums op vinyl uitbrengen, zonder daar in de mastering rekening mee te houden.

(ja, wat hij hierboven dus zes minuten eerder zei - ik moet sneller typen)

Maar om meteen een aanvulling te geven op je lijstje:
The Mars Volta - De-Loused in the Comatorium (2003).

En om even op Porcupine Tree terug te komen: briljante platen, maar niet zelden slechte vinyl versies. De extreem hoge piep in 'Last Chance to Evacuate Planet Earth before it is Recycled' op Lightbulb Sun wil ik ze nog wel vergeven (nee, eigenlijk niet), maar ik werd van Deadwing toch erg verdrietig. Ik heb twee persingen gehad (op rood vinyl) en Mellotron Scratch klinkt op beide verschrikkelijk. En de gemarmerde versie van Stupid Dream is ook niet echt geweldig.

Gelukkig is mijn vinylversie van Fear of a Blank Planet wel weer echt briljant!

[ Voor 35% gewijzigd door dreamscape op 10-04-2009 16:15 ]

[Touchdomex]

Orginele mastering van War of the Worlds. Prachtig heldere klank zit erin. Veel detail en nergens of vlak klinkend.,

[Anoniem: 241964]

Yapser schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:03:
Overigens, de nieuwste Guns 'n Roses zo'n laag cijfer? die CD is helemaal niet zo hard opgenomen en klinkt juist erg goed

Ik had gemengde emoties over dat album, aan de ene kant was hij niet enorm hard, maar aan de andere kant hoorde ik veel vervorming in de drum en nog wat nagemixte destortion op de gitaar, die meestal wat minder klinkt dan dat je dat direct bij de opname doet. En ik vond de nummers individueel redelijk gemixt, maar over het hele album genomen vond ik het heel apart klinken omdat er zo veel verschil in zat. Maakt het wel een erg divers album, maar klonk niet erg goed naar mijn smaak.

[warp]

Nette OP, maar wel wat slordige grammaticale fouten.

ondevineerbaar = ondefineerbaar

verbaasinwekkend = verbazingwekkend

ik houd = ik hou

De muziek licht heel licht = De muziek ligt heel licht

[LuPo]

warp schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:22:
Nette OP, maar wel wat slordige grammaticale fouten.

ondevineerbaar = ondefineerbaar

verbaasinwekkend = verbazingwekkend

ik houd = ik hou

De muziek licht heel licht = De muziek ligt heel licht

De stam van houden is houd hoor. De jij-vorm is namelijk houdt.

of ben ik nu gek?

edit: Ah, had het dus wel goed.

[ Voor 10% gewijzigd door LuPo op 10-04-2009 16:38 ]

[Anoniem: 241964]

LuPo schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:28:
[...]

De stam van houden is houd hoor. De jij-vorm is houdt.

of ben ik nu gek?

IIG nog even die foutjes aangepast, dyslexie is geen excuus voor slordig schrijfgedrag, mijn excuus daarvoor . En thanks dat je het even zegt.

[Jejking]

warp schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:22:
ik houd = ik hou

Is hou de stam? Stam + T, zoals jij het zegt wordt het dan Je houT. ''Ik hou'' is spreektaal.

[mieJas]

Ondefinieerbaar, trouwens. Met een "i" ertussen.

[ Voor 82% gewijzigd door mieJas op 10-04-2009 16:39 ]

[warp]

LuPo schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:28:
De stam van houden is houd hoor. De jij-vorm is houdt.

of ben ik nu gek?

http://www.onzetaal.nl/advies/hou.php

Ik houd mag wel, maar is niet erg gebruikelijk.

[Roamor]

Kudo's voor de mooie TS. Ik stoor mij ook aan slecht opgenomen albums. Goed voorbeeld is ook Death Magnetic van Mettalica, waar ook op dit forum uitoverig over gesproken is.

Nog een goed opgenomen nummer; The Killers - Sam's Town.

[dreamscape]

mieJas schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:39:
Ondefinieerbaar, trouwens. Met een "i" ertussen.

Het bestaat natuurlijk wel he, ondefineerbaar. Het fineer op mijn aanrecht zit zo goed vast dat het blad werkelijk ondefineerbaar is. Maar dat is wel heel erg offtopic

[LuPo]

Nette OP. Best interessant om te lezen hoe de muziek zich ontwikkeld heeft. Ik wist hier betrekkelijk weinig van in ieder geval.

offtopic:
Om nog even terug te komen op het taalgebruik: "In formele uitingen is het gebruikelijk om de d van houd wel te schrijven; de meeste mensen vinden 'Houd uw stad schoon' wat verzorgder dan 'Hou uw stad schoon.' In teksten met een informele toon gaat de voorkeur uit naar hou, net als in de spreektaal."

Voor beide is dus wat te zeggen. Beschouw je dit topic als een formele uiting of beschouw je het als een informele uiting? Ik zou zelf zeggen, omdat het de OP is, dat het beter met een d geschreven kan worden. Maar laten we het in het midden houden voor wat betreft de uitleg.

[ Voor 5% gewijzigd door LuPo op 10-04-2009 16:59 ]

[Ray]

hoewel ik dit topic ten zeerste kan waarderen en de TS een mooie prestatie vind ben ik wel de spelbreker. Goed opgenomen muziek.

wellicht hier verder gaan of mergen ??

[powerflux]

persoonlijk vind ik royksopp's laatste album juist extreem compressed . technisch zeer goed, geen momentje clipping. maar echt werkelijk alles zit op hetzelfde niveau en t luistert ook niet rustig. eerder vervelend

heb je hem wel eens in een editor bekeken?

gehele eerste nummer:


ingezoomd op een 'rustig' stuk van dat nummer:

wel ideaal voor op de snelweg.

nee, iets 'opens' in dit genre is bijvoorbeeld Synq (Tryout - Desperate). gehele nummer:

[ Voor 35% gewijzigd door powerflux op 10-04-2009 17:08 ]

[DJ Henk]

Hoewel ik graag meer aandacht zie voor kwalitatief goed opgenomen cd's, en ik het ook een mooie topicstart vind, denk ik toch dat ook dit topic niet veel gaat brengen. Zoals uit de verdeeldheid van de eerste reacties al te merken is, is die kwaliteit een erg subjectieve aangelegenheid.

Laatst was er zelfs een bericht dat de jeugd het ruisen van MP3's verkiest boven opnames van betere kwaliteit: klik

Het duurt waarschijnlijk niet lang voordat er artefacten kunstmatig toegevoegd worden aan de muziek, net als je soms kunstmatig getik van een plaat op de achtergrond hoort. Dat geeft dan een vertrouwd en warm gevoel.

[warp]

Brian Bromberg - You know that feeling (1999)
Dire Straits - On every street (1996)
George Benson - White rabbit (1971)
Grover Washington jr. - Winelight (1980)
Hugh Masekela - Hope (1993)
Jennifer Warnes - Famous blue raincoat (1987)
Miles Davis - Tutu (1986)
Norah Jones - Come away with me (2002)
Pat Metheny Group - Imaginary day (1997)
Return to forever - Romantic warrior (1999)
Roger Waters - Amused to Death (1991)
Ry Cooder - Music by Ry Cooder (1995)
Sting - Ten summoner's tales (1993)
Tracy Chapman - Tracy Chapman (1988)
Weather Report - Black Market (1976)

[Anoniem: 50893]

Ben zelf opgegroeid met Vinyl en dat gaat nog zelfs verder terug tot de 8-tracks en heb verder met Tascam en Revox reels gewerkt met Dolby Pro units, good old days, met name om te re-mixen in die tijd en om loops te maken, good old tape knippen/plakken. Dat werd een stukje hanidger met de PC

De kunst van een goeie opname is dat een sound engineer de muziek begrijpt die hij vootgeschoteld krijgt. Het staan of vallen van een recording/song is om juist de nuances van de instrumenten te behouden zodat een song over komt zoals de band/artiest het bedoeld heeft. Jam sessie's of oeven partijen zijn er juist op bedoeld om een nummer te verfijnen, niet qua song maar de om de juiste balans en harmonie te bereiken tussen de verschillende instrument en zang partijen, zodat het geheel in zijn totaal goed overkomt.

Vroeger verkocht ik veel cassette's in Amsterdam met muziek die de winkels, met name kleding winkels, wilde gebruiken om hun doelgroep te bereiken. Zowel hierin als met mijn re-mixen was de insteek om alles "rustig" over te laten komen en alles in 1 volume te houden, zodat het personeel niet continu naar de volume knop hoefde te grijpen. Verder stemde je dat verder een beetje af zodat het op iedere installatie goed/netjes weergegeven werd, rekening houdende dat veel winkels in ceiling speakers gebruikte met een beperkte weergave. Ik maakte zelf verschillende serie's voor in-ceiling gebruikers en winkels die conventionele speakers gerbuikte, mede door de verschillende weergaven in de dynamiek.

Maar kijk je naar de oude 12" vinyl dan was die loudness war al veel eerder begonnen dan de CD. Ik heb 12" in mijn collectie waarin je "ziet" dat de master flink is opgeschroefd, dat kon je aflezen aan de mate van hoe dik een groef was en de persing zelf. Met name zag je dit terug op de Amerikaanse import en ik heb vinyl beluisterd die gewoon bij normaal volume al vervormde, zo hard waren die "geperst".

Doel ? Ik kan niets anders bedenken dan commercie, zei het niet dat het hieraan totaal geen bijdrage leverd of geleverd heeft. Als een nummer harder is dan de doorsnee opname dan gaat die volumeknop toch terug dus men bereikt er totaal niets mee, anders dan dat een track totaal in nuances "verkracht" word. Voor een muziekliefhebber is er niets erger dan wanneer dat gebeurd. Ik kan een album nog zo goed vinden qua tracks maar als de recording waardeloos is dan laat ik hem toch links liggen, anders brengt dat alleen maar ergernis met zich mee.

De mooiste opname die ik zelf ken is het album van George Duke uit 2005 met de titel Duke. Hierop valt goed te horen dat hij niet alleen zijn muzikale input eindelijk ten gehore kon brengen zoals hij dat al jaren wilde, altijd tegen gehouden door zijn kontrakt bij een label die alleen maar wilde dat hij commercieel schreef en tevens kon hij zelf, voor het eerst, zijn eigen album masteren. En dat is te horen ook Alles is zoals hij wilde dat de luisteraar zou beleven en ervaren.

Datzelfde stukje vind je ook een beetje terug, qua onervarenheid, bij grote concerten in grote stadions. Met name de Arena in Amsterdam word vaak verguisd om de echo en "emptyness" qua volume en dat heeft 2 oorzaken. Er word bezuinigd op het budget door met minder spullen zo een hok te vullen en de soundengineers, over het algemeen, begrijpen weinig hoe je een dergeljke delay moet ondervangen door correcte opstelling van de speakers en instellingen daarvan, de delay. Onnodig dus maar je zal daar maar zitten op een positie dat de delay je om de oren geslagen word, dan heb je gewoon geen leuk avondje uit.

Hier een leuke demonstratie video wat het duidelijk uitlegd, uit dezelfde wikipedia bron :

http://www.youtube.com/watch?v=3Gmex_4hreQ

En een verwijzing naar het album :

http://www.georgeduke.com/2000s.html

Of de loudness wars ooit nog eens tot het verleden gaan behoren is maar de vraag, dat hangt van de consument af die het "pikt" dat ze langer naar ongenuanceerde recordings blijven luisteren en kopen. Maar wat ik ervaar is dat het grote gros het niet zoveel uitmaakt, als ze hun song of album maar hebben. Als ik dan bedenk dat men ook naar dit soort songs luisterd in een slechte omzetting naar mp3 dan krijg ik op voorhand al hoofdpijn Maar het is net zoals muziek spelen op zichzelf, als je een instrument niet kan bespelen denk dan niet dat je ooit een, als voorbeeld, Mark Knopfler word. Vandaar misschien de rage met al die muziek games, beetje pingelen voor de fun en thats it. Een enkele zal feeling hebben voor een instrument en er één aanschaffen, de rest is vermaak, alhoewel, een uurtje "gejengel" aanhoren van de kids is ook niet echt prettig

[blobber]

Een goed voorbeeld is het nummer Something van The Beatles, dat tot noch toe al 4 maar is geremasterd en binnenkort opnieuw geremasterd wordt uitgegeven. (zie: Tweakers)
Zoals je ziet in het grafiekje wordt hij steeds harder gemasterd, om naar de vraag van de gemiddelde consument te voldoen

Ik vind dat stukje van "Something" van The Beatles erg misleidend.Het is van de een of andere wiki geplukt die vziw nergens een bron opgeeft van deze "masters".Het suggereert dat de cd waavan dat nummer afkomstig is (Abbey Road) ettelijke keren geremastered is en telkens hoger opgeschroefd.Maar de reguliere lp's van The Beatles zijn slechts 1x gemastered naar cd, namelijk in 1987(!).Dus wat de 1983 versie is?De Vinyl versie ofzo?1987 is de cd master en de 2000 versie zal waarschijnlijk van een of andere verzamelaar afkomstig zijn oid.Niet dat het dan goed te praten is, maar ik vind het nogal wat anders als je een verzamelaar oppept dan dat je gaat knoeien aan het klassieke Beatles oeuvre dat zo'n beetje heilig is bij de fans.
Ik wacht met angst en beven op de geremasterede Beatles cd's op 9-9-9 en ik hoop maar dat men zich niet laat verleiden tot een loudness Sgt.Pepper oid.

[ Voor 46% gewijzigd door blobber op 10-04-2009 18:47 ]

[Animal]

Ray LaMotagne - Till the sun turns black

Klinkt echt GEWELDIG goed!

@warp: Sting - Ten summoner's tales (1993) is dan weer net loudness war voorbeeld

[ Voor 38% gewijzigd door Animal op 10-04-2009 18:30 ]

[Anoniem: 241964]

DJ Henk schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:12:
Hoewel ik graag meer aandacht zie voor kwalitatief goed opgenomen cd's, en ik het ook een mooie topicstart vind, denk ik toch dat ook dit topic niet veel gaat brengen. Zoals uit de verdeeldheid van de eerste reacties al te merken is, is die kwaliteit een erg subjectieve aangelegenheid.

Laatst was er zelfs een bericht dat de jeugd het ruisen van MP3's verkiest boven opnames van betere kwaliteit: klik

Het duurt waarschijnlijk niet lang voordat er artefacten kunstmatig toegevoegd worden aan de muziek, net als je soms kunstmatig getik van een plaat op de achtergrond hoort. Dat geeft dan een vertrouwd en warm gevoel.

Ik vind dat subjectieve juist het interesante. Over een objectief gegeven kan geen discussie ontstaan, dan had ik beter een artikel kunnen schrijven over goede kwaliteit CD's en het daarbij kunnen laten. Ik wil ook graag horen wat andere mensen van de albums als Chinese Democracy van Guns 'N Roses vinden en dan het liefst op audiotechnisch gebied. Dit omdat dat gebied meestal niet wordt bekeken bij 'normale' CD-recensies.

En sterker nog dat laatste is al zo, maar dan als effect bij de muziek. Op het album Mezzazine van Massive Attack vind je het nummer Teardrop waar kunstmatige ruis aan is toegevoegd als "effect" en eerlijk gezegt klinkt dat best leuk .

[FoOL]

Die afbeelding die je toont bij je stukje over de Loudness War laat het probleem dat je aankaart totaal niet zien. De 'oudste' waveform is op het oog de minst dynamische (en de zachtste) en de nieuwere tracks lijken harder en ook iets dynamischer te worden, misschien met uitzondering van de laatste.

Of replay gain een direct verband heeft met compressie tijdens het masteren van het album betwijfel ik overigens ook ten zeerste. Leuk topic, maar het technische verhaal klopt imho niet helemaal

[Anoniem: 241964]

blobber schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 18:19:
[...]

Ik vind dat stukje van "Something" van The Beatles erg misleidend.Het is van de een of andere wiki geplukt die vziw nergens een bron opgeeft van deze "masters".Het suggereert dat de cd waavan dat nummer afkomstig is (Abbey Road) ettelijke keren geremastered is en telkens hoger opgeschroefd.Maar de reguliere lp's van The Beatles zijn slechts 1x gemastered naar cd, namelijk in 1987(!).Dus wat de 1983 versie is?De Vinyl versie ofzo?1987 is de cd master en de 2000 versie zal waarschijnlijk van een of andere verzamelaar afkomstig zijn oid.Niet dat het dan goed te praten is, maar ik vind het nogal wat anders als je een verzamelaar oppept dan dat je gaat knoeien aan het klassieke Beatles oeuvre dat zo'n beetje heilig is bij de fans.
Ik wacht met angst en beven op de geremasterede Beatles cd's op 9-9-9 en ik hoop maar dat men zich niet laat verleiden tot een loudness Sgt.Pepper oid.

Goed punt, ik zal zelf wel even wat grafiekjes trekken van de 2 Officiele masters van Dark Side Of The Moon, dit is namelijk wel een goed voorbeeld. Ik had alleen snel even een goed en duidelijk grafiekje nodig voor deze topic.

[Anoniem: 142799]

Goed topic! Er is veel te weinig aandacht voor dit onderwerp. Heb je een mooie audio set om te genieten van de muziek, is het alsnog een slechte cd. Zonde! Het lijkt alsof opname studio's maar lekker ongestraft mogen doen wat ze willen. Zal ook wel liggen aan de mp3 cultuur, waarom ben ik een van de weinigen van mijn leeftijd (18) die behoefte heeft aan kwaliteit.

[blobber]

Anoniem: 241964 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 19:07:
[...]
Goed punt, ik zal zelf wel even wat grafiekjes trekken van de 2 Officiele masters van Dark Side Of The Moon, dit is namelijk wel een goed voorbeeld. Ik had alleen snel even een goed en duidelijk grafiekje nodig voor deze topic.

Ok Er zijn voorbeelden genoeg helaas
Ik ben zeer benieuwd naar Dark Side Of The Moon want dat is toch ook één van de grote rockklassiekers waar gewoon niet mee geknoeid zou mogen worden

edit:
Helaas, het is nog erger dan ik dacht

Ik zal ook eens kijken of ik wat mooi gemasterde cd muziek in mijn verzameling kan vinden

[ Voor 33% gewijzigd door blobber op 11-04-2009 15:27 ]

[Keesk]

Tja ik heb hier de cd versie uit 2008 van UFO met de titel Strangers In The Night (live). Deze doet geenszins onder voor de vinyl versie uit 1979. De cd's van (Ronnie James) Dio vind ik ook altijd lekker klinken. De dubbel cd van Led Zeppelin met de titel Mothership, laat de ("vinyl") nummers van Led Zeppelin ook lekker klinken. Mede dankzij de oppoetsbeurt van Jimmy Page, briljant gitarist, maar ook een goede geluidstechnicus, van Led Zeppelin.

[Anoniem: 143259]

Anoniem: 50893 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:57:
Ben zelf opgegroeid met Vinyl en dat gaat nog zelfs verder terug tot de 8-tracks en heb verder met Tascam en Revox reels gewerkt met Dolby Pro units, good old days, met name om te re-mixen in die tijd en om loops te maken, good old tape knippen/plakken. Dat werd een stukje hanidger met de PC

De kunst van een goeie opname is dat een sound engineer de muziek begrijpt die hij vootgeschoteld krijgt. Het staan of vallen van een recording/song is om juist de nuances van de instrumenten te behouden zodat een song over komt zoals de band/artiest het bedoeld heeft. Jam sessie's of oeven partijen zijn er juist op bedoeld om een nummer te verfijnen, niet qua song maar de om de juiste balans en harmonie te bereiken tussen de verschillende instrument en zang partijen, zodat het geheel in zijn totaal goed overkomt.

Vroeger verkocht ik veel cassette's in Amsterdam met muziek die de winkels, met name kleding winkels, wilde gebruiken om hun doelgroep te bereiken. Zowel hierin als met mijn re-mixen was de insteek om alles "rustig" over te laten komen en alles in 1 volume te houden, zodat het personeel niet continu naar de volume knop hoefde te grijpen. Verder stemde je dat verder een beetje af zodat het op iedere installatie goed/netjes weergegeven werd, rekening houdende dat veel winkels in ceiling speakers gebruikte met een beperkte weergave. Ik maakte zelf verschillende serie's voor in-ceiling gebruikers en winkels die conventionele speakers gerbuikte, mede door de verschillende weergaven in de dynamiek.

Maar kijk je naar de oude 12" vinyl dan was die loudness war al veel eerder begonnen dan de CD. Ik heb 12" in mijn collectie waarin je "ziet" dat de master flink is opgeschroefd, dat kon je aflezen aan de mate van hoe dik een groef was en de persing zelf. Met name zag je dit terug op de Amerikaanse import en ik heb vinyl beluisterd die gewoon bij normaal volume al vervormde, zo hard waren die "geperst".

Doel ? Ik kan niets anders bedenken dan commercie, zei het niet dat het hieraan totaal geen bijdrage leverd of geleverd heeft. Als een nummer harder is dan de doorsnee opname dan gaat die volumeknop toch terug dus men bereikt er totaal niets mee, anders dan dat een track totaal in nuances "verkracht" word. Voor een muziekliefhebber is er niets erger dan wanneer dat gebeurd. Ik kan een album nog zo goed vinden qua tracks maar als de recording waardeloos is dan laat ik hem toch links liggen, anders brengt dat alleen maar ergernis met zich mee.

De mooiste opname die ik zelf ken is het album van George Duke uit 2005 met de titel Duke. Hierop valt goed te horen dat hij niet alleen zijn muzikale input eindelijk ten gehore kon brengen zoals hij dat al jaren wilde, altijd tegen gehouden door zijn kontrakt bij een label die alleen maar wilde dat hij commercieel schreef en tevens kon hij zelf, voor het eerst, zijn eigen album masteren. En dat is te horen ook Alles is zoals hij wilde dat de luisteraar zou beleven en ervaren.

Datzelfde stukje vind je ook een beetje terug, qua onervarenheid, bij grote concerten in grote stadions. Met name de Arena in Amsterdam word vaak verguisd om de echo en "emptyness" qua volume en dat heeft 2 oorzaken. Er word bezuinigd op het budget door met minder spullen zo een hok te vullen en de soundengineers, over het algemeen, begrijpen weinig hoe je een dergeljke delay moet ondervangen door correcte opstelling van de speakers en instellingen daarvan, de delay. Onnodig dus maar je zal daar maar zitten op een positie dat de delay je om de oren geslagen word, dan heb je gewoon geen leuk avondje uit.

Hier een leuke demonstratie video wat het duidelijk uitlegd, uit dezelfde wikipedia bron :

http://www.youtube.com/watch?v=3Gmex_4hreQ

En een verwijzing naar het album :

http://www.georgeduke.com/2000s.html

Of de loudness wars ooit nog eens tot het verleden gaan behoren is maar de vraag, dat hangt van de consument af die het "pikt" dat ze langer naar ongenuanceerde recordings blijven luisteren en kopen. Maar wat ik ervaar is dat het grote gros het niet zoveel uitmaakt, als ze hun song of album maar hebben. Als ik dan bedenk dat men ook naar dit soort songs luisterd in een slechte omzetting naar mp3 dan krijg ik op voorhand al hoofdpijn Maar het is net zoals muziek spelen op zichzelf, als je een instrument niet kan bespelen denk dan niet dat je ooit een, als voorbeeld, Mark Knopfler word. Vandaar misschien de rage met al die muziek games, beetje pingelen voor de fun en thats it. Een enkele zal feeling hebben voor een instrument en er één aanschaffen, de rest is vermaak, alhoewel, een uurtje "gejengel" aanhoren van de kids is ook niet echt prettig

Van een inhoudelijke reactie gesproken.
Met deze verhelderende uitleg kan mijn avond (die nochtans beroerd begonnen was) niet meer stuk

[Saab]

Goede bijdrage Parrabellum!

Idd kunnen platen gewoon net zo kut klinken als CD's. Overigens ben ik het totaal niet eens met DJ Henk dat mensen die naar vinyl luisteren dat doen vanwege een soort gevoel naar warmte. De verschillen tussen vinyl en cd zijn soms niet eens zo groot maar zitten 'm in nuances. Ik krijg bij platen niet per definitie een ander gevoel maar er zijn detail op plaat hoorbaar die ik gewoon op cd niet hoor, of anders.

CD's die ik goed vind klinken:

Pixies, ik denk dat Gil Norton een goede producer is net zoals Steve Albini en Butch Vig.

CD's van Ryan Adams zijn ook prima opgenomen, lekker droog met veel ruimte, wat niet het zelfde als galm is!

PJ Harvey is over het algemeen ook prima te pruimen, zeker haar laatste drie, vier CD's.

Manu Chao is ook goed.

Joe Jackson, Beck en Johnny Cash' American Recordings zijn ook ok.

Eerste CD van Franz Ferdinand is een enorme teleurstelling.

Overigens kan ik me van Brother in arms nou juist herrineren dat dat ook een enorme teleurstelling was! Ik ga die cd maar eens snel halen.

[ Voor 7% gewijzigd door Saab op 10-04-2009 22:51 ]

[DJ Henk]

Saab schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 22:49:
Idd kunnen platen gewoon net zo kut klinken als CD's. Overigens ben ik het totaal niet eens met DJ Henk dat mensen die naar vinyl luisteren dat doen vanwege een soort gevoel naar warmte. De verschillen tussen vinyl en cd zijn soms niet eens zo groot maar zitten 'm in nuances. Ik krijg bij platen niet per definitie een ander gevoel maar er zijn detail op plaat hoorbaar die ik gewoon op cd niet hoor, of anders.

Ha, ho, ik wilde ook niet beweren dat het per definitie zo is hoor. Dat zou ik niet durven. Wat mij betreft beginnen de cd-spelers pas de laatste jaren goed in de buurt te komen van platenspelers, qua geluidskwaliteit. Maar veel durf ik er niet over te zeggen, want ik heb nooit zelf een platenspeler gehad, dus ik heb er maar weinig ervaring mee.

Wat ik wilde zeggen is dat je de afspeelapparatuur blijkbaar niet los kunt zien van de muziek zelf. Zo heb ik zelf al jaren in mijn mp3-collectie bijvoorbeeld een flink aantal geripte en geconverteerde 96 kbit realaudio-streams. Die speel ik af op mijn audioinstallatie en die is wel zo goed dat die alle artefacten genadeloos laat horen. Toch kan ik er geen afstand van doen. Ik vind de muziek erg goed en ik ben eraan gewend. (Het zijn concertregistraties, dus een cd ervan kopen is niet mogelijk.) Als iemand die mp3's plots zou vervangen door flacs van goede kwaliteit, dan weet ik niet of ik er nog wel zo graag naar zou luisteren. Het geeft dan niet meer hetzelfde gevoel.

Zie het een beetje als een electrische gitaar met verschillende versterkers. Je hebt een versterker nodig, anders hoor je niks. Maar met een andere versterker klinkt het anders. Wat is dan nog "goed"?

Anoniem: 241964 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 19:05:
Ik vind dat subjectieve juist het interesante. Over een objectief gegeven kan geen discussie ontstaan, dan had ik beter een artikel kunnen schrijven over goede kwaliteit CD's en het daarbij kunnen laten.

Nou, dat dat je iets gaat meten wil niet zeggen dat er geen discussie mogelijk is. Is water van 24 graden goed of slecht, lekker om in te zwemmen of niet? Waar ik wel nieuwsgierig naar ben is of deze verslechtering van opnamekwaliteiten kwantificeerbaar is. Dat balletje heb ik weleens eerder opgegooid, maar door tijdgebrek heb ik er zelf ook niets mee gedaan.

[Anoniem: 241964]

Ben nu even bezig om het tabelletje wat uit te breiden, nu ook met compressie (Laag, Matig, Hoog) en nog wat albums toevoegen.
En Parabellum wil ik ook idd nog even enorm bedanken, hij heeft me wel weer wat verder op weg geholpen, leer ik ook eens wat . Ik hoop in ieder geval ook nog een uiteindelijk toppers lijstje te kunnen maken van CD's (en nee niet met Gordon en Gerard ).

[Abbadon]

Dit is Money van het Dark Side of the Moon album uitgegeven door Mobile Fidelity Sound Lab (UDCD 517):



Dat ziet er nog weer beter uit. De CD track op mijn 30th anniversary edition sacd ziet er idd net zo uit als in magazinetom's topicstart:



Verschil is hier dus nog groter dan in TS.

[edit]Op de cover staat ook groot 'Original Master Recording'

[ Voor 7% gewijzigd door Abbadon op 11-04-2009 14:27 ]

[blobber]

Disgusting
Als je zelfs dat al niet meer kan vertrouwen waar blijf je dan?
Gelukkig zien de MFSL's er wel goed uit

[ Voor 89% gewijzigd door blobber op 11-04-2009 15:27 ]

[BHQ]

Anoniem: 50893 schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:57:
De kunst van een goeie opname is dat een sound engineer de muziek begrijpt die hij vootgeschoteld krijgt.

Hmmz, juist een engineer die een genre produceert kan erg leuke dingen doen met een ander genre.. In ieder geval bij een metalband. Metal producers hebben er nogal een handje van alles maar gigantish hard op de plaat te knallen zodat bijv. een snare- of kickdrum hit geen impact meer hebben en de basgitaar ergens verdwijnt of laag ingemixt is.

Zet er een producer achter die een heel ander idee heeft van 'heavy' en je hebt een prima klinkend album

Voorbeeldje goed geproduceerd en lekker impactvol: The Monolith Deathcult - Trivmvirate (Ja, zie die maar eens te vinden)

Voorbeeldje onwijs saai, ondanks dat men niet continu de 'clip-rand' raakt: Origin - Anithesis. Ongetwijfeld zeer puik muzikantschap, maar het klinkt zo saai ondanks dat het tempo heel behoorlijk is. Om maar weer een leuk voorbeeldje aan te halen: als de scheurpartij in Radiohead's Creep meer impact maakt, dan is er iets fout

[ShittyOldMan]

Hoe kom je tot de precieze cijfers van replay gain? En kwaliteit is subjectief neem ik aan? Waarom is het ene een 9,0 en het andere een 9,1?

Verder is het nog niet het einde van de wereld als je hier en daar het rood raakt. Zo'n CD als van metallica is natuurlijk extreem, ik sta ook helemaal niet achter de loudness war, maar staar je niet blind op waveforms. Als het goed klinkt is het goed.
Veel interessanter is het verschil tussen de mix en de master, waar de problemen ontstaan. Alleen daar kom je vrij moeilijk achter.

[Seers]

Ik vind ook dat hier (en op meer plekken trouwens) te veel de nadruk wordt gelegd op het slechte van harde mastering. Is het hard op de plaat gezet? Dan is het slecht. Maar dat zit naar mijn mening toch niet zo simpel.
Ik was namelijk een tijdje geleden in gesprek met een audio engineer, en die vond bijvoorbeeld het album van Room Eleven [Six White Russians and a Pink Pussycat] heel slecht klinken. Hij vond hem te dof. Dus ik vroeg hem wat hij dan wel goed gemixte/gemasterde albums vond. Daar kwamen een aantal dingen naar voren, maar het opvallendste vond ik dat hij het album van Arctic Monkeys perfect vond. Toen dacht ik: Maar die is toch keihard opgenomen? Maar toen zei hij: Ja, het staat er keihard op. Maar dat moet ook. Want zo klinkt het ook op het concert zelf. Op deze ceedee klinkt het net alsof je er zelf bijbent, en dat moet ook. Toen dacht ik bij mezelf: Potdikkie, je hebt gelijk!

Afgezien van excessen waarbij vocalen gewoon totaan krakenstoe worden gemasterd, kan een hard opgenomen album dus toch best goed zijn in mijn mening. Bij Katie Melua [Pictures: If You Where A Sailboat] hoor je dus wel een paar keer bij een uithaal een dikke kraak. Dat is dan wel weer jammer, maargoed.

Albums die ik zelf erg goed vind klinken:

Olu Dara - In The World - From Natchez to New York
Eva Cassidy - Live At Blues Alley
Klazz Brothers & Cuba Percussion - Classic Meets Cuba [Aanrader!]
Tori Amos - Boys For Pele

Verder staan er al genoeg suggesties van Meneer Waters danwel Pink Floyd en Dire Straits en Rage Against the Machine, maar die ga ik allemaal niet herhalen.

[disinfector]

Maar een concert is ook niet altijd zoals het bedoeld is.. Het is natuurlijk wel lekker als een cd "live" in een studio opgenomen kan worden. Zoals ik eerder in een ander topic aan haalden bij Mudcrutch is gedaan.
Ik vind Room Eleven een slecht voorbeeld in dit geval bij Arctic Monkeys kan ik er nog wel enigzins inkomen, maar waarschijnlijk is het ook gewoon een persoonlijke voorkeur. Ik weet niet hoeveel artiesten hier over te zeggen hebben maar eigenlijk zouden hun moeten beslissen hoe het word vast gelegd.

[ Voor 5% gewijzigd door disinfector op 11-04-2009 20:00 ]

[bartvl]

Wat ik zo verbazingwekkend vind aan die cd van Röyksopp is dat de album peak op 0,50 ligt. Dan heb je een op zich best goed klinkende cd maar je maakt totaal geen gebruik van de dynamiek die op een cd te gebruiken is. Alles is en blijft hetzelfde niveau, alleen wat zachter dan de concurrentie. Misschien een stukje "zachte loudness" war?

[pinojo123]

Ik heb hier Ry Cooder - Jazz, op zich niet een bijzondere CD van Ry maar het geluid is echt fenomenaal.
Uiteraard een Album Gain van -0.23dB.
Ik heb nog nooit een CD gehoord die deze kwaliteit overtreft.

[Gonaz]

[b]megazinetom schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 15:57
Replay Gain, de harde cijfers (bepaalt dus hoeveel volume er nog is bij gepompt in de studio). Minder is vaak beter, maar deze waardes zijn over het gehele album, dus soms zit er nog veel verschil in de dynamiek per individueel nummer. Over de -9dB is het te veel, dan krijg je ook het probleem dat je soms plopjes gaat horen als je je muziek op een normaal niveau afspeeld (vanaf dat niveau komt er ook veel ruis bij).

Waarschijnlijk ligt het aan mij, maar dit snap ik zo goed niet. Minder is beter maar toch krijgen veel albums een hogere quotering als het meer is. Bijvoorbeeld: Massive Attack Blue Lines heeft -0.20dB dus hoog en heeft als kwaliteit 9.0, en er zijn er nog meer.

[pinojo123]

Replay gain is een methode om verschillend nummers even hard te laten klinken.
Met een waarde van -0.20dB wordt het volume veel minder teruggeschroefd als bijvoorbeeld een RG waarde -10dB
Zo is het mij uitgelegd.

[Bob]

Yapser schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:03:


_Opeth

Interessant dat je die aanhaalt. Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar de enige twee groepen die ik met op mijn gemak headphones beluister zijn Opeth en Tool. Ik denk toch dat het eerder met de complexiteit en kwaliteit van de muziek te maken heeft dan met de productie en mastering, hoewel het sowieso zal meespelen.

[Gonaz]

pinojo123 schreef op maandag 13 april 2009 @ 20:44:
Replay gain is een methode om verschillend nummers even hard te laten klinken.
Met een waarde van -0.20dB wordt het volume veel minder teruggeschroefd als bijvoorbeeld een RG waarde -10dB
Zo is het mij uitgelegd.

Dank u , het kwam wat verwarrend over.

[Anoniem: 241964]

bartvl schreef op maandag 13 april 2009 @ 20:09:
Wat ik zo verbazingwekkend vind aan die cd van Röyksopp is dat de album peak op 0,50 ligt. Dan heb je een op zich best goed klinkende cd maar je maakt totaal geen gebruik van de dynamiek die op een cd te gebruiken is. Alles is en blijft hetzelfde niveau, alleen wat zachter dan de concurrentie. Misschien een stukje "zachte loudness" war?

Ik denk dat dit gebrek aan dynamiek vooral komt door het feit dat het pure "digitale" muziek is bij wijze van spreken. Er is geen anoloog instument als een Gitaar of Piano bij gebruikt. Het is pure synthesyser muziek. Ik vind ondanks het gebrek aan dynamiek het erg lekker klinken. Hoewel het soms wel erg 'compressed' klinkt.
Moet misschien even een beter voorbeeld gaan vinden van een hedendaags goed gemixt album (naast soundtracks van films Etc.)

[BHQ]

Bob schreef op maandag 13 april 2009 @ 20:57:
[...]


Interessant dat je die aanhaalt. Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar de enige twee groepen die ik met op mijn gemak headphones beluister zijn Opeth en Tool. Ik denk toch dat het eerder met de complexiteit en kwaliteit van de muziek te maken heeft dan met de productie en mastering, hoewel het sowieso zal meespelen.

Hmm, beide bands moeten het redelijk van de goede productie hebben. Tool om de behoorlijke groove die ze hebben in de nummers, Opeth omdat ze muzikaal geniaal zijn . Maar beide zijn juist goed geproduceerd door iemand met verstand imho, met een prutser zou zulke complexe muziek niet tot zijn recht komen.

[Anoniem: 13443]

Leuk topic, en ik wil graag nog even wat stenen in het vijvertje gooien.
Goeie cd's, cq LP's
Alles van David Sylvian, en of
Ryuichi Sakamoto, vooral album Chasm is een symphonie van (stoor)geluiden, maar dan
Alles van Björk (mevrouwtje heeft geen slechte smaak in masteraars)
Massive Attack zijn idd heel erg goede opnamen
Michelle Shocked -Captain swing en andere albums
Radiohead, latere albums klinken erg goed
Tears for Fears
Godley & Cream en 10CC albums
Fine Young Cannibals
Donald Fagen
Phil Collins heeft goeie oren, Peter Gabriel en oude Yes albums
Tom Waits is telkens weer subliem in al zijn valse noten, heel bijzonder is de soundtrack van 'one from the Heart' met Crystal Gayle.
Toto - Dune soundtrack
K D Lang, Absolute torch and twang,
Ricky Lee Jones - Pop, pop
Madonna - Ray of Light
John Mellencamp - Human Wheels, Lonesome Jubilee
Supertramp - Crime of the Century ea.
Prince maakt super mooie opnames (alleen laatste cd's zijn muzikaal gezien helaas niet meer interessant)
Royksopp is een nieuwe favoriet van me, maar deze Junior vond ik qua geluid wel even schrikken.
Air, klinkt telkens weer magnifiek
The Prodigy (oh wat een lekkere herrie)
Rammstein (ik vind t gewoon lekker!)
Santana
Dead Can Dance en Lisa Gerrard (net als meeste van het 4AD label)
Er is plenty Jazz dat zeer zeer goed klinkt; Pat Metheny, Miles Davis, Jazz at the Pawnshop, Thom Rotella, Toots Thielemans (brazilian recordings etc), Diana Krall...
Ana Caram (bossa bova, super aanrader)
Jaques Brell live at the Olympia
Andre van Duin - de stotteraar
John Lee Hooker
Cowboy Junkies
Snap
Chemical Brothers (deze scoort hoog in de loudness war maar klinkt niet verkeerd) voor de ultieme basstrack!!
Tory Amos
Alan Parsons Project
Aphex Twin (duidelijk een thuisknutselaar met oren aan zijn hoofd)
Apocalyptica (dat ene nummer, Seemann met Nina Hagen!!!)
Roni Size & Reprazent - New Forms (zeer droog maar knalhard, zoals in t echt)
Katie Melua is zeer goed opgenomen. Vooral op LP hoor je dat.
Vreemd genoeg klinkt bijna alle klassieke muziek zeer goed. Misschien wel omdat daar geen soundengineers rondlopen die Arctic Monkeys goed vinden

Ik was namelijk een tijdje geleden in gesprek met een audio engineer, en die vond bijvoorbeeld het album van Room Eleven [Six White Russians and a Pink Pussycat] heel slecht klinken. Hij vond hem te dof. Dus ik vroeg hem wat hij dan wel goed gemixte/gemasterde albums vond. Daar kwamen een aantal dingen naar voren, maar het opvallendste vond ik dat hij het album van Arctic Monkeys perfect vond.

Die man mag voor mij een levenslange ban krijgen en een bord voor zijn kop "mijden als de pest". Arctic Monkeys is niet naar te luisteren zo beroerd. Ik heb het serieus geprobeerd maar ik krijg er gewoon -neigingen van.

Andere cd's waar ik echt zeer van baal zijn Adele - 19 (auw a/d oren), Duffy (knalhard verpest), Metallica - Death Magnetic (maakt niet uit welke commerciele uitgave, de mastering is verknald terwijl ik de rest echt wel lekker vind klinken, vooral S&M). Coldplay vind ik ook zeer matig. De laatste van Bruce Springsteen is ook niet te pruimen

En dat LP niet per se beter klinkt dan CD heb ik n keer gemerkt met de laatste LP van Kate Bush. CD klinkt echt heel mooi, bijna referentiemateriaal maar de LP is echt shit. Ik heb m echt teruggebracht. En n oude van King Crimson klinkt ook gewoon echt beroerd. Maar het moge duidelijk zijn dat het medium niet het belangrijkste is. Een opname kan op veel manieren verknald worden. Maar gelukkig zijn er toch ook heel erg veel heel fijne stukjes muziek te beluisteren.

Nog even over de cijfertjes van Roÿksopp: mijn versie (vergeef me, een flac van de Japanse versie) geeft
replaygain_album_gain = -9.15 dB
replaygain_album_peak = 1.000000
Dat is een typisch gevalletje Loudness Worst
En zo klinkt het ook

[ Voor 8% gewijzigd door Anoniem: 13443 op 14-04-2009 02:39 ]

[bartvl]

Er zijn inderdaad twee versies in de lucht:
replaygain_album_gain = -9.15 dB
replaygain_album_peak = 1.000000

en

replaygain_album_gain = -0,32 dB
replaygain_album_peak = 0,501892

[semicon]

Ik vind persoonlijk:

Jennifer Warnes - The Hunter ( Erg goed opgenomen)
The Eagles - Hell Freezes Over ( Klinkt ook echt super)
Yello - Motion Picture (10???) (eigenlijk elke cd klinkt heerlijk!!)
Level 42 - Running in the family
(and the list goes on...)

Ik heb geen idee of dit soort CD's ook echt zo goed opgenomen zijn, maar ze klinken het prettigst.

[Anoniem: 49130]

Royksopp - Melody AM
Dire Straits - Brothers in arms
Pink Floyd - Dark side of the moon
AIR - Moon safari
Miles Davis - Tutu
George Duke - Dukey treats
Arne Domnerus Quartet - Jazz at the pawnshop
St. Germain - Tourist

Stuk voor stuk heerlijke cds. M'n favo is op dit moment Jazz at the pawnshop , heerlijke opname, alsof je er bij bent.

bartvl schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 07:37:
Er zijn inderdaad twee versies in de lucht:
replaygain_album_gain = -9.15 dB
replaygain_album_peak = 1.000000

en

replaygain_album_gain = -0,32 dB
replaygain_album_peak = 0,501892

De versie die je in nederland in de winkels koopt , is dat de versie met minder gain?

[ Voor 35% gewijzigd door Anoniem: 49130 op 14-04-2009 09:51 ]

[JTB81]

Wat zeker niet mag ontbreken zijn cd's van het label stockfisch en dan met name de cd's van de helaas overleden Chris Jones klinken subliem, het laatste album van de Eagles klinkt ook retestrak. En dan nog de cd's van Peter Cincotti, maar geen idee of ze geweldig goed zijn opgenomen, maar ze klinken wel heel lekker. (en ben meestal allergisch voor slecht opgenomen cd's). Het is allemaal eigenlijk mijn smaak niet, maar omdat deze cd's zo heerlijk klinken op mijn toch wel bovengemiddelde installatie luister ik ze des te vaker.

[Slogra]

bartvl schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 07:37:
Er zijn inderdaad twee versies in de lucht:
replaygain_album_gain = -9.15 dB
replaygain_album_peak = 1.000000

en

replaygain_album_gain = -0,32 dB
replaygain_album_peak = 0,501892

Dan ben ik benieuwd wat de replaygain waarde wordt als je de piek van die laatste naar 1.0 opkrikt.

[voodooless]

Leuk dit, vooral omdat er in de TS al enkele platen staan, die er na de remix echt niet beter op zijn geworden. Dark Side of the Moon is al langs gekomen. De 30th anni edition is echt een achteruitgang geweest. Misschien is de 5.1 versie wel leuk, ik heb echter enkel stereo, en zodoende hoor ik daar niks van. De stereo track is inderdaad stukken minder dan bijvoorbeeld de 20th anniversary versie (die mooie kartonnen hoes), dik al jaren heb.

Zelfde geldt voor "Brothers in Arms". De laatste remaster SACD versie is echt een heel stuk slechter en vooral veel platter dan de eerste uitgave. Er zitten zelfs vervelende fouten in De oude versie staat bij mijn ouders thuis, en zodoende heb ik de SACD gekocht. Ik vond hem al minder klinken. Toen heb ik bij iemand anders een luistertest kunnen doen met bijde versies, bleek inderdaad dat de oude versie veel dynamischer en detailrijker was. En dan vergelijk je SACD en CD op de zelfde speler Ik ga het orgineel nog maar een keer op de kop tikken. Maar de LP doet het ook prima

"Nevermind" vind ik persoonlijk ook niet om aan te horen. Zo plat als een dubbeltje Misschien heb ik hier ook weer een slechte remaster te pakken gehad (al staat dat dan niet op de hoes)?

[semicon]

Is het nou ook zo dat bijv. Madonna remastered cd (mn vriendin laatst gekocht) slechter klinkt omdat het zo tegen die randjes aan zit? Het klinkt een heel stuk slechter dan het orgineel wat ik ken, het is moeilijk te beschrijven maar het lijkt net alsof je met je "goede speakers" (B&W 804, mah) zit te luisteren naar goedkopere. Ik dacht vroeger altijd dat als iets ge-remastered zou zijn dat mensen het _beter_ maken ipv slechter, zeker door dit topic ben ik wel wat afgeschikt. En zou misschien minder vaak een re-master kopen.

Is kopieren van het orgineel 1:1 wel beter btw?

[ Voor 19% gewijzigd door semicon op 29-04-2009 08:14 ]

[BHQ]

semicon schreef op woensdag 15 april 2009 @ 08:21:
Is het nou ook zo dat bijv. Madonna remastered cd (mn vriendin laatst gekocht) slechter klinkt omdat het zo tegen die randjes aan zit?

Ja.

Ik dacht vroeger altijd dat als iets ge-remastered zou zijn dat mensen het _beter_ maken ipv slechter, zeker door dit topic ben ik wel wat afgeschikt.

Tsja, je zou inderdaad het idee hebben dat het beter gaat klinken Maar tegenwoordig lijkt het of ze alle pieken platslaan, een 'beetje' EQ eroverheen (want, veel hoog en laag klinkt 'vet'), en een remaster/verminking is geboren. Oude opnames zijn ongetwijfeld op te poetsen, maar men vertikt het veelal om dat op een deugelijke manier te doen tegenwoordig..

Is kopieren van het orgineel 1:1 wel beter btw? ( mijn pa heeft zon beetje alles nog orgineel namelijk )

Natuurlijk. CD's zijn gewoon te kopiëren/rippen zonder kwaliteitsverlies mits je het op een goede manier doet. Zolang een 0 een 0 blijft en een 1 een 1 (mits ongecomprimeerd).. tsja

[servies]

Abbadon schreef op zaterdag 11 april 2009 @ 14:19:
Dit is Money van het Dark Side of the Moon album uitgegeven door Mobile Fidelity Sound Lab (UDCD 517):

...

Dat ziet er nog weer beter uit. De CD track op mijn 30th anniversary edition sacd ziet er idd net zo uit als in magazinetom's topicstart:

...

Verschil is hier dus nog groter dan in TS.

[edit]Op de cover staat ook groot 'Original Master Recording'

De CD layer van de SACD versie van "Dark Side Of The Moon" staat er om bekend dat deze slecht gemasterd is, daar is geen discussie over mogelijk. Wat de SACD 5.1 layer betreft prefereer ik de originele quad mastering...
De stereo versies die je zou willen hebben (qua mastering) zijn (in willekeurige volgorde):
De MFSL versie
De 20th anniversary edition CD (zwart kartonnen doosje met daarin cd, boekje etc.
De remastered edition die daarna is uitgebracht toen bijna de hele catalogus van Pink Floyd opnieuw geremasterd werd uitgebracht. Deze zou hetzelfde zijn als de 20th anniversary edition...

[ Voor 102% gewijzigd door een moderator op 15-04-2009 12:25 . Reden: foutje :X ]

[voodooless]

servies schreef op woensdag 15 april 2009 @ 11:00:
De CD layer van de SACD versie van "Dark Side Of The Moon" staat er om bekend dat deze slecht gemasterd is, daar is geen discussie over mogelijk. Wat de SACD 5.1 layer betreft prefereer ik de originele quad mastering...

CD en stereo SACD lagen zijn identiek aan elkaar

[servies]

voodooless schreef op woensdag 15 april 2009 @ 12:25:
[...]


CD en stereo SACD lagen zijn identiek aan elkaar

Dat bedoel ik, er is een CD layer (stereo) en een 'SACD' layer (5.1). De CD layer is bagger. de 5.1 laag gaat maar zoals al gezegd ik prefereer de originele quad mix...

[Exirion]

DJ Henk schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:12:
Het duurt waarschijnlijk niet lang voordat er artefacten kunstmatig toegevoegd worden aan de muziek, net als je soms kunstmatig getik van een plaat op de achtergrond hoort. Dat geeft dan een vertrouwd en warm gevoel.

Vergis je niet, eindmixen in house en dance worden wel eens door een subtiel distortion filter gehaald om een rauwere sound te geven

[keluwak]

Anoniem: 13443 schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 01:35:
Leuk topic, en ik wil graag nog even wat stenen in het vijvertje gooien.

Vreemd genoeg klinkt bijna alle klassieke muziek zeer goed. Misschien wel omdat daar geen soundengineers rondlopen die Arctic Monkeys goed vinden

Maar ook bij klassiek zijn er regelmatig relatief slechte opnames te vinden. Maar voor klassiek heb je wel een aantal redelijk kleine audiofiele labels zoals bijvoorbeeld LINN. En dan hoef je niet te wachten op een MFSL remaster oid

[Anoniem: 215257]

Hoe kan je bekijken wat de replaygain is?

[disinfector]

ik gebruik foobar2000, nummer erin slepen rechtermuisknop, de rest spreekt voor zich.

[Anoniem: 241964]

disinfector schreef op woensdag 15 april 2009 @ 19:27:
ik gebruik foobar2000, nummer erin slepen rechtermuisknop, de rest spreekt voor zich.

Same here, works like a charm. Ben ook nog even bezig met de volgende update van de start post met nog wat albums toegevoegd aan de lijst.

voodooless schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 23:57:
"Nevermind" vind ik persoonlijk ook niet om aan te horen. Zo plat als een dubbeltje Misschien heb ik hier ook weer een slechte remaster te pakken gehad (al staat dat dan niet op de hoes)?

Blijkbaar niet, bij mij klinkt hij duidelijk erg dynamisch hieronder dus ook nog een grafiekje van het nummer 'Lithium' van het album. Daarop is duidelijk de dynamiek te zien, en eigenlijk weinig compressie.

pinojo123 schreef op maandag 13 april 2009 @ 20:22:
Ik heb hier Ry Cooder - Jazz, op zich niet een bijzondere CD van Ry maar het geluid is echt fenomenaal.
Uiteraard een Album Gain van -0.23dB.
Ik heb nog nooit een CD gehoord die deze kwaliteit overtreft.

Heb ook even een album van Ry Cooder beluisterd, en dat klinkt idd verdomt goed! Thanks voor die tip!

Daarnaast heb ik ook nog Nirvana - Live in New York beluisterd, die ook wel erg mooi klinkt.

[Anoniem: 50893]

voodooless schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 23:57: dynamischer en detailrijker was

Goeie woorden waar een audio liefhebber op mag letten, met name detail

Wave files bekijken is door de jaren heen goedkoper geworden en doordat het voor het grote publiek "zichtbaarder" is geworden word er steeds kritischer gekeken/geluisterd. Geluid kan je nog wel eens over twijfelen, nu het zichtbaar is geworden niet meer. Vroeger hadden we VU/LED meters, nu hebben we .wav meters

Verder ben ik wel nieuwsgierig, en daar zal het denk ik bij blijven, hoe een master is opgenomen en wat men daarna heeft uitgehaald ter vergelijk als eindproduktie. Maar ik begrijp gewoon niet dat labels zo om kunnen gaan met muziek, of het nu de producer, soundengineer is of de directeur moet verder niets uitmaken. Veel artiesten zelf zijn daar verder weinig mee bezig en kijken daar ook helemaal niet om wat jammer is.

Daarom koop ik geen muziek, hoe fan ik ook van iemand kan zijn, als de mastering slecht is. Hier ligt een nieuw stukje weggelegd voor aankomende generatie's muziekanten om zich daar in te gaan verdiepen en kritischer te worden voor zichzelf maar ook voor hun publiek, zeker als dit een rol gaat spelen in hun omzet.
Wel zie ik steeds vaker muziek downloads worden aangeboden in MP3 320kbit of FLAC.

Verder is dit nog steeds een argument waarom downloads oa. blijven bestaan via de kanalen en zal blijven als de "industrie" maar blijft mekkeren over onbetaald downloaden. Prijzen zijn nog steeds hoog en de kwalieit....

Maar goed, nog maar even een tip tussendoor, War of the Worlds :

http://www.waroftheworlds...as/jeffwayneA1152x864.jpg

En wie de live DVD kent van Jeff Wayne, met zijn interview, kan er niet om heen dat de "inborst" mede bepalend is voor wat hij nu wederom presteerd met de live show. Niet eerder de show on the road genomen voordat het tecnisch haalbaar was om een huzarenstukje neer te zetten, met oa. in memory van Richard Burton

En als je het echt goed wil ervaren, luister dan maar eens een keer naar het originele hoorspel van Orson Welles :

Wikipedia: Orson Welles

En naar mijn smaak vind ik de originele War of the Worlds film velen malen beter dan die van Steven Spielberg met Tom Cruise, niet onaardig maar doet afbreuk aan de eerdere vernoemingen

En zo leeft een hoorspel uit 1938 anno 2009 nog steeds voort dankzij Jeff Wayne, met een mogelijk vervolg met een verfilming in de toekomst, animatie, met als basis het hoorspel Waar hadden we het ook al weer over ?

Edit = toevoeging

Even een gwappie tussendoor :

http://www.youtube.com/wa...dCMz4gKLI&feature=related

[Boxman]

Je zou eens wat albums van Ayreon moeten luisteren (mag ik u aanraden: The Universal Migrator (part I en II) en The Human Equation). Die CD's zijn echt een genot voor het gehoor, en zijn imo erg goed opgenomen. Het liedje Chaos van The Universal Migrator Part II is dan ook meestal mijn 'benchmarklied' als ik een stereo opstelling wil testen

[Sharky]

Anoniem: 13443 schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 01:35:
Madonna - Ray of Light

Goeie, ook één van de eerste waar ik aan dacht. Vooral Frozen is fijn aangezien hoog en laag mooi gedoseerd aanwezig is.

[mr.paaJ]

Abbadon schreef op zaterdag 11 april 2009 @ 14:19:
Dit is Money van het Dark Side of the Moon album uitgegeven door Mobile Fidelity Sound Lab (UDCD 517):

[afbeelding]

Dat ziet er nog weer beter uit. De CD track op mijn 30th anniversary edition sacd ziet er idd net zo uit als in magazinetom's topicstart:

[afbeelding]

Verschil is hier dus nog groter dan in TS.

[edit]Op de cover staat ook groot 'Original Master Recording'

Misschien zie ik het niet hoor (klein plaatje) maar in de MFSL versie zitten ook geen pieken, alleen alles op een lager volume maar wel vrijwel net zo constant als die 30jarige verjaardags versie.

[voodooless]

Je moet die twee tracks ook eigenlijk beiden eerst maximaliseren en dan vergelijken. Ik denk dat je de verschillen dan veel beter zal zien.

Ik heb een paar dagen geleden de MFSL versie even gedownload, en dat klinkt inderdaad stukken beter dan de 30e any versie.

[Wortelsoep]

Ik heb niet naar de gain e.d. gekeken maar Iron Maiden - The X Factor klinkt ook èrg goed. Het nummer To Build A Home van The Cinematic Orchestra (op het album Ma Fleur) is ook één van m'n favorieten. En inderdaad Brothers in Arms van Dire Straits, vooral Why Worry

[bartvl]

Ben ik zojuist analytisch aan het genieten van Josh Groban - Closer, een muzikaal erg mooie cd wat mij betreft. Ik laat Foobar de replaygain berekenen. Waar de cd wat mij betreft uitblinkt in verschillen tussen zachte en harde passages geeft de replaygain een waarde van gemiddeld zo'n -9 dB aan. Erg tegen mijn verwachting in. Wat ook tegen mijn verwachting inging was de track-/albumpeak van 0,989. Dit ging tegen mijn verwachting in om omdat er bij een aantal tracks nogal eens clip-kraakjes te horen zijn.

Na het bestuderen van de wave-form blijkt het volgende:
Aan de 'bovenkant' van de golf is alles netjes onder het maximum gehouden, zeg dus maar op die 0,989. Blijkt uiteindelijk dat de onderkant van de golf op een aantal plaatsen gewoon keihard onder de nul wil gaan uitkomen. Het lijkt er dus op dat tijdens de mastering oid dat het midden van de opname een stukje naar beneden is verplaatst, hoe zonde!

[BHQ]

Wilko schreef op zaterdag 18 april 2009 @ 13:32:
Ik heb niet naar de gain e.d. gekeken maar Iron Maiden - The X Factor klinkt ook èrg goed.

Yep. Het materiaal is wellicht wat minder, maar de opname is *erg* goed voor een IM album

[mr.paaJ]

dit: http://www.youtube.com/watch?v=3Gmex_4hreQ is trouwens wel een leuke voor in de startpost.

[Boxman]

Die staat er al, in de quote

[Anoniem: 297223]

Ulla Meinecke
"Wenn schon nicht für immer dann wenigstens für ewig"
En dan vooral "Die Tänzerin"

En Rebecca Pidgeon
"The Raven"
En vooral "Spanish Harlem"

En nog een die ik erg mooi vind.
Eva Cassidy
"Songbird"
Eigenlijk alles op de cd.

[ Voor 43% gewijzigd door Anoniem: 297223 op 19-04-2009 01:54 ]

[Boxman]

Heeft iemand hier ervaringen mee? http://www.cutestudio.net...audio/seedeclip/index.php

Het is een programmaatje, genaamd "SeeDeClip" dat schijnbaar de geclipte stukken van je CD kan herberekenen.

Ik heb namelijk een vrij grote CD-collectie (van voornamelijk Metal etc) die ook vrij recent zijn, en inderdaad had ik er wel eens last van dat eens lekker blazen helemaal niet zo prettig luistert. Nou heb ik even wat van mijn metal-cd's geript in WAV en door Audacious gehaald, en ja hoor. Volledig opgevulde spectra, waar nog maar weinig dynamiek over is. Ik baal hier echt van, en vraag me af wat hier nog aan te doen valt. Dus heeft iemand ervaringen met dat programma? Ik heb een trial gedownload en even vluchtig geprobeerd, maar de meeste liedjes beginnen rustig (ergo binnen het dynamisch bereik), en de trial doet maar 30 seconden. Dus ik kan nog niet echt vergelijken.

Ik heb van sommige CD's wel een LP ook, maar ik ben bang dat die tegenwoordig gewoon een gekerfde versie van de CD master zijn. Weet iemand dat toevallig, of een LP ook de clips heeft die op de CD zitten, of dat die wel alle pieken meepakt?

Zijn er nog andere gevallen om een mooie muziekcollectie te krijgen die geen last hebben van de loudness war? Bijvoorbeeld, zijn iTunes download-tracks wel normaal of zijn die ook geloudnessed? Alleen zullen die waarschijnlijk enkel in 192kbit mp3 verkrijgbaar zijn. Damn.

Overigens ligt het niet kunnen blazen niet aan mijn speakeropstelling. Patsermodus aan:

[ Voor 9% gewijzigd door Boxman op 20-04-2009 22:10 ]

[bartvl]

Even dan een paar klassieke werken tussendoor (die toch wel vaker goed gemasterd/mixed/recorded zijn dan andere soorten muziek heb ik het idee):

Mijn favoriet:
Gil Shaham & Orpheus Chamber Orchestra - 4 Seasons (van Vivaldi dus)
Misschien een wat standaard werk. Echter na een keertje downloaden werd ik zo verliefd op de dynamiek in de opname en de speelwijze van Gil Shaham (vrij agressief) dat ik besloten heb hem te kopen als ik hem tegenkwam. En warempel, de geniale 'klassiek'afdeling bij de van Leest in Eindhoven had hem liggen!

Album Gain: -0,21dB
(varierend van -2,93 dB tot +16,33 dB)

Album Peak op 0,988922
(varierend van: 0.1147101 tot 0,988922 met daartussen heel veel verschillen)

Vogende cd die mijn interesse kreeg wat betreft uitvoering en opname:
Gershwin, Bernstein, Barber met daarop Rhapsody in Bleu, On The Town, Adagio for Strings, Candide Overture, Symphonic Dances (West Side Story)
Een prachtige cd die (aldus de man bij de Van Leest) al meerdere keren was uitgegeven en volgens de hoesjes gebruik maken van dezelfde master.

Album Gain: -0,72dB
(varierend van -4,14 dB tot +17,48 dB)

Album Peak op 0,985016
(varierend van: 0.144104 tot 0,985016 met daartussen heel veel verschillen)

Beiden zijn uitgaves van Deutsche Grammophon.

Uit de boekje blijkt ook al wel dat ze de opnames vrij serieus nemen, dingen als manier van opnemen ('3D' en '4D' technieken die ze gebruiken voor een zo goed mogelijk geluidbeeld), namen van de engineers (varierend van Recording Engineer tot Balance Engineer) etc.

Dat soort cd's maken voor mij het kopen van CD's leuk, de kwaliteit die een CD kan herbergen wordt door velen ondergewaardeerd!

[chevy250]

Heeft iemand ervaring met cd's die eigenlijk het zelfde zouden moeten zijn maar het niet zijn, twee voorbeelden die ik ken:

The Nits In the Dutch Mountains, in de eerste "persing" erg duidelijk en helder wat in latere mist, erg opvallend het intro van Strangers of the Night in het orgineel bijna absolute stilte gevolgd door harde aanslag gevolgd door bijna absolute stilte in de nieuwere ruis minder harde aanslag en dan weer ruis
(als iemand een vroege persing over heeft hou ik me aanbevolen)

Queen The Platinum Collection, ik was in het bezit van twee sets een gekocht in het buitenland (ver weg maar wel orgineel geen China copy) en een in Nederland de buitenlandse versie klonk alsof er een deken over de speakers was gelegd, de Nederlandse versie klinkt "normaal" als een standaard loudness product (als de LP's meer dynamisch klinken is er iets mis met de mix voor de cd).

[bartvl]

Dan ook nog even inhoudelijk ingaan op de TS:

Het stukje over clipping is denk ik niet goed geplaatst in deze context. Hetgeen er beschreven wordt kan natuurlijk optreden als een versterker te hard wordt gezegd maar dat houdt geen directe band met de loudness war.

Wat er naar mijn idee namelijk gebeurd is dat de versterker precies weergeeft wat er op de opname staat. De afgekapte top staat namelijk al op de opname zelf en wordt niet door de versterker gegenereerd maar door de versterker weergegeven. Mooi is het natuurlijk niet (kraakjes) en of het goed is voor de apparatuur durf ik niet te zeggen (ik kan me haast niet voorstellen dat het op deze schaal schadelijk

Het verschilt hierin van een clippende versterker dat het in 'ons' geval op elk volume voorkomt, dat is natuurlijk nogal hinderlijk. Een clippende versterker zal alleen op hoger volumes clippen. Dat heb je dan dus behoorlijk zelf in de hand!

[vanaalten]

Voor de TS:
Misschien nog een stukje toevoegen over
- welke tool de betrouwbaarste waveforms laat zien;
- welke tool gebruiken voor het bepalen van de replaygain?

Zelf was ik benieuwd naar de resultaten van Sinead O'Connor - The Lion and the Cobra. Een klassieker, maar ik denk dat de producer het hier ook wel beter had kunnen doen. Erg aan de voorzichtige kant geweest, want ik moet het volume van de speler flink opschroeven om een normaal niveau uit te krijgen. Ik heb de CD geript met Exact Audio Copy en die lijkt het te bevestigen: peak level 77%. Hier had nog wel wat versterkt kunnen worden zonder clipping.

Onlangs wilde ik ook de nieuwe van Metallica proberen. Als ik de klassieker 'Master of Puppets' in de auto speel staat het volume op 28 voor normaal luisterniveau. De autoradio op 3FM moet op 20 als ik radio 3 luister. Bij de nieuwe CD van Metallica moest ik *terugschroeven* naar 16. Loudness op z'n ergst.

Edit: Foobar2000 de boel van Sinead O'Connor laten doorrekenen. Replaygain album: +0.72dB, track gain varieert van -0.29dB tot +2.18dB. Album peak 0.66, hoewel de meeste nummers onder de 0.5 bleven. De getallen zelf zeggen mij eerlijk gezegd niets - ik hoor in elk geval dat de CD erg zacht is. Belangrijker, ik hoor ook geweldig goede muziek...

[ Voor 14% gewijzigd door vanaalten op 21-04-2009 22:09 ]

[ratsja]

Tangerine Dream - Ricochet

[JaymzHetfield]

Inderdaad is het nieuwe MetallicA album één van de ergste voorbeelden van de laatste tijd. Ik heb (als groot fan van dit nieuwe materiaal) echt moeite om er met oordopjes in naar te luisteren. Na 3 nummers zijn je oren oververmoeid.

[BHQ]

vanaalten schreef op dinsdag 21 april 2009 @ 21:18:
Foobar2000

De peak meter aanzetten verhult ook al erg veel zonder naar getalletjes te kijken. Als ie lekker heen en weer springt is het goed

[semicon]

Even een vraagje, gerelateerd aan dit topic, waar vind ik nog die "oude" CDs?

Mijn pa heeft er een hoop, en ik wil zelf ook zo'n verzameling. Ik baal al van een aantal aankopen die ik nu heb gedaan, zelfs voordat ik wist dat dit "remasteren" niet overal even netjes gedaan wordt had ik al door dat sommige CDs echt slecht klonken (terwijl het juist beter zou moeten klinken dacht ik toen).

Misschien is het zelfs genoeg als er een site is die de orginele files als .wav/flac (of ander compressieloos) bestand aanbied, en _niet_ geremastered zijn. Even voor de duidelijkheid dit mogen/moeten dus gewoon legale sites of winkels zijn he

[Anoniem: 13443]

Ik heb nog even wat geluisterd en gemeten. Ik kwam nog een andere versie tegen van Royksopp - Junior. exact hetzelfde als de Japanse versie alleen 1 nummer korter:
Foobar replaygain geeft
replaygain_album_gain = -9.22 dB
replaygain_album_peak = 1.000000

Toen ben ik net dus even gaan googelen op album en "sound quality". Echt niet te geloven wat de doorsneeconsument vind. De meeste vinden het "fantastisch" klinken. En enkeling vind het jammer dat het zo zacht is opgenomen (amazon.uk). Nou weet ik wel dat er 2 versies in omloop zijn met 10dB verschil in mastering, maar hoe kan dat en vooral: waarom?! in 's hemelsnaam.

Gelukkig vond ik wel dit:

CD: Röyksopp - Junior [#5-099969-627125]
DR-Value: 5 | Peaks: permanently 'over'
Comment: Sounds unfeasible! It's unbelievable what the master engineers have done to the sophisticated music of Röyksopp! Even easy-/home-listening music ist destroyed by loudness war. The mastering seems to compete against noisiest RnB-tracks.

Gelukkig, ik ben niet gek. Die constante luidheid en gebrek aan dynamiek irriteert me mateloos.Erg vermoeiend. Jammer want ik vind de muziek erg goed. Geen idee of ik deze nu met een gerust gemoed kan kopen. Dus ik denk dat je in de startpost toch maar even een waarschuwing of voorbehoud moet inbouwen.

Nog 1 voor de shroothoop:
waar ik echt beroerd van werd tijdens het luisteren, terwijl ik 'm laatst de hemel in geprezen zag worden op hifi.nl bij een review (misschien zegt dat wat over de reviewer)?
Robert Plant & Alison Krauss - Raising Sand

Slaapverwekkend slome muziek met weinig instrumenten, heel veel stille stukken en dan toch nog een albumgain halen van -6.8dB! Niet alleen 'audiofiele' klotemuziek (je hoort wel eens van die commentaren dat audiofielen niet naar de muziek luisteren en daarom vaak aankomen met dit soort vervelende platen) , maar ook nog eens 'audiofiele bagger'.

Verder heb ik nog een paar aanraders:
Stan Getz, João Gilberto - Getz - Gilberto (1963) Heerlijk relaxte muziek, die sax die er doorheen komt scheuren; heerlijk. Ruist wel iets, maar wat zou het.
replaygain_album_gain = -1.92 dB
replaygain_album_peak = 0.977722
Rebecca Pidgeon - The Raven was al genoemd maar hij is wel erg lekker luisteren.

Nog een hele goeie opname en heerlijke muziek voor een classy feestje:
Thomas Newman - Meet Joe Black Soundtrack Nr 19 (toch?) dat stukje met het vuurwerk. Het is verdorie net of je op het gras staat mee te kijken.
Ook van hem: American Beauty (score).
Ik heb m alleen gehoord op een demo bij Pacific Audio, erg geschikt om je bassen te testen.

Ook 1 die ik regelmatig gebruik voor luistertesten: Jean Guillou - The great organ of Saint Eustache (Inaugural Recording) - (Dorian)
Je kunt heel makkelijk testen of je stereo het goed doet (vooral de versterker): als je bij de Toccata en Fugue van Bach de linker en rechterhand kunt blijven volgen zit het goed.
Ik kwam met zoeken zomaar bij een torrent uit, dus beantwoord dat ook de vraag uit de bovenstaande post?

Torrent Description
It's one of my favorite audiophile discs !
I always take it with me when I go to a big Hifi show.
The very low resonance frequency(16 Hz) of the 32' pipes and the exceptionally wide dynamic range of this organ are breathtaking.
Who needs more?

Yes i had almost forgot.
The ACOUSTIC of the church of Saint Eustache is superb!!!
An essential in my point of view!

EAC,FLAC 8,CUE,SCANS (Only english)!

[Anoniem: 302094]

Over het algemeen zijn de opnames in de klassieke wereld best wel goed, zeker bij de gerenommeerde merken en orkesten. Helaas kan ik me niet vinden in de algemene bewondering voor DG. Op vinyl ja, op CD nee. Ik ken eigenlijk maar 1 overtuigende DG opname, Wagners Ring met Levine, maar dat zijn dan wel meteen 14 CDs.

Er zijn een aantal labels die prat gaan op hun 'audiofiele opnames'. Laat die maar links liggen, dat zijn meestal 'larger than life' opnames waar het meer om het effect dan om de muziek gaat. Belangrijker is dat men voor de integriteit van de muziek kiest, dan zit het met de opnames doorgaans wel snor.

Wat dan wel? Een van mijn favorieten is het franse label Astree, waar bv. Jordi Savall zijn meesterwerken aflevert, luister maar eens naar het Officium van Morales. Een ander hoogtepunt is Spem in Alium van Thomas Tallis op Linn. Middeleeuwse pareltjes vind je (ook) op (Deutsche) Harmonia Mundi en Gimell, maar zelfs op het budgetmerk Naxos kom je zeer fraaie opnames tegen, zoals de Missa Homme Armee van Dufay (Du Fa Jie) door de Oxford Camerata.

Bij de grote labels als EMI en Decca kan je bijna blind varen op de dirigent. Symfonisch: Op Decca is alles met Dutoit in Montreal (opgenomen in de St. Eustache, zie ook de post van Jeep hierboven) prima, Solti in Chicago idem ditto Op EMI kan je je aan Rattle en Muti bijna geen buil vallen, en wat te denken van Previn, zeker als zijn muze Jaqueline Du Pre(z) de cello speelt!

Ik heb moeite met labels als Chandos, Bis, Telarc, Delos etc. Chandos is heel ruimtelijk maar het (te)veel aan 'zaal' gaat me na verloop van tijd tegenstaan. Delos is juist heel compact, en daardoor net te droog. Telarc en Bis zijn erg wisselvallig, te wisselvallig voor een label met zoveel pretenties.

Er zijn een aantal kleine Nederlandse labels, zoals Channel Classics en Etcetera die erg goed werk leveren, maar dan vooral bij werken voor kleine bezetting. Opnames op CC met Pieter Wispelwey hebben referentie-niveau, hoewel er m.i. niets boven Rostropovich gaat. De cello is sowieso een erg mooi instrument om je installatie te laten klinken. Opnames met groot orkest zijn moeilijk in Nederland, daar moet meestal toch een engelse producer bij aan te pas komen.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik al 4 jaar geen klassieke CD meer heb gekocht.

[dtjv]

Anoniem: 13443 schreef op dinsdag 26 mei 2009 @ 00:14:
[...]
Thomas Newman - Meet Joe Black Soundtrack Nr 19 (toch?) dat stukje met het vuurwerk. Het is verdorie net of je op het gras staat mee te kijken.
Ook van hem: American Beauty (score).
Ik heb m alleen gehoord op een demo bij Pacific Audio, erg geschikt om je bassen te testen.

[...]

Die American Beauty Soundtrack is een rare. Er zit ontzettend veel ruis in de opname (alsof ze hem achteraf weer van de film afgetrokken hebben ofzo), maar het detail en laag is geweldig. Luister vooral naar het tweede nummer, de belletjes die daarin zitten moeten niet te hard klinken. Met een HDCD-decoder in je cd-speler of dac wordt dat trouwens nog indrukwekkender.

Anoniem: 302094 schreef op dinsdag 26 mei 2009 @ 07:49:
[...]
Er zijn een aantal labels die prat gaan op hun 'audiofiele opnames'. Laat die maar links liggen, dat zijn meestal 'larger than life' opnames waar het meer om het effect dan om de muziek gaat. Belangrijker is dat men voor de integriteit van de muziek kiest, dan zit het met de opnames doorgaans wel snor.

Sowieso een goed punt. Als de muziek fantastisch is, kan de opname me weinig schelen. Beste voorbeeld daarvan is een opname van Sviatoslav Richter die De Schilderijententoonstelling van Moussorgsky speelt. Opname uit 1956 in Praag, het klinkt echt bagger, maar mijn hemel wat een muziek!

Wat dan wel? Een van mijn favorieten is het franse label Astree, waar bv. Jordi Savall zijn meesterwerken aflevert, luister maar eens naar het Officium van Morales. Een ander hoogtepunt is Spem in Alium van Thomas Tallis op Linn.

Die Savall opnames (en uitgaven) zijn fantastisch inderdaad. Van Linn heb ik nog een andere tip: Blokfluitsonates van Handel door Pamela Thorby en Richard Egarr. Zelden zo'n goede blokfluitopname gehoord.

[...]
Er zijn een aantal kleine Nederlandse labels, zoals Channel Classics en Etcetera die erg goed werk leveren, maar dan vooral bij werken voor kleine bezetting. Opnames op CC met Pieter Wispelwey hebben referentie-niveau, hoewel er m.i. niets boven Rostropovich gaat. De cello is sowieso een erg mooi instrument om je installatie te laten klinken. Opnames met groot orkest zijn moeilijk in Nederland, daar moet meestal toch een engelse producer bij aan te pas komen.

Voor kleine ensembles heb je nog Turtle Records. Neem bijvoorbeeld de opnames van de Annees de Pelerinage (link naar 1 van 3 cd's) van Liszt door Ish-Hurwitz, geweldige piano-klank.

Voor groter werk ben ik fan van Pentatone. Julia Fischer met Tchaikovsky's vioolconcert is prachtig, zowel qua opname als uitvoering.

[Metro2002]

Slecht gemasterde en keihard opgenomen muziek is van alle tijden. Zo heb ik bv een cd liggen van the offspring, het album smash (jaja ) uit 1994 ofzo, een geremasterde versie. Die is ontzettend vlak, alles klinkt even hard en bij sommige nummers kraakt het zelfs! werkelijk schandalig en zonde van mijn geld. Mijn neef heeft dezelfde cd maar dan eerder gekocht en die klinkt wél goed.

Ook cd's van Nightwish zitten enorme verschillen in. Ik heb een verzamelgeval gekocht met 4 albums erin, 2 daarvan zijn echt schitterend opgenomen terwijl de andere 2 kraken en compleet verkracht zijn (klinkt een beetje zoals de gare mp3's die ik er eerst van had).

Ook een cd van After forever - Mea culpa klinkt behoorlijk hard en vlak. Totaal geen dynamiek.

Wat een verschil is het dan als je bv een cd van Kamelot erin duwt of nog beter: Ayreon. Vooral bv de intro van 'the electric castle' . Schitterend! Rustig doch overdonderend, gewoon een genot voor het oor.

En van Pink floyd heb ik the wall en the division bell. die zijn bv allebei wel weer goed klinkend.

Er zit duidelijk heel veel verschil in opnames op cd, is helaas niet van de laatste tijd.

Snap niet dat je als producer niet gewoon het beste uit je muziek wilt halen muziek verkrachten kan elke aap.

[Slogra]

Tja, in 1994 was die CD van de Offspring toch wel een uitzondering wat volume betreft. Nu is het een uitzondering wanneer een CD geen te luid volume heeft.

[Anoniem: 302094]

Ook erg mooi opgenomen: Grace, Hall of Mirrors

[ Voor 41% gewijzigd door Anoniem: 302094 op 30-05-2009 05:33 ]

[Wortelsoep]

Ik heb gisteren het album Most of the remixes (...) van Soulwax gekocht, en het geluid klinkt onverwacht goed. Hun album Any Minute Now daarentegen (beide subjectief, heb er geen uitstrijkje van bekeken).

[BumEyes]

Nog een album wat goed klinkt
Sigur Ros - Von (1997)

En eentje waar je beter niet naar kan luisteren
Sigur Ros - We Play Endlessly (2009)

Het eerste album is geweldig maar daarna is het met elk nieuw album alleen maar bergafwaarts gegaan .

Overigens heb ik al die albums alleen maar op mp3. Von heb ik zelfs maar op 192kbps. Maar zelfs met zo'n lage bitrate plus veel te slechte speakertjes (van topmerk Creative ) kan je het verschil duidelijk horen.

[Bazer]

@ Bumeyes

Ik vind niet dat je een album kan beoordelen op alleen MP3's. Dus naar mijn idee een loze post.
Misschien klinkt de CD zelf wel ok en is de MP3 gewoon vernaggeld.
Dan bedoel ik natuurlijk hoe de kwaliteit van de opname is, niet of het je muzieksmaak is of niet.

[Anoniem: 302094]

Ik heb de zwarte (met de foetus) en de witte ([]) van Sigur Ros en vind het nou niet bepaald CD's waarmee ik een installatie kan beoordelen. Het zit allemaal heel erg dicht. Leuke muziek, daar niet van.

Ratsja noemde eerder Ricochet van Tangerine Dream, vind ik ook niet bepaald een toonbeeld van goed geproduceerde muziek. TD speelde live overigens zonder off-stage mixers, en de heren draaiden in de loop van een optreden de knoppen gewoon steeds verder open! Met als gevolg dat ze zo'n beetje de luidste act van de jaren 70/80 waren, met als bijkomend effect dat je beter dicht bij het podium kon zitten en naar de monitors luisteren dan achterin de zaal, waar al dat gedonder samen kwam. Ik heb bij alle TD cd's (en vroeger LP's) het gevoel dat de climaxen energie missen, Op ricochet kan je heel goed horen dat de schuiven van de artiesten open gingen en op de mengtafel dicht, en dat, om de climaxen dan toch maar wat meer body te geven, men er een flinke compressor overheen heeft gegooid. Op de studio-opname van Rubicon is dat overigens nog veel erger. De eerste minuten verzuip je in de ruis, en als het gedonder begint blijkt er helemaal niets achter te zitten... Gemiste kans.

Als je wilt horen hoe je electronische muziek goed op CD kan zetten -en dan heb ik het even niet over je smaak in muziekkeuze, maar gewoon de opname en mastering techniek, moet je eens naar Goldfrapp luisteren. Tiptoe op Black cherry is een productietechnisch meesterwerk (en muzikaal ook erg leuk, trouwens, als je tenminste al die rare kraken en piepen kan verdragen.) En als bewijs dat ook live electronische muziek heel goed op CD gezet kan worden: Cluster, First Encounter Tour!

Verder onlangs voor een habbekrats de laatste Sergio Mendez (Encanto) gekocht, Ik moest er even aan wennen, maar daar kan je ook mee aankomen als je een nieuwe speakerset wilt kopen, zeg!

[ Voor 15% gewijzigd door Anoniem: 302094 op 09-06-2009 03:56 ]

[Gojira]

Hmm, wat mij vrijwel meteen opviel aan de tabel in de startpost is het album '10,000 Days' van Tool. Dat album luister ik nu bijna drie jaar, maar de laatste tijd veel meer dan de andere albums van Tool. Vicarious, Jambi, The Pot (geweldige baslijn!), Lost Keys (Blame Hofmann)..

Ik begin mij de laatste tijd steeds meer te interesseren in 'goed' opgenomen muziek-- niet dat ik me er een paar jaar geleden niet in interesseerde, ik nam het toen alleen niet zo nauw. Om mijzelf nu een audiofiel te noemen gaat wat ver-- daar heb ik de equipment ook niet voor, maar ik ben maar wat blij dat dit soort topics op GoT rond dwarrelen. Blijf vooral posten!

[BHQ]

Mike Post schreef op dinsdag 09 juni 2009 @ 04:18:
The Pot (geweldige baslijn!)

offtopic:
Yeah, de baslijn van dat nummer maakt het nummer erg luisterwaardig. Zonder die baslijn geen The Pot

[Anoniem: 159816]

http://www.referencerecordings.com/

Dat klinkt ook verdomd goed.

[dtjv]

Anoniem: 159816 schreef op dinsdag 09 juni 2009 @ 17:30:
http://www.referencerecordings.com/

Dat klinkt ook verdomd goed.

Zeker. Ik heb zelf het een na onderste album op deze pagina: Stravinsky. Fabelachtige dynamiek en helderheid. Een van m'n favoriete demoschijfjes (en dan ook nog HDCD, ).

[BumEyes]

Bazer schreef op maandag 08 juni 2009 @ 10:58:
@ Bumeyes

Ik vind niet dat je een album kan beoordelen op alleen MP3's. Dus naar mijn idee een loze post.
Misschien klinkt de CD zelf wel ok en is de MP3 gewoon vernaggeld.
Dan bedoel ik natuurlijk hoe de kwaliteit van de opname is, niet of het je muzieksmaak is of niet.

Volgens mij zijn mijn goedkope speakerset en onboard laptopgeluidskaart een groter probleem dan die mp3tjes..
Het is natuurlijk wel zo dat je de kwaliteit niet volledig kan beoordelen op deze manier maar het verschil tussen wel of niet platgemixt is echt wel duidelijk hoor. Als jij denkt dat dat niet kan moet je het zelf maar gaan vergelijken, je zal ongetwijfeld tot dezelfde conclusie komen.

@hotemetoot
Het is ook alleen maar dat eerste album eigenlijk wat echt goed is.

[Anoniem: 159816]

dtjv schreef op woensdag 10 juni 2009 @ 00:17:
[...]


Zeker. Ik heb zelf het een na onderste album op deze pagina: Stravinsky. Fabelachtige dynamiek en helderheid. Een van m'n favoriete demoschijfjes (en dan ook nog HDCD, ).

Die ken ik. Infernal Dance of King Kashei heb ik geband op cdtje wat ik gebruik als ik wat nieuws ga beluisteren .

[laurentbas]

Top topic, hier was ik naar opzoek!

Ik heb net het nummer Paolo Nutini - Jenny Don't Be Hasty even geanalyseerd. Na het luisteren ervan had ik het idee dat de zogenaamde loudness hier niet zo erg was toegepast. Volgens foobar is de replay gain - 5.81 dB. Het grafiekje (uit audacity) hieronder geeft de dynamiek weer.



De volgende albums ook maar meteen gedaan!

John Mayer - Continuum

Album gain: -7.68 dB
Varierend van -8.59dB tot -6.06dB

Album peak: 0.998901
Varierend van: 0.935516 tot 0.998901

Jason Mraz - Waiting For My Rocket To Come

Album gain: -9.06 dB
Varierend van -6.47dB tot -10.54dB

Album peak: 0.998962

Rage Against The Machine - Evil Empire

Album gain: -7.08 dB
Varierend van -5.28dB tot -8.33 dB

Album peak: 0.999969

Rage Against The Machine - Renegades

Album gain: -11.65 dB
Varierend van -0.51 dB ( ja echt) tot -13.05 dB

Album peak: 1.00000

Soundgarden - Superunknown

Album gain: -5.82 dB
Varierend van - 3.61 dB tot - 6.99 dB

Album peak: 0.953857

[ Voor 46% gewijzigd door laurentbas op 18-06-2009 13:44 . Reden: Toevoeging van wat albums ]