Wat klinkt goed? CD kwaliteit

[Verwijderd]

Wat Klinkt Goed?

Inleiding

Ik was een beetje aan het rondkijken op deze fora en ik vond bar weinig positieve topics over CD's met een goede geluidskwaliteit. Ik heb het dus niet over Vinyl maar over die plastic schijfjes. Een topic die ik vond was redelijk, maar hij had niet zo een mooie opening-post, dit was namenlijk Goed Opgenomen Muziek door Qinq. Na mij een beetje te mengen in het topic merkte ik dat het totaal niet actief was. Dit stelde mij eigenlijk een beetje teleur. Toen besloot ik zelf maar een beetje op zoek te gaan naar goede CD's door te gaan luisteren en door programma's als Foobar de Replay-Gain te bekijken.

Money

Op het eerste grafiekje is de eerste mix en master van het nummer Money te zien. Dit nummer werd uitgevoerd in 1976 door de band Pink Floyd op het alom bekende album Dark Side of the Moon. Zoals je ziet is de compressie erg hoog in dit nummer, dit kun je zien aan het gebrek aan pieken waar die er wel zouden moeten zijn (zoals bij drumslagen etc.). Bij een extreem hoog volume heb je daar minder last van maar op een normaal volume klinkt de muziek erg oppervlakkig en niet dynamisch.

In het volgende grafiekje zul je zien dat de ‘nieuwe’ master uit 2006 niet bepaald beter is. De compressie in die versie is nog hoger dan in de eerste (wat moeilijk voor te stellen is) en het volume is nog hoger. Mede door dat volume klinkt het veel minder zuiver en hoor je ook soms ‘clipping’ in de muziek.

Waarom? Is de vraag die ik mij stel als ik dit zie. Waarom zou je iets dat al niet extreem goed klinkt nog erger ‘verminken’? Komt het door de consument, die niet meer geeft om de kwaliteit van de muziek? Is de consument verandert wat betreft smaak in 30 jaar tijd? Komt het door de producers, die niet meer zo goed zijn als ‘vroeger’?
Op een of andere manier zal het allemaal wel meetellen. Goede producers zijn tegenwoordig nog moeilijk te vinden, dit omdat de lat veel lager wordt gelegd voor ze. Er is namenlijk veel meer vraag naar producers, omdat er meer aanbod (en dus ook vraag) is in de muziek. Geen wonder dat maar een select deel van de CD’s goed gemasterd zijn, er is en tekort aan goede producers.

De 'Loudness-War'

Velen hebben er al wel van gehoord, de neiging van producers om de muziek veels te hard te masteren. Voor de gemiddelde audio consument betekent meestal harder beter. Echter gaat dit voor de echte muziek-liefhebber en audiofiel niet op, harder is niet beter. Wat normaal gesproken als iets dynamisch moet klinken klinkt heel apart in de oren. En dat is zonde, muziek moet muziek blijven zonder teveel poespas.

Verwijderd schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 17:57:
Hier een leuke demonstratie video wat het duidelijk uitlegd:
(Wikipedia)
YouTube

Of de loudness wars ooit nog eens tot het verleden gaan behoren is maar de vraag, dat hangt van de consument af die het "pikt" dat ze langer naar ongenuanceerde recordings blijven luisteren en kopen. Maar wat ik ervaar is dat het grote gros het niet zoveel uitmaakt, als ze hun song of album maar hebben. Als ik dan bedenk dat men ook naar dit soort songs luisterd in een slechte omzetting naar mp3 dan krijg ik op voorhand al hoofdpijn Maar het is net zoals muziek spelen op zichzelf, als je een instrument niet kan bespelen denk dan niet dat je ooit een, als voorbeeld, Mark Knopfler word. Vandaar misschien de rage met al die muziek games, beetje pingelen voor de fun en thats it. Een enkele zal feeling hebben voor een instrument en er één aanschaffen, de rest is vermaak, alhoewel, een uurtje "gejengel" aanhoren van de kids is ook niet echt prettig

Clipping

Een van de gevolgen van de hardheid van de muziek is dat het op veel versterkers zogenoemde ‘clipping’ veroorzaakt. Dit omdat de versterker wordt gepusht door een signaal dat meer stroom nodig heeft dan dat zijn voeding kan produceren. De versterker versterkt de tonen tot zijn maximale capaciteit, en knipt bij wijze van spreken dus de topjes in de muziek af. Het gevolg is dus dat de harde tonen hetzelfde zijn als de oorspronkelijke zachte, de dynamiek verdwijnt.
Daarnaast kan harde muziek een distortion, ofwel overdrive veroorzaken. Dit is een ruis in het signaal die dezelfde oorzaak heeft als de voorgenoemde clipping. Gitaristen gebruiken deze overdrive vaak expres om een crunch aan hun muziek toe te voegen. Echter klinkt het niet mooi als er een overdrive over de algehele track gaat.

Vinyl boven Compact Disc?

Het grote verschil tussen vinyl en CD is het feit dat vinyl over het algemeen* geheel analoog is opgenomen. Als een CD wordt gemaakt wordt het analoge omgezet in digitaal. Dit gaat gebaat met kwaliteitverlies. Dit omdat de analoge gegevens worden omgezet in digitale enen en nullen. Per minuut worden er 44.100 fragmenten digitaal omgezet. Zoals je wel kunt begrijpen neem je daarmee niet alles op, dit is dus bij de 16 bits codatie. Dat houd dus in dat je niet al het geluid kan opvangen in de CD. Je kan meer fragmenten opvangen met een 32 bits cd, maar alsnog is het niet ‘perfect’. Een van de voordelen van analoog is dat je dus niet de omzetting van analoog naar digitaal hebt maar dat het analoog blijft. Echter is het tegenwoordig nog amper zo dat een LP nog alleen analoog is opgenomen, omdat het vaak digitaal is gemixt en gemasterd. LP wordt dus eigenlijk alleen gebruikt voor de ‘fun’, want extra kwaliteit krijg je niet (met de nieuwe albums). Wel heb je een wat warmere sound bij een LP vanwege de manier van afspelen. Dit kan erg fijn klinken en beter dan een CD.
De keuze van LP of CD blijft dus eigenlijk puur persoonlijk, en wie ben ik om een oordeel te veilen over wat beter is. Persoonlijk houd ik meer van de klinkzuivere tonen van een CD, maar het is vaak makkelijker om een goede LP te vinden dan een goede CD.
*zie rest van het stuk

De Zoektocht

Hierbij heb ik dus jullie hulp nodig, ik wil gewoon zo veel mogelijk albums vinden die op een goede of unieke manier zijn ge(re)masterd. Ik ben al een beetje bezig geweest om een kleine spreadsheet te maken om een overzicht te krijgen van alles. Ik ben een echte rasoptimist, dus ik zal wel een beetje verklaring geven:
Kwaliteit nomering (bepaald op Gain, Klank, Ruis en Mix):
1 tot 4 = Slecht, niet eens het proberen waard.
4 tot 7 = Redelijk, misschien iets voor de liefhebber van het genre, in ieder geval niet slecht.
7 tot 9 = Goed, mooie dynamiek in de muziek, goed gemasterd en gemixt.
9 tot 10 = Geniaal, een genot voor mijn oren, lekker om naar te luisteren.

Replay Gain, de harde cijfers (bepaalt dus hoeveel volume er nog is bij gepompt in de studio). Minder is vaak beter, maar deze waardes zijn over het gehele album, dus soms zit er nog veel verschil in de dynamiek per individueel nummer. Over de -9dB is het te veel, dan krijg je ook het probleem dat je soms plopjes gaat horen als je je muziek op een normaal niveau afspeeld (vanaf dat niveau komt er ook veel ruis bij).

Compressie, de compressie van de muziek, beoordeeld met vanaf de eruit getrokken grafiekjes. Compressie is te horen door de verminderde dynamiek in de muziek omdat dingen die normaal gesproken harder zouden moeten zijn dan de rest (een snaredrumslag, akkoord etc.) zijn afgevlakt. Dit is goed te zien in het al eerder genoemde filmpje.

Je zult zien dat de Gain en de Kwaliteit niet altijd in verband staan maar meestal wel, in ieder geval hoop ik dat jullie er wat aan hebben.

Gallerij

Ook altijd leuk om wat "uitblinkertjes" te posten in de collectie. Laten we maar beginnen met een van mijn persoonlijke favorieten, Brother's in Arms van Dire Straits.

Op dit album vind je veel van de bekende nummers van Dire Straits in superieure kwaliteit. Opvallend is het feit dat het album niet alleen goed gemasterd is maar elke partij ook goed gemixt is. De drums zijn niet te hard, maar zijn erg goed te horen, en de bas is niet overdreven hard. Overall is dit album dus erg puur en met stukken als 'Money for Nothing' en 'Walk of Life' een echte klassieker.

Blue Lines van Massive Attack is een van de 4 goed gemasterde albums van Massive Attack. De stijl van dit Britse duo is onmiskenbaar, maar ook ondefineerbaar. In ieder nummer wordt een andere zanger/zangeres gebruikt. De muziek ligt heel licht op de oren, maar is als je er wat beter naar gaat luisteren ook erg diepgaand. Niet enorm bekend maar wel erg goed

Nevermind van Nirvana kwam als een verassing voor mij, hij klonk verbazingwekkend goed. Dit omdat de man achter de knoppen precies de goede balans wist te vinden tussen het snoeiharde gitaarspel en de overwegend rustige stem van Kurt Cobain. Een geweldig goede oldie die in geen enkele collectie gemist kan worden.

Dit album van King Crimson vind ik persoonlijk een enorme uitblinker niet alleen om Master- maar ook op Mix gebied, prachtige dynamiek in de muziek. Een album met een verhaal, een verhaal van leven en dood. Een muzikale vogelvlucht, een magisch album. Daarnaast is het ook nog eens een technisch hoogstandje, want als je deze bij Bol.com besteld krijg je de "nieuwe" uitvoering die verbaasinwekkend, beter is dan de oude. Dit is namelijk een HDCD (dus gecodeerd in 24bits) wat je lichtelijk merkt op de drukkere stukjes, een prachtig album en zeker een aanrader.

Een van de oudere albums van Stevie Wonder, Innervissions klinkt echt geniaal. De opnames zijn volledig analoog gedaan waardoor je niets minder dan het originele geluid door je speakers hoort (naast het feit dat het op een CD staat natuurlijk). Dynamiek is erg goed en hij klinkt heerlijk rustig aan het oor, een goede aanrader, niet alleen voor de Wonder fanboys!

Slot

Graag zou ik dus van jullie horen wat jullie goede albums vinden en waarom want volgens mij is de CD ook een perfect medium voor de muziekfanaat en niet alleen voor het 'gewone volk'. Maakt dus niet uit welk genre de CD's zijn, ik houd overal van.

Updates

2009
April 10 - Topic Start, wat foutjes eruit gehaald.
April 11 - Toelichting wat gecorrigeerd, Beatles Grafiek weggehaald, Quote Parabellum als toevoeging.
April 12 - Nieuwe tabel toegevoegd, de oude verwijdert.
April 16 - Money stuk toegevoegd, eigenlijk een iets duidelijkere introductie op de 'loudness war'
April 17 - Stuk over Clipping toegevoegd, Vinyl vs CD duidelijker gemaakt
Juni 24 - 2 Nieuwe albums toegevoegd aan de tips, en de spreadsheet is weer under construction

2011
April 30 - Na gezien te hebben hoeveel de interesse is gegroeid in dit onderwerp heb ik besloten om dit topic te herzien, meer updates volgen

[ Voor 56% gewijzigd door Verwijderd op 30-03-2011 18:40 ]

[powerflux]

persoonlijk vind ik royksopp's laatste album juist extreem compressed . technisch zeer goed, geen momentje clipping. maar echt werkelijk alles zit op hetzelfde niveau en t luistert ook niet rustig. eerder vervelend

heb je hem wel eens in een editor bekeken?

gehele eerste nummer:


ingezoomd op een 'rustig' stuk van dat nummer:

wel ideaal voor op de snelweg.

nee, iets 'opens' in dit genre is bijvoorbeeld Synq (Tryout - Desperate). gehele nummer:

[ Voor 35% gewijzigd door powerflux op 10-04-2009 17:08 ]

[Abbadon]

Dit is Money van het Dark Side of the Moon album uitgegeven door Mobile Fidelity Sound Lab (UDCD 517):



Dat ziet er nog weer beter uit. De CD track op mijn 30th anniversary edition sacd ziet er idd net zo uit als in magazinetom's topicstart:



Verschil is hier dus nog groter dan in TS.

[edit]Op de cover staat ook groot 'Original Master Recording'

[ Voor 7% gewijzigd door Abbadon op 11-04-2009 14:27 ]

[Verwijderd]

disinfector schreef op woensdag 15 april 2009 @ 19:27:
ik gebruik foobar2000, nummer erin slepen rechtermuisknop, de rest spreekt voor zich.

Same here, works like a charm. Ben ook nog even bezig met de volgende update van de start post met nog wat albums toegevoegd aan de lijst.

voodooless schreef op dinsdag 14 april 2009 @ 23:57:
"Nevermind" vind ik persoonlijk ook niet om aan te horen. Zo plat als een dubbeltje Misschien heb ik hier ook weer een slechte remaster te pakken gehad (al staat dat dan niet op de hoes)?

Blijkbaar niet, bij mij klinkt hij duidelijk erg dynamisch hieronder dus ook nog een grafiekje van het nummer 'Lithium' van het album. Daarop is duidelijk de dynamiek te zien, en eigenlijk weinig compressie.

pinojo123 schreef op maandag 13 april 2009 @ 20:22:
Ik heb hier Ry Cooder - Jazz, op zich niet een bijzondere CD van Ry maar het geluid is echt fenomenaal.
Uiteraard een Album Gain van -0.23dB.
Ik heb nog nooit een CD gehoord die deze kwaliteit overtreft.

Heb ook even een album van Ry Cooder beluisterd, en dat klinkt idd verdomt goed! Thanks voor die tip!

Daarnaast heb ik ook nog Nirvana - Live in New York beluisterd, die ook wel erg mooi klinkt.

[Boxman]

Heeft iemand hier ervaringen mee? http://www.cutestudio.net...audio/seedeclip/index.php

Het is een programmaatje, genaamd "SeeDeClip" dat schijnbaar de geclipte stukken van je CD kan herberekenen.

Ik heb namelijk een vrij grote CD-collectie (van voornamelijk Metal etc) die ook vrij recent zijn, en inderdaad had ik er wel eens last van dat eens lekker blazen helemaal niet zo prettig luistert. Nou heb ik even wat van mijn metal-cd's geript in WAV en door Audacious gehaald, en ja hoor. Volledig opgevulde spectra, waar nog maar weinig dynamiek over is. Ik baal hier echt van, en vraag me af wat hier nog aan te doen valt. Dus heeft iemand ervaringen met dat programma? Ik heb een trial gedownload en even vluchtig geprobeerd, maar de meeste liedjes beginnen rustig (ergo binnen het dynamisch bereik), en de trial doet maar 30 seconden. Dus ik kan nog niet echt vergelijken.

Ik heb van sommige CD's wel een LP ook, maar ik ben bang dat die tegenwoordig gewoon een gekerfde versie van de CD master zijn. Weet iemand dat toevallig, of een LP ook de clips heeft die op de CD zitten, of dat die wel alle pieken meepakt?

Zijn er nog andere gevallen om een mooie muziekcollectie te krijgen die geen last hebben van de loudness war? Bijvoorbeeld, zijn iTunes download-tracks wel normaal of zijn die ook geloudnessed? Alleen zullen die waarschijnlijk enkel in 192kbit mp3 verkrijgbaar zijn. Damn.

Overigens ligt het niet kunnen blazen niet aan mijn speakeropstelling. Patsermodus aan:

[ Voor 9% gewijzigd door Boxman op 20-04-2009 22:10 ]

[Verwijderd]

Ik heb nog even wat geluisterd en gemeten. Ik kwam nog een andere versie tegen van Royksopp - Junior. exact hetzelfde als de Japanse versie alleen 1 nummer korter:
Foobar replaygain geeft
replaygain_album_gain = -9.22 dB
replaygain_album_peak = 1.000000

Toen ben ik net dus even gaan googelen op album en "sound quality". Echt niet te geloven wat de doorsneeconsument vind. De meeste vinden het "fantastisch" klinken. En enkeling vind het jammer dat het zo zacht is opgenomen (amazon.uk). Nou weet ik wel dat er 2 versies in omloop zijn met 10dB verschil in mastering, maar hoe kan dat en vooral: waarom?! in 's hemelsnaam.

Gelukkig vond ik wel dit:

CD: Röyksopp - Junior [#5-099969-627125]
DR-Value: 5 | Peaks: permanently 'over'
Comment: Sounds unfeasible! It's unbelievable what the master engineers have done to the sophisticated music of Röyksopp! Even easy-/home-listening music ist destroyed by loudness war. The mastering seems to compete against noisiest RnB-tracks.

Gelukkig, ik ben niet gek. Die constante luidheid en gebrek aan dynamiek irriteert me mateloos.Erg vermoeiend. Jammer want ik vind de muziek erg goed. Geen idee of ik deze nu met een gerust gemoed kan kopen. Dus ik denk dat je in de startpost toch maar even een waarschuwing of voorbehoud moet inbouwen.

Nog 1 voor de shroothoop:
waar ik echt beroerd van werd tijdens het luisteren, terwijl ik 'm laatst de hemel in geprezen zag worden op hifi.nl bij een review (misschien zegt dat wat over de reviewer)?
Robert Plant & Alison Krauss - Raising Sand

Slaapverwekkend slome muziek met weinig instrumenten, heel veel stille stukken en dan toch nog een albumgain halen van -6.8dB! Niet alleen 'audiofiele' klotemuziek (je hoort wel eens van die commentaren dat audiofielen niet naar de muziek luisteren en daarom vaak aankomen met dit soort vervelende platen) , maar ook nog eens 'audiofiele bagger'.

Verder heb ik nog een paar aanraders:
Stan Getz, João Gilberto - Getz - Gilberto (1963) Heerlijk relaxte muziek, die sax die er doorheen komt scheuren; heerlijk. Ruist wel iets, maar wat zou het.
replaygain_album_gain = -1.92 dB
replaygain_album_peak = 0.977722
Rebecca Pidgeon - The Raven was al genoemd maar hij is wel erg lekker luisteren.

Nog een hele goeie opname en heerlijke muziek voor een classy feestje:
Thomas Newman - Meet Joe Black Soundtrack Nr 19 (toch?) dat stukje met het vuurwerk. Het is verdorie net of je op het gras staat mee te kijken.
Ook van hem: American Beauty (score).
Ik heb m alleen gehoord op een demo bij Pacific Audio, erg geschikt om je bassen te testen.

Ook 1 die ik regelmatig gebruik voor luistertesten: Jean Guillou - The great organ of Saint Eustache (Inaugural Recording) - (Dorian)
Je kunt heel makkelijk testen of je stereo het goed doet (vooral de versterker): als je bij de Toccata en Fugue van Bach de linker en rechterhand kunt blijven volgen zit het goed.
Ik kwam met zoeken zomaar bij een torrent uit, dus beantwoord dat ook de vraag uit de bovenstaande post?

Torrent Description
It's one of my favorite audiophile discs !
I always take it with me when I go to a big Hifi show.
The very low resonance frequency(16 Hz) of the 32' pipes and the exceptionally wide dynamic range of this organ are breathtaking.
Who needs more?

Yes i had almost forgot.
The ACOUSTIC of the church of Saint Eustache is superb!!!
An essential in my point of view!

EAC,FLAC 8,CUE,SCANS (Only english)!

[Verwijderd]

Ook erg mooi opgenomen: Grace, Hall of Mirrors

[ Voor 41% gewijzigd door Verwijderd op 30-05-2009 05:33 ]

[laurentbas]

Top topic, hier was ik naar opzoek!

Ik heb net het nummer Paolo Nutini - Jenny Don't Be Hasty even geanalyseerd. Na het luisteren ervan had ik het idee dat de zogenaamde loudness hier niet zo erg was toegepast. Volgens foobar is de replay gain - 5.81 dB. Het grafiekje (uit audacity) hieronder geeft de dynamiek weer.



De volgende albums ook maar meteen gedaan!

John Mayer - Continuum

Album gain: -7.68 dB
Varierend van -8.59dB tot -6.06dB

Album peak: 0.998901
Varierend van: 0.935516 tot 0.998901

Jason Mraz - Waiting For My Rocket To Come

Album gain: -9.06 dB
Varierend van -6.47dB tot -10.54dB

Album peak: 0.998962

Rage Against The Machine - Evil Empire

Album gain: -7.08 dB
Varierend van -5.28dB tot -8.33 dB

Album peak: 0.999969

Rage Against The Machine - Renegades

Album gain: -11.65 dB
Varierend van -0.51 dB ( ja echt) tot -13.05 dB

Album peak: 1.00000

Soundgarden - Superunknown

Album gain: -5.82 dB
Varierend van - 3.61 dB tot - 6.99 dB

Album peak: 0.953857

[ Voor 46% gewijzigd door laurentbas op 18-06-2009 13:44 . Reden: Toevoeging van wat albums ]

[Touchdomex]

Ik heb ook weer eventjes wat dingetjes verzameld en enkele albums op het lijstje gezet die echt goed klinken





Check die pieken eens Heerlijke album sowieso. Talking Heads - Stop making sense. Maar dit bevestigd maar weer waarom het album zo prachtig klinkt!

Wat mindere en rare voorbeelden heb ik ook

Songs about my cat van Venetian Snares bijvoorbeeld



Helemaal kapot gemaakt



Ander nummer zelfde album.... Klinkt en ziet er een stuk beter uit Maar raar dat de kwaliteit niet consistent is

Een hele aparte vond ik deze

Refused - The shape of punk to come



Alles lijkt net tot het uiterste gerekt. Maar geen tot nauwelijks clipping...

Helemaal kapot gemaakt is ook:

Fall of Troy - Doppelganger

[Verwijderd]

Vind het nieuwe album van kings of leon ook behoorlijk goed ge-masterd.

Hier is een waveform van het eerste nummer van het album "The End"

[Slogra]

Cyleo schreef op donderdag 04 november 2010 @ 20:03:
Ik moet zeggen, en ik heb op dit moment geen hard bewijs, maar puur op gehoor, dat Sailing to Philadelphia van Mark Knopfler ook echt geweldig klinkt.

Een plaatje dan maar:



Niet zo denderend als je naar het plaatje kijkt. Toch moet ik zeggen dat het prima klinkt. Echter, het had waarschijnlijk nog beter kunnen klinken, als ze met hun tengels van de volumeknop waren afgebleven.

[bóòbó]

Hmm, ik zag wat remasters van Metallica, o.a. Master of Puppets en Load.

Load hebben ze van matig veranderd in matig (nummer King Nothing)


En Orion van Master Of Puppets hebben ze vermoord:

[BHQ]

Slogra schreef op donderdag 04 november 2010 @ 22:01:
[...]

Een plaatje dan maar:
[afbeelding]


Niet zo denderend als je naar het plaatje kijkt. Toch moet ik zeggen dat het prima klinkt. Echter, het had waarschijnlijk nog beter kunnen klinken, als ze met hun tengels van de volumeknop waren afgebleven.

Jeetje, je kan ook overdrijven hoor Zit genoeg dynamiek in.

Dit is weer het andere uiteinde:

(Live opname van BB King)

En ja, van die pieken nabij het eind schrik je best wel. Dat is zomaar een decibelletje of 10 verschil op de peak meter?

[ Voor 22% gewijzigd door BHQ op 04-11-2010 23:20 ]

[Verwijderd]

Ik hoor wat je bedoelt inderdaad... Het probleem (nou ja, probleem ) bij Massive Attack is dat ik vaak niet kan beoordelen of dingen opzettelijk zo gedaan zijn of dat het inderdaad het resultaat is van brakke mastering. Ik neig bij hen meestal naar 'volgens mij hebben ze hier heel goed over nagedacht' Ik heb het fragment een aantal keer geluisterd en ik meen te horen dat alleen de eerste lange noot echt laag doorklinkt, dieper dan de anderen. Aangezien er verder nog relatief weinig gebeurt in de mix, denk ik dat het een effect is en dat het verder niet terugkomt om de mix rustiger te maken. Maar ook dat is maar mijn idee ervan dus of het waar is... geen idee

Ik heb even zitten denken dat dit door mijn apparatuur komt, maar ook op erg laag volume hoor ik het en veranderen de verhoudingen bas/hoge tonen niet.

Wat niet verandert is de verhoudingen tussen laag en hoog in je installatie. Wat wél verandert is de manier waarop jij ze waarneemt:

[Struikrover]

Ik moest toch nog even wat kwijt over het verhaal van 'CD vs. LP'.

Er zijn natuurlijk talloze discussies gevoerd over het wel of niet superieur zijn van een LP-speler combinatie aan een CD-speler combinatie, waarbij dingen als ruisvloer, magnetische resonantie door het draaitafel element en inderdaad de samplerate en bitdiepte van de CD ter discussie staan. Ik kan me voorstellen dat we daar hier niet tot in den treure op in willen gaan , dus om te zeggen dat je geen extra kwaliteit krijgt doordat ze beide uit dezelfde master komen is een aannemelijke veronderstelling, al is het bronmateriaal natuurlijk niet het enige dat mee speelt. Kwaliteit van de componenten speelt net zo goed mee.

Ik kwam op deze website een erg interessant artikel tegen wat het potentiele kwaliteitsverschil van LP-spelers ten opzichte van de digitale variant uitdrukt in termen van analoge verschijnselen, i.e. resonantie en dergelijke. Misschien interessant leesvoer om nog eens mee te pakken, al weet ik niet in hoeverre het wetenschappelijk correct is .

Goed, nu weer on-topic

EDIT: Om meteen maar even on-topic te gaan, zoals ik zei, een album wat zeker aanbeveling verdient: Massive Attack - Heligoland. Plaatje van drie arbitraire nummers om te laten zien dat het met de mastering wel goed zit wat mij betreft:


Verder klinkt het album ontzettend mooi helder en ruimtelijk, persoonlijk staat hij erg hoog op mijn waardering-lijstje

[ Voor 16% gewijzigd door Struikrover op 11-11-2010 10:36 . Reden: bitdiepte is ook belangrijk, zie post hieronder :) ]

[TimMer]

Ook erg goed gemixt en gemasterd:



Bill Laswell - Dreams Of Freedom - Ambient Translations Of Bob Marley In Dub (1997)

Zowel qua muziek als audiotechnische kwaliteit een genot om naar te luisteren.

Muzikaal voorbeeld (Youtube, dus crapkwaliteit): YouTube: Bob Marley Rebel music Dub

[ Voor 16% gewijzigd door TimMer op 14-12-2010 16:33 ]

[TimothyW]

Het zal best aan het gehoor liggen. Ooit in het begin van de jaren 90 dj geweest waarbij het normaal was om een paar KW neer te zetten en dan achter je een monitor welke daar overheen moet denderen, alsook een koptelefoon welke niet moest mokken omdat het kogelhard moest, anders kon je niet mixen...
Zo ging dat, gehoorbescherming? eh...

Ik gebruik overigens Sam broadcaster als player, die vreet geen lossless. En inderdaad, 1TB kost niet veel meer, maar dan heb ik dus 3 a 4TB nodig... Wil je dat dan ook nog even backuppen, doe dat maar x2... Nee bedankt. ;-) ieder z'n ding...

Nou, net even holiday van de plaat en van cd naast elkaar gezet.
Replaygain geeft aan dat het met beide bestanden goed zit.
rip van LP: -2.38 db
cd: -3.95 db

Ook de dump laat zien dat beide bestanden niet enorm verschillen.
Ik heb enkel even het linker kanaal gepakt:

rip van LP:


CD:


Album versie is langer dan die van de cd zo blijkt... intro is langer van LP
Waarschijnlijk klinkt de rip beter voor mij, omdat de helderheid hoger is, dat komt dan weer omdat ik natuurlijk half doof ben en zodoende de rip beter waardeer dan de cd. Met andere woorden, de cd zal wel beter zijn.

[ Voor 41% gewijzigd door TimothyW op 20-12-2010 13:01 ]

[Struikrover]

Ik kan nog een CD toevoegen aan het lijstje minder goed gemasterde platen: Dream Theater's Black Clouds and Silver Linings.

Hier het nummer A Nightmare To Remember.


Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een fantastisch album, maar alle nummers zien er zo uit, en dat is met zulke complexe muziek echt eeuwig zonde

[Ramzzz]

Een erg fijne muziekproductie is de cd 'LateNightTales/The Cinematic Orchestra'



Sowieso een fijne serie, waarin 'featured artists' een compilatie samengesteld hebben van favoriete platen, en dan aan elkaar gemixed.

Goed productiewerk.

[bóòbó]

Heeft Metallica het weer voor elkaar gekregen met The View (samen met Lou Reed), of ligt het aan mij?



Vooral de gitaarsolo klinkt gewoon kut, iets hoger volume dan normaal en je houdt alleen ruis over.

Bij de live concerten gaat het net zo overigens, concert uit 2011 lijkt aardig op bovenstaande waveform, concert uit 2006 is al stukken beter.

[_ferry_]

Ik kwam een SACD FLAC rip tegen van een album wat ik ook op CD heb. Dacht, wil toch eens vergelijken.
Merkte al snel dat ik de PC veel harder moest zetten dan de CD speler. Ondanks dat beide digitaal zitten aangesloten.

Dus cd in de dvddrive gedaan, dat scheelde al heel wat qua volumeverschil, maar verschil niet echt direct waarneembaar.
Maar toen in audacity geladen:

Onderste is de SACD 88.2khz FLAC versie, de bovenste is een 192kbit 44.1khz mp3 die ik gemaakt van de CD. Best maf, de SACD versie mist gewoon heel veel pieken die de mp3 nog wel heeft

[Gideon]

Excuses voor deze schaamteloze kick, maar met de intrede van de lente ontkwam ik er niet aan om The Colour of Spring van Talk Talk eens te draaien. Deze dus:



Naast de tijdloosheid van de muziek bleken er, als vrucht van m'n getweakte dac, tóch weer details in te zitten die ik nog niet eerder had gehoord. Ik vraag me werkelijk af hoeveel er nog te ontdekken valt op dit prachtige album, die me keer op keer buitengewoon diep weet te raken...

[sjaool]

Dan kan ik je ook het album Spirit of Eden van Talk Talk aanraden.

[Brilsmurfffje]

ik heb hier twee mooie opnamens die ik even door de Dynamic Range plugin van Foobar2000 getrokken heb:

Bob Marley - Legend Remastered:

foobar2000 1.1.11 / Dynamic Range Meter 1.1.1
log date: 2012-05-11 20:50:51

--------------------------------------------------------------------------------
Analyzed: The Wailers / Legend (Remastered)
--------------------------------------------------------------------------------

DR Peak RMS Duration Track
--------------------------------------------------------------------------------
DR13 -4.42 dB -18.87 dB 3:18 06-Get Up, Stand Up
DR13 -2.53 dB -17.56 dB 4:42 10-I Shot The Sheriff
--------------------------------------------------------------------------------

Number of tracks: 2
Official DR value: DR13

Samplerate: 96000 Hz
Channels: 2
Bits per sample: 24
Bitrate: 2815 kbps
Codec: FLAC
================================================================================

--------------------------------------------------------------------------------
Analyzed: Bob Marley & The Wailers / Legend (Remastered)
--------------------------------------------------------------------------------

DR Peak RMS Duration Track
--------------------------------------------------------------------------------
DR13 -2.33 dB -17.64 dB 3:52 01-Is This Love
DR14 -0.65 dB -17.22 dB 7:10 02-No Woman, No Cry (1975 - Live At The Lyceum, London)
DR14 -1.11 dB -16.53 dB 3:57 03-Could You Be Loved
DR14 -0.98 dB -16.53 dB 3:01 04-Three Little Birds
DR13 -1.13 dB -15.83 dB 4:18 05-Buffalo Soldier
DR13 -1.48 dB -16.11 dB 5:31 07-Stir It Up (Original Album Version)
DR13 -1.39 dB -16.53 dB 2:55 08-Easy Skanking
DR14 -3.19 dB -19.03 dB 2:52 09-One Love / People Get Ready
DR15 -0.53 dB -16.82 dB 4:12 11-Waiting In Vain
DR13 -2.90 dB -19.66 dB 3:47 12-Redemption Song
DR16 -1.73 dB -20.54 dB 4:32 13-Satisfy My Soul
DR14 -1.03 dB -17.30 dB 7:41 14-Exodus
DR14 -0.96 dB -16.12 dB 3:32 15-Jamming
DR14 -0.75 dB -15.73 dB 6:53 16-Punky Reggae Party
--------------------------------------------------------------------------------

Number of tracks: 14
Official DR value: DR14

Samplerate: 192000 Hz
Channels: 2
Bits per sample: 24
Bitrate: 5237 kbps
Codec: FLAC
================================================================================

Ontzettend knap wat ze hiervan gemaakt hebben.

En dan nog adele, het was een bluray maar hier heb ik de audio track uit geripte en de liedjes geknipt en omgezet naar flac:

foobar2000 1.1.11 / Dynamic Range Meter 1.1.1
log date: 2012-05-11 20:55:06

--------------------------------------------------------------------------------
Analyzed: Adele / Live At The Royal Albert Hall
--------------------------------------------------------------------------------

DR Peak RMS Duration Track
--------------------------------------------------------------------------------
DR15 -2.11 dB -19.69 dB 5:57 1/17-Hometown Glory
DR15 -2.78 dB -19.27 dB 4:55 2/17-I'll Be Waiting
DR16 -1.63 dB -20.02 dB 6:17 3/17-Don't You Remember
DR15 -2.68 dB -19.34 dB 4:09 4/17-Turning Tables
DR15 -3.35 dB -19.67 dB 6:29 5/17-Set Fire To The Rain
DR16 -0.76 dB -19.82 dB 5:38 6/17-If It Hadn't Been For Love
DR17 -1.67 dB -20.96 dB 4:58 7/17-My Same
DR18 -0.08 dB -20.23 dB 5:23 8/17-Take It All
DR15 -3.31 dB -19.65 dB 3:49 9/17-Rumour Has It
DR18 -0.52 dB -20.54 dB 5:10 10/17-Right As Rain
DR16 -1.47 dB -19.80 dB 8:05 11/17-One & Only
DR16 -1.36 dB -20.24 dB 6:34 12/17-Lovesong
DR14 -2.89 dB -19.63 dB 4:32 13/17-Chasing Pavements
DR17 -0.55 dB -20.87 dB 5:53 14/17-I Can't Make You Love Me
DR18 -0.01 dB -21.02 dB 8:40 15/17-Make You Feel My Love
DR14 -3.86 dB -19.40 dB 6:37 16/17-Someone Like You
DR14 -3.75 dB -19.40 dB 6:09 17/17-Rolling In The Deep
--------------------------------------------------------------------------------

Number of tracks: 17
Official DR value: DR16

Samplerate: 48000 Hz
Channels: 2
Bits per sample: 24
Bitrate: 1663 kbps
Codec: FLAC
================================================================================

Plaatje om te beoordelen of een cd goed is:


bron: http://www.pleasurizemusic.com/en/our-aim

plugin zelf proberen? Hier staat een werkende versie: http://www.jokhan.demon.nl/DynamicRange/#Download

[ Voor 3% gewijzigd door Brilsmurfffje op 11-05-2012 20:59 ]

[sjaool]

Luister dan ook een naar Spirit of Eden van Talk Talk. Wel heel anders dan The Colour of Spring maar een hele beleving qua muziek en dynamiek.

[ Voor 21% gewijzigd door sjaool op 03-12-2012 23:30 ]

[newbreed]

[tweety61]

Even terug komende op "Billie Jean" en dan wel de originele versie en de 25th anniversary remaster (2008)
foobar2000 1.2.9 / Dynamic Range Meter 1.1.1
log date: 2013-09-03 23:26:10

--------------------------------------------------------------------------------
Analyzed: Michael Jackson / Thriller
--------------------------------------------------------------------------------

DR Peak RMS Duration Track
--------------------------------------------------------------------------------
DR13 0.00 dB -13.93 dB 6:04 01-Wanna Be Startin' Somethin'
DR13 0.00 dB -14.99 dB 4:21 02-Baby Be Mine
DR13 0.00 dB -15.35 dB 3:42 03-The Girl Is Mine
DR13 0.00 dB -14.15 dB 5:59 04-Thriller
DR13 -0.50 dB -15.65 dB 4:19 05-Beat It
DR14 0.00 dB -15.29 dB 4:54 06-Billie Jean
DR14 -2.11 dB -17.27 dB 4:06 07-Human Nature
DR13 -0.35 dB -15.49 dB 3:59 08-P.Y.T. (Pretty Young Thing)
DR15 -0.39 dB -18.74 dB 5:00 09-The Lady In My Life
--------------------------------------------------------------------------------

Number of tracks: 9
Official DR value: DR13

Samplerate: 44100 Hz
Channels: 2
Bits per sample: 16
Bitrate: 858 kbps
Codec: FLAC
================================================================================

En dan nu de remaster uit 2008:
foobar2000 1.1.11 / Dynamic Range Meter 1.1.0
log date: 2012-02-27 21:18:05

--------------------------------------------------------------------------------
Analyzed: Michael Jackson / Thriller 25 (CD) (1-2)
Michael Jackson & Paul McCartney / Thriller 25 (CD) (3)
Michael Jackson / Thriller 25 (CD) (4-9)
Vincent Price / Thriller 25 (CD) (10)
Michael Jackson & Will. i Am / Thriller 25 (CD) (11-12)
Michael Jackson & Akon / Thriller 25 (CD) (13)
Michael Jackson & Fergie / Thriller 25 (CD) (14)
Michael Jackson / Thriller 25 (CD) (15-16)
--------------------------------------------------------------------------------

DR Peak RMS Duration Track
--------------------------------------------------------------------------------
DR7 -0.01 dB -8.17 dB 6:02 01-Wanna Be Startin' Somethin'
DR8 -0.01 dB -9.15 dB 4:20 02-Baby Be Mine
DR8 -0.01 dB -10.10 dB 3:42 03-The Girl Is Mine
DR8 -0.01 dB -9.49 dB 5:57 04-Thriller
DR6 -0.01 dB -7.59 dB 4:18 05-Beat It
DR7 -0.01 dB -8.05 dB 4:54 06-Billie Jean
DR9 -0.01 dB -9.66 dB 4:06 07-Human Nature
DR8 -0.01 dB -9.54 dB 3:59 08-P.Y.T. (Pretty Young Thing)
DR9 -0.01 dB -11.22 dB 4:59 09-The Lady In My Life
DR14 -3.31 dB -21.57 dB 0:24 10-Excerpt From Thriller Voiceover Session
DR8 -0.01 dB -8.99 dB 3:12 11-The Girl Is Mine [2008 Remix]
DR8 -0.01 dB -9.68 dB 4:21 12-P.Y.T. [2008 Remix]
DR5 -0.01 dB -6.79 dB 4:14 13-Wanna Be Startin' Somethin' [2008 Remix]
DR7 -0.01 dB -7.71 dB 4:12 14-Beat It [2008 Remix]
DR5 -0.01 dB -6.22 dB 4:38 15-Billie Jean [2008 Kayne West]
DR9 -0.01 dB -11.16 dB 4:04 16-For All Time
--------------------------------------------------------------------------------

Number of tracks: 16
Official DR value: DR8

Samplerate: 44100 Hz
Channels: 2
Bits per sample: 16
Bitrate: 980 kbps
Codec: FLAC
================================================================================

Je zou zeggen nou dr wat laag maar clipt niet, immers 0,01 Db onder het nulpunt is dat zo?
Kijk hier maar eens dan


In jawel 0,005 seconde zie ik tenminste 50 samples die zo vlak zijn als een stuk glas
effe rekenen in 1 sec is dat 200 stukjes x 4 min 53 = 293 x 200 x 50 +/- 293.0000 samples die clippen.
En dat moet dan ergens naar klinken of nog beter "smaak" vertegenwoordigen?
Als je dat smaak vind kun je beter een toongenerator kopen, zetten op 5Khz square wave en dan het volume plankgas.
Wow wat een sound versterker weg, speakers weg, koptelefoon weg alles weg toppie!!!

[JAHRASTAFARI]

Kunnen we het weer hebben over goede muziek die goed opgenomen is / goed op een medium terecht gekomen is?

Ik was weer even verbaasd hoe mooi Nina Simone's "My baby just cares for me" klinkt van de HD versie van haar album "Little girl blue". Je hoort de hoogte in het nummer, rechtsboven hoor je het ritme en links van het midden komt Nina tot haar volste recht, alsof ze in je woonkamer is. En dan de kleine imperfecties, af en toe een rommel in het laag. Die baslijnen. En wat een nummer. Rest van de CD is ook goed. Wow.

[Ramzzz]

JAHRASTAFARI schreef op donderdag 06 november 2014 @ 10:20:
Kunnen we het weer hebben over goede muziek die goed opgenomen is / goed op een medium terecht gekomen is?

Ik was weer even verbaasd hoe mooi Nina Simone's "My baby just cares for me" klinkt van de HD versie van haar album "Little girl blue". Je hoort de hoogte in het nummer, rechtsboven hoor je het ritme en links van het midden komt Nina tot haar volste recht, alsof ze in je woonkamer is. En dan de kleine imperfecties, af en toe een rommel in het laag. Die baslijnen. En wat een nummer. Rest van de CD is ook goed. Wow.

[afbeelding]

Wat die perfecte imperfecties betreft, geniet ik altijd van de opnames van Dave Brubeck.

[tweety61]

SmauG schreef op donderdag 13 november 2014 @ 19:23:

Zou iemand voor mij eens willen kijken/luisteren naar het volgende:

• Wat is er in godsnaam met dit album gebeurd.
• Het nummer "I See Fire" dat op het album Multiply "X" staat vergeleken met hoe hij op The Hobbit OST staat, In mijn beleving is er met de laatste namelijk niet geknoeid. (om duidelijk te maken in hoeverre dit album echt is verkl**t)

Heb het album even onder de loep genomen, en het nummer 3 "Sing" spant de kroon

Zegt denk ik genoeg (rood is foute boel)


Tweety

[aph3x]

Onlangs heb ik mn eerste bescheiden stappen gezet in de hifi wereld en kwam al snel tot de conclusie dat ik mn halve mp3 collectie overboord kon gooien... Eerst twijfelde ik aan mn eigen gehoor, maar met een beetje googlen kom je dan bij de loudness war.

Interessant ondezoek hieromtrent waarin ca 4500 populaire songs over een periode van 40 jaar zijn onderzocht staat hier: http://www.soundonsound.com/sos/sep11/articles/loudness.htm

Maar het laat tevens goed de nuanceringen zien, de DR waarde is maar een deel van het verhaal..

[MicGlou]

Bedankt voor de info zover... ik ben overigens tot de ontdekking gekomen dat er ook een 2.0 track aanwezig is op die bluray schijf, ook 24bit 96khz, dus wat dat betreft hoef ik mij geen zorgen te maken over het downmixen van 5.1 naar 2.0.
Enige twijfel die ik nu wel heb is of die 2.0 track dezelfde kwaliteit is als die 5.1, of van betere kwaliteit is als de normale audio CD die volgens DR database een stuk slechter scoort. De 2.0 track is iig een stuk luider, vergelijkbaar met het resultaat dat ik kreeg na het downmixen. Ik zal als ik er aan toe kom straks met Ocenaudio wel even een de verschillen met ocenaudio proberen te laten zien.

Dit is iig de originele FLAC track bluray, 24bit, 96khz, 2900kbps



Dit is de bewerkte track, 16bit, 48khz, 900kbps



Hier is iig wel al een duidelijk verschil te zien, maar is het een kwalijk verschil?

Ik zal straks ook nog een flac draaien van de normale audio CD voor het vergelijk...

Originele CD FLAC track, 16bit, 44,1khz 800kbps



Auw... dat is volgens mij best lelijk, of interpreteer ik het nu verkeerd?

[ Voor 49% gewijzigd door MicGlou op 24-11-2014 18:35 ]

[smiba]

Wat grappig dat ik hier nu over lees, had gisteren nog exact het beste voorbeeld.

Madeon - Finale



Vind het zelf een goed nummer, maar na een paar keer merk je gewoon dat het een constante stroom aan geluid is... En dat gaat dan irriteren

[ktf]

smiba schreef op zondag 30 november 2014 @ 13:43:
het beste voorbeeld

Nee joh gekkie, dat is toch niet het beste voorbeeld

Hier, Mercenary - Soul Decision


En de rest van het album: Mercenary - The Hours that Remain


En het mooiste is: dit is misschien wel mijn meest favoriete plaat

[swampy]

Die geluidsamples van de 30ste van november hebben me laten nadenken over welke muziek ik luister en heb wat mooie gevonden hoor. Mooi afgemixt zonder supercompressie



Het is
Alice Francis, St James Ballroom
4. Shoot him Down

En hij is uit 2012 dus tja het hoeft niet he. Misschien even met apolyptica proberen, daar wordt je wel eens moe van.

[ Voor 33% gewijzigd door swampy op 04-12-2014 01:40 ]

[Shamalamadindon]

Ik had daarstraks zin in wat swing/blues en kwam toevallig via Youtube de band "Big Bad Voodoo Daddy" tegen. Gelijk even de discography gedownload en kijk toch eens!

En zo zien ze er vrijwel allemaal uit:

[Katsunami]

Toen ik gisteren bezig ben geweest met wieden van de verzameling, heb ik natuurlijk de albums die ik heb verwijderd uit de bibliotheek niet klakkeloos weggegooid. Ik ben deze vandaag gaan bekijken, en ik ben tot de volgende definitieve conclusie gekomen:

Vertrouw de DR-meter niet blindelings, want er is veel muziek waarmee hij niet overweg kan.

Hieronder zet ik twee voorbeelden neer.





Nu mogen jullie voor jezelf besluiten: zijn deze twee muziekstukken (en de CD's waar ze op staan) kapot gemastered? Zijn deze stukken 'brickwalled' ? Jullie mogen zelf gokken hoeveel (negatieve) replaygain de albums van deze stukken hebben, wat de DR van het album is, en de DR van de muziekstukken; dan zet ik hieronder de gegevens neer.

Bovenste stuk:

spoiler:

Titel: My Land
Artiest Secret Garden
Album: Inside I'm Singing
Jaar: 2007
AlbumGain: -5.4 dB
DR Track: 7
DR Album: 9

Opmerking: Van dit stuk schieten je zo ongeveer de tranen in de ogen qua lyrics en zang. DR7 of niet, het zou eeuwig zonde zijn om het weg te gooien. Deze zit IMHO wel in, of kort bij dezelfde klasse als "You Raise Me Up", dat origineel ook van Secret Garden is, maar wel >= 100x gecovered is.

Onderste stuk:

spoiler:

Titel: The Hill of Sorcery
Artiest Howard Shore / Orkest
Album: An Unexpected Journey, CD1
Jaar: 2012
AlbumGain: -4.3 dB
DR Track: 7
DR Album: 9

Opmerking: Nou, ik kan niet zeggen dat dit stuk 'kapot gemastered' of 'brickwalled' is. In vredesnaam, in de stille delen kan ik soms een hoornblazer adem (huuupf) horen halen! Het hele album staat vol van dit soort muziek, en de DR-meter vindt het niet nodig om meer dan DR7 aan dit stuk toe te kennen, en het album krijgt slechts DR9.

Ik weet nou helemaal niet meer zeker wanneer de DR-meter zijn waarden laat zakken, maar 'volume' vindt hij niet leuk: als een stuk harder wordt, gaat de DR HEEL RAP omlaag, en het doet er niet toe of dat volume wordt veroorzaakt door een brickwall (slecht) of door een orkest dat voluit gaat (goed); in beide gevallen gaat de DR van het stuk omlaag. Het omslagpunt lijkt bij 95 dB te beginnen: zodra een muziekstuk een substantieel deel op of over de 95 dB, zit, zal de DR-meter een diepe duik nemen.

Kort gezegd, de muziekstukken hierboven, zeker het tweede hebben een veel hogere DR dan dat de meter aangeeft. Als je je speler te hard zet bij het tweede stuk, omdat het nogal zacht begint, dan blaast het aan het eind je oren van je hoofd. Dat is IMHO zat DR....

[ Voor 65% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 19:59 ]

[Katsunami]

Nog twee om het af te leren.





Bovenste stuk

spoiler:

Titel: The Treason of Isengard
Artiest Howard Shore / Orkest
Album: Fellowship of the Ring
Jaar: 2001
AlbumGain: -2.6 dB
DR Track: 9
DR Album: 11

Opmerking: Zeg wat je wilt, maar dit stuk begint op -36 dB, en loopt uiteindelijk op tot 0 dB. Dat is in mijn ogen een bereik van 36 dB.... en toch krijgt het slechts een DR9 waarde.

Onderste stuk:

spoiler:

Titel: Locked within the Crystal Ball
Artiest Blackmore's Night
Album: A Knight in York
Jaar: 2012
AlbumGain: -9.7 dB
DR Track: 6
DR Album: 7

Opmerking: Blackmore's Night is de huidige band van Ritchie Backmore; van Deep Purple. Blackmore's Night speelt folk, celtic en renaissance-muziek in (hard) rock stijl, met soms een zachter stuk ertussen. A Knight in York is een van hun allerhardste CD's.... maar niet omdat hij kapot gemastered is. Het is een live CD. De meeste tracks hebben niet alleen een best groot achtergrondorkest, maar zitten ook vol met klappend en gillend publiek. Op de plekken waar deze CD hard is, *IS* hij ook gewoon hard.

Om hetgeen te bewijzen wat in de opmerking hierboven staat (van de tweede track), geef ik hier nog twee tracks van dezelfde CD:

spoiler:

Bovenste stuk: The Gilded Cage, DR14
Onderste stuk: Darkness, DR13

Van dezelfde harde CD, "A Knight in York", maar in deze stukken is het publiek stil, en is er geen enorm orkest, dus is het volume lager, en de DR automatisch hoger.

Nogmaals: een CD, en zelfs een muziekstuk met een lage DR is niet automatisch slecht. Ik vermoedde dat al, maar nadat ik mijn collectie ben gaan uitwieden weet ik het zeker. Gewoon een CD of stuk weggooien aan de hand van enkel de DR-waarde is het slechtste wat je kunt doen.

[ Voor 83% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 20:58 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 00:02:
Draai eerst de versie zoals jij hem nu bezit,en daarna de "originele" uitgave ik wil niet opscheppen of zo maar ik denk dat je haren stijl overeind gaan staan

"One of Us" is misschien wel mijn favoriete ABBA plaat...

En nu kan ik eindelijk twee gelijke stukken vergelijken.

Mijn versie: DR7, album gain -9.7
Jouw versie: DR18, album gain -0.0

OMG... in mijn versie zijn de drums bijna compleet weg, en de bas-impact is veel minder hard, terwijl de vocals (na replaygain) vergelijkbaar zijn.

Na een check in Audacity wordt mijn gehoor bevestigd: jouw versie heeft hele lange pieken die boven de vocals uit steken, mijn versie niet. Als men de vocals "opgetrokken" heeft, tot bijna op het niveau van de drums en bas, dan zal de plaat veel luider klinken; dat is echter veel te hard om naar te luisteren. Als je dus je volumeknop terug draait (of replaygain gebruikt), dan verlies je dus effectief de pieken van de drums en de bas.

In een stuk met een lage DR verlies je dus de impact, voornamelijk:
- Drums
- Bas
- Transcients

Dat is ook wel logisch, want de andere onderdelen zijn opgetrokken tot op het niveau dat eigenlijk gereserveerd zou moeten zijn voor de impact, waardoor je die dus verliest. Via replaygain of het terugdraaien van het volume verlaag je immers alle geluid.

Nou snap ik dus ook waarom ik een aantal albums die ik heb heel goed klinken ondanks dat ze een DR van 9 of zelfs 8 hebben. Dat zijn voor het grootste deel New Age albums die uit soundscapes bestaan: synths, orkesten, dat soort zaken, en vaak met geen of weinig drums en bas. Een soundscape is een heel 'vol' geluid, en er zijn dus geen impacts. Die stukken hebben dus inherent een hele lage DR, onafhankeljik van hoe hard het op de CD zou worden gezet. Of men de CD nu op 89 dB of op 95 dB mastert maakt niet uit voor een stuk dat maar een DR heeft van 7. In het eerste geval zal het van 86 tot 93 dB lopen, in het tweede geval van 92 tot 99 dB, in beide gevallen zonder te clippen, maar de tweede versie is natuurlijk veel harder.

In tegenstelling tot bovenstaande, kan een stuk zoals "One of Us", met veel en harde impacts, resulterend in een DR van 18, NIET harder worden gemastered, behalve door die impact op te offeren en de vocals en begeleiding op te trekken. Als men dat niet zou doen, dan zouden de impacts namelijk keihard clippen. De versie van Tweety kan bijvoorbeeld maar 0.3 dB harder voordat hij clipt.

Hierbij de waveforms:

Mijn versie:


Tweety's versie:


Na het toepassen van replaygain zijn beide versies in de vocals even hard, maar de mijne dus alle drums, bas-impact en transcients kwijt vanwege het optrekken van de vocals en begeleiding....

Nou snap ik het eindelijk, en weet ik ook direct hoe ik door te luisteren en dan naar de waveform te kijken kan zien of een stuk gewoon een lage DR heeft, of eigenlijk een hoge DR had moeten hebben.

tweety61 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 00:40:
Dat mag misschien zo zijn maar albums met een dr lager of gelijk aan 7 is gelijk aan kliko

Vaak wel, maar dat is dus niet -altijd- waar Er zijn dus gewoon muziekstukken en CD's met een inherent lage DR.

[ Voor 12% gewijzigd door Katsunami op 12-01-2015 01:39 ]

[Katsunami]

Ik zal eens een goede CD posten



Titel: The Lion King, Original Soundtrack
Jaar: 1994
Componist: Hans Zimmer
Artiest: Meerderen
Dynamic Range: DR13 (11-16, Zeer goed)
ReplayGain Value: +0.78 (Uitstekend)

Het is werkelijk een parel van een CD. De drumsolo in "I can't wait to be king" is gewoon... epic. "Be Prepared" klinkt serieus evil, zoals het bedoeld is, en de rest van de CD bevat alles van diepe bas tot fluit, strijkers, zang,en dialoog.

Als je een fan bent van TLK (zoals ik), dan moet je deze CD echt halen; even aangenomen dat de huidige versies zo goed zijn als degene die ik al bijna 20 jaar thuis heb liggen.

Ik denk dat het misschien wel handig is om een label aan de ReplayGain te hangen. Ik stel het volgende voor:

[ Voor 15% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 20:26 ]

[Katsunami]

Verwijderd schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 23:56:
Als ik de keuze heb tussen een "oude" CD of een remastered kies ik standaard de oude. Het klinkt gewoon beter. Maar bij recente (voornamelijk >2000) muziek heb je die keus niet. Ik ben dan al blij als een CD niet ronduit kapot gemaakt is door clipping. Ik kan er in ieder geval niet naar luisteren.

Maar het zou mooi zijn als er weer meer naar DR gekeken wordt door diverse studio's. Ik ben alleen bang dat bij moderne muziek niet snel weer terug gaan (of eigenlijk vooruit).

Ja, dat klopt; as je een nieuwe CD hebt van 2000 of later, en hij haalt DR10-12, dan heb je geluk. Alleen sommige genres zoals klassiek, jazz, soul, en nog een paar 'blue' soorten lijken van de loudness war verstoken te blijven.

Voor iemand die niet te duur met een redelijk diverse klassieke muziekset wil starten:



Amazon.de

40 CD's; nieuwprijs is 89 euro, tweedehands vanaf 49. Ik heb die box ooit van een collega geleend, en vond hem goed genoeg om aan te schaffen. Ik had het geluk dat er net eentje voor €10 op Amazon.de stond. Die was zo goedkoop omdat er een enorme deuk en scheur in de doos zit. De CD's zijn echter perfect in orde. Aangezien ik de box toch naar FLAC ging rippen, boeide de doos me niet zoveel.

Specificaties:
40 CD's, georganiseerd per componist.
Laagste CD DR: 12
Hoogste CD DR: 17

Totaal aantal muziekstukken: 442
Aantal met een DR van 10: 11 stuks
Aantal met een DR van 11: 38 stuks
393 muziekstukken met een DR van 12, oplopend tot DR 20.

Drie CD's hebben een ReplayGain van -2 dB; alle anderen zitten in de (goede) pluskant; sommigen zijn zelfs zo fluisterzacht gemastered dat ze een Replay Gain van +8 dB hebben. Dat zijn dan ook de CD's met stukken van DR17-20.

Misschien is het niet de beste set aller tijden, of de best gemasterede (de Mercury Living Presence versies schijnen de legendarische nummer 1 te zijn, maar die kosten dan ook...), maar als je deze set voor een goede prijs op de kop kunt tikken, is het in mijn ogen een prima start in de klassieke muziek.

[Katsunami]

Ik heb heel lang niet 'echt' muziek geluisterd; daar ben ik sinds kort pas weer mee begonnen. Achter de computer gebruik ik nu een Fiio E17 versterker, en een Sennheiser HD598. Ik moet zeggen, ik begin sommige van mijn, vooral oude, muziek heel anders te horen. Als ik niet te laat thuis ben, draai ik ook weer meer muziek op mijn audio-installatie.

Vreemd genoeg vind ik het ontiegelijk irritant als er muziek op staat als ik serieus werk moet doen; ik kan niets anders doen als muziek draait. Als ik naar muziek luister, dan doe ik dat op dezelfde manier alsof ik een boek lees; als een aparte activiteit.

Ik heb gemerkt dat veel mensen zich dat tegenwoordig niet meer echt kunnen voorstellen.

===

Hier eens een CD die echt heel goed klinkt, maar waarin de DR-meter zich hard vergist:



Band: Capercaillie
Album: The Blood is strong
Jaar: 1998
ReplayGain: -3.10 (Goed)
DR9

Dit album is niet achterlijk hard opgenomen, maar toch heeft het een lage DR-waarde. Er staan stukken op die gemastered zijn rond de 84 dB, met een DR-waarde van 7 en 8. Na een korte check in Audacity blijken deze stukken prima in orde.

Heel Capercaillie is de moeite waard als je van dat soort muziek houdt. Al mijn oude albums zijn goed tot prima gemastered (RG in elk geval maximaal -4 dB, DR tussen 11 en 13) maar vermijd de volgende albums:

2000 - Nadurra
2003 - Choice language
2013 - At the Heart of it All

Deze albums (in elk geval, mijn versies) zijn stuk gemastered met RG-waarden tussen -6 en -8 dB, en DR-waarden van 8 en lager. Ik ben niet op de hoogte van goede (re)mastered versies.

Roses and Tears:



2008 - Roses and Tears is dan wel weer OK. Niet extreem super, maar met RG -4.23, DR12, en stukken tussen DR11 en DR13 ook zeker niet slecht te noemen.

[ Voor 48% gewijzigd door Katsunami op 14-01-2015 23:45 ]

[Katsunami]

Hoewel ik wel een Ziggo-aansluiting heb, kan ik niet zeggen dat ik een radio heb

Een van mijn favoriete albums van Sally Oldfield, "Natasha (1990)" is erg goed gemastered (zoals eigenlijk altijd: mijn versie in elk geval wel). Zeer goede diepe bas met flinke impact; sommig tonen gaan zo laag dat je die niet echt hoort, maar meer voelt als druk op je oren. Uiteraard de kenmerkende zangstijl van Sally Oldfield, goede drums en beat, en geweldige dynamiek.

Caveat: dit album is erg lastig te vinden kan ik mij herinneren. Sally Oldfield is erg populair in Duitsland, dus wellicht is de Duitse Amazon een goede plek om het te pakken te krijgen. Google vindt zelfs maar 1 CD-cover



Artiest: Sally Oldfield
Titel: Natasha
Jaar: 1990
Replay Gain: +0.29 (Zeer Goed)
Dynamic Range: 13 (DR12-15)

===============

Overigens, alles van Sarah Brightman van na 2001, en Enya na 1995 is naar de knoppen gemastered, met ReplayGain waarden van -7 tot zelfs -9.5 dB (!), en DR-waarden van 8 of lager....

[ Voor 17% gewijzigd door Katsunami op 18-01-2015 03:12 ]

[Katsunami]

Er zit best veel verschil tussen hoofdtelefoons en in-ears; het is aan te raden om niet zomaar een model te nemen waarvan de prijs en de recenties goed zijn, want dan zou je wel eens bedrogen uit kunnen kmoen. Ik heb vanaf 2008 een set Shure SE210 oordeopjes gehad, die me zeer goed bevielen. Ze zijn echter 2x vervangen in het eerste jaar, vanwege een defect aan de behuizing. Toen ze in 2012 wederom defect gingen, ging ik naar een vervangend model kijken. De opvolger, SE215, leek een voor de hand liggende keuze, mede doordat Shure de SE8xx serie had geïntroduceerd, op het prijspeil van de SE5xx serie. Hierdoor zijn alle series een stap goedkoper geworden.

Echter, bekijk de volgende grafiek eens:



De SE210 had een beetje een slappe bas voor een in-ear, maar nog niet echt weinig. De SE215 heeft een enorme bass-boost tot +12 dB (!) die tot in het laag-midden doorlooopt. Dit zorgt ervoor dat het impactprobleem van de tegenwoordige dynamische compressie wordt "opgelost", maar als je goed gemasterde muziek luistert, dan heeft die overdreven harde bas. De echte opvolger van de SE210 is de SE315 (die zich door de prijsverlaging nu op het prijspeil van de SE2xx serie bevindt):



De SE315 lost het probleem van de SE210 op: de bas is een tikje krachtiger, en het sub-60 Hz bereik van de SE315 is veel beter. Deze oordopjes hebben een hele relaxte en strakke bas.

Pakken we de HD598 erbij:



Zeer vergelijkbaar met de SE210, al is de midrange iets harder, wat deze hoofdtelefoon iets meer 'in your face' maakt dan de SE21. De bas is strak, maar het volume van 60 Hz en lager is wat minder dan de SE315.

Doe ik mijn vorige hoofdtelefoon er nog bij, de Sennheiser HD595 (nu in gebruik door mijn vader), dan zien we dit:



Hm. Weer erg vergelijkbaar met de HD598 en de SE210, al is de HD598 ietsje helderder. (sennheisers zijn van nature vaak wat 'dof', wat door sommige mensen niet zo wordt gewaardeerd).

Ik heb al deze oordopjes en hoofdtelefoons aangeschaft voordat ik HeadRoom en deze grafieken kende; ik heb vooral reviews zitten lezen, en in geval van de Sennheisers in een winkel hier en daar geluistered. Ik lijk echter elke keer uit te komen op eenzelfde soort sound signature. Deze bevalt me zeer goed, waarvan de SE315 de beste is, omdat deze beter in het Sub-60 Hz bereik doorloopt dan de andere hoofdtelefoons, zonder de bas te overdrijven.

Als de Sennheiser HD600, 650 en 700 tegenover mijn HD598 zet, dan krijgen we de volgende grafiek:



Ik vraag me af waarom van de HD600 vaak gezegd wordt dat hij veel meer bas heeft dan de HD598. Dat is namelijk niet het geval volgens deze grafiek. Ze lijken zelfs heel veel op elkaar, behalve dat de HD598 wat 'lichter' is qua geluid, en (volgens de reviews) een veel bredere soundstage heeft vanwege zijn nieuwere design. Het lijkt erop dat het niet echt nuttig is om de HD598 t upgraden naar de HD600; vanwege de hogere weerstand en lagere effeciéntie zal die hoofdtelefoon veel lastiger aan te sturen zijn, terwijl het verschil in geluid(kwaliteit) niet 100% zeker is. Dat lijkt namelijk meer neer te komen op voorkeur dan op een meetbaar iets. De HD650 en 700 lijken ook redelijk veel op elkaar qua sound signature, maar die twee hoofdtelefoons hebben wel een flinke boost in het middenbereik. Ik heb deze twee hoofdtelefoons nog nooit gehoord, maar ik denk dat ze best wel "in your face" zijn.

Dan als laatste pak ik de Shure SRH1840 er eens bij.



Deze hoofdtelefoon krijgt zeer goede reviews, en sommigen beschrijven hem als "de meest neutrale hoofdtelefoon die er op dit moment is", of zelfs als "een neutrale versie van de Sennheiser HD598". Ze lijken inderdaad op elkaar, maar de SH1840 heeft een minder opgetrokken midden. Ik denk dat ik dat misschien wel prettig zou vinden, omdat de HD598 vooral bij (vrouwelijke) zang soms erg 'aanwezig' is. Dit is mogelijk minder bij de Shure SRH1840. Echter, die telefoon heeft ook een tikkeltje minder bas dan de HD598, en die vind ik bij deze hoofdtelefoon wel weer erg prettig.

Natuurlijk is het ook het overwegen waard dat ik de Sennheiser HD598 al sinds 2012 heb (ik heb er destijds €189 voor betaald; adviesprijs was €209), terwijl de SRH1840 rond de €450 kost. Dat is een flinke uitgave voor het verkrijgen van een andere sound signature waarvan ik niet bij voorbaat kan weten of die 'beter' is dan die van de HD598.

[JAHRASTAFARI]

Boris Blank en Dieter Meier van Yello hebben onlangs nog 2 solo CD's uitgebracht, respectievelijk Electrified en Out of Chaos. Zelfde hoge niveau van geluidskwaliteit. Zie dat die van Meier een vrij lage DR heeft, maar goed.

Verder een co-productie met Malia en Boris Blank, ook uit 2014, http://www.discogs.com/Ma...nvergence/release/5048820

Verdere luistertip: Muddy Waters - Folk Singer (heb de HD, 24/192 versie). Uit 1964, maar klinkt fantastisch. En goede muziek.

[ Voor 25% gewijzigd door JAHRASTAFARI op 15-03-2015 20:14 ]

[joopv]

Katsunami schreef op maandag 16 maart 2015 @ 13:07:
Sinds een tijdje ben ik (meer / weer) klassieke muziek gaan luisteren. Een van de CD's die ik heb bevat een symfonie met een DR van 21... en die gebruikt deze DR ook ten volle. Dat lijkt best cool, maar dat is het niet. De DR is zo groot dat de zachtste stukken óf (bijna) onhoorbaar zacht zijn, óf de hardste stukken veel te hard...

Bij klassiek is dat meer regel dan uitzondering. Probeer de Bolero eens


Luister je die muziek in de auto? In een huiskamer zou dit normaal te "consumeren" moeten zijn.

[JAHRASTAFARI]

Amber Rubarth - Sessions From The 17th Ward. Beetje country/folk achtig.



Van Chesky, ook in 24/192 of 24/96 te krijgen. Is binaural opgenomen, dus mogelijk extra genot voor de hoofdtelefoon liefhebbers.

Album DR 14, zie http://dr.loudness-war.info/album/view/28056

Informatie over de opname:

https://www.youtube.com/watch?v=iYqQV8xiR2A

http://en.wikipedia.org/wiki/Binaural_recording

Favoriete track voor mij is nummer 2, "Don't you".

[sjaool]

daffie82 schreef op zaterdag 04 april 2015 @ 14:35:
[...]


"Samen met Michael Jackson" lijkt spectaculair maar is het eigenlijk niet...
Backing Vocals, Arranged By [Backing Vocal Arrangements] – Michael Jackson

Beetje laat misschien. Het lijkt inderdaad spectaculairder dan het is aangezien het om deze Michael Jackson gaat.



http://www.discogs.com/artist/87624-Mick-Jackson

Bekend van dit nummer en dat is volgens mij ook meteen het meeste dat hij met dé Michael Jackson van doen heeft.

[ Voor 12% gewijzigd door sjaool op 23-09-2015 11:03 ]

[Amdwarrior]

Lol ik luisterde vroeger veel metal (toen ik nog gewone pc Logitech speakers had ja geef het toe nu weet beetje muziek liefhebber dat metal muziek extreem compressed is. Maar mijn verbazing ik vond paar lp versie van Nile(Death metal) en die klonken echt goed geen clipping.Daarna even voor de lol gewone versie gedownload



http://dr.loudness-war.info/album/view/113926
Deze even geprobeerd en klonk ook lekker