Een stuk leesvoer voor de mensen onder ons met een geloofsovertuiging, een segment demografie wat historisch - helaas - een van de primaire dynamica van toestemming voor autoritarisme vormt. Dit is niet bedoeld als aanval, het is een constatering, een die absoluut gevoelig is, maar juist daarom niet enkel op individueel niveau om gedachten vraagt, maar ook juist op niveaus van organisaties en gemeenschappen.
De afgelopen veertig jaar hebben we in de VS niet enkel diepe maar ook brede verschuivingen kunnen observeren bij invulling van geloofsartikelen over vele denominaties heen, maar meer kritiek, subculturele transformaties het product van activeren van predisposities die hoge resonantie hebben met hoekstenen van narratieven en dynamica, op dusdanige wijze dat de componenten van boodschap en roeping verloren gaan, of zelfs misbruikt worden.
Nogmaals, dit is absoluut gevoelig. Maar het patroon is meetbaar. Zowel vanuit analyse van transitie van geloofsartikelen naar geloofsvalstrikken als leidend bij subculturele dynamica, als bij de trends van verandering van focus en lading bij geloofsartikelen en gedragskaders. Voor wie dat tegenwoordig nog in twijfel probeert te trekken, zowel dit topic als het vorige zitten vol met studies, papers en boeken - veelal juist vanuit academia van theologie - waar niet enkel aan de bel getrokken wordt, maar al zeer geruime tijd de bewijzen bij op tafel liggen.
Zaken die in het Nederlandse als ridicuul gezien worden zijn te vaak geïntegreerd dogma geworden in de VS, en zelfs subculturele karakteristiek - ondanks dat zaken door de bank genomen een mismatch zijn met de oorspronkelijke geloofsartikelen.
Nog gevoeliger is het probleem dat al die diepe en brede verschuivingen niet enkel duidelijk maken hoe inherent kwetsbaar geloofsgemeenschappen zijn (hier de religieuze focus, maar dit is niet wezenlijk anders bij kerken van ideologie) als wereldse organisatie van volgelingen, maar juist het probleem op tafel leggen van het programmeerbaar worden van menselijk voelen en denken. Een onderwerp wat niet enkel voor mensen met geloofsovertuiging confronterend is, ook voor de reguliere burger “opgegroeid in” neoliberalisme of neoconservatisme stromingen. Zowel collectivisme als individualisme zijn als punten op respectievelijke uiteinden van lijnen inherent kwetsbaar bij overname van informatie ecosystemen voor transformatie en substitutie van aanwezige narratieven.
Nu is het Amerikaanse landschap daarbij nogal een nuttig punt van studie, nota bene vanwege de specifieke clusters van AI in die ecosystemen (religieuze dynamica waren de eerste toepassingen daarvan, opmerkelijk landschap), maar dat is een heel eigen topic.
Hier, vanuit de Guardian, even aandacht voor een van die verschuivingen. Het concept van
empathie.
Geen woord zonder betekenis of associatie, zou je denken. Maar ook hier zijn de VS nuttig punt van studie, want het betekenis of associatie hebben is geen gegeven. Maar een invulling van zogeheten shared mythos. Is een omslagpunt bereikt bij collectieve perceptie (en daar is niet veel voor nodig) dan verandert zowel betekenis als associatie.
Als er iets is wat als alarmsignaal bij alle ontwikkelingen zou moeten dienen, dan dit wel. Immers, de religieuze demografie in de VS is consistent de eerste petri schaal bij experiment en ontwikkeling van Cultural Engineering toepassingen. Helaas met succes. En dat zou ons hier, zeker gezien de enorme reikwijdte van Amerikaans religieuze netwerken van “advies” in het Nederlandse, aan het denken moeten zetten.
Loathe thy neighbor: Elon Musk and the Christian right are waging war on empathyThe rightwing movement against empathy seeks to discredit one of the essential tools for any society – our capacity to recognize and respond to suffering.
In historisch opzicht ligt er voor mensen met geloofsovertuiging een zeldzame ruimte om niet achter te lopen op de curves zoals ooit een Martin Niemöller, en vele anderen met hem. Maar de curve af te snijden voordat het momentum buiten de VS krijgt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.