mekkieboek schreef op woensdag 9 april 2025 @ 12:31:
[...]
De aandacht gaat nu naar trump en zijn wanbeleid maar dit ^^ is de grote enabler geweest. Hoe de ene fragiele oude man met connecties tegen de stroom in toch voorzichtig kan opbouwen en daar geen credits krijgt in de media en hou een andere fragiele oude man met connecties in korte tijd kan slopen en daar ook nog credits voor krijgt in sommige media. Het verknipte medialandschap in de VS is medeschuldig aan hun achteruitgang. En die van ons.
Het is iets waar te weinig aandacht aan besteed wordt, de graduele en cumulatieve focus op zogeheten macro- / meso- / micro contextual threat stimuli, in de VS. Wie het werk van een Karen Stenner gelezen heeft zal er mee bekend zijn, maar ook juist in economische wetenschappen en econometrie is het in de VS al heel lang onderwerp, de zogeheten authoritarian dynamic, wat systemische prioriteit krijgt bij zowel ordeningsvraagstukken als processen van collectieve perceptie.
Afbraak is daar al sinds decennia integraal onderdeel van. Waar sociologie en cultuurwetenschappen op wijzen bij observatie van de VS, dat probleem van wel bouwen maar niet onderhouden, dat is daar intrinsiek mee verweven. Dat culturele patroon is een product van het gradueel internaliseren van genormaliseerde condities. Het wordt niet als afbraak verkocht, zelfs niet binnen dynamica van politiek en policy advisory, maar als controle instrumentatie, status quo mechanismen en zo meer. Maar ja, zelfs stil staan is achteruit gaan.
Een mond vol, maar het is wel iets om eens serieus stil bij te staan.
Bruut eenvoudig gesteld: wat wij als fundamenten nemen voor bestuur en beleid vanuit politieke kaders is geworteld in focus op het activeren van predisposities voor autoritarisme. In de VS kunnen wij daar nu van dag tot dag de resultaten van die curves observeren.
Wat wij hier kennen als het ideologische kader van laisser-faire economie/ beleid / bestuur is precies datzelfde: een toepassing van Cultural Engineering ten gunste van activatie potentieel bij predisposities van groepsdynamica ten gunste van autoritarisme. Aan deze kant van de oceaan, specifiek in het Nederlandse, is dat op dit moment de kwestie van stilstaan en geen problemen omzetten in uitdagingen, als product van systemisch geïnternaliseerde ideologie. Voor ons hier is dat op dit moment een politieke kwestie, terwijl de effecten op culturele kaders en gedragsdynamica vele malen meer cruciaal zijn.
Immers, variabelen van nihilisme. Machteloosheid. Normalisatie van afbraak. Normalisatie van oneerlijkheid. Het NL Politiek topic staat al jaren lang vol met tekstboek voorbeelden van dit soort toepassingen.
Waarbij het niets uitmaakt of dit product is van ideologie, beïnvloeding, netwerkcorruptie, organisatie of stupiditeit - à la Bonhoeffer.
En dat laatste is cruciaal aspect van alle ontwikkelingen die wij hier overnemen. Voor wie daar eens in wil duiken, dit heeft niets te maken met IQ of intelligentie. Saillant is juist dat vaak de hoger opgeleiden het meest inherent kwetsbaar zijn voor het conformiteitsprobleem (zie de Ash Conformity Experiments) maar integraal predisposities ontwikkelen voor stupiditeit als mechanisme van groepsdynamiek en collectieve identiteit.
Dezelfde lijnen als in de VS zijn in volledigheid aanwezig in het Nederlandse. Pijnlijk is dan dat in de VS er in tegenstelling tot het Nederlandse wel poging is geweest om niet louter de politiek-economische aspecten daarvan impuls te geven voor herstel, maar de culturele dynamiek - het narratief. De visie.
En dan komt het keihard op tafel, inderdaad. Het media landschap van neutraliteit = objectiviteit en content productie + feeds is de meest primaire veroorzaker van het falen van die culturele / visie reparatie, en het bijna falen van de politiek-economische reparatie.
Zonder enige intentie daartoe. En daar moeten we stil bij staan. Media in het Nederlandse zouden daar echt punt van studie van moeten maken. Het gewone, normale, systemisch genormaliseerde gedrag van media is vanuit aanwezigheid van cultureel geïnternaliseerde trends van afbraak als ideologisch normaal de grootste enabler van autoritarisme.
De machine van extreem en radicaal is enorm in de VS. Maar voornamelijk omdat het zich richt op de processen en mechanismen die distributie en selectie/deselectie van narratieven verzorgen. Media staan hier niet bij stil, men ziet dergelijk ecosysteem als zowel conform als niet bepalend voor perspectief van media zelf.
En dan komen we helaas keihard weer uit bij Bonhoeffer.
Als er hier lessen liggen, dan wel de volgende:
1. Het is zo moeilijk niet om trends van politieke economie te kenteren voor processen van correctie, herstel en groei - en dat loont zich voor de hele boom, van beneden tot boven.
2. Collectieve perceptie is in te hoge mate een constructie vanuit een media dynamiek wiens eigen gedrag in te hoge mate veel te eenvoudig en goedkoop stuurbaar is.
3. Welke realiteit ook geschapen wordt middels het eerste, het tweede is wat bepalend is voor collectieve gedragskaders en prioriteiten.
4. De realiteit op de grond legt het aldus volledig af tegen de toepassingen van Noopolitik.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.