-Lars- schreef op zaterdag 1 maart 2025 @ 14:33:
[...]
Haha, ja dit was het concreetste antwoord dat ik had kunnen verwachten natuurlijk

Maar je hebt uiteraard gelijk, er is niet een simpel gameplan van 3 bullet points waarna alle problemen zijn strakgetrokken in de Trump-Westen-relaties.
Als je drie bullet points zoekt
https://www.theguardian.c...n-europes-moment-of-truthHet appelleert voor mij dan aan gemoedsrust, de mechanismen van de EU en andere diplomatieke betrekkingen zijn gang laten gaan, en ondertussen de kritieke media-stromen wel een kans te geven door het theater heen te prikken. Is Trump dan niet zo'n groteske chaos actor dat zijn gedrag ook juist een gunstige tegenstroom teweeg brengt in het buitenland?
Trump staat niet alleen. Hij vreet de meeste bandbreedte op, en naast het afbreken van de VS en het reduceren van politiek tot theater is precies dat een van zijn kritieke functies als chaotic actor. Maar hij is sturend noch leidend op meta of strategisch niveau. Hij is een chaotic actor, zoals Musk et alii. We zullen breder en dieper moeten leren kijken.
Onze signaalmechanismen zijn, zoals altijd bij cycli van autoritarisme, cruciaal. Media, maar ook juist de burger - het grootste signaalmechanismen van alle (daarom ook juist waarom autoritarisme zich richt op het kapen van signaalmechanismen want het weet dat het óf toestemming van de burger moet krijgen, actief, óf passief - middels afleiden, buiten spel zetten, nihilisme e.d.).
Maar, menselijke sociale psychologie is complex. Ook zijn aanwezige condities van hoge relevantie. We zijn inherent kwetsbaar van het in onze systemen en gedragskaders reeds geïnternaliseerd hebben van narratieven als neoliberalisme en individualisme, die juist aan de basis liggen van onze tegenwoordige kwetsbaarheden.
We look away from crazy. At the same time, the more crazy, the more normal it gets.
Verwacht niet dat op magische wijze het zien van steeds meer extreem drama vanzelf weerstand schept. Functies van normaliseren kennen helaas lagere drempels, tenzij met name media (maar ook juist burgers onderling) collectieve perceptie niet laten vormen op basis van kwetsbaarheden en manipulaties, maar juist affirmeren dat die toxiciteit abnormaal en schadelijk is, daarbij uitleggen hoe - persoonlijk en op korte afstand - de toolboxen van manipulatie begrijpelijk maken.
We zijn in zekere zin vergeten dat als mens én als burger we ook, juist, een rol en een functie hebben als poortwachter in en van een open samenleving. Onze media zitten met exact hetzelfde probleem, en dan nog met een bewustzijnsproces ten aanzien van condities waaronder zij moeten opereren, en kaders waar zij gevormd mee zijn (zoals die valstrik van neutraliteit = objectiviteit, waar media juist demos cratos moeten verdedigen en non-conform / toxisch moeten signaleren, anders eindigen ze tegen de muur).
Hoe beschermt Europa/EU zich met betrekking tot de media-rol die je benoemd? Dat zal dan bijv. in blootleggen van beïnvloeding van media en social media moeten liggen, en bijv. inperkingen als het aankomt op bijv. X/twitter, of ondermijning van redactionele onafhankelijkheid bij traditionele media.
Het landschap van media is anders dan in de VS. Het grootste risico zit hier in het vormen van dezelfde machine van Ad Economy zoals in de VS, in handen van toxische oligarchie zit dat redelijk verborgen achter pseudo-merken / ondernemingen die effectief gereedschappen zijn voor perceptie management:
Wat we in de EU kunnen doen is een detox van Amerikaans infrastructuur en ecosystemen van Surveillance Capitalism en Big Tech, met bijzondere rol voor advertising economics.
Wat we ook zouden moeten doen is het versterken van publieke media stelsels. Zoals bijvoorbeeld wat Nederland kent met het publieke omroepbestel, maar dan ook met equivalenten voor kranten en online media, zodat er meer allocatie van middelen beschikbaar kan komen voor basale journalistiek en vertaalslag.
En dat ligt gevoelig, met name in het Nederlandse waar het narratief al dominant is van hoe de markt het wel oplost en hoe slecht het omroepbestel wel niet is. Manipulatie, cui bono?
Dit is niet iets waar een EU mandaat of rol bij heeft. Dit is vooralsnog het domein van lidstaten, en het is uitstekend meetbaar waar perikelen liggen omdat aanwezige rechts-conservatieve politiek reeds condities voor extreem rechts en conservatief voorbereid met narratief. De deuren open zetten, dat is wat het is.
Ja, de EU kan fondsen ter beschikking stellen. Infrastructuur van kennis en toegang. Maar, neem Nederland als voorbeeld, dat wordt al zo lang functioneel geblokkeerd dat Nederland medialand nul idee heeft van waar het gebruik van kan maken en waar het toegang toe heeft. Heel serieus, als ik puur kijk naar wat bijvoorbeeld langskomt of bij die departementen van een EU binnenkomt aan aanvragen voor informatie, toegang of financiering vanuit Nederland, het is dramatisch marginaal. En wat er komt, heeft vaak er rekening mee te houden dat als je gebruik wil maken van Europese middelen, wegen in het Nederlandse wegvallen en deuren thuis dichtgaan.
Een voordeel wat we hebben is dat media in Europa heel andere condities kennen als in de VS. Het probleem van oligarchie en eigendom van media is relatief beperkt, maar wel groeiend, en al maken we ons altijd wijs dat doosjes gescheiden blijven, de historische constante van realiteit staat daar altijd weer haaks op. Dat probleem zal echt ingeperkt moeten worden. Media in Europa zijn ook minder gevormd in hiërarchie dan de VS, en mensen werkzaam in media kennen lagere drempels voor arbeidsmobiliteit dan in de VS (follow or you’ll never work again).
Er zijn ook veel Europese media met sterke kaders van overtuigingen geworteld in historische lessen die de VS nog nooit hebben hoeven te leren. Ze hebben nog nooit een invasie gehad. Ze hebben nog nooit een Franco gehad. Of een Derde Republiek die uit elkaar viel. Of een VOC waar het land twee eeuwen lang de schulden van moest afbetalen waar diezelfde VOC thuis de motoren van economie doelbewust de vernieling in geholpen had. Of ja, een wereldoorlog die zich op elke straat speelde en elk huis wel raakte.
Maar, het zal gebufferd moeten worden, het zal beschermd moeten worden, en er zal bereidheid moeten komen om af te stappen van denken wat juist ontworpen is voor stimuleren van condities vereist voor autoritarisme. En dat ligt gevoelig.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.