Het is een materie waar bronnen - door de bank genomen - na eventuele events beschikbaar komen, en dan pas na geruime tijd, indien überhaupt. Dit is wederom waarom gedragskaders, aanwezige geloofsartikelen en gradaties van cultisme en predisposities van belang zijn bij enige verkenning van (on)waarschijnlijkheid.
En dan komt het, voor ons hier is dat soort methodologie iets van de geschiedenisboeken, met de meest recente al behoorlijk oud inmiddels, uit de hoogtijdagen van de Koude Oorlog.
Eenvoudig gesteld, wij kunnen ons dat soort draaiboeken niet meer voorstellen. Surrealistisch, iets van slechte films.
Helaas zien we ons voor een regressie van aanwezige kaders gesteld. Bot gezegd, er is niet veel nodig om by dynamiek van autoritarisme terug te vallen naar dergelijke praktijken. Spijtig genoeg niet in het minst omdat dergelijke condities niet eens nodig zijn, er hoeft enkel sprake te zijn van voldoende druk op meta niveau van conflictdynamiek, polarisatie binnen conflictdynamiek, of zelfs maar gebrek aan toezicht op operationele kaders.
De VS hebben hier flinke geschiedenis bij. Niet vreemd, elke wereldmacht loopt hier tegenaan. “Normale” landen kunnen hier al tegenaan lopen. Dat gezegd, die geschiedenis van de VS zit helaas vol met inwerking van machtsclusters en gedragskaders die in veel gevallen juist aan de voet van de huidige vectoren liggen.
Neem bijvoorbeeld de vector van Private / Hybrid Intelligence. Oude clusters van Inlichtingendomein wat zich onttrokken heeft / onttrokken is geworden aan structuren van toezicht, en/of clusters met die perikelen waar ook sprake is van varianten van verstrengeling / cultisme e.d.
Mensen die uit Chile komen kunnen er van meepraten. Het drama Pinochet was niet enkel pur sang geopolitiek, het was ook experimentele basis voor ontwikkeling van mechanismen en draaiboeken.
Graven we verder, dan wordt het nog meer gestoord. Wie de topics gevolgd heeft zal verwijzingen naar onderzoeken gelieerd aan Amerikaans Inlichtingendomein en Nazi Duitsland voorbij hebben zien komen, met flinke voetafdruk van saillante verstrengelingen. Onderzoeksjournalisten zoals Bellant hebben daar flink werk bij verricht, declassificatie over de decennia en Blue Ribbon onderzoeken hebben ook voldoende op tafel gekregen.
Ook hier in Europa kunnen we er van meespreken. België, de jaren van lood. Italië, Gladius. Het is een behoorlijk stuk geschiedenis.
Maar daar komt het weer: wij zien geschiedenis als iets wat voorbij is, wat niet terug kan komen. Terwijl geschiedenis het amalgaam is van expressie, resultaten, consequenties en effecten van menselijke gedrag. En dat is wat het is. Helemaal als je veertig jaar onderwijs uit doet hollen en conditionering introduceert bij die processen.
Eenvoudig gezegd, er is geen scenario van waarschijnlijkheid, er is een lijn van potentieel. Hoe verder de verschuiving naar autoritarisme binnen de dynamiek van coup/self-coip, des te groter dat potentieel. Immers, gedrag, gedragskaders. Die verschuiven.
Dat gezegd, al lijkt het niet zo bij alle beeldvorming, deze cyclus van autoritarisme ageert vanuit zwaktepunten. Niet vanuit sterktepunten. Er zijn flinke redenen waarom beeldvorming en perceptie management zo integraal zijn bij al,e toepassingen - men is functioneel voor het grootste deel beperkt tot dat soort toolboxen.
Immers, al lijkt het groot, al lijkt het machtig, er is (nog) geen sprake van State Capture. Er is (nog) geen sprake van uniformiteit van agenda’s bij vectoren. Men moet het (vooralsnog) hebben van 5e generatie toepassingen geeënt op concepten van psychologische oorlogsvoering en de draaiboeken aanwezig bij vorming van actoren (mafia tactics bij een Trump, bijvoorbeeld). De positie is meer fragiel dan het lijkt.
Dat gezegd, als er nog een historische les ligt dan is het wel dat de VS vol zitten met stressors waar accelerationisme integraal bij is: de drempels zijn laag voor extreem gedrag. Dat is geen nieuw probleem. Het is in hoge mate zelfs een gecultiveerd probleem.
Een tweede historische les die niet vergeten mag worden zit hem in de aanwezigheid van cultisme bij clusters en vectoren. Amerikaanse bisschoppen die bijvoorbeeld daadwerkelijk volledig van het padje gaan bij vreemde zaken als de Georgia Guidestones. Serieus weird sociaal experiment van cultisme (die Guidestones zijn trouwens zo lang geleden nog niet opgeblazen bij een aanslag, dit terzijde). Verstrengelingen met criminele elementen zijn daarbij ook een factor, en dat voegt elementen van onbeheersbaarheid toe - zeker bij grote belangen, als toegang tot / misbruik van de Vaticaans bank, of het drama Opus Dei.
De echte crux hier is dat we gewoon niet kunnen bankieren op onze verwachtingen ten aanzien van conformiteit en stabiliteit.
Dat is het raam uit, en in bepalende mate is het dat al langer dan Trump I. Bij Karl Rove kreeg de whistleblower ook al een vliegtuigongeluk. Dit soort perikelen liggen in de VS al sinds de decennia na de burgeroorlog dicht onder de oppervlakte. En dat gaat soms zelfs zo ver dat Captains of Industry stakers lieten bombarderen door vrienden bij de luchtmacht, of dat men het in het hoofd kreeg om een eigen oorlogsschip op te blazen om zo oorlog te krijgen.
De tijd van stabiliteit van de VS is voorbij. Het potentieel van disfuncties en verstoringen is meetbaar reëel. De waarschijnlijkheid ervan, dat ligt interessant genoeg meer in de handen van buiten de VS vooralsnog, dan binnen de VS. Zwakteposities, arena van perceptie / gedrag.
[
Voor 4% gewijzigd door
NMH op 23-02-2025 19:24
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.