Amphiebietje schreef op maandag 24 februari 2025 @ 18:37:
[...]
Ik ga eventjes mijzelf quoten, want ik geloof dat ik snap waar ik fout ben gegaan. @
Virtuozzo schreef "Je maakt de aanname dat functionaliteit van conflictdynamiek een vereiste is". Ik dacht initieel aan concrete redenen daarvoor, maar dat is het geloof ik niet.
In mijn interpretatie van "transnationale netwerken" ben ik er eigenlijk van uit gegaan dat ik mij dat moest voorstellen zoals een "internationaal conglomeraat" of een "internationale organisatie", d.w.z. het opereert internationaal, maar heeft een hoofdzetel in (meestal) het land van oorsprong. Wat als dat niet zo is? Wat als de organisatie in kwestie in zekere zin is opgezet op een manier dat het niet afhangt van een bepaalde staat? Dan hoeft er geen conflictdynamiek te zijn, indien het concept van een nationale staat niet wordt erkend als een geldig concept.
Overigens komen we via die route vervolgens bij de Big Tech bedrijven, die via het internet zo een type organisatie mogelijk maken (in de realiteit enkel tot op zekere hoogte).
Vervolgens kunnen we een stapje verder gaan, en dan belanden we bij de tech-zeloten, die naar een Blade Runner of The Matrix kijken, de dystopische aspecten compleet uit het oog verliezen, en enkel zich vergapen aan de high-tech samenleving die de (volgens de fictieve machthebbers) Verachtelijke Ander tot gehersenspoelde slaaf heeft gereduceerd, die dankzij diezelfde technologie in de wereld van hun dromen kan leven. En daarbij laat ik in het midden of de zeloten de machthebber willen zijn, of de gehersenspoelde slaaf.
Transnationale netwerken zijn primair dat laatste: netwerkfenomenen. Het is geen organisatie of variant daarop zoals wij ze kennen. We hebben dan ook heel veel moeite er mee, zelfs in kringen van politie, inlichtingen en zo meer liggen er enorme drempels bij het proces van analyse - en ingrijpen.
Wij denken in hokjes. Domeinen. Relatie. Connect. Niet netwerkfenomenen. Terwijl dat laatste juist fundamenteel aspect is. Met name concepten als Bursts zijn ontzettend relevant. Zie bijvoorbeeld Barabási, Tanguy Fardet, Mathieu Ballandras, Samuel Bottani, Stéphane Métens, Pascal Monceau et alii.
Eenvoudig gezegd: netwerk theorie ligt ons niet makkelijk bij toepassingen van observatie en analyse omdat het op basaal niveau ook een confrontatie is met hoe anders dan onze perceptie onze hersenen, ons denken en ons voelen in elkaar zit. Zie hier ook de brug bij met neurolinguistiek, een van de bastions van private research wat aan de basis ligt van nogal wat drama's die de revue gepasseerd zijn. Renaissance, Medaillon, Cambridge Analytica - Big tech.
De echte complicatie bij observatie en analyse van transnationale netwerken zit hem er in dat er geen directe connect hoeft te zijn. Bursts, wederom. Signaal -> Identificatie -> Faciliteren. De overname van Twitter door Musk bijvoorbeeld is een goed voorbeeld van zowel dynamiek als toepassing van transnationale netwerk subversie. Financiering kwam uit saillante hoeken, maar niet in directe connects - die traden pas op na het proces van signaleren naar faciliteren. En zelfs die connects correspondeerden niet aan traditionele kaders van organisatie, maar wel weer aan kaders van georganiseerde misdaad. Het is nogal wat, niet in het minst een flinke inhaalslag. Maar helaas, de realiteit blijft wel toetsbaar.
Denk niet in termen van land of merk. Zelfs niet in eerste lijn in zin van belangen of kapitaal. Denk in termen van voeding en denken. Zonder grenzen heeft hier meer dan één betekenis, helaas.
---
Ergens doet de gehele gedachtengang mij denken aan een opmerking op een (Amerikaans) SF forum over "The Federation" uit Star Trek, dat het wel een brute fascistische dictatuur moest zijn waar andersdenkenden direct werden vermoord, want het was te perfect voor de echte wereld.
Ik ben bij bezoeken aan de Universiteit van Magdeburg, een van de laatste academische centra in Europa waar Cultural Engineering nog een discipline is, wel eens precies dat onderwerp tegengekomen bij studies
Lang verhaal kort: Star Trek werkt omdat het verhaal is, geen narratief, omdat het rationeel internaliseren stimuleert vanuit emotionele verbinding, maar ... Star Trek episodes, zogezegd, zijn effectief een toepassing van propageren annex propaganda. Er zijn daadwerkelijk mensen afgestudeerd hierop
Als je door die deur wil, er zijn punten waarop Star Trek doelbewust daarmee breekt, juist ter illustratie. Eenvoudig gezegd, de primaire lens is het logboek van de kapitein. Kijk dan eens naar DS9, de episode waar Cisko terugblikt in zijn logboek op wat hij met Garak bekokstoofd heeft om de Romulanen in de oorlog te krijgen.
En dan wist hij het logboek. Met zeer relevante bijbehorende speech. A victory for the good guys.
Dit terzijde

En nee, onderschat nooit rol en functie van entertainment voor samenleving en hun ontwikkeling. Die kan positief zijn, maar een raamwerk kan ook gekaapt / gekocht worden, en subversief ingezet worden. Dit is al zo oud als het integreren van pagan stories in de katholieke kerk. Hallo Kerstmis.
Terug naar de realiteit: Het is zeer onwaarschijnlijk dat een samenleving zoals in dystopische films ooit gerealiseerd kan worden, behalve als je absolute controle hebt over informatie (en absolute controle is een illusie), inclusief die in de hersenen van de mensen zelf. Ten eerste is de wereld daar te groot en te divers voor, ten tweede bestaat de technologie niet en is de inhoud van onze hersenen niet een vaste datastroom die digitaal kan worden opgeslagen maar een dynamisch systeem, ten derde zijn mensen sterfelijk, en ten vierde zit de geschiedenis bomvol met voorbeelden van een slechte afloop bij pogingen mensen te veel te willen controleren. Landsgrenzen gaan niet zomaar verdwijnen.
Al helemaal niet omdat een stel idioten loopt aan te sturen op een situatie waarvan zij lijken the denken dat het The Singularity/The Rapture/Armageddon gaat veroorzaken terwijl de kans veel groter is dat ze heel hard op hun bek gaan gaan.
Is het relevant of dystopia gerealiseerd kan worden? Of is het relevant dat het streven er ligt. De schadelast is reëel in beide gevallen, en juist het punt
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.