ari3 schreef op zaterdag 16 november 2024 @ 15:37:
[...]
Hier zit een interessante parallel met wat mensen cultureel verdeelt. Voor religieuze mensen geldt ook dat hun religie een
gevoelsmatige realiteit is. De meeste religieuzen weten wel dat wat ze belijden te geloven niet waar is, maar ze zien culturele voordelen aan religie: groepsidentiteit, zorgzaamheid naar de eigen groep, duidelijkheid over culturele conventies, enz.
Hetzelfde geldt ook voor culturele uitsluiting. Ook daar geldt dat het behouden van groepsidentiteit, zorgzaamheid naar de eigen groep, duidelijkheid over culturele conventies, enz. een rol speelt.
Uitsluiting en religie liggen dus dicht bij elkaar: rationeel is het fout, maar gevoelsmatig klopt het. En dat gevoelsmatige is tevens wat het lastig te reguleren maakt. Als iedereen de individuele vrijheid heeft om te handelen naar wat goed voelt, krijgen we vanzelf eilandvorming waarbij er gemeenschappen ontstaan van gelijkgestemden. Kennelijk was vrijheid van religie ooit zo belangrijk dat het zelfs in de grondwet verankerd moest worden. Het was dé manier om de wederzijdse uitsluiting van Katholieken en Protestanten in stand te houden. Daarnaast gelden er individuele vrijheden om zelf je vrienden te kiezen, zelf je bedpartners te kiezen, zelf je collega's te kiezen, enz. In alle gevallen zullen iemands voorkeuren (deels op gevoel) bepalend zijn voor de uitkomst.
Ik zie daarom eigenlijk geen mogelijkheid om religie, racisme en culturele uitsluiting te voorkomen zonder fundamentele vrijheden te beperken. Er is een (lang) pad naar normalisatie mogelijk maar daarvoor zijn aanpassingen van de grondwet nodig én een ruime consensus over welke culturele gedragingen acceptabel zijn.
Het beeld daarbij is wel net niet helemaal compleet, vanuit een instinctieve associatie bij concept en context van geloofsgedrag. Er is een leuke oefening om daar eens wat verder op in te gaan, middels substitutie experimenten.
Vervang groepsdynamiek van Religie X eens door groepsdynamiek van Ideologie X. Begin met een eerste selectie voor wat in perceptie "traditioneel" is voor spectrum politiek - wat we wederom instinctief ook zien als gescheiden (!) dynamiek en niet langer als macht (!). Doe er dan nog een paar, selecties die minder in het doosje van traditioneel te passen zijn, waar bijvoorbeeld karakteristieken van cultisme meer evident is, zoals libertarisme of alt-rechts e.d.
De crux is dat we bij observatie vanuit onze perceptie een aantal filters plaatsen bij observatie van wat neerkomt op geloofsgedrag, organisatie daarvan, en toepassing daarvan. Zo hebben we al snel blinde vlek voor hoe uniform geloofsgedrag en gevoelsmatige realiteit zijn als componenten van menselijke perceptie. Een volgende blinde vlek ligt in het verlengde, we erkennen het niet als constructies binnen dan wel vanuit narratief.
Om in gedachten te houden, wat is de basis van narratief? Meaning + Identity + Content + Structure + Target.
Het gaat hier om machtsrelaties waarbij we basis noch methodologie echt erkennen, vanuit het in perceptie onderscheid maken bij toepassing van geloofsgedrag.
Om het even op scherp te stellen, los van onze blinde vlekken bij dit alles. Het is ergens wel flinke ironie dat daar waar we niet erkennen dat sprake is van geloofsgedrag we wél convenanten scheppen voor regels, structuren, mechanismen en normen, ongeacht de aanwezigheid van allerlei varianten van toepassing van geloofsgedrag. Al die entiteiten doen mee aan het collectieve systeem. En dat werkt best prima. In het verleden waren er een paar die in het begin moeilijk deden, maar we hebben geleerd dat het zich loont - individueel en collectief.
Is dat hetzelfde geweest als fundamentele vrijheden te beperken?
Ja, we hebben kaders geschapen, of je nu liberaal bent of socialist, wat dan ook. Daarmee hebben we de fundamentele vrijheden van iedereen in elk zuiltje en partij en hoekje en stratum gezekerd. En nu komt het: ten koste van de "vrijheid" van wat voorheen aan het roer stond voor gebruik van die segmenten en organisaties. Dat heeft allerlei labels gehad door de geschiedenis heen, van aristrocratie tot oligarchie en zo voorts.
Ik zei al dat ik het op scherp ging stellen: het mag opvallen dat we fundamentele vrijheden gezekerd hebben middels het aan banden leggen van zij die graag gebruik en misbruik maakten van het geloofsgedrag van zij die vrijheden zochten.
What's the difference between that progression and the field of organised religion? Het is de moeite waard om hier eens heel serieus over na te denken, want de opkomst van trends geworteld in theonomie zoals we tegenwoordig zien zijn direct herleidbaar tot actoren en entiteiten die de bui zien hangen. Hun use case staat op het spel. Zij willen niet de aristocraat achterna.
Hier speelt exact hetzelfde fenomeen als meetbaar bij hernieuwde opkomst van oligarchie. The return to the use case.
We kunnen hier prima omgang mee hebben. We kunnen prima uitsluiting én use case voorkomen. Met als product juist het garanderen van fundamentele vrijheden. De prijs is wel het beperken van de vrijheid tot ... roofdiergedrag en het gebruik van de ander daarbij.
Elke drempel daarbij is absoluut reëel, maar een constructie met bron én geloofsvalstrik voor rigiditeit van reflex tot verdediging van ... roofdiergedrag en het gebruik van de ander daarbij.
All you need for counter narrative of cultural engineering is identification of a causal enemy.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.