Het probleem is dat in mijn ogen dat migratie/asiel een secondair/tertiair gevolg is van beleid en inrichting van onze samenleving, dit wordt ook vaak aangehaald door migratiedeskundigen. Maar de maatschappelijke discussie gaat eigenlijk alleen over de gevolgen. Niet de oorzaken.
Er is geen primair beleid op migratie, d.w.z. er wordt niet besloten tot aantallen en oorsprong van migratie en asiel wat we jaarlijks toelaten als land.
En dit is niet het enige dossier waarin deze onproductieve miskenning van oorzaak en gevolg niet wordt gelegd. Als gevolg daarvan raakt de maatschappelijke discussie in een deadlock, wat vervolgens een voedingsbodem voor radicalisme en extremisme aanwakkert.
Wat zeggen
migratie deskundigen:
- Arbeidsmigratie is een secundair gevolg van onze economische inrichting.
- Asielmigratie is een secundair gevolg van oorlog en instabiliteit aan onze grenzen.
En bovenstaande is weer een tertiair gevolg van 3 zaken:
- Arbeidsmigratie: Een open kapitalistische inrichting van de samenleving.
- Arbeidsmigratie: Vrij verkeer van personen binnen grote delen van Europa.
- Asielmigratie: Inbedding van Nederland in internationaal recht wat van asiel een grondrecht maakt.
Je kan dus eigenlijk niet een maatschappelijk debat hebben over arbeid en asiel migratie zonder deze secundaire en tertiaire oorzaken te erkennen. Dit zie je ook terug in andere landen, de brexit was voornamelijk gedreven door een wens tot minder migratie, maar na de brexit was er juist een
record aan migratie.
Dus stel we zouden zoals de PVV een nexit doen, dan is dat op geen enkele manier een garantie op minder migratie omdat het gros van de secundair en tertiaire oorzaken nog gewoon intact waren gebleven. D.w.z. de anti-migratie retoriek van de conservatieven het VK stonden ze ondanks de brexit voor een kapitalistische open samenleving, wat migratie als gevolg heeft.
Er is aan de andere kant ook het probleem als we zouden erkennen dat migratie is, wat dan verstandig zou kunnen zijn als beleid. Je ziet in Nederland dat doordat er nauwelijks erkenning is van secundaire/tertiaire oorzaken, dat er ook geen beleid gemaakt wordt. De bevolkingsgroei met subsequent de problemen overkomt ons als dan als samenleving, wat funest is voor politiek vertrouwen.
Hetzelfde probleem zie je met integratie, er wordt al decennia "lawaai" gemaakt op het onderwerp en het is een electoraal populair standpunt, maar ook hier is geen debat over de oorzaak en gevolgen. En er is ondanks electorale populariteit geen beleid, ondanks dat deels verkiezingen worden gewonnen op dit onderwerp.
Want ook al zouden zouden we een vorm van integratie willen, het probleem is dat de samenleving politiek en maatschappelijk is ingericht vanuit liberaal individualistisch perspectief. We hebben geen middelen om bepaalde vorm van integratie af te dwingen, ook al zouden we dat willen.
Ook hier is het zo dat we die samenlevingsvorm gekozen hebben juist met de reden omdat we als samenleving niet van bovenaf willen afdwingen hoe mensen zouden moeten leven. Maar als mensen wel problemen ervaren, dan hebben ook geen middelen om het aan te pakken als we al zouden willen. Het wordt dan al heel snel juist een politiek probleem, waar het vervolgens vast loop omdat er ook geen liberale democratische middelen zijn om integratie te bereiken. Er blijven dan alleen illiberale methodes over, zoals we nu dan ook zijn hier en in andere landen.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert