Het is niet zo zwart/wit als je het voorstelt. Een keer in de zoveel jaar iets doen maakt het nog niet actief.
Bij pensioenen is het normaal om tijdig over te stappen van risicofondsen naar fondsen of spaargeld met minder risico. Wanneer de tijd rijp is om iets doen, meestal een periode voordat het pensioen ingaat, kun je zelf bepalen bij brokers of wordt voor je gedaan - als kip zonder kop - bij verzekeraars en pensioenbeleggers. Mijn voorkeur vanwege de lagere kosten hebben brokers, en ik peins er niet over om beleggen aan verzekeraars met hoge kosten over te laten, dat wel het summum is van passiviteit in beleggen.
@
PHiXioN Het probleem is de onvoorspelbaarheid, tenzij je een glazen bol hebt, of een succesvolle theorie die niemand anders heeft. Ik vond al meerdere keren dat het nu wel eens afgelopen kon zijn met de koersgroei van S&P 500 en NASDAQ indices, maar het is boven de inleg gebleven en ik ben blijven zitten. Het rendement in de praktijk was de afgelopen 4 jaar per jaar gemiddeld 23,75%. Ik zit nog lang niet bij het moment dat het geld nodig is, dus ik blijf zitten. Toch weet ik dat het best zo kunnen zijn dat we ergens in de komende jaren in een scherp neergaande markt belanden en dat er bijvoorbeeld 6 jaar nodig is om te herstellen naar het oude niveau. Doorgaans gaat dalen snel, en stijgen gaat langzaam. Het idee dat alles zich wel herstelt vind ik niet zo goed doordacht. Herstel kan zeer lang duren, dat blijkt uit
historische S&P 500 cijfers. Bijvoorbeeld nov 1968 t/m jan 1993, dat was 25 jaar. De meest recente dip duurde van sep 2007 t/m oct 2013: 6 jaar. De langste herstelperiode in de 20e eeuw was aug 1929 t/m jan 1959: 29,5 jaar.
De markt in de gaten houden blijft derhalve een vereiste, ook voor de lange termijn voornamelijk niet-handelende belegger. Extreme passiviteit is geen nastrevenswaardig doel.