Nou, ik heb gisteravond naast een paklijst voor mijn opkomende weekje vakantie, ook een 'pleurislijst' gemaakt. Het is vergeleken bij mijn uitgekauwde paklijst, echt een beknopte lijst. Het meeste is voor de katten. Er van uitgaand dat ik, of iemand anders, die überhaupt kan evacueren.
Er staat wat electronica op, extra (warme) merinokleding, wat toiletartikelen voor de lange termijn. Gelukkig zwem ik al jaren in merinokleren, die zijn klein, warm en luchtig tegelijk. De scheiding tussen wat wel, en niet meegaat is relatief eenvoudig. Al beseffen dat ik al wat niet mee kan, nooit meer terugzie, is onmogelijk.
Het voelt zelfs dramatisch als ik er zo over schrijf.
Wat me het meest dwars zit is dat dag na dag de spanningen oplopen, en ik straks niet thuis ben. En er een tas staat met 'what if' en een paar instructies voor de thuisblijver(s), maar dat is het ook. Iedereen redt zijn eigen hachje, maar mijn hachje (nouja, niet mijn leven) moet gered worden door iemand die 10km verder woont. Ik twijfel of ik niet dichterbij een sleutel moet leggen. Maar daarmee leg ik ook de verantwoordelijkheid in handen van diegene.
Nog steeds vind ik níet gaan geen optie. Als er na een week geen verandering in de wereld is, heb ik mezelf een reis door de neus geboord, en me bang laten maken. Ik weet wel dat ik met heel veel tegenzin ga...
Er staat wat electronica op, extra (warme) merinokleding, wat toiletartikelen voor de lange termijn. Gelukkig zwem ik al jaren in merinokleren, die zijn klein, warm en luchtig tegelijk. De scheiding tussen wat wel, en niet meegaat is relatief eenvoudig. Al beseffen dat ik al wat niet mee kan, nooit meer terugzie, is onmogelijk.
Het voelt zelfs dramatisch als ik er zo over schrijf.
Wat me het meest dwars zit is dat dag na dag de spanningen oplopen, en ik straks niet thuis ben. En er een tas staat met 'what if' en een paar instructies voor de thuisblijver(s), maar dat is het ook. Iedereen redt zijn eigen hachje, maar mijn hachje (nouja, niet mijn leven) moet gered worden door iemand die 10km verder woont. Ik twijfel of ik niet dichterbij een sleutel moet leggen. Maar daarmee leg ik ook de verantwoordelijkheid in handen van diegene.
Nog steeds vind ik níet gaan geen optie. Als er na een week geen verandering in de wereld is, heb ik mezelf een reis door de neus geboord, en me bang laten maken. Ik weet wel dat ik met heel veel tegenzin ga...
heidiulrich.nl | adventura.nl : rugzakavonturen | pathwise.nl : prepping geeks to get jobs