Ik heb 2 groepen mensen om mij heen.
Groep 1 heeft de prik meteen gehaald toen het kon en is verder gegaan met zijn of haar leven. Groep 2 maakt zich praktisch dagelijks druk over hoe hun leven er (straks) uitziet als tweederangs burger.
Persoonlijk ben ik nooit echt een antivaxxer geweest, ook niet van de alternatieve geneeswijzen of überhaupt enig zweverig gedoe.
Ik maakte mij vooral druk over de nieuwe gebruikte technieken (mRNA, vector vaccins) en de mogelijke gevolgen daarvan.
Inmiddels zijn we echter al een behoorlijke tijd mensen aan het vaccineren en is er meer data beschikbaar over wat de vaccins doen. En deze data toont aan dat het voor verreweg de meeste mensen beter is om het vaccin te halen dan om het virus door te maken.
Kort samengevat zie ik dan simpelweg een soort win / win situatie... haal de prik en je kunt je daarna minder druk maken om corona. Daarnaast kun je je aandacht weer focussen op de toekomst en de dingen die echt belangrijk zijn in het leven.
Werken, studeren, zorgen voor mijn gezin. Hopelijk voor mezelf een einde breien aan dit coronadrama dat vorig jaar begon.
Het duurt mij allemaal veel te lang. Als er dan een opt out lijkt te zijn, dan kies ik die.
Principes zijn allemaal leuk en aardig, maar ik heb veel te veel te verliezen hierbij. En dat patroon zie ik ook terug in mijn omgeving. Het zijn meestal niet de succesvolle advocaat of directeur van een bedrijf die een enorm punt van die prik maken. Die halen hem even snel, pragmatisch als ze zijn, en gaan weer verder met hun leven.
Aan de andere kant zie ik mensen die enorm met zichzelf worstelen die de prik niet halen. Om de meest uiteenlopende redenen. Omdat een familielid ooit een nare reactie op een vaccin heeft gehad, ze überhaupt weinig vertrouwen in medische wereld hebben door nare ervaringen, ze sowieso een beetje alternatief / zweverig zijn, of voor zichzelf willen bewijzen dat ze een vrije wil hebben als individu en puur uit protest die prik niet halen.
Allemaal prima, maar groep 1 lijkt een stuk gelukkiger te zijn dan groep 2.
Ik ben en was het zat om tot groep 2 te behoren. Ik zie het van dichtbij... mensen die de hele dag op Twitter en Facebook zich opvreten om elke maatregel en elkaar alleen maar verder opfokken.
Tsja. Misschien ben ik uiteindelijk te pragmatisch om de verzetsstrijder uit te hangen

Ik wil verder met andere dingen in mijn leven.
PS
Mijn Duitse overgrootvader was met een Joodse vrouw getrouwd, terwijl hij een hoge functie bij de politie had. Over fucked up situaties gesproken. Heeft zijn vrouw stilletjes geëvacueerd naar Polen en heeft daarna braaf voor Duitsland gevochten.
En na de oorlog? Vrouw weer opgehaald en weer verder gegaan alsof het niet gebeurd was.
Het zal voor veel mensen niet te verkroppen zijn. Hij had geen hekel aan Joden, Russen of wie dan ook. Hij deed gewoon wat hij kon om te overleven.
De situatie waar we nu in zitten is peanuts daarmee vergeleken... en als ik dan zie dat mensen de tweede wereldoorlog erbij halen dan weet ik niet of ik moet lachen of huilen. Ze hebben geen idee.
Ask yourself if you are happy and then you cease to be.