In t weekend heb ik altijd wat minder ruimte om te reageren :-)
Virtuozzo schreef op vrijdag 30 april 2021 @ 15:44:
[...]
Zie de zuivering van liberalen onder Bolkestein en Wiegel. Herdefiniëren, verwijderen. Bewust, er was een kerk nodig. Het is wel een pijnpunt, wat zich tegenwoordig liberaal noemt herhaalt louter kretologie zonder besef dat men neoliberaal is - en daar zit iets fundamenteel anders achter als sturing dan wat ooit vorm gaf aan het liberalisme.
Het is nu de beurt aan progressief. Kaag gaat binnenkort weer aan de slag met de interne messaging van Nederlandse Belofte, Positivisme en zo meer. Eigenlijk zouden mensen eens moeten kijken naar waar het van gekopieerd wordt.
Je bedoelt hiermee het herdefinieren van termen volgens machtspolitiek? Ofwel wat eerst neoliberaal was, is nu liberaal. En het oude liberaal dat ooit was, is nu vergeten als term, en diegenen die dat voorstaan hebben moeite om aandacht te krijgen voor hun idealen?
Als ik wikipedia erbij haal:
Het liberalisme heeft als uitgangspunt zo veel mogelijk vrijheid van het individu zolang hij de vrijheid van anderen niet beperkt. Liberalen streven naar een samenleving waarin burgers grote vrijheden genieten, zoals de burgerrechten die het individu beschermen en de macht van de staat en de kerk beperken. Ook streeft het liberalisme naar een vrije markt waarin de overheid zich terughoudend opstelt. Een ander speerpunt van het liberalisme is de scheiding van kerk en staat (onder andere als voorwaarde voor godsdienstige tolerantie). Ook willen liberalen dat de staatsinrichting wordt vastgelegd in een grondwet waarin ook de grondrechten van de burger staan. Van de overheid wordt slechts verlangd dat ze alleen die bestuursdomeinen voor haar rekening zou nemen, die onmogelijk door het individu behartigd kunnen worden, zoals openbare functies, openbare werken en landsverdediging.
Neoliberalisme ('nieuw liberalisme') is een stroming binnen het liberalisme, waarin de overheid de rol heeft van schepper en handhaver van markten en concurrentie, met de nadruk op het maximaliseren van individuele vrijheid.[bron?] Deze visie op de overheid onderscheidt het van het oude ('klassieke liberalisme'), dat de overheid een minimale rol in het economisch verkeer toebedeelt,[bron?] en van het sociale of progressieve liberalisme, dat de overheid wil inzetten als rem op de ongewenste sociale effecten van de markteconomie. Het neoliberalisme legt sterke nadruk op marktwerking en vrijhandel en het terugdringen van de invloed van vakbonden, staatsbedrijven en andere collectieve voorzieningen.
(emphasis mine)
Ik weet dat wikipedia niet ideaal is, echter nu geen tijd om veel verder hierin te gaan. Ik zie een verschil in de laatste zin vooral. In liberalisme zie ik een aanpak waarin maximale vrijheid voor het individu gewenst is, maar met centrale organisatie van zaken die op individuele basis, of zelfs in kleine groepen, niet haalbaar zijn, en tegen de basale behoeften van de mens zitten. Neoliberalisme heeft vooral vrije marktwerking als hoogste ideaal, en niet zozeer individuele vrijheid.
En dat Kaag dit nu met progressief gaat doen. Ik kan me voorstellen dat dit gebeurt door koste wat kost progressieve policies voor te dragen (vrijwillig levenseinde, fractiediscipline, gekozen burgemeester, regionale afgevaardigden), minus de benodigde zorgvuldigheidsmaatregelen, die juist consolidatie van macht bij enkelen in de hand werkt.
[...]
De SP mist potentieel verjonging, vanuit vele factoren. Er is ook een te grote lading van memetische associaties, er is geen enkele match meer met aanwezige culturele drivers daar waar de beslissingsdynamiek ligt in sociale geografie. Het is in bepalende opzichten meer een niche partij dan een PvdD, en hoe hard ook om te zeggen de partij zit vast in een concept van class conflict wat niet enkel volledig van aard veranderd is, maar ook nog eens ergens anders zit. Het is een lange lijst van uitdagingen die in theorie aangepakt kunnen worden, maar ja, de inertie is enorm.
Er is een punt waarbij perceptie consolideert, ongeacht wat je er zelf aan wenst te doen.
Dank voor deze analyse, ik begrijp dat SP als tegenstem hierbij niet meer effectief is. Dat merk ik voor de SP wel in hoe ze over zaken denken of ze presenteren. Er is een discrepantie tussen hoe ik hun kamerleden zie handelen, en de punten waar de partij voor staat. Dat is bij Omtzigt net zo goed.
Dan valt op dat een PvdD in alle stilte wel netwerk aan het opbouwen is, groter dan de partij zelf, er is een focus op narratief, op contra narratief, in veel opzichten is er een focus die veel meer bij de tijd en toolbox is.
Wat mij persoonlijk treft in de analyse is dat het in praktische zin van pad voor protest / tegen / signaal een opmerkelijke voetafdruk in onderbouwing heeft. Meta eerst, maar macro en micro zijn uitgewerkt voordat het op tafel komt. Daar zit een potentieel voor slagkracht groter dan bereik.
Ik moet ook opmerken dat de algemene oppositie zich binnen berekende gedragslijnen beweegt. Voorspelbaar in het bewegen binnen kaders. Ouwehand, maar andere ook, niet. Er waren ook gisteravond momenten dat ik mij heel serieus af zat te vragen waar ze ingang heeft, ze stak Mark preventief de loge af - ze deed deuren dicht voordat hij er bij in de buurt kwam.
Enfin, saaie analyse en mapping. Misschien is het meest interessante dit: de PvdD geeft blijk van een talent voor realpolitik zonder te compromitteren - dat is er heel lang niet meer geweest. De laatste Nederlandse politicus die daar aanleg voor had was Den Uyl. Het treft mij dan ook niet als vreemd dat op plekken de naam Ouwehand gebruikt wordt als scheldwoord.
Ik vind het juist een boeiende analyse en mapping. Dergelijk inzicht mist in de normale kanalen, en is hier op tweakers wel goed aanwezig. Dat waardeer ik.
Hoe indicatief ook, dat is een zwaktepunt in gedragslijnen.
Be all that as it may, de PvdD heeft een structureel probleem met label en associatief gedrag. Een open vraag is in hoeverre men bestendige groei kan verwerken. En of ze dit nastreven. Maar goed, al dit is meer iets voor een ander topic.
Laat ik dit zeggen, veel van hun focus en methodologie doet mij en anderen denken aan de Grünen in Duitsland. Heel veel. En ja, die hebben afvalligen, machtelozen, hoopvollen en zo meer verzameld in een geheel groter dan de som der delen - opvallend genoeg zonder de gebruikelijke organisatorische perikelen. Al zit daar wel nog een component bij die in het Nederlandse niet aanwezig was tot de introductie van Volt - probleem daar blijft wel menige open vraag.
Ik heb PvdD ook altijd op hun naam afgewezen, ondanks dat ik Thieme destijds en Ouwehand nu wel waardeerde als kamerleden. Net zoals ik ook niet 50+, Bij1, BBB serieus heb genomen, vanwege hun naam / one-issue sausje. Menselijk, dat wel, maar ook jammerlijk, dat ik dat destijds heb gedaan. Daar ben ik nu wel van terug aan het komen.
Overigens moet ik ook wel zeggen dat met het niveau van de discussies hier, en de gedrevenheid waarmee de strijd aangegaan wordt voor een betere politiek en toekomst, ik ook wel eens denk, wij zouden ons moeten organiseren in een partij