polthemol schreef op maandag 19 juli 2021 @ 15:05:
[...]
toch niet alleen conservatisme? Het doet me een beetje denken aan hoe ze in de VS afrekenden met Bernie Sanders ten tijde van Hillary Clinton. Als partijtop wel een verkiezing toestaan, maar vervolgens alles zo buigen dat je gewenste kandidaat wel moet winnen.
Lijkt er vrij snel op, heeft echter andere kenmerken en condities. Nauwelijks overeenkomsten met klassiek geloofsgedrag, veel meer met groepsdynamica van mobilisatie en associatie. Ook breekt de vergelijking wanneer we gaan kijken naar aanwezigheid van kennisframes.
De populaire mythos is dat damn liberals vol zitten met liberal arts figuren 😎 Klopt, blikveld, stimuli en meme processing zijn echter een stuk meer gezond.
De problematiek van hiërarchie heeft meer te maken met hoe machtsdynamiek werkt binnen sociale psychologie. Keys and coin. Alles is daar kwetsbaar voor. Aan de zijde van de Democraten is wat je aanstipt primair een gevolg van non-participatie in systemen, aan Republikeinse zijde uitsluiting van participatie.
Maar ik krijg toch al de kriebels van partijen waar je niets te kiezen hebt omdat 'al dat stemmen voor onrust zorgt'. Het was klip en klaar wat het CDA deed: ze hadden geen trek in Omtzigt als lijsttrekker. Hun hele rapport is nogal wat gejank en schoonvegen van hun eigen straatje. Als de nummer 1 van een verkiezing afhaakt en je wilt geen nieuwe verkiezingen houden, dan is het vrij evident dat je de nummer 2 selecteert. Niet het CDA: het CDA komt met een compleet nieuwe naam opdraven en passeert alles en iedereen.
Die partij verdient gewoon het graf, het enige Christelijke in hun is dat ze gretig judaspenningen weten te vinden.
Ja, ik kan me daar wel in vinden.
Misschien meer nog dit: men kan en wil het werk niet doen en dus glijdt men af naar gulzig gedrag en autoritarisme.
Hard, maar het is de moeite waard om eens de bestuurskundige perikelen van organisatie en structuur van gedragslijnen in het CDA door te lichten. Het is verworden tot een gulzig krimpend ecosysteem.
Kijk naar werving en selectie bij het CDA. Al sinds Lubbers ligt alle focus op wie hoeveel aan sponsoring én netwerk binnenhaalt. Nu ja, dit is hoe je een dynamiek schept waar je toxisch gedrag stimuleert - compleet met prikkels om dat te maskeren. Zelfversterkend proces.
Dan de politieke marketing. A zeggen. B doen. Dat moet je gewoon niet te vaak doen. En als je het dan gaat maskeren, laat dan niet elke keer het riedeltje van consensus & compromis er overheen gaan - de burger is misschien gelovig, zeker conformistisch, maar alles heeft een technische levensduur.
Maar goed, weet je, ergens is het wel ironie. Overal ligt achter perikelen een confrontatie van zij die niet willen werken, aanpassen en innoveren binnen specifieke generatie verdeling - terwijl de wereld verandert en de rekening van hun cumulatieve handelen steeds minder makkelijk af te schuiven is. Na ons de zondvloed. Afrekenen graag.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.