Number10 schreef op donderdag 13 mei 2021 @ 07:44:
[...]
Het zal je misschien verbazen, maar het zijn vooral de sociaal-democraten die de Derde Weg in Nederland hebben geïntroduceerd. Zie dit essay uit 2014 waarin de historie daarvan uitgebreid wordt toegelicht:
https://www.groene.nl/art...icht-rechts-staat-ie-open
Dat heeft geleid tot een verschuiving naar rechts. Zoals ook in het artikel aan bod komt lijkt de klassieke reactie van linkse partijen die gedecimeerd zijn om toenadering te zoeken tot rechts in de hoop om dan maar een deel van hun programma te verwezenlijken.
Met name de PvdA blijft dat steeds weer proberen en de geschiedenis lijkt zich te herhalen. Nu 'geholpen' door de aanhoudende drang bij GL om mee te regeren. Ze zijn denk ik ook bang om op termijn het electorale verwijt te krijgen de formatie 'in gijzeling' te houden. Het resultaat van dergelijke deelname is echter keer op keer meer verschuiving naar rechts en de opkomst van populisme. Ik heb er dan ook een bijzonder hard hoofd in dat de samenwerking deze keer wel tot een goede uitkomst gaat leiden.
Wellicht hebben de partijcongressen het historisch inzicht en stemmen tegen samenwerking, maar ook daar verwacht ik eigenlijk weinig van.
[...]
De Nederlandse bevolking heeft jarenlang vooral op sociaal-democratische of aanverwante stromingen gestemd. Daarna zijn die partijen de Derde Weg gaan bewandelen zonder het zo te benoemen.
[...]
Zie artikel. Het is geen expliciete keuze van alle Nederlanders geweest, maar de keuze van politici die (ongetwijfeld oprecht) dachten daarmee meer te kunnen bereiken.
Het wrange is dat ze hun sociaal utopisch beeld probeerden bij te stellen naar een meer pragmatische zienswijze, maar de neo-liberale utopie van de zelfredzame mens die keuzes maakt in een markt ferm overeind blijft omdat deze in het Derde Weg denken (beperkt) gesteund wordt door de sociaal-democraten.
Het schuift dus nog steeds naar anglo-saksisch rechts (Derde Weg neoliberalisme), maar pogingen om dat te corrigeren stranden steeds doordat de aanhangers bij de klassieke linkse partijen om allerlei redenen die zienswijze consequent niet verwerpen maar impliciet lijken te blijven volgen of gedogen.
Hier zit nog één additionele verkenning bij, de rol van Frans Rutten, zijn achtergrond en netwerk. Er zijn een paar reconstructies, waaronder het werk van de socioloog Merijn Oudenampsen die in een ander topic voorbij kwam, maar niet beperkt tot het academische. Ook de PvdA zelf heeft in de jaren na Kok een stuk verkenning ondernomen. Lang verhaal kort: Frans zat diep in de oude overlap van PvdA / VVD netwerken van historisch gedeelde oorsprong, wat hij leverde en in zijn positie als rechterhand tot fundament maakte kwam niet uit de koker van sociaal-democraten maar uit een discours coalitie van conservatieve en neoliberale denk tanks.
Conceptuele oorsprong lag in het Nederlandse, formulering en modellering liep via het Britse, kwam via toenmalige ABDUP structuren in omloop en werd verfijnde lobby genormaliseerd (diezelfde Oudenampsen heeft met een aantal anderen daar ook een verkenning liggen, iteratieve toepassing van een oudere beïnvloeding, net-klassieke politieke economie). Eenmaal geïntroduceerd binnen Nederlandse en Britse politieke dynamiek werd het geconsolideerd binnen kaders van onderwijs en academia om vervolgens breed uitgedragen en zelfs geëxporteerd te worden naar de VS - waar het de neoliberale en conservatieve denktanks waren die het daar bij sociaal-democratische stromingen binnen academia en politiek aan de man brachten.
De Derde Weg is inderdaad een pijnlijk schoolvoorbeeld van de valstrik van het zoeken naar paden tot relevantie bij een politieke dynamiek die niet langer de direct dan wel meest bepalende arena is voor ordeningsvraagstukken.
Het is dus absoluut iets om op te wijzen, bij herhaling. Waarbij ook gewezen moet worden op de les bij de keuze voor arena, en de les van het volgen / aannemen van kaders geschapen binnen conservatisme en libertarisme.
In het Linkse Politiek topic is dit een aantal malen onderdeel geweest van stukken historische en organisatorische verkenningen, met bijzonder punt van aandacht in de reflex tot afwijzen van post mortem bij met name een PvdA én de brede effecten op het volledige spectrum van de politieke arena.
Nu zie je hier in real-time de consequenties van het - wederom - niet uitvoeren van post mortem.
Bij Ploumen is dat bijzonder zichtbaar. Ze zit in de fuik, en in de strop.
Ik leg het nog maar even op tafel, gisteren geeft ze aan wat haar kruimel is, sociale advocatuur. Dat deed ze in het vorige debat ook. Toen stapte Mark er rigoureus aan voorbij, de enige ruimte die hij gaf was de ruimte tot het formuleren van de kruimel. Enfin, gisteren kwam Ploumen er dus opnieuw mee. Nadat eergisteren het hele concept al afgerekend was met signaal in de sector zelf, politieke lijn, beleidsfundament.
De crux is dat men niet lijkt te beseffen dat men probeert te bewegen binnen kaders geschapen door machtspolitiek, buiten de politieke arena, binnen condities waar men niet enkel in een fuik zit, maar ook in een chantagepositie.
Misschien had men dus toch dat post mortem moeten doen. Want nu loopt het van Stockholm naar Lima naar Quisling. Wederom.
Maar ja, who cares. Er is FvD drama. Op bestelling.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.