pingkiller schreef op dinsdag 11 mei 2021 @ 19:42:
Net het interview met Rutte gekeken. Voor mij is de conclusie wel duidelijk: Rutte gaat geen millimeter veranderen. Hij laat totaal geen reflectie zien op zijn eigen rol in het geheel. Als ik dat soort personen op werk tegen komen, dat is voor mij snel de conclusie 'geen tijd meer aan besteden en zsm vriendelijk afscheid van nemen'.
Verder bakte Mariëlle Tweebeek er ook weinig van. Wat hoopte ze te bereiken met het blijven terug komen op de toevalligheid van het krijgen van Corona door Ollengren? Welke reactie zou Rutte anders kunnen geven dat de reactie die hij gaf? Matig.
Dat interview was een schoolvoorbeeld van interactie tussen personen in verschillende arena’s.
Tweebeek deed zich, conform aanwezige journalistieke kaders, richten op de macro arena. Dit is “de politiek”, dit is de politieke realiteit, dit is de structuur, dit zijn de actoren, dit zijn de gebeurtenissen. En dan de focus op het micro niveau als mechanisme / medium voor het omzetten van geïdentificeerde problematiek in uitdaging.
Probleem is dat machtspolitiek nooit binnen / conform die arena’s en hun mechanismen opereert. Mark’s focus was strikt het meta perspectief. Dit is het verhaal, dit is de perceptie, dit is het gedrag. En dan de toolbox, herhaling, resonantie, prikkel.
Bot gezegd: Mark stapte opzij. Los van de inhoudelijke analyse (die is op zich zelf al resoluut zuur - niets van wat Mark aanstipte was ook maar gericht op de transitie van probleem naar uitdaging, enkel op het beeld daarvan), er was gewoon geen interactie. Wat verklaarbaar is, machtspolitieke toepassingen richten zich singulier op verhaal en ontvangst van verhaal.
Dat is niet “hoe denken mensen er over”. Dat is wel “wat doen ze er mee”. En dat is een berekening, een toepassing van statistiek voor geodemografie, sociale geografie, gedragskenmerken geamalgameerde targeting. Hier zit enorme verwarring voornamelijk omdat we als samenleving gruwelijk achter lopen op nogal wat complexe realiteit in relatie tot hoe we in elkaar zitten en hoe dat industrie en handel is.
Tweebeek heeft daar geen enkele klik mee. Maar goed, wie wel? Vrij weinigen hebben dit. Het is een domein waar publiek wetenschappelijk onderzoek achterstand heeft t.a.v. commercieel wetenschappelijk onderzoek. Politieke adviesbureaus bieden diensten aan als onderdeel van aanbod die niet afwijken van wat een Cambridge Analytica deed, maar het publieke debat loopt er langs. Het is los van fenomenen als externe consultatie en de Rolodex van het zogenaamde communicatielegioen niet vreemd dat media en zelfs journalistiek het meta perspectief missen. De samenleving doet dat net zo.
Het is eigenlijk een oud recept: de grootste machtspositie is die waar je geen blootstelling hebt aan de arena waar de concurrentie zit. Pijnlijke analoog, maar in georganiseerde misdaad beter gekend dan in de politiek

Bankieren op acte de présence van loyaliteit, maar je neemt niet deel daar waar de inzet is. Je focus ligt elders. Regeren vanuit invloed - maar niet op het proces, maar op het gedrag. Iets wat echt geen kunst meer is in deze vroege 21e eeuw.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.