ZieMaar! schreef op vrijdag 9 oktober 2020 @ 14:46:
Zolang de voorstanders vooral hele lange posts plaatsen waarin ze de mensen die kritisch(er) zijn in op mondkapjesgebruik neerzetten als dom, naïef en weet ik veel wat en tussen neus en lippen door het rivm (en het omt) diskwalificeren zonder enige onderbouwing en verder ook niet echt ingaan op de tegenargumenten, dan is de discussie nogal zinloos.
Er worden rare argumenten gegeven, maar ook een hele hoop zinvolle. Waarom wordt daar dan niet op ingegaan?
Ik denk dat het ook te maken heeft met wáár het vandaan beredeneerd wordt. Voor- en tegenstanders zul je altijd hebben, en die zullen elkaar altijd proberen te overtuigen met hun argumenten. Je kunt open staan voor een andere mening, maar dan alsnog besluiten dat het niet strookt met je eigen mening.
Waar het vermoedelijk altijd spaak loopt in de discussie, is als de discussie gevoerd gaat worden op het diepste niveau: wat iemands morele kern is. Dat is namelijk het fundament van eigen waarde, waar al je morele kompassen liggen, hoe je mensen in hun waarde acht en waar alle uiteindelijke beslissingen en meningen vandaan komen. Dat kun je vaak niet bediscussieren. Zoals ze in het engels wel eens zeggen: i cannot explain to you why you should care, bedoelend dat er fundamenteel iets in je kern verankerd zit dat handelt uit empathie en dat die kern niet altijd op 1 lijn staat met andermans fundamenten.
Ik ben zelf een techneut, een IT'er, en ik maak technische designs voor een telecomprovider en mijn baan draait om alle feiten boven water krijgen en puur handelen op cijfers, waarbij onderbuikgevoel ondergeschikt is. Gebaseerd op facts/risicoanalyse en performance kan ik verschillende oplossingen uitwerken en adviseren (waarbij doorgaans de goedkoopste oplossing gekozen wordt en diens nadelen geaccepteerd worden, al dan niet door management/steerco's). Toch zijn er veel momenten waarbij dingen "niet goed voelen", wat je met cijfers verklaren dus niet naar voren kunt halen en waar je achteraf ook geen verklaring voor kunt vinden, want alles wat je gedesigned hebt komt zo uit zoals men het graag wilt/ziet, en toch zit er iets wat je niet kunt verklaren, maar dat leg ik naast me neer omdat het werk gedaan is wat gedaan moest worden.
Gelukkig draait het in de echte wereld niet enkel om cijfertjes (die vaak uit bronnen voortkomen die je op zijn beurt ook weer helemaal kunt factchecken en debunken), maar mag onderbuikgevoel ook een rol spelen. Hoe dominant die rol is, hangt af van veel factoren.
Voor mij geven de cijfers en de meningen van experts een belangrijk inzicht om mijn eigen mening te verrijken en vanuit mijn technische achtergrond zou je zeggen dat ik cijfertjes en adviezen van expert voorrang zou geven, want ik ben immers geen expert. Toch "voelt" er iets niet juist in me en dit kan ik met de beste wil en facthecking en cijfertjesanalyse zelf niet verklaren. Ook kom ik zelf tot de conclusie dat ik vind dat er te weinig invalshoeken in het advies van de overheid geraadpleegd zijn, en elke bron kun je eindeloos blijven factchecken en tegenspreken/bediscussieren. Er is altijd een stukje vertrouwen dat je moet hebben in de informatie die je gepresenteerd wordt, maar er zal ook altijd een stukje missen. Dus ga ik mijn eigen morele kompas raadplegen wat ik er uiteindelijk zelf van vind.
Gezien de vele onduidelijke communicatie, de mijns inziens missende invalshoeken (grootschalige gedragsonderzoeken) in het maken van beslissingen door de overheid, gecombineerd met mijn eigen gevoel, waarbij het dragen van een mondkapje voor mij een miniem offer is om te maken, geef ik inderdaad de voorkeur, de bias, om te handelen naar wat voor mij goed voelt, niet alleen voor mijzelf maar ook voor anderen, waarbij cijfertjes/wetenschap toch een 2e plek inneemt.
Ik hoef niet vriendelijk naar iemand te zijn, maar ik doe het toch. Ik hoef niet het donorregister in te vullen, maar ik doe het toch. Ik hoef geen mondkapje te dragen, maar ik doe het toch. Waarom? Omdat het één volgens mijn eigen kernwaardes niet meer moeite kost dan het ander.
Ik heb dus besloten om te handelen naar mijn eigen betekenis van empathie, common sense waarbij "baadt het niet dan schaadt het niet" en "alle beetjes kunnen helpen" belangrijk zijn, en daarom draag ik gewoon een mondkapje. Het schaadt mij niet (ik desinfecteer mijn handen en kom niet meer aan het mondkapje totdat ik em af doe) en iemand anders ook niet (want ik blijf op 1,5m waar ik de controle erover heb en ik ga niet hoestend de deur uit). Ik heb niet altijd controle of ik 1,5m afstand kan houden, want ik ben niet in mijn eentje in de winkel en ik heb geen ogen in mijn rug, dus een mondkapje is dan sowieso de next best thing wat ik kan doen om een bijdrage te leveren.
Zou ik graag willen dat anderen ook zo dachten, jazeker, kan ik anderen overtuigen, mensen die hetzelfe morele kompas hebben wel en de rest niet. Ik zal moeten accepteren dat iedereen zijn eigen keus daarin heeft zolang de overheid geen verplichting ervan maakt, maar dat wilt niet zeggen dat ik niet mag "strijden" voor wat ík vind dat goed is. Waarschijnlijk is het wel beter voor mijn eigen gemoedstoestand net als @
unfor om te stoppen met discussieren, want ik heb voor mezelf het verzadigingsgevoel inmiddels wel bereikt.
[
Voor 8% gewijzigd door
Deathchant op 09-10-2020 16:56
]