pro_6or schreef op maandag 11 januari 2021 @ 16:15:
[...]
Het is helemaal niet zo dat ik zelf (of ik denk het overgrote deel van de posters hier) niet zien wat er aan de hand is. Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat Racisme (en Facisme) nog altijd een groot probleem is en dat we inderdaad de verkeerde kant op gaan als je van vrijheid en democratie houd.
Ik denk alleen dat een klein beetje terughoudendheid zou helpen. Iederes mening is op het gebied van politiek toch vooral dat. Het is geen exact science. Als werkelijk alles een vooropgezet plan is van de grootkapitalisten, waarom dan een man als Bezos (die ik ook verafschuw) toelaten tot hun rangen. Als alles vantevoren gepland is dan hadden de mensen die achter de schermen aan de touwtjes trekken toch ook Amazons positie kunnen voorkomen en dit in hun eigen portefeuille houden. Dit is maar een klein voorbeeld.
Ik ben er stellig van overtuigd dat er zeker patronen zijn, soms gedeeltelijk gestuurd, soms zwaar waneer die groep, deze persoon erg veel macht heeft, maar dat het weldegelijk ook van veel meer afhangt dan de wil van een aantal illuminati wat er op de wereld gebeurt.
Politiek is geen exacte wetenschap. Het was ooit een kunst. Het is tegenwoordig toegepaste wetenschap. Daar ligt een verandering waar we best wat meer stil bij mogen staan. Mening is daarbij voedingsbodem én hefboom. Die toepassing is niet perfect. Het is wel geworteld in technisch-economisch en empirisch fundament. Of dat een goede zaak is, daar is nog wel een discussie over te voeren, maar dat is wel een heel topic op zich zelf.
Dat wil echter niet zeggen dat daarom mening het dominante perspectief is ten aanzien van politiek. Integendeel. Het is niet enkel veld van handeling of denken, arena van voelen of reageren. Het is ook punt van studie en - belangrijk - toetsing. Ons bestel is immers geworteld in georganiseerd wantrouwen
De school van denken zoals tegenwoordig dominant in politieke arena's richt zich immers met de aanwezige toegepaste wetenschap in afnemende mate op de macro en micro niveau's van bestuur, beleid en procedure. Men richt zich primair op de meta arena van het verhaal, het frame. De toepassing richt zich dus niet conform ons algemene denken eerst op detail, relatie, meting en zo meer. Het richt zich primair op wat werkt voor bindingskracht én het scheppen van gewenste condities.
Hier ligt een ontwikkeling die in de VS al sinds de Reagan periode van enorme investeringen vergezeld is geworden, bovenop de netwerk focus - zie het veranderen van de rol van denktanks, policy institutes. Vanuit traditionele rol van externe - sectorale - consultatie is een fenomeen ontstaan waarbij die laag zich verzelfstandigd heeft ten aanzien van zowel sectoren als overheid.
In Nederland is dat in de periode Lubbers begonnen, maar nog steeds hebben de policy institutes - de wetenschappelijke bureaus een verbonden relatie met de politieke organisaties. Er zijn wel netwerken van externe consultatie die zich verzelfstandigen, maar deze verandering is meer geworteld in sectoraal / belangenconcentratie specifiek dan de denktank.
Dat heeft overeenkomstige lijnen van ontwikkeling geschapen die voor condities toch net weer wat anders zijn. Een punt van verschil van interesse zit hem in bereik van organisatie voor het verspreiden van narratieven. Denktanks in de VS zijn een macht. We hebben het hier eerder gehad over Big Tech, dat is ook een macht, echter in bepalende zin een secondaire. Men schept niet de narratieven. Dat rust bij de denktanks.
Al met al heeft dat geresulteerd in condities waar concentratie van gewicht en schaal van economische middelen in eigendom zich is gaan bedienen van dat bereik en vermogen van de denktanks.
Een verwarring die snel optreedt zit in samenzwering en complot. Het bovenstaande is niet vreemd, menselijke dynamiek omvat ook dat soort netwerkverbindingen. We zoeken er naar, we scheppen ze, we gebruiken het.
Echter wanneer het grensoverschrijdend wordt in doelstellingen en/of consequenties, dan ligt er een probleem voor het bestel.
Wat we tegenwoordig zien is een verkenning naar de samenzweringen daarbij, die zijn aantoonbaar, meetbaar, herleidbaar. We doen dat echter in een context waar onze informatiestromen in hoge mate connotaties kennen van complotten en complotdenken.
Er is dus niet enkel sprake van een reflex van bias bij confrontatie met het gegeven van samenzwering, we moeten ook nog eens er mee aan de slag terwijl we al zoveel prikkels krijgen dat er geen waarheid is, dat alles conspiracy is, dat puzzelen iets van wappies is.
Er is niets wat in deze in het topic besproken is wat niet toetsbaar is. Tot in detail en persoon en beslissing en document. Daarmee is dit een verkenning die pijnlijk relevant is, het gaat immers om macht. Met flink aandachtspunt voor de correlatie tussen punt van macht en schaal van effect. Vrij vertaald, in menselijke samenlevingen is de impact van een kleine steen die je in de vijver gooit van grote hoogt disproportioneel groter en meer effectief dan de grote steen die je er van de kant af ingooit.
Er wordt nergens gesteld dat ergens een clubje schimmige illuminatie zitten die op magische wijze de mensheid naar hun hand zetten. Al dit is niet anders dan de bejaarde die de bejaardensoos naar de hand weet te zetten met verhaal en koekje en de sneer. Simplistische vergelijking, en de schaal van impact is absoluut heel anders, maar we hebben het hier over aanwezige varianten en keuzepatronen van menselijk gedrag.
It's nothing extraordinary, it's just of disproportional influence. And thus, consequence.
Misschien wat cru, maar goed, in discussie gedreven door actualiteit is er altijd een grote focus op macro en micro dynamiek. Logisch, actualiteit. Mensen zijn echter mensen, ze willen weten hoe X kan en hoe Y mogelijk is, en dus gaat men puzzelen. Dan komt er altijd en bij hoge herhaling een gevoelig punt waar mensen een probleem zien, dat aan wensen te pakken, maar waar die aanpak afhankelijk is voor resultaat van inzicht in de complexiteit daarbij. En daarmee is de bredere contextuele verkenning bij discussie net zo onvermijdelijk als noodzakelijk als het uitwerken van de meta dynamiek.
Kwestie van eigen belang immers. Daar hoeft niet iedereen continu op in te duiken. Zolang we ons maar bewust blijven - als burger zijn we ook component van het bestel - dat er micro, macro en meta is.
Wil je problemen oplossen, dan begint dat met het erkennen dat er een probleem ligt. Van daaruit moet je uitwerken welke arena de meest bepalende is en welke touwtjes het betere of minst slechte resultaat geven.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.