Bullet NL schreef op zaterdag 9 januari 2021 @ 03:22:
[...]
Deze opmerking heb ik op verschillende plekken nu al een aantal keer gelezen, maar hebben van de ruim 70 miljoen mensen echt op de man gestemd, of zijn ze zo tegen de democraten dat ze maar op Trump hebben gestemd?
Ik denk dat de haat die velen in het land hebben tegen de Democraten zo groot is dat ze daarmee Trump maar accepteren.
Welke andere kandidaat ook van de republikein, hij/zij (hij waarschijnlijk) had minimaal 60 a 65 miljoen stemmen getrokken.
Ik denk echt dat het Trump-effect echt kleiner is dan de 40/60/70 miljoen mensen die ons hier sommigen doen willen laten geloven.
Het Trump effect, pur sang, is relatief marginaal en toch van enorme impact. Even puur voor interne
Amerikaanse dynamiek
binnen bestel:
In electorale termen en voor onderwerpen van sociale geografie is Trump marginaal. De mobilisatie en registratie drivers zitten niet "in" Trump, maar in het verbond van de machine er achter. Enigszins gesimplificeerd, het enige wat Trump gedaan heeft komt neer op het volgende:
1. Het positioneren als hefboom voor het doorvoeren van de machines achter Trump. Deregulering, segregatie, afbraak van overheid, ruimte scheppen voor confessioneel bereik.
2. Het functioneren als chaos actor ter afleiding van al die machinaties waarbij Trump een onzelfstandige uitvoerende actor was.
3. Het scheppen en kanaliseren van een specifieke fringe vanuit de aanwezige Atwater Southern Strategy voor het scheppen van een netwerkverbinding tussen tot 2016 gescheiden clubjes en groepjes en organisaties die wel overlap hadden in gedachtegoed, maar geen gedeelde belangen.
Zonder de machine achter Trump was hij zelfs niet eens verkozen geworden. Dat was de verbinding tussen de instrumentatie geschapen door Mercer, de financiering geschapen door Peter Thiel, en de samenwerking via RAND voor het coördineren van wat tot dan toe verschillende zuilen binnen de Republikeinse sociale geografie waren. De Kochs waren initieel anti-Trumo, toch trokken ze al snel aan het kortste eind. Wat de tegenwoordige samenstelling van het Council for National Policy is heeft in initieel netwerk met flinke samenwerking met de Venture Capital grote jongens van Silicon Valley de Kochs een draai gegeven. De overlevende Koch zit tegenwoordig zo diep in het netwerk als maar mogelijk, is daarbij echter wel de beheersing verloren over de financieringsstromen van de politieke organisatie. Hij dient, zou je kunnen zeggen, waar ze als broers ooit architecten waren (zie War on Drugs bijvoorbeeld).
Trump zelf heeft nauwelijks rol daarbinnen, behoudens als hefboom en chaos actor. Het electorale effect van Trump is een kwestie van disproportioneel signaal. Ja, hij heeft enorme effecten gehad in normaliseren. En ja, het gebruik van Trump heeft enorme effecten gehad in het verbinden van de zuilen. Maar het electorale effect zit hem in Maga, en dat is hoe dan ook vrij klein. De Republikeinen hebben enorme investeringen gedaan voor voter registration, lagen daarbij op enorme voorsprong op de Democraten, en nog was het lang niet genoeg.
De prijs voor de Republikeinen bij het gebruik van Trump zit hem in de conformistische segmenten van sociale geografie waar men sociaal / economisch / politiek conservatief is, maar wel binnen stelsel van normatieve waarden zit. Kleine prijs voor het kunnen doorduwen van de meest indrukwekkende afbraak in de geschiedenis van de VS, het verbinden van de zuilen én het scheppen van condities voor de komende vier jaar waarbinnen de Democraten puin moeten ruimen.
Met als bonus, een extreme fringe. Iets wat men de afgelopen vier jaar als stok heeft gebruikt voor het zuiveren van de rangen én het versterken van interne cohesie. Iets waar de Democraten ontzettend op happen, en zich maar al te vaak door laten triggeren.
Dit is wat een Heather Cox Richardson de tripod noemt. Waar het CNP al in 2017 op betrapt werd in een serie datalekken. Het scheppen van een conditionele dynamiek waar men tegen lage prijs omstandigheden kon scheppen voor een herordening van de VS.
Het idee daarbij was een klassiek paralysis dilemma. From binary choice to singular choice by extremes.
Optie 1: Socialism!
Optie 2: The party of reason and economics
Optie 3: Fascists!
Er zit nogal wat toegepaste wetenschap achter, maar grof geschetst komt het daar op neer. Trump is daarin nog steeds iets van de marge, niet langer hefboom, maar wel nog steeds chaos actor. Zijn effect is marginaal, maar het is wel disproportioneel signaal.
Maar, en dan komt inderdaad een zeer heikel punt. De VS waren al gepolariseerd. Veel van de sociale geografie was al gemasseerd voor geloofsgedrag. Dat staat allemaal los van Trump. Het lijkt voor ons hier al snel alsof dit alles het resultaat is van Trump en zijn extremisme en prikkelen. Maar nee, al sinds Reagan is de polarisatie begonnen. De agenda is zelfs ouder dan dit.
Men is er een keer bij gestruikeld, Nixon. Die sloeg door en was onbeheersbaar en dus liet men hem vallen. Pas toen hij veel later weer in het gareel stapte was men bereid te voorzien in herstel van reputatie, courtesy of the Heritage Foundation, en dat was binnen een jaar gepiept. Het is iets om over na te denken, binnen een jaar wist men het symbool van het kwaad te herframen tot een beschadigde president maar goed man met goede ervaring en zo voorts en zo verder, een goed Amerikaan. Met de beperkte middelen van die tijd nota bene.
Het effect van Trump is een verhaal van disproportioneel signaal. Van effect, van impact, van functionaliteit. Maar het is niet het verhaal van Trump, en het gros ervan gaat niet eens over Trump. Hij is eigenlijk de perfecte hybride Useful Idiot / Fellow Traveller / Agent of Influence die aan tafel wil zitten, maar gewoon not one of the boys is of ooit zal zijn.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.