Number10 schreef op donderdag 7 januari 2021 @ 12:47:
[...]
Dat is toch ‘iets’?
Niets doen lijkt mij voor de toekomst een tamelijk uitzichtloze situatie, want dan is het een soort tombola waar je dan weer eens wel en dan weer eens niet tot stabilisatie komt. Dat zullen Biden en Harris zich toch ook wel realiseren? En ze hebben nu dus een meerderheid in congres en senaat, waarmee er naar ik aanneem veel meer mogelijk is dan zonder die meerderheden.
Ik denk dat je een aantal gaatjes in perspectief hier hebt. Om te beginnen ten aanzien van de sociale geografie en machtsdynamiek in de VS. Zelfs als men zich alles zou realiseren en alles op zijn plaats zou hebben om aanwezige problematiek om te zetten in uitdaging dan staat men nog steeds voor een drama gesteld waar de tegenstander disproportioneel meer beheersing heeft over hoe perceptie gevormd wordt in publiek debat en welke richting gedragslijnen krijgen. Erger nog, er liggen directe verbindingen tussen de Republikeinen en al die drama's waarbij enorme belangen opgebouwd zijn. Big Tech? Het heeft zich aan de functionaliteit van het bestel onttrokken, waar aan de vooravond van WOII de overheid de macht van industrie, een macht die zich in verbinding gesteld had met Nazi-Duitsland, op tijd deed beperken heeft men die boot gemist bij Big Tech.
Van wat ik heb begrepen uit eerdere discussies zijn de ‘fly-over’ staten jarenlang voor een belangrijk deel genegeerd, en dat is uiteraard een weinig verbindende omstandigheid. Maar misschien is dat dus enkel een beeld dat is neergezet door individuen die daar een voordeel bij hebben en klopt die constatering helemaal niet.
Het fenomeen van de fly-over staat is geen resultaat van politieke verlamming of afstand tussen politiek en burger, het is het resultaat van bewust geschapen lokaal en federaal beleid door de Republikeinen. Het rust op een oude gedachte die bitter en zuur is: you keep them dumb, you keep them poor, I keep them angry.
Ik besef dat dit nogal iets is om zomaar te accepteren, zelfs om zomaar over na te gaan denken. Maar dit is het resultaat van gerichte narratieven geschapen voor precies die doeleinden. Lees van mijn leeslijst het Kendzior boek Flyover country. Ze heeft daarin voor haar oorsprongsgebied de verhalen verzameld, maar ze ook in onderzoek herleid naar beleid, bestuur, beslissingsbomen, investering en actoren van politiek en neo-klassieke lobby.
Je kan voor elke fly-over state onderzoek vinden waar exact dezelfde trends, patronen en beslissingen over zestig jaar heen naar voren komen.
You keep them dumb, you keep them poor, you keep them angry. Plus, Amerikaanse iteratie, you keep them believing.
[...]
Mee eens. Maar analyse moet je ook leren, dat is niet natuurlijk zoals @
Cyberpope ook noemt. De vraag is dus of dat voldoende wordt onderwezen. Onderwijs (specifiek wat betreft de genoemde analytische vaardigeid) lijkt mij in ieder geval een belangrijk punt om aan te pakken als dat de kans kan verminderen dat kiezers op spookbeelden afgaan.
Maar los daarvan heeft een maatschappij met verschillen tussen mensen altijd van doen en een laag dieper vraag ik me daarom ook af waardoor het komt dat mensen überhaupt kritiek uiten op het establishment. Wordt ze een rad voor de ogen gedraaid of zijn er daadwerkelijk te veranderen omstandigheden waardoor de noodzaak om kritiek te uiten (of die nu gefundeerd is of niet) minder waarschijnlijk wordt?
Heb je al eens goed gekeken naar onderwijs in de VS? Even terzijde, in het Nederlandse koopt men elk onderwijsmodel, elk beleidsdocument, elk beleidsadvies over voor die sector uit de VS. Splitsing beta versus alpha. Output financing. Specialisatie output. Segregatie HBO/WO. Opbouw naar het gezochte equivalent van Nederlandse implementatie van Charter Schools. Zelfs het onderuit halen van de MAVO/HAVO/Beroepsonderwijs mechanismen met het VMBO model is linea recta overgenomen uit de VS.
Nota bene is dat laatste overgekocht na een serie fenomenale werkbezoeken aan de thuisstaat van Pence. Wiens naam en handelen die herstructurering in die staat aangedreven heeft. Men bewuste doelstellingen van het kweken van laag opgeleiden die gespecialiseerd zijn, waar de impuls tot blikveld verwijderd is, waar individualisme voor gratificatie impuls in technische kadering van canon integraal staat. Waar het aspect vorming verwijderd is uit het mandaat van het schoolsysteem. Met als resultaat lichtingen na lichtingen van scholieren die laag opgeleid zonder veel blikveld en weinig algemeen nuttige kennis voor meer dan de specialisatie een arbeidsmarkt opkomen ingericht voor flexwerk en minimumloon.
Dit is een van de grootste drivers van de destabilisatie van de VS. We hebben het dan nog niet eens over het glorieuze toepassen van het Britse Eton syndroom op de gesegregeerde structuren van Amerikaans universitair onderwijs. Het kweken van gelovige elite die niets meer weet dan geloven in ideologie voor alles wat buiten de hoge maar extreem gespecialiseerde kennisbasis zit. Laten we het vooral nog niet hebben over het gebruik van schuldverklaring om conservatief gedrag bij jongeren te kweken in paden van "opbouw".
Dit zijn geen zaken die fout gegaan zijn, het is niets wat zomaar gekomen is, het is allemaal bewust beleid. Over decennia heen. Bewuste investering voor het invullen van in kaart gebrachte vereisten voor herordening naar Minority Rule en Might Makes Right.
Er is een directe correlatie tussen de afbraak van de VS en de Republikeinse machtsdynamiek - een agenda geschapen door libertarische oligarchie.
Geen president kan dit oplossen. Dit is een werk van een generatie van reconstructie. Zelfs infrastructuur is onderhevig gesteld geworden aan die agenda. Afbraak is macht. De gesegregeerde economische structuren laat de Republikeinen de dans van de rekening daarvan ontspringen. Wall Street, not Main Street. Kijk eens goed naar hoe goed men geboerd heef daarbij. Er is geen enkele impuls voor hen om van dat paard af te komen.
Geen enkele.
En nu hebben de Democraten pariteit in de Senaat. Maar dan komt het volgende. Men vult de rangen met adepten van de Derde Weg school. Prima verklaarbaar, maar men engageert bij de aanwezige uitdagingen op de verkeerde niveaus, in de verkeerde arena. Dit zou bekend voor moeten komen. Men zoekt bipartisanship, het compromis, de samenwerking. Men zoekt de procedure, het principe voor het proces. En ondertussen dansen de Republikeinen daar met de machtspolitieke school in een media landschap waar Democraten het gros van sociale geografie niet eens kunnen bereiken keihard omheen.
Het is een asymmetrische machtsdynamiek zogezegd, een waar politiek niet de primaire arena is.
Wil men dit oplossen, dan begint dat met een heel hard post mortem. In 2016 was het daar al tijd voor. Vier jaar later heeft het partijbureau elk kwartaal dat afgewezen. Want, het is bijna een kopie van het topic over Linkse politiek elders op dit forum, het is tijd om te handelen, het heeft te lang geduurd, je hoeft niet alles in kaart te brengen, je moet mensen aanspreken, je moet praktisch aanpakken. Allemaal leuk en aardig, maar het is volledig ongefundeerd in best practices. Het is geworteld in kaders die geschapen zijn in een dynamiek van denk tanks en advieskringen gedomineerd door neo-klassieke lobby. En het merendeel daarvan is bruut fascistisch. Van een RAND tot Heritage Foundation, van Cato Institute en zo voorts en zo verder.
Dit soort complexe problemen zijn nooit top down op te lossen. Het antwoord zit hem in het restant van participatory democracy, post mortem in volledigheid, en decentrale grassroots toepassingen bij een consistente inzet op de juiste arena. Die van narratieven.
Ja, zover is het gekomen. En dat is geen verrassing. Alles van gebeurtenissen gisteren kwam niet als verrassing. Timing, vorm, actoren, interactie, dynamiek, gedrag, media - het is niet eens dat slimme mensen het aan hebben zien komen. Het is dan in die kringen men al decennia deze planning heeft en daar bij doet netwerken, presenteren, adviseren, investeren.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.