worldfastest schreef op woensdag 22 april 2020 @ 16:43:
[...]
Helder. Maar ik vindt dan dat de overheid dit beter moet communiceren. Meer open en transparant. Van mij mogen de OMT vergaderingen ook openbaar worden. Net zoals het mondkapjes discussie. Gaan ze nu de komende 2 weken onderzoeken. Hadden ze de afgelopen maand ook al kunnen doen. Geef gewoon toe dat mondkapjes helpen alleen we hebben ze niet. Daarom kunnen bv de kappers niet open. Kan erg slecht tegen als er niet transparant wordt gecommuniceerd.
Absoluut. Communicatie is niet enkel kritiek, het is ook best een punt op het moment.
Nu begrijp ik de complicaties. We begonnen niet echt optimaal, we schakelden bij, de focus moest op het handvat van IC curve gelegd worden. Dat is gelukt. Enfin, daar lijkt het op, en in denk dat we daar goed zitten.
De focus bij die communicatie levert vanzelfsprekend een enorme spinoff in media en publiek debat. Daar wordt voornamelijk het tactische niveau gevolgd, en dan gaat het eigenlijk enkel nog maar over het detailniveau bij die focus. Dat is ook nodig, immers het is een crisis van gedrag en dus moeten we bij de leest blijven.
- Een nadeel is dat je zo vanuit zowel politiek als crisis management als media/publiek debat al snel te maken krijgt met een effect van wet remmende voorsprong. Je schept resultaat, maar het strategisch niveau krijgt niet het signaal of kanaal wat wel nodig is.
- Een volgend nadeel is dat elk ander onderwerp ook benaderd wordt vanaf detailniveau, en niet langer vanuit strategisch perspectief.
Dit zie je bijvoorbeeld heel goed terug in de persconferenties, de verklaarbare specifieke focus, maar kwesties die een breder blikveld vragen raken onderbelicht. Je ziet het ook in gewone gesprekken, we zoeken de hapklare simpliciteit, wat prima nut kan hebben, maar ook niet zonder consequenties is.
De transparantie, ik denk dat het gebrek daarbij een beetje in de Nederlandse sociaal-politieke cultuur geslopen is. De burger kan niet vertrouwd worden. De werking van democratisch bestel is omgedraaid, zogezegd. Wat weliswaar ideologisch fundament al had, maar ik kan begrijpen dat het in moderne tijden erger geworden is. Sociale media, disproportioneel signaal, hoe makkelijk het is geworden om een beeld van opinie te scheppen, hoe makkelijk het is geworden om mensen in emotie contraproductieve verbindingen te laten maken.
Daar zit ook een ander aspect bij, of beter gezegd twee.
- Ten eerste, we zijn ook een volkje waarbij iedereen al snel een expert is.
- En steeds meer is expertise (vanuit disproportioneel signaal, zie radicaal rechts, neo-conservatisme e.d.) "fout" geworden (ironisch genoeg, onder het perverse frame van "deugers" en "links versus rechts").
Allebei factoren die een overheid al het moeilijk genoeg maakt, maar voor politiek ligt dat nog eens extra moeilijk. Politiek in ons bestel is immers volgend. En net als burgers kwetsbaar gebleken voor het meest harde herhaalde signaal. Ongeacht of dat reëel is, fout gesponsord of wat dan ook.
De reflex om dan heel voorzichtig te zijn met transparantie juist in een crisis waar alles om gedrag gaat, ik kan het wel begrijpen. Immers, het is een gevoelige dynamiek en we hebben nou niet echt een goed track record meer als samenleving met omgang met complexiteit, groepsdenken en proces. We zijn afwijzend geworden, individualistisch, focus op de kruimel, consumptief, hier & nu en hapklaar.
Natuurlijk is ook dat zo simpel niet, maar ja, politici en bestuurders zijn ook mensen

Net als "echte" mensen leven zij ook in perceptie, daarna pas in de realiteit. En ook zij reageren vanuit dat wat ze zien, ongeacht of dat een disproportioneel signaal is, of niet. En dat is een punt van kwetsbaarheid wat wel impact heeft ook al hebben we gelukkig nog wel brede kaders van expertise, advies en ervaring. Dat compenseert dan weer.
Neemt niet weg, ik betreur het manco aan transparantie wel. En het frustreert mij ook dat er dan snelle jongens zijn die daar ook oneigenlijk gebruik van maken, zoals met het nu blokkeren van WoB verzoeken. Beschamend.
En ja, sommige zaken waar we nu tegen aanlopen liggen erg gevoelig. Ze raken aan concepten en ordeningsvraagstukken die wel een beetje in beeld komen. Hyperoptimalisatiedenken toepassen op zorg? Blijkt toch niet zo slim. Is wel een fundament van beleid, al heel lang. Electoraal gedragen door de burger. Discussie over waar trek je de grens als het misgaat bij IC belasting? 70+? 65+? We willen het daar niet over hebben, toch hebben we daar al lang en breed niet enkel beleid bij, maar ook sociaal-culturele prioriteiten en acceptatie. Schaarste van middelen? Vereist voor het boekhouden en de discussie over rol van overheid. Ook zoiets wat als we hier lering willen trekken weer een gevoelige discussie is.
Weet je, zo hard en gevoelig als deze crisis is, af en toe moet ik toch opmerken dat er punten van ironie bij menige les zitten waar we tegen aanlopen nu. Ik hoop dat we er ook af en toe stil bij staan, en wat aanpassingen maken.
Alles is gedrag. En als we zaken willen corrigeren, dan hebben we dat zelf in de hand.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.