De statistiek is op zich niet moeilijk, wel politiek gevoelig. En, even eerlijk zijn, er was heel lang een soort van vanzelfsprekende overtuiging ten aanzien van wat "armen" zijn. De definities van daklozen waren vastomlijnd, gekoppeld aan strikte perceptie. Dakloos? Drugs, criminaliteit, niet te helpen. Pijler van beleid? Uit het zicht houden dus. Ondertussen veranderde er veel, de oude definities bleven staan, maar waren al lang en breed niet meer van toepassing.SymbolicFrank schreef op vrijdag 10 april 2020 @ 19:20:
[...]
Ik heb hier even een paar uurtjes onderzoek naar gedaan, maar behalve 1 site die rapporteert dat er in 2017 70.000 unieke cliënten zijn opgevangen en wat vage politieke beloftes dat de regering er nu toch echt wat aan gaat doen (maar ondertussen het budget weer verkleinen), kan ik er bedroevend weinig harde cijfers over vinden.
Zelfs bij de Vereniging Valente die daar blijkbaar over gaat hebben ze alle cijfers weggehaald en vervangen door politieke prietpraat. Dit was het beste dat ik kon vinden.
Kortom, de regering wil geen cijfers horen, belooft weinig, komt zelfs dat niet na en verlaagt ieder jaar de paar belachelijk kleine budgetten die er voor zijn. Maar het zijn er inderdaad minstens 60.000, dus meer dan in Californië.
Een begrip als "werkende armen" bijvoorbeeld. Hier in Europa was het eerste Europese land waar onderzoek uitgevoerd werd naar die "nieuwe" categorie, Nederland. Maar niet door of vanuit Nederland, nee, Nederland was het centrum van onderzoek elders omdat hier het traditioneel Amerikaanse en Britse fenomeen een enorme trend was. Hetzelfde gebeurde met de categorie van economisch daklozen.
Er volgde een verdieping van politieke gevoeligheid die maatschappelijk resonantie had. Nee, dat bestaat hier niet want we hebben het goed. Nee, dit is egalitair Nederland, iedereen heeft kansen, en anders is het alleen maar je eigen schuld. Iets anders kan niet.
Ondertussen begon duidelijk te worden dat er een aantal gigantische perverse prikkels aanwezig waren. Flexwerk, huurmarkt, maar al voor die trends waren schulden een industrie geworden, vanuit het verlengde van goedkope arbeid als industrie én talloze drama's van toeslagen vanuit Overheid - dat krijg je als beleid zich enkel mag richten op de uitzondering, en niet op de gezondheid van het systeem zelf.
Het CBS zat vorig jaar in aanloop naar Prinsjesdag inmiddels dusdanig vast tussen beleidsinstructies vanuit ministerie en aanvragen effectieve data van organisaties zoals Trimbos, Divosa, de SER, de WRR, het SCP et alii dat iets opmerkelijks op tafel kwam. De gaten in de statistiek. Als je eens wat verder graaft, dan zit het geheim in de stromen van domicilie registraties naar RNI en herregistratie naar de beperkte hoeveelheid briefadressen in sociaal domein plus de toename van VoW stempels. Dat laatste, trieste separate categorie. Was het ooit zo dat hier het om emigratie ging, is het tegenwoordig goedkope intern migrerende arbeid. Er zijn bedrijven waar de vloer vol zit met die categorie. Geen huis, onregelmatig onderdak, maar wel werken in het callcenter.
Een hint, de dataset van unieke cliëntregistraties in het sociaal domein omvat iets meer dan 70k personen. Dit zijn mensen geregistreerd in sociaal domein met een actief "hersteltraject" (iets wat in de praktijk neerkomt op een equivalent van schuldenindustrie, deze mensen komen hier nooit meer uit). Daar zit je begin. Het CBS mag geen data aanvragen weigeren. Zo is Divosa er in geslaagd om zicht te krijgen op wat in het land rond zweeft als VoW. Saillant, het ministerie wil de perceptie van die categorie ombuigen naar "criminelen", omdat zo'n 0,02% een achtergrond heeft, immers, de oude labels van "emigratie" slaat nergens meer op. Tja. In Amsterdam zit stichting de Regenboog, de eerste die het fenomeen van economisch daklozen aan de kaak stelde omdat ze de instroom van die categorie niet meer konden bijhouden. Federatie Opvang is daar vervolgens landelijk gaan inventariseren, maar ja. Wil je een statistische rapportage op kunnen stellen waar overheid en instellingen mee aan de slag kunnen, of waar een politicus in de tweede kamer mee aan kan komen, dan moet je voldoen aan het volgen van zeer specifiek gebruik van selecties en labels. Laat de categorie van economisch daklozen nou eens geen kenmerken hebben in de opendata sets van het CBS. Tja, dan is er dus ook geen rapportage mogelijk. En dus kan het afgedaan worden als "bestaat niet".
Ook bij een crisis als deze zijn dit soort segmenten van belang. Alle gekheid op een stokje, alles is een mogelijke vector. En als je een paar honderdduizend mensen in Nederland hebt zonder vaste verblijfplaats, afhankelijk van onregelmatige arbeid, met hoge interne mobiliteit - en je wil dan apps en thuisregistraties gaan doen? Succes. Je wil er van weg kijken? Nou, flink segment wat zo een vector wordt. Tja.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.