assje schreef op zondag 6 februari 2022 @ 16:44:
[...]
Nogmaals:
[...]
Dat noem jij inflatie volgen? Dan wil het dus ook zeggen dat de komende 30 jaar de woningwaarde (in reële termen (dat betekent gecorrigeerd voor inflatie) de prijs eens gedeeld door drie zou kunnen gaan.
Als je case voor rendabele verhuur is gebaseerd op waardestijging dan is dat een aardige domper. Ik ben heel benieuwd hoe alle kersverse verhuurders die nergens anders heen konden met hun geld daar op zouden reageren.
Maar dat maakt toch allemaal geen zak uit? Indien jij in 1972, 1978 en 1984 ieder een woning gekocht hebt. Dan was 1972 voor een prikke, 1978 op de piek, 1984 weer beter betaalbaar. Gemiddeld genomen heb je 3x 1984 betaald. En of je dit nu vast hebt gehouden tot 1990, 2000, 2008 of zelfs 2009, in alle gevallen heb je het toch echt gewoon voor een goede prijs kunnen verkopen. Plus circa dertig - veertig jaar aan huur (rendement) gevangen.
Ja. Indien jij nu anno 2022 in één klap 4000 woningen koopt, en dit jouw portfolio laat zijn. Ja, dan kan het nog wel eens lastig worden. Maar dit is toch totaal geen realistisch scenario? Evenmin als dat het een zinnig scenario is om één object aan te schaffen als vastgoed investering. Je hebt dan gewoonweg geen enkele risicospreiding. Of dit nu is omdat de markt instort of omdat je woning compleet wordt uitgewoond door drugscriminelen.
rockhopper schreef op zondag 6 februari 2022 @ 18:59:
Klopt natuurlijk. Maar we hebben het over 30 jaar, op een mensenleven is dit toch wel echt lange termijn. Ik bedoel, hoeveel langer wil je kijken?
Behalve rente kunnen er meerdere oorzaken zijn waardoor er toch daling optreed. De meeste hiervan zijn niet zo vrolijk, denk aan een dodelijke(re) versie van covid of een mutatie daarvan die de bevolking decimeert, of een totale oorlog als gevolg van de spanning rondom Oekraïne. Of en hoe reëel deze scenario's zijn mag iedereen zelf bedenken. Maar zonder kristallen bol zullen we het alleen achteraf kunnen zeggen.
Sure, dertig jaar is een lange termijn, op een mensenleven. Maar niet op het bestaan van een pand. Dat zal toch al snel 100 - 200 jaar meegaan, en genoeg nog langer.
En dat zie je dan ook gewoon terug bij vastgoed investeerders. Kijk naar de grote spelers, juist ook particulier, bijvoorbeeld in Amsterdam.
Dan heb je als grote spelers over bijvoorbeeld de broers Peter en Mark Bakker. Hun vader was hier al mee begonnen. Elly Dijkhuis en voorheen Van der Vloodt; na het overlijden heeft de zoon van Van der Vloodt een riant aantal woningen in beheer over kunnen nemen. De Rappange familie, inmiddels doorgezet van generatie op generatie sinds 1906. Verder zit er nog een belangrijk aandeel oud geld en nieuw geld dat uiteraard meerdere woningen op heeft kunnen kopen.
Ook landelijk gezien heb je de familie Grouwels. Als ook van Wettum, van vader op zoon. Ton Hendriks, zelf inmiddels bijna 50 jaar geleden gestart waarbij inmiddels zijn zoon ook het spelletje meespeelt.
Maar indien je serieus bent op het vlak van vastgoed als investering is dit natuurlijk niet iets dat je doet voor de korte termijn visie. En dit zie je dan ook terugkomen in alle grote steden, niet alleen in bijvoorbeeld Amsterdam. Maar in alle grote steden. Zo ook bijvoorbeeld Rotterdam, in 2019 ruim 7000 woningen in het bezit van 100 particuliere verhuurders waarvan meer dan 3000 bij de top 13.
Veelal heb je het dus helemaal niet over investeringen van tot 30 jaar, maar investeringsfamilies die hier voor 50 - 100 jaar inzitten, sommige misschien zelfs al wel langer. Waarin tussentijds uiteraard ook woningen verkocht worden. Maar door de groottes van portfolios dit door de serieuze spelers veel meer naar hun wensen gedaan kan worden dan dat ze hier echt op in hoeven te leveren.
mannowlahn schreef op zondag 6 februari 2022 @ 16:42:Waar ik op in ging en wat dus niet waar is(zie jouw eigen plaatje), is dat huizen prima kunnen dalen, of dat tot een niveau van 1990 is, nee dat niet. Maar als we 40% daling hebben gaat dat grote gevolgen hebben voor een hoop mensen voor enorm lange tijd (>15 jaar).
Sure, het zal grote gevolgen hebben voor een groot aantal mensen. Maar let wel, dat zal meer gelden voor het persoonlijke woningbezit met daadwerkelijke bestemming 'wonen'. En voor de eventuele particuliere verhuurder die het verstandig lijkt om zich te beperken tot verhuren van een enkele woning.
Maar de serieuze spelers op de markt gaan hier toch echt weinig van merken. Als investeringsobject blijft het gewoon van sterke waarde, simpelweg omdat de primaire noodzaak tot een dak boven het hoofd aanwezig zal blijven en zoals al gezegd bij investeringen op de lange termijn het zich gewoon uit middelt. En wat je dus overhoudt is de huur.