franssie schreef op zaterdag 17 oktober 2020 @ 22:19:
[...]
wat? Ik weet niet wat jij onder ondernemer verstaat (en ja het is een breed begrip) maar in het MKB en groter wordt echt wel verder gekeken dan 'the Sun oagina 3'
Ik weet van een collega van mij die twee jaar geleden al productie naar Frankrijk ging overhevelen, en een klein deel naar de VS omdat dat logistiek beter uitkomt.
De hele EU en internationale industrie heeft ook positie ingenomen.
Het zijn de UK kleine ondernemers die wellicht hoop hebben blijven houden op een oplossing maar ik ben wel benieuwd naar bedrijven met meer dan 50 werknemers die 'het nog steeds niet beter weten'.
Sorry, maar je post komt wat alwetend over als bureaucraat tov ondernemers.
Een enorme factor die verschil maakt zit in MKB Nederland, een organisatie die frappant genoeg onder de paraplu van VNO-NCW zit, maar zich de afgelopen paar jaar is beginnen te ontworstelen aan het keurslijf. Niet zonder reden, het MKB is immers in Nederland de de facto grootste motor van reële economie alsmede arbeidscreatie. Het absolute merendeel van multinationals zit in het MKB.
Terwijl "de multinationals" zoals ze in beeldvorming gekend zijn een kleine groep zijn met disproportioneel bereik, met toenemend negatieve voetafdruk op vestigingsklimaat, een zeer hoge trend in arbeidsvernietiging alsmede toenemend negatieve impact op de correlaties van startups/innovatie/onderzoek & ontwikkeling.
In de beginperiode van Brexit was er in Nederland een veel breder proces van focus op voorbereiding dan in het VK, over de gehele linie. Maar het gros daarvan volgde de VNO-NCW lijnen. Kritiekloos. Bedrijven en ondernemers namen de informatie tot zich, zochten advies en gingen mee in toepassing van druk via lobby primair gekanaliseerd door de drie grote banken en de verschillende segmenten van VNO-NCW.
Pas na de affaire van die pseudo douane expert kwam er brede verandering in perspectief onder ondernemers ten aanzien van een meer dan procesgerichte focus op aanpassing. Men liep daarbij ver achter op de rest van Europa, ondanks dat men bedrijfstechnisch al ver zat in aanpassingen maken.
Het verschil zit hem in het enerzijds in economische activiteit aanpassingen maken maar anderzijds de aanwezige druk laten kanaliseren door actoren die effectief via hun lobby en externe consultatie kanalen meer steun gaven aan de positie van de Britten in de grote soft power Brexit arena dan zich te richten op het stimuleren van ruimte nemen door Nederlandse economische activiteit. Zelfs rondom dat mooie internationale hof opgericht om te snoepen van zakelijke conflicten en verstrengelingen werd een keurslijf gelegd ten gunste van de City, ten koste van het potentieel van dat hof. In Den Haag kreeg men alle informatie over transnationale verbindingen van schaal tussen Nederlandse en Britse multinationals, maar het was pas na die douane expert affaire dat een aantal kamerleden daar vragen over begonnen te stellen. En pas iets minder dan twee jaar geleden slaagde MKB Nederland er in om aanwezigheid bij en in de informatiedossiers en briefings te hebben dankzij netwerken door een aantal grotere MKB conglomeraten die niet al te happy waren met de door VNO-NCW ingenomen posities.
Het zwaktepunt blijft. De algemene politieke overtuiging is geworteld in een algemeen kader van politieke economie (neo klassiek) wat zo diep zit dat er weinig impuls is tot nadenken over bepaalde waarheden die eigenlijk iets tussen aanname en marketing zijn. De Kwestie Dividendbelasting is daar een schoolvoorbeeld van. De zogeheten soft power en diplomatieke verbinding tussen Nederland en het VK van de afgelopen twintig jaar is ook onderdeel van het zwaktepunt, weinig eigen bereik, diplomatieke kaders geworteld in de Anglosphere en niet thuis.
Als je zegt dat Nederland zich economisch breder doet voorbereiden op Brexit, ja, absoluut. Daar ga ik volledig in mee. Maar het heeft heel lang geduurd voordat dit meer dat een procesmatige trend werd. Heel erg lang. En te lang is men blind geweest voor het gebruik van verleende steun in vertegenwoordiging aan doeleinden en invloed die niet ten gunste was van Nederlandse economische activiteit.
Bij de Britten ligt het meer complex, en @
DevWouter heeft meer dan een punt. Het is niet enkel zo dat het Engelse zero sum & no partners denken gruwelijk diep zit (een serieuze waarschuwing aan continentale ondernemers), er is pas het afgelopen halve jaar enige activiteit te bespeuren van sectorale vertegenwoordiging die aan de bel trekt. Binnen de segmenten van wat men doet vertegenwoordigen is het passieve procesgerichte volgen gruwelijk groot en zit het pijnlijk diep.
DevWouter schreef op zaterdag 17 oktober 2020 @ 23:54:
[...]
Wat ik van collega software trainers heb begrepen moet je de conservatieve machtsstructuur binnen bedrijven in de UK niet onderschatten. Als men in grote (maar ook de kleine) coöperaties niet binnen het keurslijf valt dan val je buiten de boot. De paar talenten die ze daar ervaren hebben werden consequent gepasseerd omdat ze bijvoorbeeld geen stropdas droegen.
Ook overschatten de Britten continue hun eigen kennis en kunde (waarschijnlijk als gevolg van het promoveren van de verkeerde personen). Dan blijft alleen de contacten over maar die zijn vaak nationaal.
Het erge is dat ze de mogelijkheid hebben, maar het merendeel van het bedrijfsleven heeft niet de juiste mentaliteit. Hoe de managers richting IT kijken in de "IT Crowd" is minder persiflage dan we denken.
Dat zit niet enkel binnen de structuren diep. Ook er tussen. Nog meer in de mechanismen van vertegenwoordiging en behartiging. Britse economische activiteit in termen van structuren is de afgelopen decennia in hoge mate er een geworden van adoptie van trickle down economics in mechanismen en organisatie van economische activiteit.
De tegenwoordige strijd in Nederland tussen MKB en de multinationals van oude tijden dan wel bancaire gunsten is in het VK al lang geleden besloten. Men zit in hokjes vast voor de kruimels. Het is bijna neo-feodaal in veel opzichten. Het verschil is tien jaar van gelijke condities voor ontwikkeling.
Indoubt schreef op zaterdag 17 oktober 2020 @ 23:07:
[...]
Maar als jij dat ziet en kunt beschrijven, en je bent waarschijnlijk niet de enige, en anderen hier in dit topic kunnen zien en begrijpen dan kan het toch niet zo zijn dat er in Den Haag (politiek Den haag) dat niet gezien en begrepen wordt?
Toegegeven dat ik niet van alle volksvertegenwoordigers een even hoge pet op heb maar er zitten toch aardig wat weldenkende mensen in Den haag. Zijn het er gewoon te weinig of is de meerderheid gecorrumpeerd?
IK hoop in ieder geval dat de hefboom faalt en dat andere landen hier niet in mee gaan. EN dat men in Den Haag tot bezinning komt natuurlijk
Ja, en nee. Het grotere probleem is de combinatie van het aanwezige blikveld (korte afstand, korte termijn), de diep gewortelde allergie tegen concepten als visie en rol van overheid (visie is vies als mantra, overheid is er enkel om voor gewicht te faciliteren als melkkoe intern) en het probleem van informatiestromen.
Het beste voorbeeld blijft de interne kwestie Dividendbelasting. Wanneer alle informatie beschikbaar van alle adviespunten hetzelfde beeld schept is een politicus niet anders dan de burger die via sociale media van alles binnenkrijgt en zo perceptie gevormd krijgt. Is er dan een kwestie, dan bestaat er al een "waarheid" en een kader van "best practices". Dat brak pas bij nota bene die gespannen kwestie van extreem grote belangen en consequenties op de spreekwoordelijke laatste minuten toen een toetsing door het kordon van perceptie heen brak. Dat rapport van ambtenaren van EZ over voetafdruk, spin-off en reële cijfers van de "multinationals" in kwestie. Wat daarbij niet helpt is dat Den Haag een soort knooppunt van partijpolitiek gepolitiseerde informatiestromen geworden is waarbij fractiediscipline een enorme factor is geworden in beperking van blikveld en het internaliseren van politiek perspectief - versus reële en realistische toetsing van informatie, de effectiviteit daarvan is enorm afgenomen ten gevolge van de groei van externe consultatie als een soort van extra informatiestroom die alles nog eens extra doet bevestigen. Logisch, want vrijwel alles daarvan is de grote drie banken & VNO-NCW met het legioen aan adviesbureau's, denktank verbindingen en koopkracht in gewenst wetenschappelijk onderzoek.
En onderschat ook niet iets veel meer basaal: als je als dynamiek al die decennia lang enkel de Anglopshere volgt, waar je mee omgaat raak je mee besmet. Zoiets is al zichtbaar in taal en taalgebruik in communicatie en presentatie. Ontzettend veel van aanwezig perspectief is passief geconsolideerd en passief bepalend voor het volgen van kaders.
Het is niet voor het eerst dat Den Haag een opmerkelijke positie in neemt of volgt in Europese betrekkingen. Er zijn solide redenen waarom Nederland de afgelopen tien jaar met name in toenemende mate gewantrouwd wordt door de overige Europese lidstaten. Dat is niet zozeer een gevolg van perikelen van solidariteit en bancair bestel, maar veel meer een resultaat van het telkens op de vingers getikt worden met stoken en struikelen.
CornermanNL schreef op zondag 18 oktober 2020 @ 11:17:
In Engeland (waar de rest van het VK noodgedwongen achteraan hobbelt) is er niet ineens enorm ingezet op de Brexit , in eerste instantie was het een futiliteit die door de Tory's in de vorm van Cameron afgedaan zou worden door middel van een referendum. Niemand had ook voor de enorme effectiviteit van de Brexit campagne.
Zoals vaker gezien in de afgelopen jaren was het niet om de meerderheid van de bevolking te overtuigen, maar om jouw stemmers massaal naar de stembus te krijgen. Gecombineerd met totale desinteresse van dat deel van de bevolking die tegen waren om te gaan stemmen is de Brexit tot stand gekomen.
Vervolgens ging het alleen maar om machtsbehoud. Met als laatste exponent Boris, die vooral sterk wil overkomen en het hele No surrender principe wil uitstralen. Gebaseerd op een fantoombeeld dat het VK er nog toe doet in de wereld.
Zoals op meer plekken in de wereld staan de stadsregio's mijlenver af van de rest van het land. In het VK Londen , Liverpool/Manchester en wellicht Glasgow. In Nederland is dat ook steeds meer het geval. Er is meer gemeen met andere stadsregio's dan met landen.
De laatste ontwikkelingen zijn in die zin interessant om te kijken hoe de mensen reageren, al denk ik dat die vooral nog steeds in de voordelen van de Brexit geloven. En nu echt de nadelen voelbaar gaan worden.
Hoe nadelig het ook allemaal is, als EU kan je je niet veroorloven om nu de Britten hun zin te geven, dus alle voordelen en niet de nadelen (in Britse ogen dan)
We leven in een wereld waarbij de juiste druk op het juiste punt (verkiezingen, economie , verdeling van welvaart) enorme gevolgen kan hebben voor veel mensen zonder dat er in de oude systemen die nog op zijn plaatst zitten een antwoord op dit probleem is. Er is een kleine groep met een geheel eigen agenda die hiervan profiteert. En met name in de politiek zie je dat, optuigen van een partij , je laten leiden door schimmige agenda's en op het eind van de rit vooral jezelf verrijken in de vorm van geld en macht.
Geen enkele voeling hebben met wat goed is voor een land, de mensen en de toekomst. Bizarre tijden.
Brexit is een toepassing. Een machtshandeling van beïnvloeding. Een machtspolitieke handeling van actoren buiten het bestel toegepast op het bestel an sich. Brexit is niet uniek, kijk naar de VS, die twee toepassingen
blijken in toenemende mate zelfs direct verbonden te zijn in zowel financiering als ontwerp als beheer en effect gericht resultaat.
We moeten dit niet behandelen als een kwestie van soevereiniteit of wilsbeschikking. Dat zijn componenten van de toepassing die als motoren gecompromitteerd zijn. Hier ligt een van de meest serieuze uitdagingen van onze vroege 21e eeuw: het gericht gebruik van de eigenschappen van open en democratische samenleving om een einde te maken aan het vermogen en de macht van de burger om eigen behoefte, wens en hoop te zekeren. Met flinke scheut van rol van technologie en voedingsbodem geschapen door neo-klassieke politieke economie dominant in de samenstelling van canon en curricula van onderwijs.
Brexit is een conflict, van behartiging van posities, maar veel meer nog een conflict over ordening van samenleving, rechten van mens en bedrijf en richting van ontwikkeling ten gunste van geconcentreerde macht.
Het blijft me opvallen hoe groot het verschil is tussen de debatten in Nederland en die in de landen om ons heen. In Duitsland maakt de ondernemer zich geen illusies, hij beseft hoe dingen samenkomen. Hij beseft ook dat dit een confrontatie is van de komende twintig jaar plus. Dat vereist een totaal andere benadering in denken en handelen dan die van koehandel - wat nog steeds de focus van Den Haag is. Daarbij is de ironie zuur, de Engelsen doen geen koehandel. Het is zero-sum.
Het idee van koehandel is ronduit ridicuul, het is een recept om genomen te worden.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.