Brexit helpt de grondbezittersCahill schreef dat grote landbezitters de meeste subsidie krijgen, de meeste commissariaten bij banken en openbare instellingen, en benoemingen in het Hogerhuis. Het parlement had daar weinig over te zeggen. „Een enorm web van controle over ’s lands financiën, via de stad, door dezelfde families die de House of Lords domineren en de meeste invloed hebben in de Conservatieve Partij, gaf landeigenaren zo’n nauwe band met, en greep op, de macht. Die macht maakte hun voorouders rijk en houdt ook hen rijk, in het nieuwe millennium.”
In Who Owns England, dat deze zomer verscheen, bevestigt Shrubsole dat dit nu, twintig jaar later, nog steeds zo is: aristocraten bezitten een derde van het land, ‘nieuwe rijken’ 17 procent, bedrijven 18 procent, de overheid 8,5 procent, gewone particulieren 5 procent, de kroon 1,4 en de kerk 0,5 procent; 17 procent is nog steeds niet geregistreerd, doordat aristocraten die land verkopen dat niet hoeven te registreren. Landhervormingen zoals in Ierland zijn er nooit geweest in het VK. Dit is waar Shrubsole voor pleit. Want „minder dan 1 procent van de bevolking bezit nu de helft van het land.”
De Brexit was niet het idee van de Conservatieve Partij. Het kwam destijds van UKIP: nieuwe rijken plus de gefrustreerde arbeidersklasse. Als UKIP de macht zou krijgen, was het voorbij met de heerschappij van landbezitters via de Conservatieve Partij. Omdat UKIP zo populair werd met de Brexit, moesten de Tories dit idee omarmen – om UKIP af te schudden. En recent rekenden ze met Labour af. Een zege voor het ‘extreme’ Labour van Corbyn zou de macht van landeigenaren ook hebben beknot. Daarom stemden veel Tories die tegen de Brexit waren, in december voor Boris Johnson met zijn leugens en clowneske gedrag. Alleen hij kon het behoud van de macht en hun way of life garanderen.
Nu UKIP en Labour zijn verslagen, kunnen de Tories matigen. Wees niet verbaasd als zij proberen dicht bij de EU te blijven. In een Amerikaans systeem van keihard kapitalisme en meritocratie kunnen zij hun macht niet consolideren. Veel Tories zijn geen revolutionairen, integendeel: ze hebben de revolutie juist voorkomen. Brexit was hun middel om veel dingen bij het oude te houden.
Diezelfde dynamiek zag je in Nederland bij de opkomst van het populisme, zorgen van de bevolking die de populisten groot maakten trok ook meteen een groep nieuwe rijken (vastgoedontwikkelaars) aan die belang hadden bij een directere invloed op het systeem.
Je ziet ook nu weer dat op binnenlands niveau er weinig wordt getornd aan bestaande machtsverhoudingen, die voor een belangrijk deel een oorzaak zijn van de opkomst van het brexit sentiment en de opkomst van het populisme via o.a. ukip.
Uiteindelijk loopt het VK hetzelfde risico als andere westerse landen om macht geconsolideerd te houden, om mensen niet te laten stemmen op partijen die de status-quo veranderen, moeten mensen continue afgeleid en geradicaliseerd worden. De weg naar een meer autoritaire populistisch systeem is onvermijdelijk.
Het is om diezelfde redenen dat de oppositie voor een dillema staat, je ziet dezelfde dynamiek in de VS:
1) Een herstel en hervorming van structurele democratische instituties is eigenlijk noodzakelijk.
2) Een significant gedeelte van de eigen achterban wil eigenlijk een tegenovergestelde revolutie, maar hiervoor is geen meerderheid en ontbreekt de infrastructuur om hetzelfde bereik te realiseren als conservatief/rechts.
Als gevolg van 2 wint men geen verkiezingen, terwijl punt 1 eigenlijk een voorwaarde is om het überhaupt te kunnen bereiken.