Verwijderd schreef op donderdag 23 december 2021 @ 09:00:
[...]
Een perfect lineaire versterker zonder vervorming zal dat allemaal net zo goed afspelen. Al die nuance in timbre en geluidsdruk van die vogeltjes, instrumenten e.d. worden perfect versterkt. Het is niet alsof een perfecte versterker een filter er op los laat die alles strak trekt.
Dus geef mij maar die perfecte versterker of bron die al die nuance overdraagt, in plaats van dat ik luister naar toegevoegde afwijkingen die de oorspronkelijke nuance and timbre maskeren.
Of wil je nu zeggen dat de tonen in de echte wereld nog niet genoeg variatie hebben om ons te kunnen plezieren?
Nee, ik probeerde alleen te duiden waarom mensen gevoelig zijn voor zulke apparatuur. Niet omdat het natuurgetrouwer klinkt of omdat het beter is, maar omdat het juist extra nonlineaire vervorming toevoegt. Dat klinkt gek he?

Ik zal je gelijk bekennen dat ik thuis een Orange gitaarversterker én analoge synths heb, alles waar ik muziek op afspeel is echter klasse D. Ik ben absoluut niet van de elfjes.
Vanuit mijn achtergrond (muziektechnoloog compositie, productie & klankontwerp, AV systeemintegratie) vind ik het wel erg fascinerende materie en dat gegeven gebruik ik dan ook veel. In de meeste DAW software zijn er voor onder andere tempo, velocity en feel (groove) algoritmes om dat toe te passen op instrumentgroepen (of de gehele compositie).
Het leuke is dat als je vanuit die achtergrond weet hoe het oor te foppen is dat je ook weet dat je oren zeer onbetrouwbare meetinstrumenten zijn voor JND-setups zoals die door audiofielen graag gedaan worden. Je hebt verschijnsels waarmee je kan spelen (zowel als componist alsmede klankontwerper en AV systeemintegrator) als masking, Risset-tonen, Haas-effect, missing fundamental, equal loudness curve et cetera et cetera.
Als AV systeemintegrator is echter 95% van je werk op papier en 5% is daadwerkelijk vertrouwen op je oren; je kan supernauwkeurig speaker delays uitrekenen op basis van de spoel van de speakers in je setup maar pas in de praktijk hoor je of de fase en de focus zo is als dat je gepland hebt (geldt minder voor line array setups) en kan je daar juist mee spelen (bij setups met center clusters en fills voor eerste rij en balkons bijvoorbeeld, maar vooral bij meer creatievere setups). Uiteindelijk is de speaker setup immers bedoeld om een bepaald geluidsbeeld te creëren voor mensen, en mensen hebben oren.
Oh en een laatste tangent:
Ik heb een jaren veertig-radio omgebouwd naar een bluetooth-ontvanger (met klasse D-amp). Uiteraard kon ik niet de speaker gebruiken want het was een buizenradio dus had ik de allergoedkoopste speaker gekocht die ik kon vinden en er in paste. Ook heb ik de DSP zo ingeregeld dat muziek klinkt alsof het AM radio is. En uiteraard is hij mono. Waarom? Omdat het heerlijk is om muziek als point source achtergrond te luisteren af en toe, zeker oudere muziek. Dat gaat om sfeer en beleving. En dat is denk ik hetzelfde wat audiofielen hebben, maar dan andersom: Het gaat niet om het allerbeste geluid maar het gaat om een bepaalde beleving, een bepaalde look, een bepaalde sound.