kees_1 schreef op zondag 9 februari 2020 @ 16:53:
[...]
Jij bent degene die er steeds op terug komt. En dan op detail ergens op focussen terwijl het op het brede geheel gaat. Het doet mij denken op drammers van een bepaalde politieke kleur die zijn daar ook goed in.
Bij de aanname dat de pensioenverplichtingen per jaar gelijk blijven, zitten steeds nieuwe uitkeringen en uitkeringen die vervallen. Is dat nu zo moeilijk.
Nee, maar voor jou blijkbaar wel, ik citeer je even:
Ga je zelf rekenen met de aanname er zijn geen deelnemers meer die pensioen opbouwen, er wordt geen rendement gemaakt, geen inflatie en de pensioenuitkeringen blijven constant.
Het vermogen is dan op na 64181/1251,2 = 51,3 jaar.
In wekelijkheid is er wel rendement en rentestijgingen kunnen worden afgedekt.
De gemiddelde pensioenuitkering loopt niet langer dan 20 jaar. Wat gaat er dan met de rest van het geld gebeuren? Als een pensioenfonds geen deelnemers meer heeft moet ook het geld op zijn.
Jij gaat dus uit van een gesloten fonds en ik geef aan dat jouw redenatie daarvoor kant noch wal raakt:
Het fonds loopt leeg, niet in 20 jaar, ook niet in 50 jaar, maar naar
verwachting het is dus
onzeker in 70 jaar voor een gemiddeld fonds. (Langer voor een jong fonds). En in eerste instantie zal de jaarlijkse uitkering toenemen ... in
jouw voorbeeld!
Die uitkering wil men op termijn (of zelfs nu al

) indexeren, daar is ook geld voor nodig. Er is dus niet genoeg geld, ondanks alle claims dat er veel te veel geld is.
Waarom is dit ook relevant voor open fondsen? Omdat dit gesloten deel onderdeel is van een open fonds. Een open fonds krijgt er opbouw en premies bij. Geld wordt echter in een pensioenfonds evenredig over de deelnemers verdeeld. We constateren dat voor het reeds opgebouwde deel niet genoeg aanwezig is. Als je dan uit gaat keren (of zelfs indexeren) alsof er wel genoeg is, dan moet dat tekort gevuld worden met
onzeker overrendement en met de premies die de actieve deelnemers inleggen. De kostendekkende premie die zij betalen is echter afgestemd op zekerheid voor de nieuwe opgebouwde aanspraken. Duidelijk is dus dat als je voor de opgebouwde aanspraken doet alsof je dom bent er voor de nieuwe aanspraken uiteindelijk niet genoeg zekerheid is dat er uitgekeerd kan worden.
En die zekerheidsafspraak is de basis van het systeem. Dat is de reden dat je collectief ipv indiviudueel pensioen doet, dat is waar de huidige generatie gepensioneerden jaren van geprofiteerd heeft en dat is waar de huidge generatie gepensioneerden vanaf wil nu het een keer solidariteit de andere kant op wordt en het een nadeel voor ze wordt. Puur en verwerpelijk egoisme dus.
Baytep schreef op zondag 9 februari 2020 @ 16:52:
[...]
Maar laten we hier een beetje lief tegen elkaar blijven. Als je een stuk omgoog scrolled zie je dat @
Anoniem: 63072 herhaaldelijk de moeite neemt om een en ander uit te leggen. We kunnen het er niet mee eens zijn, maar de materie begrijpt hij wel.
Terug naar je rekensom onder statische condities:
Zoals ik het begrijp kun je dat wel toepassen, maar moet je dan het vermogen waarmee je begint (64181 mln) opsplitsen, en alleen verder gaan met de inleg + rendement van de groep die met pensioen is.
Dan ziet het sommetje er een stuk bedroevender uit.
Zo kan je dat bekijken ja, maar het heft niet.
De crux van de pensioenfondsen is namelijk collectief delen van de risico's. Dat betekent dat overschotten en tekorten evenredig worden verdeeld. Als er gekort wordt, dan worden ook de opgebouwde aanspraken van mensen die over tig jaar pas men pensioen gaan gekost met hetzelfde percentage!
De keuze is voor mijn (en wellicht ook jouw) geboorte al gemaakt dat we dit doen op basis van de kans op het behalen van een beoogd pensioen. Voor actieve deelnemers betekent dat hogere premies, lagere aanspraken voor dezelfde premies, geen indexaties van de aanspraken en uiteindelijke korten van de aanspraken. De rek in de premie is er inmiddels echter wel uit, als de werkgevers failliet gaan heb je helemaal niets meer.
Alleen wat betekent dat voor mensen waarvoor het pensioen al is ingegaan, die krijgen immers al een uitkering en betalen geen premie meer. In eerste instantie dus ook het uitblijven van indexatie en als dat niet voldoende is korten.
Als je achterwege laten van indexaties of korten al niet meer doet, dan blijft er over de premie verhogen om de benodigde middelen te verkrijgen.
In ieder geval niet meer in aandelen beleggen, immers je hebt die middelen nodig om de afgesproken zekerheid te bieden, met risicovollere beleggingen verlaag je die zeker heid en heb je meer buffer nodig. Je verwachte rendement stijgt wel, maar je hebt ook meer geld nodig. Je schiet er dus niets mee op als het goed gaat en bent extra de pineut als het mis gaat.
Kunnen we een discussie voeren of we die zekerheid nog wel willen? Ja, dat lijkt me zelfs een heel nuttige discussie. Als jullie van mening zijn dat die zekerheid wel wat minder kan, dan sluit ik mij daar volledig bij aan.
Als jullie standpunt is dat het individueel moet worden, dan zou ik dat weer zeer betreuren. Het huidige systeem voorkomt winnaars en verliezers, zoals je die bij de individuele beschikbare premieregelingen wel hebt.
Vraag maar aan de mensen die de laatste 10 jaar met pensioen zijn gegaan in beschikbare premieregelingen hoeveel minder pensioen ze hebben ten opzichte van wat ze in het verleden is voorgeschoteld.
Echter:De huidige aanspraken in de pensioenfondsen zijn opgebouwd op basis van afspraken over de zekerheid en collectief delen van risico's. Dat kan je niet achteraf gaan herverdelen omdat het je niet meer bevalt, die zekerheid, die indexatie en kortingsregels zijn onderdeel van het pensioen en kan je niet afpakken. Die discussie voer je dus alleen over nieuwe opbouw, waarbij je het huidige probleem nog steeds op moet lossen. Of over alle opbouw, waarbij je de benadeelden zal moeten compenseren. Dat is precies waar het vorige pensioenakkoord op gestrand is. Het oplossen van of compenseren voor kost namelijk veel geld en niemand wil het betalen.
Geen akkoord betekent dat we het moeten afrekenen zoals in het verleden afgesproken.
Het is dan ook een gotspé dat er nu een 'pensioenakkoord' ligt dat die gemaakte afspraken feitelijk al buiten werking stelt, maar de discussie over oplossen tekorten/compenseren voor de overgang voor zich uit schuift en doet alsof het wel even opgelost wordt.
Het nieuwe akkoord is dan ook een goed verpakte leugen. Er is geen akkoord, het is een schijnvertoning van de regeringspartijen die het niet aandurven om de huidige regels te handhaven en zo zonder gezichtsverlies proberen onder de politiek gevoelige gevolgen uit te komen. Niemand die ook maar een beetje verstand van de materie heeft trapt daar in.
Overigens was zelfs zonder de lage rente er al een probleem ontstaan, wat onder Lubbers al erkend werd en waar elke regering sinds dien niets aan heeft gedaan. Cynische ik zegt dan omdat de politici in kwestie graag op het pluche zaten en liever geld uitgaven aan zaken waar ze stemmen mee konden winnen. Hierdoor is het probleem vooruitgeschoven en steeds duurder geworden om op te lossen. 'Laat Lubbers het karwij afmaken' nee, Lubbers is nooit aan het karwij begonnen!
[
Voor 45% gewijzigd door
Anoniem: 63072 op 09-02-2020 17:49
]