Je zit met het punt dat schoonmaken erg belangrijk is, zelfs van levensbelang op den duur, en tegelijk betaalt het slecht en sta je onderaan de sociale ladder als je dat erg belangrijke werk doet. Als de social media-expert een week ziek is draait een bedrijf gewoon door, als de schoonmaker een week ziek is loopt aan het eind van de week vast.drooger schreef op woensdag 5 december 2018 @ 06:03:
[...]
Dus schoonmakers, afwassers e.d. bij bedrijven en restaurants gaan beter betaald worden?
Dat lijkt me een mooie droom, want dan zal je de verhoogde loonkosten terugzien bij de aangeboden dienst of maaltijd, maar dan bedankt iedereen ervoor omdat het te duur is.
En iedereen deeltijdschoonmaker? Moet je dan bijvoorbeeld ontwikkelaars een dag in de week missen omdat ze de wc's moeten boenen? Dat klinkt als een funest plan in een concurrende, internationale maatschappij.
Met een basisinkomen krijg je het punt dus: we willen het schoonhouden, we moeten het zelfs schoonhouden, maar voor een habbekrats werken en op neergekeken worden, daar heeft niemand zin in. Naar mijn mening terecht. Dus hoe lossen we dat op?
Wat er ook gaat gebeuren, het zal hoogstwaarschijnlijk een flinke maatschappelijke verschuiving teweeg brengen, en een andere kijk op heel veel van wat mij nu als 'normaal' aannemen. En de hele economie gaat veranderen, het idee van wat nu een concurrerende internationale maatschappij is zal ook op de schop gaan dan. Misschien worden we minder concurrerend maar wel een veel fijner land om in te leven, zou je daarvoor tekenen?
Als ik te weinig plezier heb bij het opstaan 's morgens, ga ik kijken of ik het kan veranderen (mijzelf of het werk), zo niet, dan weet ik dat het tijd wordt om een andere baan te zoeken. Ik hou niet van file dus ik zorg dat ik binnen fietsafstand, OV-afstand of auto-maar-geen-file-afstand wat vindt. Ik heb een goed regenpak, leuk is het niet altijd, tegelijk is het niet iets waar ik me lang druk over kan maken als ik weet waarvoor ik het doe, namelijk weer mooie nieuwe dingen maken, plezier hebben met collega's, blije klanten zien.Metro2002 schreef op woensdag 5 december 2018 @ 08:53:
[...]
Jij gaat elke dag vol plezier vroeg je bed uit, schuift met een glimlach in de file aan of stapt lachend op de fiets om door de stromende regen naar je werk te gaan en zit liever op de zaak dan dat je je kind ziet opgroeien? Dan ben je inderdaad de uitzondering die de regel bevestigd
Kind heb ik (nog) niet, ik ga echter niet voltijds werken, ik wil zeker genoeg tijd aan mijn kind gaan besteden. Ik woon klein en goedkoop in een stad, heb geen auto, heb ik bewust voor gekozen: scheelt me bakken met geld en daarmee druk om veel te moeten verdienen om het te bekostigen. Ik lever wat in maar ik krijg er veel voor terug, namelijk rust, vrije tijd, en keuze om minder goed betaald werk te doen waar ik meer plezier in heb.
Het is makkelijker om dat al vanaf het begin zo te doen, dan om een ommezwaai te maken als je al een vast contract, mooi groot huis met hypotheek en gezinnetje hebt. Al kan het nog steeds, in Nederland is zoveel mogelijk! Een man van 50 die ik laatst sprak, developer bij DUO, zei dat hij ervoor gekozen had om van 5 naar 3 dagen te gaan, daarvoor z'n grote huis heeft ingeruild voor een kleinere, en z'n jaarlijkse safari op heeft moeten geven. Hij was echter veel gelukkiger vertelde hij, kon op z'n vrije dagen lekker met z'n handen in de aarde wroeten, veel meer rust aan z'n hoofd, en meer energie op de dagen dat hij wél op kantoor zat.
Weet je, je leeft maar één keer, je hebt relatief weinig tijd in het leven. Je kan het besteden aan zaken waar je niet gelukkig van wordt, of kijken waar je wel gelukkig van wordt en daarop aansturen. Tis wat geven en nemen, tegelijk klinkt het alsof jij elke ochtend met tegenzin naar het werk gaat en weer blij bent als je naar huis mag, en superblij als 't weekend is
Iedereen kan gelijk hebben, allemaal tegelijk. Dat heb je met quantum.