Daar kan je wel deels voor compenseren. Ik heb bij deze tests allemaal de stevenson uitlijning gebruikt, die een 0 punt heeft op de binnenste groef (60.325mm).
Wellicht had een Loefgren A uitlijning nog beter gepresteerd, want die heeft een 0 punt op 70mm.
Maar als je dus een plaat hebt die echt volgesneden is tot die 60mm, dan wordt het allemaal nog veel erger.
Dat is ook een probleem bij veel platen: ze willen er teveel minuten op kwijt. Dat begon vooral z'n intreden te doen toen CD mainstream werd. Toen zag je albums qua minuten langer worden. Mensen die vroegah veel tapeden, weten dat wel, dat vaker en vaker een album niet meer op 1 kant van een 90min cassettebandje paste. Maar de platenmaatschappijen wilden die albums natuurlijk wel op 1 fysieke plaat persen (want goedkoper). Veel jaren 90 albums op 1 plaat klinken ook dikwijls slecht. Zeker als het muziek is met gemiddeld een hard signaal.
Bij de post 2000 platen is dat m.i. weer minder een issue; platen zijn nu een luxeproduct, dus een dubbelaar is minder een probleem. Ik zie nu (bij moderne platen) ook weinig fouten in de technische uitvoering, maar vooral in de artistieke uitvoering. Dat ze de mix voor platen extra 'warm' willen maken en soms veel te ver doorschieten zodat hoge tonen veel en veelste zacht zijn. Ik heb 1 album wat daarin boekdelen spreekt. Hier krijg je dus ook andere muziek, maar niet altijd ten voordele.
Mooie conclusie ook op die site:
For me, digital is very convenient, but it’s also clinical – both from an audible and tangible perspective. I listen to analog and digital formats, but there’s just something extra special about vinyl – warts and all. End-of-side distortion is arguably one of the peskiest drawbacks, but you can reduce it by carefully configuring your setup. Do so, and your records will reward you with beautiful sound for many years to come.
Digitaal kan heel goed zijn, maar de loudnesswar verpest gewoon zo veel (zie mijn jamiroquai voorbeeld)
Zelfs albums waarvan algemeen wordt gezegd dat ze qua sound erg goed zijn, zie ik nog steeds massa's compressie op de cd/digitale tracks, waar dat niet op plaat wordt gedaan. Want platen lenen zich daar niet goed voor. Dus je krijgt feitelijk andere muziek
En ja, digitaal is gewoon heel makkelijk. Er zijn natuurlijk mensen die andere klokprintjes in CD spelers bouwen, de voeding en versterkertrapjes modificeren, maar de veranderingen die die geven zijn twijfelachtig en zeker niet zo duidelijk als wat je met draaitafels/elementen/phonopre's kan doen.
Maar je kan rustig alle weekenden voor het komende decennium volplannen aan experimenteren met deze materie. Omdat er juist zoveel parameters te veranderen en te optimaliseren zijn.
Zo ben ik het hele weekend bezig geweest elementen te wisselen.... makkelijk joh, zo'n sme systeem.
Maar ik ben er wel achter dat er altijd een waterpasje opgaat. Er zit zoveel speling in.
En dan is dit dus eigenlijk allemaal 'quick 'n dirty'. Niks geen azumuth, vta etc afstellen met spiegeltjes, een scoop etc etc.
Want dat kan ook nog allemaal.
Dus alle samples die jullie te horen kregen, kunnen in principe nog wat beter worden als alles geoptimaliseerd zo zijn.
En hoe meer je knutselt, des de meer je leert, maar je blijft ook met meer vragen zitten.
Ik kwam er achter dat een biotracer platter concaaf gemaakt is
Eerst dacht ik "shit, m'n motoras is toch niet krom?"
Maar het is allemaal met voorbeachte rade. Waarschijnlijk (dat denk ik dan) om platen met een kleine warp wat meer geforceerd plat te krijgen. Zo heeft thorens ook ooit die kabelmat bedacht
[
Voor 21% gewijzigd door
mr_petit op 13-12-2020 19:00
]