Brent schreef op donderdag 3 juli 2025 @ 16:49:
Met dat laatste toont hij zich een Aziatisch denker. Maar, dat doet niets af aan het punt: we spelen het spel niet goed, we realiseren ons niet dat we ons aanzien en daarmee enige voorbeeldfunctie allang kwijt zijn, en bovendien verliezen we omstreeks nu onze laatste troef: economische macht:
De liberale wereldorde was uiteindelijk een gevolg van Amerikaanse macht zowel op economische als militaire gebied, Europa's rol en houding was hierin veelal een van aansluiting en ondersteuning, zonder hierin zelf veel macht te hebben.
Nu Amerika zelfstandig afstand doet van haar positie van invloed en macht heeft Europa natuurlijk een gigantisch probleem, het komt eigenlijk neer op een black swan event. Maar het is aan de andere kant ook niet onverwacht voor wie de Amerikaanse politiek volgt.
Het probleem met Zuid-Amerikaanse/Russische en Aziatische geopolitieke denkers is dat ze zelf ook vaak niet zuiver en onafhankelijk zijn in hun visie en kritiek op het westen. D.w.z. de Amerikaanse visie op de wereld was met z'n gebreken, maar was uiteindelijk wel gebaseerd op het handhaven van soevereiniteit en vrijhandel. De beschuldiging vanuit Zuid-Amerikaanse/Russische en Aziatische hoek was er altijd een van Amerikaans imperialisme, maar die analyse klopt juist niet. Imperialisme gaat regelrecht in tegen soevereiniteit en vrijhandel.
En zoals bij elk autoritair regime is de beschuldiging een spiegel, zeker bij Rusland en China is de geopolitieke drang richting imperialisme en oorlog weer zeer hoog. En Amerika sluit zich daar bij aan met hun intentie tot unilateraal inlijven/annexeren van gebieden.
Het probleem is dat als zowat de hele wereld wenst terug te keren naar might-makes-right imperialisme, hoe je als EU verdedigd tegen wat feitelijk een geopolitiek strijd is op 3 fronten.
Een van de belangrijkste observaties is dat het mantra dat handel altijd leidt tot vrijheid en samenwerking niet werkt met autoritaire regimes. Zoals je ziet met Amerika wordt dat in 180 graden draai qua beleid nu juist gezien als ultieme zwakte.
De EU heeft met de meeste nationale economieën nog veel verdergaand dan Amerika neoliberaal/globaliserend beleid gevoerd en ons afhankelijk gemaakt van de liberale wereldorde van vrijhandel. Dit is ook deels ten koste gegaan van de eigen bevolking, met toenemende ongelijkheid en toenemende precaire arbeidsmarkt condities.
In de jaren 90/00 kon men de werkende bevolking nog voor het blok zetten, aangezien die geen kant uit konden zowel electoraal als qua wereldmarkt. Maar een ongelijke economie in combinatie met allerlei interne destabiliserende factoren zoals vergrijzing en migratie komen de interne democratieën steeds verder onder druk, zoals te zien was met de opkomst van het populisme en extremisme.
En dat geeft weer een opening voor buitenlandse inneming. Het schokt me nog altijd dat journalisten hier en in de EU de term nationalisme hanteren, terwijl alle extremisten in EU dat juist niet zijn. Ze zitten in de zak van neo-reactionairen uit Amerika en neo-imperialisten uit Rusland. De keuze is niet nationale soevereiniteit, maar een vazal staat worden.
De relatieve politieke en economische stabiliteit tijdens de koude oorlog was deels voortgekomen uit de visie dat in het licht van de dreiging iedereen betrokken behoort te zijn, de elite kon zich niet afzonderen en macht centraliseren. Dat is nu imho de allerbelangrijkste taak van de EU en lidstaten.
Met het einde van liberale wereldorde moet het eerst tijd worden voor nieuw politiek en economisch contract met de eigen bevolking. Alleen als we intern stabiel zijn kunnen we externe dreigingen aan.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert