hoevenpe schreef op woensdag 4 oktober 2017 @ 23:55:
[...]
Misschien ben ik een cynicus, maar ik zie niet in hoe je met een beperkte groep individuen de maatschappij gaat veranderen. Een systeem omver gaat werpen dat wereldwijd de standaard is: kijk wat er nu met Brexit gebeurd of in Catalonië, de status-quo doorbreken is bijna niet meer mogelijk (even los van de wenselijkheid van de richting). De belangen zijn te groot, zelfs onze politici hebben er geen grip meer op.
Werk voor de grap eens met niet-westerlingen, en je zal zien dat ons systeem totaal niet wereldwijd is. Het enige wat er op lijkt is een flink deel van de Afrikaanse cultuur en ethos, maar die is ontstaan omdat daar iedere overheid corrupt is, soms een beetje, vaak heel erg, en je het dus inderdaad beter alleen kan oplossen.
Arabieren hebben vaak hetzelfde cynisme naar hun leiders, maar die lossen hun problemen toch echt gemeenschappelijk op. Ik merk ook dat Syriërs en Irakezen met de meest, in onze ogen, lullige beroepen vreselijk trots zijn, ook op elkaar. Wij kijken neer op een tegellegger die nooit naar school is geweest, zij veel minder/niet, want tja, zonder tegelzetter krijg jij als hoge pief geen mooi vloertje in je huis. En het leven van een biochemicus wordt ook wel erg interessant als er geen vrachtwagenchauffeurs meer zouden zijn. Wat je verdient is voor hen echt minder belangrijk,
En Aziaten maken het helemaal bont. Zeker Japanners willen anderen totaal niet tot last zijn, wat knap moeilijk is, want ze zullen nooit zeggen wat zij echt willen leren vandaag. "Ik wil leren waar iedereen van kan leren" is een befaamde zin.
Natuurlijk moet je op micro-niveau kijken wat je kunt doen, mensen in je omgeving helpen of dat nu met een taalcursus is of het weggeven van kinderkleding en speelgoed wat je zelf niet meer nodig hebt. Dat is echter niet het grote plaatje, dat zijn dingen die imo breed in de maatschappij al gebeuren.
Het is juist wel onderdeel van het grote plaatje, want je lost het met elkaar op. Het laat ook zien hoe makkelijk gedrag eigenlijk verandert, 10 jaar geleden was het veel minder normaal om op deze manier dingen te delen, verhandelen of weg te geven
Blijft staan dat het neoliberale kapitalistische systeem er is, dat de overheid zich terugtrekt en de verzorgingsstaat niet meer iets is waarop je kan rekenen. Ga je dan toekijken of probeer je de dingen nog zo goed mogelijk te regelen? Niets doen lijkt me de slechtste optie...
Niks doen is zeker de slechtste optie, maar dom blijven doordoen is dat ook, en juist verder doorgaan met "ik doe wat het beste voor mij is", is precies dat, conservatief gedrag, hetzelfde gedrag waardoor de overheid zich juist terugtrekt en de verzorgingsstaat zucht en steunt.
Dit is juist het moment waarop mensen moeten bedenken "Goh, we gaan al tijden deze kant op, en het gaat niet beter, misschien moeten we eens een andere kant op". Als je een moertje niet loskrijgt door de ene kant op te draaien, moet je misschien de andere kant opdraaien
Maar dan moet je inderdaad uit je denkpatronen komen, "lefty loosy, righty tighty", om eens in mijn moertjes-analogie te blijven, gaat niet altijd op.
Overigens is 1 man [of vrouw] met 1 idee, en daarna genoeg volgelingen, al genoeg om de geschiedenis te veranderen. Niet altijd in positieve zin natuurlijk. Neem onze grote Servische vriend Princip, als hij had gedacht "Mwah, weetje, wat lost het doodschieten van Franz nou eigenlijk op?" dan was de wereld compleet anders geweest. Maar nee, hij en wat vriendjes hadden een idee, hebben dat uitgevoerd, en mede dankzij hen hebben we twee wereldoorlogen gehad. Dus ja, je bent best machtig
Jaja @DaniëlWW2 ik weet dat WO1 wel meer redenen had dan die, maar ik moest een mooi niet-Godwinnerig voorbeeld hebben
People as things, that’s where it starts.