Ik sta versteld van de zucht naar zelf-gratificatie in je berichten, al viel deze in verhouding tot de recente rest gelukkig nog mee. Even alle gekheid op een stokje, het is maar een idee, maar je zou eens kunnen overwegen om het forum niet aan te nemen als een kerk met "private" preekstoelBean77 schreef op zaterdag 23 september 2017 @ 13:25:
[...]
Onzin vind ik!. Ieder individuele partij wil echt wel dingen veranderen. Alleen door het versplinterde politieke landschap (toch maar kiesdrempel van 6 a 7 zetels?) ben je op elkaar aangewezen. Gelukkig maar zou ik zeggen voor de linkse stemmers op dit forum dat Buma zijn haast geradicaliseerde visie op immigratie niet volledig kan uitvoeren. Ik had een ieder van jullie nog wel braaf het Wilhelmus willen zien zingen![]()
![]()
Dit komende centrum-rechtse kabinet zal dingen verbeteren, maar niet zoals ze individueel hadden gewild.
Of we hadden stoer moeten zijn en de PVV in een kabinet moeten zetten voor echt rechtse keuzes of de dwergen variant voor een veel zwaardere belastingdruk voor burgers op alles wat het milieu aantast.
Dan is dit centrum-rechtse kabinet nog niet zo slecht denk ik.
Het is gruwelijk simplistisch om enkel te stellen dat een politieke partij dingen wenst te veranderen. Daar zit immers de focus niet. Die zit wel bij het behartigen van belangen, en daar komt vervolgens het afgeleide perspectief op het scheppen van, zoeken naar, tegenhouden of tegenwerken van verandering.
In dat opzicht is deze hele formatie een prachtig punt van studie in het arsenaal van manipulatie buiten de politieke arena. Maar goed, dat valt al snel buiten de scope van dit topic. Laat ik het dus maar punt voor punt aanstippen.
Het idee dat er sprake is van een versplinterd politiek landschap is natuurlijk louter perceptie, het is een subjectief beeld. Het is niet vanwege een vermeend dergelijk landschap dat politieke partijen op elkaar zijn aangewezen, dat is complete flauwekul.
Partijen zijn immers vanuit het ontwerp van onze structuren en functionaliteit van bestel op elkaar aangewezen.
Dat is dus heel iets anders. Het eerste is niets meer dan een poging tot zelfbevestiging van een subjectief beeld met een scheut van predikantengedrag. Het tweede is de daadwerkelijke realiteit. En daar is niets mis mee. Sterker nog, het is geen reden om tot dat eerste te vervallen.
Als opmerking daarbij, het emoticon maakt iets niet goed of zelfs maar correct. Je bereikt veel meer met een gewoon concreet inzicht van positie zonder pogingen tot smaakmakerij of erger.
Laten we gewoon realistisch blijven. Het komende kabinet heeft geen enkele focus én geen enkele mogelijkheid tot welke verbetering dan ook. Die focus is er niet, omdat het een oefening in herverdeling, prioritering en belangenbehartiging is. Binnen kaders die afgeleiden zijn van zaken die voor beheersing tegenwoordig ver buiten de politieke arena liggen.
De mogelijkheden vallen resoluut binnen de bestuurlijke en cijfermatige kaders die daar een afgeleide van zijn. Maar ook daar zitten we met andere maar niet ongerelateerde afgeleide problematiek.
Het is niet moeilijk om een overzicht te maken van prioriteiten en belangen waar het komende kabinet zich naar komt te richten (het blijft grappig, dat idee dat politiek besturend of zelfs maar leidend is, het is en blijft slechts een afgeleide - continuïteit enkel al zit heel ergens anders).
Als je een dergelijke oefening dan doet, dan ontsnap je ook niet aan de oefeningen voor het bepalen van ruimte en het in kaart brengen van afhankelijkheden.
Dit is waarom je elk instituut met enige focus op analyse de nadruk ziet leggen op wat inmiddels de uitdaging van status quo heet.
Bot gesteld, ons vermogen om collectieve afhankelijkheden te borgen is afgenomen, voornamelijk omdat we ons te veel hebben laten afleiden door het theater van selectieve belangenbehartiging.
De invulling - wat deze of gene politieke partij wil of gelooft - is aldus weinig relevant. Het blijft immers een oefening van voornamelijk herverdeling en veel marketing / beeldvorming ter afleiding van het gegeven dat eerdergenoemd vermogen nog steeds aan het afnemen is. En dus dat de ruimte voor spreekwoordelijke verbetering vanuit de politieke arena logischerwijze minder én afnemend is.
Dit is geen centrum-rechts kabinet wat komen gaat. Niet enkel is de problematiek van labels een kwestie op zichzelf, maar meer belangrijk, de karren staan los van de lading. Het dekken ligt buiten die arena.
Als we dan echt eerlijk wensen te zijn, en het inzichtelijk willen houden, dan ontsnappen we niet aan het loslaten van dat soort terminologie en het terug in de kast zetten van geloofsgedrag en het blinde dogma. Het is niet eens relevant dat het komende kabinet nauwelijks gecorreleerde electorale steun heeft, al was het maar omdat het slechts een afgeleide én afleiding is.
De kern van alles in dit soort discussies is - vanwege het gegeven dat we te maken hebben met diepe verschuivingen en veranderingen in zowel omstandigheden als ontwikkelingen - niets meer dan een beoordeling van de politieke arena op drie punten.
- Is de focus in belangenbehartiging behoudend dan wel vernieuwend.
- Is het draagvlak van belangenbehartiging selectief dan wel collectief.
- Is de instrumentatie ten bate van aanwezige belangenbehartiging overeenkomstig met beeld versus realiteit voor punten 1 en 2.
Vanuit de huidige omstandigheden en de op dit moment beschikbare inzichten in het verloop van de uitwisselingen en de gesprekken is best redelijk duidelijk dat het komende kabinet behoudend zal zijn voor selectieve belangenbehartiging met discrepantie tussen beeld en realiteit van instrumentatie ingezet.
Dat is geen kabinet wat in staat zal zijn om effectief afhankelijkheden te borgen (ongeacht of de wens daartoe aanwezig is). Het is een kabinet wat enkel in staat én willig zal zijn om vast te houden aan wat vanuit partijpolitiek perspectief "is", ongeacht het brute, kille, koude maar reële gegeven dat verandering de enige constante is én het gegeven dat ons vermogen om die afhankelijkheden te borgen reeds afnemende is.
Zelfs het zorgvuldig ontworpen instrument van beheersing conformistisch gedrag van de participatiemaatschappij heeft aan die trend niets kunnen veranderen. Sterker nog, het is in compleet falen niet eens in staat gebleken om symptomatisch gedragsmatige effecten ook maar enig draagvlak van meetbaar compenserend nut te geven.
Om het maar simplistisch uit te drukken, dat is dus geen politieke arena die idee, gevoel of realiteit van behartiging van hoe we het wensen te houden kan zekeren.
Integendeel, het kan enkel een arena van marketing zijn om het beeld daarvan te behouden. En dat is iets heel anders. De geschiedenis leert ons dat onder dat soort omstandigheden politiek gedrag altijd spreekwoordelijk bruin wordt. Nee, dat is geen Godwin, tenslotte is dit soort zelfdestructief gedrag al zo oud als de mensheid wanneer de weegschaal scheef wegloopt.
Het is inmiddels in dit topic, en vele andere, vanuit zo ongeveer elke hoek voorbij gekomen. Verandering is de enige constante. Prima. Dan moet je dus een focus op vernieuwing ontwikkelen. Dan moet je een draagvlak opbouwen voor collectieve focus van belangenbehartiging. Anders vervang je het klei door drijfzand.
Het komende kabinet kan eigenlijk niet anders dan de ontwikkeling door laten gaan waarbij de politiek tot show verwordt en de arena haar relevantie verliest.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.