ANdrode schreef op maandag 12 juni 2017 @ 22:40:
[...]
Als ik het goed geïnterpreteerd en onthouden heb dan is de keuze voor migratie niet door Tjeerd Willink gemaakt. Dit onderwerp is eerder [door Shippers, of door dynamiek tijdens het proces] geïntroduceerd. Het verloop van dat eerste proces blijft voor mij ondoorzichtig.
Ik zie daar een gebrek aan vertrouwen dat volgt uit machtspolitiek. Als je een dossier niet uit handen durft te geven impliceer je dat je in de uitwerking van dat dossier een mes in de rug verwacht, waar geen ruimte gemaakt wordt voor draagvlak van de invulling van dat dossier, voor de leden en electoraat van alle partijen.
Dat Tjeerd Willink dit dossier als eerste moest bespreken volgde uit de beeldvorming van het proces. Zijn ruimte en uitkomst waren daarmee al bepaald. De keuze [impliciet; van Schippers] om de breuk te laten plaatsvinden op migratie was politiek…
Framed GroenLinks als partij die niet wil bewegen c.f. van Haersma Buma
Ik denk dat we best eerlijk mogen zijn, ongeacht of er een frame was, er zal nu hoe dan ook een frame zijn. Sterker nog, er is al een frame.
Een flinke indicatie is de verslaggeving de afgelopen week waar best een bovengemiddelde focus is geweest op precies dit onderwerp wat nu in beeld staat. Dat zet best wel aan het denken, en het zit precies in het straatje van slim gebruik netwerk - wat volstrekt normaal is, en ook prima, zolang er balans aanwezig is. Zoals ik aangaf, hier blijkt een inschattingsfout van GL. Men had misschien beter de boot af kunnen houden om deze cyclus te investeren in opbouw daarvan. Nu blijkt immers keihard - we zijn nauwelijks een uur verder - dat er geen enkel tegenwicht aanwezig is binnen informatiestromen vanuit beschikbaarheid netwerk om beeld aan realiteit te toetsen.
Enfin, dit terzijde.
Je observatie is trouwens correct. Maar je moet weten hoe Willink ageert en communiceert. Voor de gemiddelde burger is hij op geen enkel punt in staat duidelijk te zijn. Hij is bestuurder vanuit positie aan tafel maar nooit aan het hoofd. Zijn focus is proces, niet beeld. Om het even bot te zeggen, in de jaren '70 / '80 zouden mensen makkelijker zien waar hij het over heeft, let bijvoorbeeld op de volledige mismatch in perceptie tussen de aanwezige journalisten en Willink, de breuklijn tussen hun focus van vragen en zijn focus op proces.
In de vorige fase werd de agenda en volgorde binnen proces inderdaad volledig door Schippers bepaald. Daar is ze duidelijk over geweest. Er zijn geen uitspraken geweest over de vraag of die agenda en selectie in vorm is doorgegeven als aanbeveling, instructie of wat dan ook. Maar zo relevant is dat eigenlijk niet.
Willink maakt in zijn toelichting duidelijk dat aan het onderwerp klimaat (de pijnlijke paraplu waar meer aan hangt dan groen of duurzaam, maar hele systemen van ons sociaal-economische bestel zoals hij dat noemt) nog niet was toegekomen. Dat is een significant signaal. Relevant. Ik heb hem zelden zo duidelijk gezien als daarin. En eerlijk. Zwaktepunt van hem trouwens. Hij is te eerlijk, dat zit hem in het zijn van bestuurder, en veel minder het zijn van politicus. En dat laat zich uitspelen, hij is voorspelbaar in zijn eerlijkheid. Die twist van "moedeloosheid" was pijnlijk in het effect.
Zijn opmerking over "duveltje uit een doosje" is trouwens een oude uitspraak van hem. Gebezigd op meerdere momenten in het verleden, elke keer als verwijzing naar een valstrik van machtspolitiek en partijpolitiek spel. Hij zegt - met helaas te weinig woorden - hier iets heel simpels: er was tijdens het verkenning van dat migratie onderwerp (voor dat men aan dat andere kon toekomen) een enorme focus op de angst voor de dolk in de rug.
Nu ja, ik kan de angst begrijpen. Al zou ik me afvragen hoe realistisch dat is aangezien dit een domein is van supranationaal veel meer dan nationaal. Maar ik kan me daar ook bij afvragen in welke mate daar voor GL een realistisch risico zit om electoraal afgerekend te worden, zeker aangezien het zo'n domein is waar weinig tot geen invloed op aanwezig is in de politieke dynamiek van de kamer.
Hoe dan ook, ik kan best goed begrijpen dat er geen vertrouwen is in het spel van machtspolitiek. Logisch ook, dat spel zet juist in op gebruik van vertrouwen ongeacht relatie als machtsmiddel. Oude lessen maatschappijleer. Het schept geen vertrouwen als je aan tafel zit en weet dat de ander jouw vertrouwen vraagt maar enkel geschiedenis van misbruik ervan heeft.
Daar merk ik bij op dat dit wel weer een voorbeeld is van het voortschrijdende failliet van ook machtspolitiek, in navolging van identiteitspolitiek. Als je te vaak hetzelfde spel speelt, met dezelfde kaarten, wil op gegeven moment niemand meer meedoen. Wet van de remmende voorsprong in zeker opzicht.
Ik merk toch bij Willink op dat hij de huidige situatie begrijpt, maar dat hij het betreurd dat men niet verder gekomen is dan het onderwerp migratie. Best significant. Let op de opening van zijn toelichting, opnieuw wijst hij op de drie grote systemische vraagstukken. En hij merkt op dat men daar niet aan toe is kunnen komen - en precies op dat moment wijst hij op het duveltje uit het doosje. Het risico van misbruik van vertrouwen.
Als ik zijn toelichting moet samenvatten kom ik eigenlijk uit op het volgende:
we zijn niet aan verkenning van grote uitdagingen toegekomen omdat er geen vertrouwen is dat er geen machtspolitiek meer zal worden gespeeld. Het onderwerp is daarbij minder relevant, behalve dan voor de beeldvorming die volgt. Hier is briljant politiek spel gespeeld. Willink zou misschien best een eigen conclusie moeten trekken ten aanzien van continuering van zijn rol. Zoals hij zelf zegt, even rust, wat is nu wijsheid.
Nee dus. Dit is het beeld daarvan. Een situatie binnen een proces waarbij Willink duidelijk maakte dat men stuk liep op risico's verbonden aan aanwezigheid van machtspolitiek tijdens het bespreken van één onderwerp terwijl men aan de grote uitdagingen (zijn drie punten aan het begin van zijn toelichting) nog niet was toegekomen.
Eigenlijk is dit een prachtig punt van studie voor discrepanties volgend op ons eigen gedrag. We zijn mensen, we gaan af op onze zintuigen, niet op de verwerking daarvan. Het is ook een prachtig punt van studie in verschillen tussen hedendaagse verwerking van informatie en de vormen uit de tijd waarin WIllink gevormd is.
[
Voor 6% gewijzigd door
Virtuozzo op 12-06-2017 23:06
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.