Bean77 schreef op dinsdag 30 mei 2017 @ 11:16:
[...]
Ik mag hopen dat hij een beetje opschiet met de gl variant dan. Loopgraven zijn al ingenomen. Klaver zei dat vvd/cda moeten bewegen. Waarom zouden zij bewegen naar een partij die veel onlogischer is dan pvda en CU? Om Pechtold te pleasen? Die was ook nou niet zo flexibel als het gaat om proberen met de CU variant. 2 uur vs tig dagen is nogal een verschil.
Ik denk dat gl net zo'n reële optie is als de pvv.
Blijf nou niet op die stokpaardjes rijden.
Er zijn heel eenvoudige redenen waarom zowel VVD als CDA zouden moeten bewegen.
VVD is op dit moment de grootste partij, maar heeft na de Pvda het meeste verloren. Het CDA is gegroeid, maar nauwelijks in verhoudingen tot de anderen die gegroeid zijn. Tot dusverre de basis van mandaat conform de kaders van ons bestel. De realiteit is dat beiden van inzet op beheersing van perceptie groter en belangrijker overkomen dan ze zijn.
Mensen kunnen zich daar door laten misleiden, maar ze mogen zich op zijn minst eens afvragen of het zo verstandig is om op een weegschaal te balanceren die al doorgeslagen is.
Ik heb het dan nog niet eens over de basale vereisten van balans en consensus binnen de structuren, kaders, tradities en procedures van ons bestel. Even alle gekheid op een stokje, maar ook hier zit conform de zetelverdeling geen enkel draagvlak voor het huidige beeld van mandaat wat men "zou moeten krijgen".
De botte realiteit is dat zowel VVD als CDA - ook al zijn ze tot elkaar veroordeeld - afhankelijk zijn van anderen om zelfs maar het minimale mandaat te kunnen verwerkelijken.
Het spijt me oprecht, maar dan kan men wel op de trommel zitten roffelen, maar dan moet men bewegen. Daar was de verkiezingsuitslag immers naar. Zo is ons bestel ingericht voor stabiliteit en continuïteit.
Maar ja, dan noem je dit soort simpele observatie gedaan door de één dus een loopgraaf (van die één), terwijl het de anderen zijn die juist er alles op inzetten om ze gegraven te krijgen. Mijn excuses, maar dan loop je in een klassieke valstrik van selectieve beïnvloeding. Even heel simpel gesteld: dan ben je voor jouw perceptie gemanipuleerd. Dat is geen mening, gewoon een observatie. Er zit immers drastisch verschil tussen het subjectieve smaakje bij het subjectieve beeld en de realiteit.
Werkelijk, ik zit nota bene in de politieke hoek van de VVD, en ik kan prima erkennen dat de partij simpelweg het draagvlak niet gekregen heeft om door te kunnen gaan met de inzet van machtspolitiek voor behartiging van partijpolitiek. Sterker nog, de partij heeft dusdanige klappen gekregen dat dit draagvlak er gewoon niet is. Het akkefietje Erdogan was handig, maar doet wel het beeld vertekenen. En als je dan doet alsof die spike in de curve stabiel is, dan is dat een behoorlijk Maxima moment van een beetje dom. Ik heb het dan nog niet eens over de perikelen binnen en rondom de partij, die een behoorlijk potentieel hebben voor zowel verder verlies aan netwerk én schade aan vereisten voor perceptiebeheersing als imago en compensaties.
Als ik dan naar het CDA kijk, dan is het daar eigenlijk nog erger. Ja, een zeker electoraal resultaat. Maar schokkend is het niet. Groot is het ook niet. Stabiel al helemaal niet. Het CDA heeft geen enkel demografisch stabiele groei weten te verwezenlijken. Integendeel, het resultaat is uitermate instabiel in zijn afhankelijkheden van inzet op breuklijnen en flirten met rechts populisme.
Als je dit afzet tegen electorale resultaten van overige partijen, dan is het minnetjes. Heel, heel minnetjes.
En als we dit in het licht zetten van al de uitdagingen waar we wat mee moeten doen (of we dat nu willen of niet), dan komen we op uitermate brute wijze terecht bij vereisten van balans, consensus, breed draagvlak, inzet op innovatie, loslaten van oude systemen, en harde keuzes. Met andere woorden, een gepolariseerd en gepolitiseerd politiek spectrum is zowel in consequenties als in effecten schadelijk.
Niet in de zin van "een beetje minder nuttig" of "wat minder lonend" of "wat moeilijker om de taartjes te verdelen". Nee, gewoon schadelijk. Rekeningen op rekeningen. Kosten op kosten. Verlies van beheersing afhankelijkheden.
Het spijt me oprecht, maar dit is allemaal een kwestie van voor eigen deur vegen, in de spiegel kijken, en verder dan de neus lang is leren te kijken. Voor zowel politiek als burger als bedrijf.
En dan is het grappig om te zien hoe het bedrijfsleven - buiten de domeinen van het groot-zakelijke van VNO/NCW, vertegenwoordiger van wat steeds minder voetafdruk heeft binnen en voor nationale economie - dat al aan het doen is. Daar zit men behoorlijk aan de deuren te kloppen om niet langer loopgraven te maken, maar het bestaande te vervangen voor de nieuwe cyclus. Teken aan de wand kerel.
Dus:
- in de spiegel kijken
- voor eigen deur vegen
- verder kijken dan de neus lang is
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.