roffeltjes schreef op zaterdag 20 mei 2017 @ 18:05:
[...]
Feit is dat het CDA net zo groot is als D66, maar dat ze veel meer bepalend kunnen zijn. Een cenrtrumlinks kabinet zonder het CDA is zelfmoord voor de VVD.
De kiezers gaan dan zonder twijfel richting PVV/CDA. Door het CDA dichtbij te houden kan je proberen ze vanuit het kabnet leeg te zuigen (klassieke manouvre). Keep your friends close, but keep your enemy closer.
[...]
Voor de eerstkomend decennium zie ik geen enkele reden om te denken dat Wilders tabee zegt.
Pretty much. De focus de afgelopen jaren van de VVD op het stimuleren van een ontzettend makkelijk beïnvloedbare publieke perceptie op basis van instrumentatie conformistisch gedrag heeft de partij geen windeieren gelegd, maar is altijd een inherent risico geweest. Wat beïnvloedbaar is, blijft, Zitten de stimuli op hun plek, dan kan iedereen aan die knoppen zitten - dat is enkel een kwestie van beheersing perspectief en wat druk op de ketel. Buma heeft dat uitstekend weten te herkennen als politiek potentieel.
Let er eens goed op. Het was altijd de VVD die beeld wist te geven aan burgerlijk en zakelijk goed gedrag van volgen en bepalen welke smaakjes goed, en welke slecht waren. Of het nu om een HRA ging, zorgdebat, onderwijs, justitie, maakte niets uit. Nu staat het CDA op het toneel, en elke arena van beeldvorming volgt de bewegingen van de crux du moment. En dat is het CDA. Het is een beetje als een schaduwtoneelspel. Je ziet de schaduw, bijvoorbeeld de reacties op een Pechtold en D66, in het publieke debat met termen als landsbelang en gijzelen en zo meer. Concepten geïntroduceerd door een VVD, maar het baat hier telkens weer in dit proces een CDA. Onbewust richten mensen zich altijd naar het zwaartepunt, of het nu media is of de gewone burger, individueel of als groep. Enkel al uit de verschuivingen in focus en consumptie van beeld is zichtbaar dat er instinctief besef is dat het zwaartepunt bezig is met verschuiven. Of we het nu leuk vinden of niet, alle respect voor de subtiele inzet op triggers. Het is een grote frustratie van partijleiding VVD om er telkens net naast te zitten, en pas achteraf zien hoe elke inzet van smaakjes niet hun positie doet versterken in het huidige proces, maar van de CDA.
En de VVD kan niet zonder het CDA. Valt niet op hoe ontzettend zuur en gevaarlijk deze situatie is? Stel je voor dat je positioneel en politiek afhankelijk bent van a) een partner als makkelijke zondebok en b) een volgende partner als bijzit - die echter het beeld heeft weten te vestigen van de andere grote jonge, die ook nog eens bezig is met een eigen zondebokje binnen te halen. Ondertussen staat die volgende partner - het CDA - ook nog eens overal aan te kloppen waar jij juist je netwerk hebt. Buma heeft voor politieke en publieke perceptie meer dan pariteit weten te bereiken, terwijl op geen enkele wijze dat ook effectief op vaste grond staat, en toch richt perceptie zich ernaar op basis van stimuli door de VVD opgebouwd door de jaren heen.
Voeg daar aan toe de algemene teneur van ontwikkeling collectieve perceptie, en ja inderdaad, de kiezer volgt zonder twijfel CDA/PVV. Zeker met wat traditionele inzet (waar het CDA meer dan ruime historische en praktische ervaring mee heeft) van wat druk op te ketel met ruiten in (laten) gooien en theater van perceptieproblematiek. Wat al voor de campagnes bij Buma keihard herkenbaar was als oefening, nu verfijnd, gericht en vrijwel geperfectioneerd.
De VVD is tot het CDA veroordeeld. Heel eenvoudig. En men heeft maar weinig middelen om te voorkomen dat men de positie en het netwerk daar aan kwijtraakt. De speelruimte voor een VVD is extreem beperkt. Daar zit ook het zure (wat Pechtold niet lijkt te beseffen) van een regering op basis van die twee als binaire kern. De focus van hen zal volledig uitgaan naar eigen positie, netwerk en macht. Er is voor hen geen ruimte voor iets anders (landsbelang, collectief belang, wat dan ook), die machtsstrijd staat centraal. Tenzij ze niet in de makkelijke positie komen waar ze daar ruimte voor hebben. Opnieuw komt Pechtold op de proppen, conform draaiboek, hij zoekt een ruimer mandaat. Wat dus juist de ruimte voor die machtspolitieke confrontatie versterkt.
Segers lijkt dit vooralsnog ook niet echt te beseffen. Die is bezig met fatsoenridderen op voorspelbare wijze, wat hem juist dichter bij het oude VVD draaiboek voor links/progressief/watdanook brengt, maar voor een CDA. Wat opnieuw de ruimte voor een singuliere focus van VVD en CDA op die machtspolitieke confrontatie versterkt.
Alle gekheid op een stokje, ik kan heel goed begrijpen dat de blinden in het politieke theater zich laten leiden. Ik kan ook heel goed begrijpen dat de gebruikelijke termen die we aangeleerd hebben rond gegooid worden om zo druk er op te zetten. Maar zoals altijd zijn de centrale vraagstukken die van "cui bono" en welk effect". Als je het puur vanuit een daadwerkelijk landsbelang zou bekijken, dan is er eigenlijk behoorlijk veel aan gelegen om die machtspolitieke confrontatie tussen VVD en CDA botweg niet toe te staan.
In dat opzicht (argh, dit kost even wat moeite, maar goed) kan ik Klaver heel goed begrijpen in dat zetten van die punt. Met het zwaartepunt in de veldslag van perceptie (politiek is altijd een afgeleide, dat blijven mensen vergeten) bij het CDA, was er nul ruimte. Nu ja, dan kun je óf de Pvda gaan naspelen, of je past ervoor. Frappant genoeg is dat laatste juist in het landsbelang. Ik kan ook Pechtold ook heel goed begrijpen, ik ben het enkel niet eens met zijn keuzes. Hij blijft veel te voorspelbaar en berekenbaar. De knopjes van een D66 zijn net zo gekend als die van welke andere partij ook, probleem is dat de knopjes bereikbaar zijn.
Enfin, het PVV verhaal hebben we inmiddels wel gehad. Veel te groot collectief risico, historische lessen van duizenden jaren oud, maar tegenwoordig belangrijker, institutioneel onbeheersbaar risico in effecten voor een VVD. Voor het CDA niet. Daar valt iets op. Naar eigen platform en leden is de communicatie subtiel maar wezenlijk anders, men maakt goed gebruik van het fenomeen echokamer en preferentie informatiestroom. Daar heeft men mee weten te kapitaliseren als PVV Light. De beschuldiging van dat is hard, maar het is niet incorrect. Het CDA heeft een enorme geschiedenis van dualiteit in communicatie, intern/extern maar ook voor niveau's. Daarin is niets anders nu. Buma zet heel consistent en bewust in op de triggers waar een PVV ook op inzet, maar dan gebruik makende van de perceptie van bestuurder en machtspartij. Dat geeft hem enorm potentieel. Zoals ik al zei, onbewust voelen we dit als mensen aan. We draaien altijd naar het zwaartepunt van perceptie. Buma realiseert zich niet - of hij negeert het - hoe enorm gevaarlijk dit is. Hij zet immers die historische bruine (nee, geen Godwin, zie uitleg in eerdere berichten) deurbewust open. Of hij het nu negeert of niet weet, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit.
Maar zelfs als dat scenario niet op de proppen komt, dan nog duwt hij - vooralsnog (hij krijgt vanuit perceptie immers hier de makkelijke ruimte voor terwijl anderen in de vuurlinie van het beeld komen) - consistent door naar die machtspolitieke confrontatie. Onderschat zo'n strijd niet, we hebben dit eerder in het verleden gehad, en elke keer opnieuw eindigde dat op dezelfde manier. De grote jongens zaten te knokken voor het netwerk en het overwicht, het land draaide de soep in - zowel vanuit gevolgen daarvan als inzet instrumentatie daarvoor.
Zoals ik al zei, we moeten wat minder op het beeld en de labels letten, maar gewoon kijken naar wie waar welk nut van welk effect heeft. Een ruim mandaat van regering staat gelijk aan vier tot acht jaar bittere concurrentie. Dat is een dynamiek die we kennen. Het geeft nooit goede resultaten, het kan zich enkel voeden met negativiteit, met druk, met beeldvorming. Dus niet met echt handen uit de mouwen, zaken aanpakken, problemen oplossen. Integendeel.
Beperkt mandaat voor de komende regering is zo'n slecht idee helemaal niet. Zeker niet aangezien ons bestel stabiel is in verdere niveau's en organisatie van bestuur en beleid, zaken worden hoe dan ook behartigd. Tenzij daar over gevochten wordt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.